آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در برابر تفاسیر سنتی، که ادعا می‌کنند هایدگر همه گزارش‌های سوبژکتیویته - و در نتیجه اخلاق - را غیرممکن کرده است، یا برعکس، که هایدگر صرفاً متافیزیک مدرن سوبژکتیویته را تجدید می‌کند، رافول نشان می‌دهد که چگونه تخریب/واسازی سوژه توسط هایدگر باز می‌شود. فضایی برای صورت بندی رادیکال غیر ذهنی از انسان. رافول مناظره هایدگر با متفکران بزرگ سوبژکتیویته (دکارت، کانت، هوسرل) را بازسازی و تحلیل می کند تا نشان دهد که خوانش «ویرانگر» هایدگر از متافیزیک مدرن سوبژکتیویته، در واقع، تصاحب مجدد مثبت مبانی هستی شناختی است. از موضوع بازنویسی رافول از کار هایدگر در مورد سوبژکتیویته انسانی باید در بحث های آینده درباره سرنوشت این موضوع در دوران پست مدرن ضروری باشد.

ترجمه ماشینی : علیرغم اینکه هایدگر اندیشه خود را با «اخلاق» در اصلی‌ترین معنا می‌شناسد، درک او از اخلاق هم به دلیل ناآگاهی فرضی آن از نقش انسان دیگر و هم به دلیل ارتباط آن با سیاست مورد انتقاد قرار گرفته است. این کتاب ادعا می‌کند که در واقع، این تصور خود هایدگر از «با بودن» است - بازاندیشی او در مورد بین الاذهانی - که دقیقاً نشان می‌دهد که آثار اولیه او چه اشکالی دارد و می‌طلبد که جایگاه اخلاق بازاندیشی شود. هایدگر و جایگاه اخلاق نشان می دهد که چگونه این بازاندیشی در آثار بعدی خود هایدگر رخ می دهد. به ویژه، عبور از آثار قبلی در نوبت به آثار بعدی به ما این امکان را می دهد که «با بودن» را برای یک اخلاق هایدگری ضروری بدانیم و در رابطه بین اخلاق و سیاست که قبلاً در تعامل هایدگر با نازیسم مطرح شده بود تجدید نظر کنیم. این بازاندیشی در مورد اخلاق و سیاست در پرتو اصالت «با بودن» ما را در برابر نزدیکی تا به حال نامشخص بین آثار متاخر هایدگر و اندیشه سیاسی لاکانی اسلاوی از جمله دیگر قرار می دهد. بدین ترتیب امکان هایدگرگرایی مترقی سیاسی و بسیاری از رویارویی‌های غیرمنتظره با متفکرانی که عموماً با ورطه‌ای از هایدگر جدا شده‌اند را باز می‌کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب مطالعه ای جامع و کامل از اندیشه مارتین هایدگر را ارائه می دهد. این نه تنها ارائه، بلکه نقدی عمیق از باورهای متفکر است. در زمینه همکاری هایدگر با نازیسم، نویسنده به دلایل ناتوانی او در مقابله با مشکل شر و آسیب پذیری در برابر تهدیدات توتالیتاریسم می پردازد.

ترجمه ماشینی : هایدگر، تاریخ و هولوکاست سهم مهمی در بحث طولانی مدت در مورد ارتباط مارتین هایدگر با ناسیونال سوسیالیسم است. این اثر جدید جاه طلبانه اگرچه موضوعی دشوار است، کل بحث در مورد بحث هایدگر را به جلو می برد. هایدگر به دنبال هستی و زمان، مفهوم خود از اصالت و مفاهیم مرتبط با آن مانند تاریخمندی را بسط می دهد و امکان وجود دازاین اصیل یک قوم را در امتداد خطوط ساختاری منسجم به روایت خود از اصالت در هستی و زمان مورد بحث قرار می دهد. اوبراین استدلال می‌کند که همان مشکلاتی که به نظر می‌رسد در تفسیر اولیه اصالت تأثیر می‌گذارد، بر مفهوم دازاین اصیل یک قوم تأثیر می‌گذارد. بنابراین، نزدیک بینی سیاسی هایدگر در دهه سی را می توان به ناتوانی اساسی در کنار آمدن با برخی از مشکلات مورد بحث در این مطالعه نسبت داد. اوبراین می پذیرد که فلسفه هایدگر متاثر از دوره و زمینه تاریخی آن است، اما استدلال می کند که لفاظی هایدگر، هرچند تحریک آمیز، نمی تواند به سادگی به جنگوئیسم خام نازی تقلیل یابد. این کتاب رویکردی واقعاً فلسفی به مناقشه هایدگر و بررسی مجدد نظریات و تأثیرات او است.

ترجمه ماشینی : جلد 35 آثار کامل هایدگر شامل یک دوره سخنرانی است که در دانشگاه فرایبورگ در سال 1932، پنج سال پس از انتشار کتاب هستی و زمان ارائه شده است. هایدگر در این دوره در اوج قدرت خلاقیت خود قرار داشت که در این متن روشن و تخیلی به طور کامل خودنمایی می کند. در آن، هایدگر شاگردانش را در مطالعه دقیق دو سند منبع فلسفی اولیه، تکه‌هایی از متفکران یونانی آناکسیماندر و پارمنیدس راهنمایی می‌کند. هایدگر مضمون مشترک آنها را یعنی هستی و نیستی را توسعه می دهد و نشان می دهد که مسئله هستی در واقع خاستگاه فلسفه غرب است. درگیر شدن او با این متون یونانی به همان اندازه که بازگشتی به آغاز است، به همان اندازه که یک بیداری مجدد بالقوه شگفتی و تحقیق فلسفی در زمان حال است.