آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

در این پژوهش، فهم هرمنوتیک و ارتباطش با دور هرمنوتیکی، مورد بررسی قرار می گیرد. و از دغدغه های متفکران و فیلسوفان بوده است.از مباحث مهم هرمنوتیک، دور هرمنوتیکی است. این دور در هرمنوتیک فلاسفه ای مثل شلایرماخر، دیلتای و گادامر بیان شده است.دور هرمنوتیکی در هایدگر، بادازاین آغاز می شود.و شرطارتباط معنایی دازاین با جهان است.دور هرمنوتیکی از دیدگاه هایدگر، دور وجودی است. زیرا که با رشد وجود دازاین همراه است.به این ترتیب که هر فهم دازاین در وجودش تاثیر گذار است. هر فهم وجود دازاین را گسترش می دهد.و دازاین با وجود تحقق یافته که پیش فهم اوست، فهم بعدی را شکل می دهد. یعنی همواره میان پیش دانسته های دازاین و فهم او یک حلقه ی رفت و برگشتی قرار دارد.

ترجمه ماشینی: تأمل مستمر مارتین هایدگر در مورد اندیشه یونانی به طور فزاینده ای به عنوان ویژگی تعیین کننده رشد فلسفی او شناخته شده است. در عین حال، این نشست مهم فلسفی در مورد اصالت رادیکال دیدگاه هایدگر در مورد یونانی ها و جایگاه آنها در تفکر مبتکرانه او، مناقشات و اختلاف نظرهای قابل توجهی ایجاد کرده است. در کتاب هایدگر و یونانیان، گروهی بین‌المللی از فیلسوفان برجسته موضوعاتی را که در اثر مواجهه و تعامل هایدگر با یونانیان مطرح می‌شود، روشن می‌کنند. مقالات دقیق و ظریفی که در اینجا گرد هم آمده اند، چگونگی درک مفاهیم اصلی فلسفی مانند پدیدارشناسی، اگزیستانسیالیسم، هرمنوتیک و اخلاق را امروز روشن می کنند. برای خوانندگان در تمام سطوح، این جلد دعوتی است برای ادامه گفتگوی مهم با تفکر یونانی که توسط هایدگر آغاز و برانگیخته شد.

چکیده ماشینی : این کتاب رابطه بین مارتین هایدگر و الهیات را در پرتو کشف دفترچه‌های سیاه او بررسی می‌کند، که نشان می‌دهد یهودی‌ستیزی خصوصی و احساسات ضد مسیحی او عمیقاً با ایده‌های فلسفی او در هم تنیده شده است. هایدگر خود عمیقاً تحت تأثیر الهیات کاتولیک و پروتستان بود. این امر این پرسش را برمی‌انگیزد که در وهله اول، نقش‌های مسیحی ضد یهودی تا چه اندازه به تفکر خود هایدگر شکل می‌داد. سوال دوم مربوط به وامداری فکری الهیات مدرن به هایدگر است. در این مجلد، مجموعه‌ای از دانشمندان مشهور هایدگر - اعم از فیلسوفان و متکلمان - به بررسی خصومت هایدگر با میراث کتاب مقدس در هر دو تفسیر یهودی و مسیحی آن و معنای آن برای وظیفه و هویت آینده الهیات می‌پردازند.

این مقاله تلاش کرده است تا از طریق ایده هایدگری دانشگاه، نزاعی را بر سر دانشگاه صورت‌بندی کند و به بحث بگذارد که می‌توان آن را نزاع اشپینگلری/ وبری خواند. اشپینگلری که به تعلیم یک ملت و تربیت یک رهبر معنوی، فرا می‌خواند و وبری که دانشگاهیان را از پاسخ‌های پیامبرانه بر حذر می‌دارد و دعوت به اندیشیدن علمی، در یک سنت بی‌اندازه سخت­گیر آکادمیک می‌کند. مقاله تحلیل ایده دانشگاه نزد هایدگر را در بستر تأملات هایدگر بر روی دانشگاه، قبل و بعد از خطابه ریاست، یعنی «حق تنفیذ حکم دانشگاه»، قرار داده است و برای اینکه در پایان نتیجه‌ای فراسوی نزاع اشپینگلری/ وبری بگیرد، به دریدا ارجاع داده و تلاش کرده است ایده سومی را صورت بندی کند که ضمن اینکه «مسئولیت»، نقش کانونی در آن ایفاء کند، ولی این «مسئولیت»، ناظر بر انگاره‌ها و اهداف ایدئولوژیکی خاصی نباشد که منجر به سیطره دیکتاتوری بر دانشگاه و سیاسی شدن علوم می‌شود. مقاله تصریح کرده است که گرچه در مخالفت هایدگر با «آزادی آکادمیک پر قیل و قال دانشگاه‌های آلمانی» تردیدی وجود ندارد، اما مبانی فلسفی این مخالفت، پیچیده، چند سویه و مبهم است.

مارتین هایدگر یکی از شاخص‌ترین متفکران قرن بیستم است که نقدهای بنیادینی را متوجه سوبژکتیویسم مترتب بر جهان مدرن کرده است. هایدگر تاریخ 2500 ساله غرب را به‌مثابه تجلیگاه عقلانیت متافیزیکی به مهمیز نقد می‌کشد و در برابر تفکر محاسبه‌ای دکارتی و کانتی، تفکر ژرفانگر مبتنی بر متافیزیک وصال را مطرح می‌کند. هایدگر بر این باور است که با ظهور و بروز دکارت به‌عنوان مبدع پارادایم مدرنیته، سوبژکتیویسم در جهان سایه می‌گستراند و یکی از نتایج و تبعات گریز‌ناپذیر تفوق سوبژکتیویسم، سیطره عقلانیت تکنولوژیک بر جهان است. از نظر هایدگر، تکنولوژی یک ابزار صرف نیست؛ بلکه نوعی انکشاف و شیوه تفکر خاصی است که منطق متصرفانه و حسابگرانه خود را بر همه‌چیز و همه‌کس تحمیل می‌کند. به‌عبارتی‌دیگر، در پارادایم معرفت بنیاد مدرن، هستی به‌صورت تکنولوژیک آشکار می‌شود که نوع خاصی از عقلانیت را به وجود آورده که تحت عنوان عقلانیت تکنولوژیک از آن یاد می‌شود. مفروض این مقاله بر این نکته استوار است که اگرچه علی شریعتی نیز به‌مثابه متفکری که منتقد جهان مدرن است، علم‌گرایی و ماشینیسم را نقد می‌کند ولی واقعیت این است که نقد شریعتی از تکنولوژی و ماشینیسم، بیشتر سویه و صبغه سیاسی و جامعه‌شناختی دارد و شریعتی هرگز همچون هایدگر قادر به نقد فلسفی، حکمی و هستی‌شناسانه سوبژکتیویسم و عقلانیت تکنولوژیک مترتب بر جهان مدرن نیست.

ترجمه ماشینی: مارتین هایدگر در طول کار طولانی و بحث برانگیز خود، سهم قابل توجهی در پدیدارشناسی دین داشت. در پدیدارشناسی دین هایدگر، بنجامین دی. کرو مفاهیم کلیدی و مراحل رشدی را که مشخصه کار هایدگر بودند بررسی می کند. کرو نشان می دهد که گزارش هایدگر از معنا و ساختار زندگی دینی به پروژه بزرگتر او در افشای و نقد مفروضات بنیادی فرهنگ مدرن متاخر تعلق دارد. او با خوانش دقیق دیدگاه‌های او درباره نگرش‌ها و فعالیت‌های دینی، هایدگر را به‌عنوان یک رئالیست آشکار می‌کند. کرو تفاسیر تلاش های اولیه هایدگر در پدیدارشناسی دین و نوشته های بعدی در مورد دین، از جمله بحث در مورد دین یونانی و شعر هولدرلین را به چالش می کشد. این کتاب مطمئناً جرقه بحث و مناظره خواهد شد زیرا کار هایدگر در دین و فلسفه دین برای محققان و فراتر از آن اهمیت فزاینده ای پیدا می کند.

ترجمه ماشینی: این کتاب سهم فلسفی مارتین هایدگر را همراه با بینش های الهیات-روحانی شرق، به ویژه نیکلای بردیایف، ترسیم می کند. بنابراین، غرب را با شرق و فلسفه را با الهیات به گفت و گو می آورد. با این کار، الاهیات مسیحی زبانی وجودی- معنوی را ارائه می دهد که برای خواننده معاصر مرتبط و معنادار است. این اثر به‌ویژه «بودن به سوی مرگ» (Sein zum Tode) هایدگر را به‌عنوان پایه‌ای برای تفکر کلامی-فلسفی بررسی می‌کند. تنها کسی که «به سوی مرگ بودن» را در آغوش می‌گیرد، شهامت اندیشیدن و شاعری را دارد. این تفکر به نوبه خود «بودن به سوی مرگ» را ممکن می‌سازد و در این حرکت دایره‌ای تفکر و هستی، راز هستی خود را آشکار می‌کند و در عین حال پنهان می‌ماند. از آنجایی که هدف این اثر نشان دادن «موفقیت به سوی مرگ» از طریق زبان است، از فرمول‌بندی‌های رایج و شیوه‌های پذیرفته‌شده سنتی نگارش الهیات (دگماتیک) به سمت تأملی اصیل و فلسفی در مورد ایمان و معنویت گذر می‌کند. با این حال، این اثر در نقاط مختلف، افکار و الهیات عمیق گذشته را نیز بازیابی می‌کند که خلاقیت ژرف‌انگیز آن‌ها را نمی‌توان انکار کرد.