جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در آخرالزمان امپراتوری، استیون جی.شومیکر استدلال می‌کند که نخستین اسلام، جنبشی بود که بر اساس باورهای معاد شناختی فوری که بر فتح، یا رهایی سرزمین مقدس کتاب مقدس تمرکز داشت و این باور را در محیط فرهنگی گسترده‌تری از پیش‌بینی آخرالزمانی قرار می‌داد. شومیکر به بازنمایی پرشور قرآن از پایان قریب الوقوع جهان و اهمیتی که محمد و اولین پیروانش برای گسترش امپراتوری قائل بودند می نگرد. او با ارائه زمینه مهم معاصر برای آخرت شناسی امپراتوری که به نظر می رسد به ظهور اسلام دامن زده است، فرجام شناسی های سیاسی مسیحیت اولیه بیزانس، یهودیت و زرتشتی ساسانی را در زمان ظهور اسلام بررسی می کند و استدلال می کند که آنها اغلب جاه طلبی امپراتوری را به باورهای مربوط به اسلام مرتبط می کنند. پایان دنیا. علاوه بر این، او معتقد است که پذیرش اسلام شکل‌دهنده از این گرایش دینی گسترده‌تر در اواخر دوران باستان مدیترانه، شواهد ارزشمندی برای درک آغاز دین در زمانی فراهم می‌کند که منابع عموماً کمیاب و اغلب بسیار مشکل‌ساز هستند. پژوهش در ادبیات آخرالزمانی در یهودیت و مسیحیت اولیه اغلب بر این باور است که این ژانر در ماهیت خود کاملاً ضد امپراتوری است. در حالی که ممکن است ادبیات آخرالزمانی اولیه یهودی اغلب این گرایش را نشان دهد، شومیکر نشان می دهد که این ویژگی ویژگی آخرالزمان در همه زمان ها و مکان ها نیست. در اواخر مدیترانه باستانی مانند قرون وسطی اروپا، آخرالزمان به طور منظم با ایده های گسترش امپراتوری و پیروزی همراه بود، که انتظار داشت اوج تاریخ از طریق سلطه جهانی یک امپراتوری جهانی منتخب الهی برسد. این آخرالزمان امپریالیستی نه تنها زمینه ای ارزشمند برای درک ظهور اسلام فراهم می کند، بلکه یک گذار مهم را در تاریخ دکترین غربی در اواخر دوران باستان نشان می دهد. استفان جی.شومیکر استاد مطالعات دینی در دانشگاه اورگان و نویسنده کتاب رحلت یک پیامبر: پایان زندگی [حضرت] محمد و آغاز اسلام است که از انتشارات دانشگاه پنسیلوانیا نیز است.

ترجمه ماشینی: کریچلی تصویری صادقانه و مستقیم از وضعیت نیهیلیستی انسان را در واقعیتی سخت و نامشخص به تصویر می کشد. کتاب با مقدمه‌ای آغاز می‌شود تا پیش‌زمینه و توجیهی برای وجود بی‌معنای ما در جهانی غایب به خواننده ارائه کند. او سپس سه بخش/سخنرانی را به خواننده ارائه می‌کند که در آنها جنبه‌های خاصی از ادبیات، فلسفه و مرگ را تحلیل می‌کند تا در پایان بخش سوم زمینه را برای سنتز خود فراهم کند. اولین سخنرانی بر مفهوم بلانشو و لویناس در مورد غیرممکن بودن مرگ متمرکز است. دوم شکست رمانتیسم (و به طور غیرمستقیم فراانسانی) را از طریق تحلیل نویسندگانی مانند امرسون و کاول مورد بحث قرار می دهد. سخنرانی سوم، و شاید مورد علاقه من، به انتزاعات بکت در مورد غیرقابل درک می پردازد. مرگ غیرقابل اجتناب خودمان. من از غفلت نویسنده از ترجمه تعدادی از نقل قول های فرانسوی و آلمانی به انگلیسی تا حدودی ناراحت شدم و خواننده را به حال خود رها کرد تا معنای آن را جستجو کند اگر خوش شانس نبود که قبلاً بداند. گاهی اوقات در ابتدا خود را گم می‌کردم، زیرا هیچ اطلاعاتی درباره برخی از فیلسوفانی که کریچلی نقد کرده‌اند (بلانشو، کاول و غیره) نداشتم. با این حال، باید اصرار کنم که خواننده بدون توجه به آن ادامه دهد، زیرا ترکیب نهایی ارائه شده بسیار مهم و بدیع است. نویسنده شکست دین و اگزیستانسیالیسم های تأیید کننده زندگی (از طریق اراده به قدرت (نیچه) یا صرفاً اراده (کامو و همکاران)) را برای ما توضیح می دهد و آنچه را که باقی مانده است، یعنی شرایطی حداقلی، ارائه می دهد تا به آن دست پیدا کنیم. چهره پرتگاه این مفهوم باعث شد که نقد 5 ستاره من به دست بیاید - اجازه ندهید جلد کتاب شما را از این یکی بگذراند.

ترجمه ماشینی: اسکاتولوژی جوزف راتزینگر که در ابتدا در سال 1988 به زبان انگلیسی منتشر شد، همچنان به عنوان یک متن پیشرو در مورد "آخرین چیزها" - بهشت ​​و جهنم، برزخ و داوری، مرگ و جاودانگی روح - شناخته شده است. این ویرایش دوم بسیار مورد انتظار شامل مقدمه جدیدی از جوزف راتزینگر/پاپ بندیکت شانزدهم و مکمل کتابشناسی توسط الهیدان پیتر آ. کازارلا است. آخرت شناسی چشم انداز متعادلی از آموزه را در مرکز اعتقاد مسیحی ارائه می دهد - ایمان کلیسا به زندگی ابدی. جوزف راتزینگر با تشخیص وظیفه آخرت شناسی معاصر این است که "ازدواج دیدگاه ها، به گونه ای که فرد و جامعه، حال و آینده، در وحدت آنها دیده شوند"، ژوزف راتزینگر تاکید اخیر بر الهیات امید به آینده را با عناصر سنتی تر دکترین. کتاب او ثابت کرده است که به همان اندازه که به موقع است بی زمان است.

چکیده ماشینی : این کتاب سهم فلسفی مارتین هایدگر را همراه با بینش های الهیات-روحانی شرق، به ویژه نیکلای بردیایف، ترسیم می کند. بنابراین، غرب را با شرق و فلسفه را با الهیات به گفت و گو می آورد. با این کار، الاهیات مسیحی زبانی وجودی- معنوی را ارائه می دهد که برای خواننده معاصر مرتبط و معنادار است. این اثر به‌ویژه «بودن به سوی مرگ» (Sein zum Tode) هایدگر را به‌عنوان پایه‌ای برای تفکر کلامی-فلسفی بررسی می‌کند. تنها کسی که «به سوی مرگ بودن» را در آغوش می‌گیرد، شهامت اندیشیدن و شاعری را دارد. این تفکر به نوبه خود «بودن به سوی مرگ» را ممکن می‌سازد و در این حرکت دایره‌ای تفکر و هستی، راز هستی خود را آشکار می‌کند و در عین حال پنهان می‌ماند. از آنجایی که هدف این اثر نشان دادن «موفقیت به سوی مرگ» از طریق زبان است، از فرمول‌بندی‌های رایج و شیوه‌های پذیرفته‌شده سنتی نگارش الهیات (دگماتیک) به سمت تأملی اصیل و فلسفی در مورد ایمان و معنویت گذر می‌کند. با این حال، این اثر در نقاط مختلف، افکار و الهیات عمیق گذشته را نیز بازیابی می‌کند که خلاقیت ژرف‌انگیز آن‌ها را نمی‌توان انکار کرد.

ترجمه ماشینی: در طول چند دهه گذشته، محققانی که در مطالعات کتاب مقدس، الهیات، و دینی کار می‌کنند، به طور فزاینده‌ای به روش‌های اساسی توجه کرده‌اند که تجارب و درک ما از خدا و رابطه او با جهان بر اساس تجربیات و مفاهیم ما از نژاد، جنسیت، ناتوانی، ساختار یافته است. و جنسیت این هویت‌های فردی و اجتماعی و تلاقی‌های آن‌ها به‌عنوان عدسی هرمنوتیکی برای تفسیر ما از خدا، خود، دیگری و متون و سنت‌های دینی ما عمل می‌کنند. با این حال، آن‌ها تقریباً به همان میزان توجه الهی‌دانان تحلیلی و فیلسوفان دین را دریافت نکرده‌اند، و بنابراین طیف گسترده‌ای از مسائل مهم برای بررسی تحلیلی آماده هستند. مقالات این جلد به روش‌های مختلفی می‌پردازد که هویت‌های اجتماعی فوق‌الذکر با پرسش‌هایی که الاهیات تحلیلی و فلسفه دین با آن‌ها در ارتباط بوده‌اند، شکل می‌دهند و ممکن است شکل بگیرند، و همچنین پرسش‌های جدیدی که آن‌ها به جامعه پیشنهاد می‌کنند. انضباط. ما بر سه حوزه اصلی الهیات تحلیلی تمرکز می‌کنیم: اصول روش‌شناختی، تلاقی هویت‌های اجتماعی با معرفت‌شناسی دینی، و پیوندهای میان آخرت‌شناسی، رنج پیش از مرگ، و ادراک اجتماعی پیش از مرگ از بدن‌ها.

ترجمه ماشینی: این کتاب در مورد اخلاق نویسندگی است. به طور مستقیم، مفهوم‌سازی‌های متفاوتی از مسئولیت‌های نویسنده در قبال خواننده را بررسی می‌کند. اما این سؤال را نیز درگیر می کند که چه سبک های نویسندگی اجازه می دهد تا این مسئولیت ها برآورده شوند. سبک به خودی خود یک موضوع اخلاقی است، زیرا رابطه بین موضوع نوشتن و خواننده - و پویایی قدرت و نفوذ، هدیه دادن و دوستی در این رابطه - به همان اندازه با نحوه نوشتن و آنچه می‌گوید ارتباط دارد. دو نویسنده ای که سوژه اصلی این اثر هستند، فیلسوف ایده آلیست آلمانی G. W. F. Hegel و اگزیستانسیالیست مسیحی دانمارکی Sren Kierkegaard، ما را به رویارویی با سؤالات چالش برانگیز مخصوصاً در مورد اخلاق نویسندگی دعوت می کنند. هر کدام به روش خود سبک‌های نویسندگی را بررسی می‌کنند که از انواع استراتژی‌های اغواگری استفاده می‌کنند تا خواننده را به روایت‌های خود جذب کنند، استراتژی‌هایی که حداقل در ظاهر اساساً دستکاری و غیراخلاقی به نظر می‌رسند. علاوه بر این، هر دو به دنبال این هستند که مرگ خود را به عنوان نویسنده به نمایش بگذارند، و عملاً به عنوان راهنمای قابل اعتماد برای خواننده ناپدید می شوند. همچنین ممکن است از نظر اخلاقی غیرمسئولانه به نظر برسد، رها شدن خواننده ای که فقط به خاطر رها شدن فریفته شده است. این اولین اثری است که تمایز مرکزی کی یرکگور را بین سبک ارتباط غیرمستقیم خود و سبک مستقیم (به ظاهر) زیر سوال می برد. از فلسفه هگل هگل در واقع تمرین‌کننده سبکی بسیار ظریف‌تر از آن چیزی بود که کی‌یرکگور او را به‌عنوان تمرین‌کننده‌ای معرفی می‌کرد که سبکش در خدمت مفهوم‌سازی مجدد جاه‌طلبانه اخلاق نویسندگی است. در مورد کی یرکگور، سبک غیرمستقیم خود او یک سری سؤالات اخلاقی را در مورد چگونگی تصور خواننده در رابطه با نویسنده مطرح می کند. در نهایت بین هگل و کی یرکگور یک یا/یا وجود دارد، نه آن چیزی که کی یرکگور پیشنهاد می کند بین نویسنده ای فاقد اخلاق و نویسنده ای که اخلاق واقعی نویسندگی را ممکن می سازد. در عوض، یا/یا بین دو شیوه رقیب نویسندگی است، یکی با آهنگ‌های سبک بسیار فنی دلهره‌آور، دیگری برای ظرافت و بازیگوشی آن لذت‌بخش است - اما هر دو آزمایش‌های قدرتمندی در اخلاق سبک هستند.