آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر در دوره های اولیه سخنرانی خود علاقه ای پایدار به زندگی بشر نشان داد. او معتقد بود که زندگی انسان در عین حال که در حال زیستن است، اهمیت فلسفی دارد. زبان در حالی که صحبت می شود دارای اهمیت فلسفی است. در این کتاب، اسکات کمبل توسعه ایده هایدگر در مورد زندگی واقعی را از طریق علاقه او به تفکر یونانی و توجه آن به هستی دنبال می کند. او معتقد است که دغدغه‌های وجودی هایدگر در مورد زندگی انسان و دغدغه‌های هستی‌شناختی او درباره معنای هستی در مفهوم دازاین به‌عنوان وجود زندگی واقعی انسانی متبلور می‌شوند. کمپبل با تأکید بر جنبه های مثبت زندگی روزمره، زمینه های معنایی را که در زندگی نهفته است بررسی می کند. شدت زندگی متوسط و روزمره؛ بی واسطه بودن زمانی زندگی در مسیحیت اولیه؛ تعقیب هرمنوتیکی از خودبیگانگی زندگی؛ فضایی واقعی؛ موقتی کردن تاریخ در زندگی؛ غنای جهان؛ و واقعیت گفتار در افلاطون و ارسطو. او نشان می‌دهد که چگونه هایدگر شیوه‌ای برای درک زندگی انسان‌ها را پر از فریب، اما مملو از معنا و مملو از وحی و بصیرت نشان می‌دهد.

ترجمه ماشینی : فرانتس روزنزوایگ (1886-1929) امروزه به طور گسترده به عنوان یکی از اصیل ترین و چالش برانگیزترین چهره های به اصطلاح رنسانس اندیشه آلمانی-یهودی در دوره وایمار شناخته می شود. روزنزوایگ معمار نوعی منحصربه‌فرد الهیات وجودی و تأثیر مهمی بر فیلسوفانی مانند والتر بنجامین، مارتین بوبر، لئو اشتراوس و امانوئل لویناس، عمدتاً به‌عنوان «متفکر یهودی» یاد می‌شود، که اغلب به نادیده‌گرفتن اندیشه‌های او. دغدغه های فلسفی گسترده تر این کتاب با بریدن شکاف مصنوعی که خاطره‌ی آسیب‌زای ناسیونال سوسیالیسم بین فلسفه آلمان و یهودی ایجاد کرده است، می‌کوشد اندیشه روزنزوایگ را به افق فلسفی آلمانی که برای اولین بار در آن شکل گرفت بازگرداند. این اولین مطالعه انگلیسی زبان است که بدهی دائمی روزنزوایگ به نظریه سیاسی، نئوکانتی و فلسفه زندگی هگل را بررسی می کند. این کتاب همچنین خوانشی جدید و منظم از اثر اصلی روزنزوایگ، ستاره رستگاری، ارائه می‌کند. بیش از همه، این کتاب در صدد است تا پیوندی شگفت‌انگیز اما عمیق بین اندیشه روزنزوایگ و اندیشه معاصرش، فیلسوف آلمانی مارتین هایدگر را بررسی کند. گوردون با مقاومت در برابر عذرخواهی و محکومیت، پیشنهاد می‌کند که تعامل هایدگر با نازیسم نباید پیوند عمیق و از لحاظ فکری متقاعدکننده در سنت مشترک تفکر مدرن آلمانی و یهودی را پنهان کند. این کتاب که بحثی شفاف از دو متفکر به‌ویژه دشوار است، تلاشی شیوا برای ایجاد پل تمایز اجباری بین تفکر مدرن یهودی و تاریخ فلسفه مدرن آلمانی نشان می‌دهد - و نشان می‌دهد که چنین تمایزی بدون اعمال خشونت علیه هر دو نمی‌تواند حفظ شود.

چکیده ماشینی: مقدمه ای بر متافیزیک - مارتین هایدگر چیزی که بی فایده یا بی فایده است هنوز هم قدرت دارد، شاید تنها قدرت واقعی. آنچه در مسیر زندگی روزمره طنین مستقیم ندارد، می تواند با روند توسعه عمیق تاریخی ملت ارتباط تنگاتنگی داشته باشد و حتی مراحل این تحول را پیش بینی کند. آنچه خارج از زمان یا جلوتر از آن است، زمان خاص خود را خواهد داشت. این دقیقاً حقیقت فلسفه است. بنابراین، هیچ راهی برای تعریف دقیق رسالت فلسفه وجود ندارد؟ بنابراین، نمی‌توانیم تعیین کنیم که از آنها چه انتظاری باید داشته باشیم. در هر مرحله از رشد خود، در هر مرحله از توسعه خود، قانون خاص خود را به همراه دارد. تمام آنچه در مورد فلسفه می توان گفت این است: چیزی است که نمی توانید باشید یا چیزی که نمی توانید به آن برسید. همه سؤالات اساسی و اصیل فلسفی در واقع سؤالاتی نابهنگام هستند، یا به این دلیل که فلسفه به دلیل ماهیت خود همیشه بر زمان خود مقدم است یا به این دلیل که اکنون را با گذشته خود پیوند می دهد، همانطور که همیشه بوده است. فلسفه همیشه نوعی دانش باقی می ماند، نه تنها به این دلیل که با عصر حاضر سازگار نیست، بلکه برعکس، به این دلیل که معیارهای خود را بر عصر خود تحمیل می کند.

چکیده ماشینی : این کتاب سهم فلسفی مارتین هایدگر را همراه با بینش های الهیات-روحانی شرق، به ویژه نیکلای بردیایف، ترسیم می کند. بنابراین، غرب را با شرق و فلسفه را با الهیات به گفت و گو می آورد. با این کار، الاهیات مسیحی زبانی وجودی- معنوی را ارائه می دهد که برای خواننده معاصر مرتبط و معنادار است. این اثر به‌ویژه «بودن به سوی مرگ» (Sein zum Tode) هایدگر را به‌عنوان پایه‌ای برای تفکر کلامی-فلسفی بررسی می‌کند. تنها کسی که «به سوی مرگ بودن» را در آغوش می‌گیرد، شهامت اندیشیدن و شاعری را دارد. این تفکر به نوبه خود «بودن به سوی مرگ» را ممکن می‌سازد و در این حرکت دایره‌ای تفکر و هستی، راز هستی خود را آشکار می‌کند و در عین حال پنهان می‌ماند. از آنجایی که هدف این اثر نشان دادن «موفقیت به سوی مرگ» از طریق زبان است، از فرمول‌بندی‌های رایج و شیوه‌های پذیرفته‌شده سنتی نگارش الهیات (دگماتیک) به سمت تأملی اصیل و فلسفی در مورد ایمان و معنویت گذر می‌کند. با این حال، این اثر در نقاط مختلف، افکار و الهیات عمیق گذشته را نیز بازیابی می‌کند که خلاقیت ژرف‌انگیز آن‌ها را نمی‌توان انکار کرد.

ترجمه ماشینی : این اثر، رابطه بین فلسفه و الهیات در کنفرانس پدیدارشناسی و الهیات توسط مارتین هایدگر، با هدف نشان دادن تصور هایدگر است که ارتباط بین فلسفه و الهیات را با استفاده از نظریه های علمی تثبیت می کند. این پژوهش از طریق یک پژوهش نظری-کتاب شناختی که به طور خاص به برخی از آثار هایدگر از دهه 1920 امتیاز می دهد، درک هایدگر از رابطه فلسفه به عنوان یک علم هستی شناسانه و الهیات به عنوان یک علم اثباتی ایمان را نشان می دهد. این - نه خدا - موضوع مطالعه الهیات است. پژوهش حاضر به سه مقطع تقسیم می‌شود: مرحله اول، زمینه‌سازی تفاوت هستی‌شناختی را به عنوان پس‌زمینه‌ای برای رابطه بین علوم نشان می‌دهد. دومی تحلیلی از کنفرانس ارائه می دهد که نکات متمایز آن را برجسته می کند و از آن به بعد، لحظه سوم نشان می دهد که شیوه نگارش متن هایدگر با هدف نشان دادن تفاوت های بین فلسفه و الهیات است. در این صورت، مقصود پرهیز از این است که رابطه بین دو علم به بازتولید فراموشی تفاوت هستی‌شناختی ادامه یابد.

ترجمه ماشینی: فیلیپ تونر در کتاب هایدگر، متافیزیک و یکپارچگی هستی، تفسیری از فلسفه مارتین هایدگر بر اساس آموزه «یکسانی بودن» ارائه می‌کند. بر اساس آموزه یکنواختی، یک مفهوم اساسی از هستی وجود دارد که واقعاً برای هر چیزی که وجود دارد قابل پیش بینی است. این کتاب به بررسی درگیری هایدگر با کار جان دانز اسکاتوس می پردازد، که یکپارچگی فلسفی را تا آخرالزمان تاریخی آن بالا برد. هایدگر در اوایل زندگی حرفه‌ای‌اش، مطالعه‌ای به طول کتاب درباره آنچه به‌عنوان یک متن فلسفی از Duns Scotus در نظر گرفته بود، نوشت. با این حال، کلمه «یکپارچگی» به ندرت در ترجمه‌های آثار هایدگر دیده می‌شود. تونر با بحثی جامع از فلسفه هایدگر نشان می دهد که مفهوم یکسانی از هستی در واقع نقشی متمایز و تعیین کننده در اندیشه او ایفا می کند. بنابراین، این کتاب تفسیری بدیع از کلیت کار هایدگر ارائه می‌کند که بر تفسیر پیشنهادی ژیل دلوز در کتاب «تفاوت و تکرار» تکیه می‌کند و نور جدیدی بر فلسفه هایدگر می‌افکند و به وضوح بدهی او به دونس اسکاتوس را روشن می‌کند.

ترجمه ماشینی : اولین سال تحصیلی من در مقطع کارشناسی ارشد با آشنایی اولیه با هایدگر و برخی از مقالات مهم اولیه او مشخص شد. در آن زمان، که از وضعیتی که «اندیشه دینی» در آن قرار داشت، ناامید شده بودم، به سرعت تحت تأثیر پتانسیل هایدگر قرار گرفتم تا زمینه جدیدی را در زمینه ای ایجاد کند که ظاهراً خود را با بازنگری همان مسائل و پاسخ های قدیمی خسته کرده بود. این بینش، همراه با این اعتقاد که هایدگر از زمانی که با انتشار کتاب Sein und Zei در صحنه روشنفکری ظاهر شد، مورد سوء استفاده و درک نادرست متکلمان و متفکران دینی قرار گرفته بود، در طول دوران تحصیلات تکمیلی من رشد کرد و منجر به پایان نامه ای درباره هایدگر شد. و تفکر دینی که متن حاضر نسخه اصلاح شده و به روز شده آن است. این متن منعکس کننده این باور من است که هاید ایگر، وقتی به درستی در مورد موضوعاتی مانند حقیقت، خدا (و خدایان) و "ایمان" درک شود، صدای و بینشی منحصر به فردی را به ما ارائه می دهد که نمی توان آن را در هیچ نوع الهیات قرار داد. - چه منفی باشد، چه وجودی، چه دیالکتیکی یا تومیستی - و در واقع قابلیت حیات هر «الهیات» را به چالش می کشد.

ترجمه ماشینی : یک سنت وجود دارد که اظهارات هایدگر در مورد منطق را به عنوان تلاشی برای نادیده گرفتن، بازنگری یا حذف منطق تفسیر می‌کند و در نتیجه، هایدگر را یک خردگرا توصیف می‌کند. هایدگر و منطق با دقت به نوشته‌های هایدگر درباره منطق در عصر هستی و زمان می‌نگرد و استدلال می‌کند که هایدگر به دنبال بی‌اعتبار کردن منطق نیست، بلکه به دنبال تعیین دامنه آن و تبیین مبانی آن است. گرگ شرلی از طریق بررسی دقیق متون مربوطه نشان می دهد که این سنت تفسیر بر توصیفات نادرست و فرضیات نادرست استوار است. آنچه از اظهارات هایدگر درباره منطق به دست می‌آید، شرحی از معقولیت است که هم بدیع و هم مرتبط با مسائل فلسفه منطق معاصر است. دیدگاه‌های هایدگر درباره‌ی منطق یک کل منسجم را تشکیل می‌دهد که بخش مهمی از پروژه فلسفی بزرگ‌تر اوست و به ما کمک می‌کند آن را بهتر درک کنیم، و کمکی منحصر به فرد به فلسفه منطق است.

ترجمه ماشینی : این اولین ترجمه انگلیسی Logik als die Frage nach dem Wesen der Sprache، جلد 38 از Gesamtausgabe مارتین هایدگر، حاوی ایده های بدیعی درباره منطق و زبان است که برای هرکسی که مایل است فراتر از دیدگاه های سنتی زبان و منطق فکر کند، مهم است. این اثر بر اساس رونوشت‌های دانشجویی سخنرانی‌ها و دست‌نوشته‌های هایدگر برای یک دوره تابستانی ۱۹۳۴، حاوی اولین بازتاب عمومی او درباره ماهیت زبان است. مدت کوتاهی پس از استعفای هایدگر از ریاست دانشگاه فرایبورگ، این دوره همچنین چشم اندازهای جدیدی را در رابطه با دخالت جنجالی او با رژیم نازی باز می کند. کاوش انتقادی هایدگر از منطق متافیزیک و شعر را در بر می گیرد و پرسش های اساسی مربوط به زبان به عنوان یک قدرت جهان ساز، انسان، تاریخ و زمان را در هم می آمیزد. این اثر نقطه عطفی در مسیر تفکر هایدگر به عنوان اولین مراقبه او درباره زبان به عنوان یک رویداد اولیه هستی است.

ترجمه ماشینی : این کتاب اولین بار در سال 1984 به زبان آلمانی به عنوان جلد 45 از مجموعه آثار مارتین هایدگر منتشر شد، این کتاب اولین ترجمه انگلیسی دوره سخنرانی او در دانشگاه فرایبورگ در سال های 1937-1938 است. وظیفه هایدگر در اینجا این است که پرسش از جوهر حقیقت را مجدداً مطرح کند، نه به عنوان یک «مشکل» یا به عنوان یک موضوع «منطق»، بلکه دقیقاً به عنوان یک پرسش فلسفی اصیل، در واقع تنها پرسش اساسی فلسفه. بنابراین، این درس در مورد جوهر حقیقت و جوهر فلسفه است. از هر دو طرف، هایدگر به طور گسترده از یونانیان باستان، از درک آن‌ها از حقیقت به‌عنوان آلتیا و تعیین آغاز فلسفه به‌عنوان حالت حیرت، استفاده می‌کند. علاوه بر این، این سخنرانی‌ها در زمانی ارائه شد که هایدگر در حال سرودن دومین اثر بزرگ خود، Beiträge zur Philosophie بود، و بهترین مقدمه را برای آن متن پیچیده و حیاتی ارائه می‌دهد.