مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در الهیات فلسفی معاصر، چارلز تالیافرو و چاد مایستر بر موضوعات کلیدی در الهیات فلسفی معاصر در مسیحیت، اسلام و یهودیت و همچنین هندوئیسم و ​​بودیسم تمرکز می کنند. این جلد با بحث در مورد ابزارهای روش شناختی کلیدی در دسترس متکلم فلسفی، مانند ایمان و عقل، علم و دین، وحی و کتاب مقدس، و مرجعیت و سنت آغاز می شود. نویسندگان از این ابزار برای کشف موضوعاتی از جمله زبان، ناگفتنی، معجزه، شر و زندگی پس از مرگ استفاده می کنند. آنها همچنین با الاهیات فلسفی کاربردی، از جمله نگرانی های زیست محیطی، گفتگوی بین ادیان، و ماهیت و اهمیت ارزش های سیاسی دست و پنجه نرم می کنند. یک بحث پایانی پیشنهاد می کند که الهیات فلسفی می تواند به تأملات و اقدامات مهم در مورد تغییرات آب و هوایی کمک کند.

ترجمه ماشینی: این مجموعه دو جلدی از تفکر پیشرفته در مورد علم و دین نشان می‌دهد که چگونه می‌توان شیوه‌های تحقیق علمی و دینی را از نظر منطقی سازگار، مکمل و پشتیبان یکدیگر دانست. ارائه شده توسط دانشمندان و فیلسوفان برجسته جهان در مورد طیف گسترده ای از موضوعات مورد بحث بحث می کند، از جمله کیهان شناسی انفجار بزرگ، تکامل، طراحی هوشمند، دایناسورها و خلقت، نظریه های عمومی و خاص نسبیت، انرژی تاریک، فرضیه چندجهانی، و نظریه ریسمان فوق العاده شامل مقالاتی در مورد تحقیقات سلول های بنیادی و اخلاق زیستی توسط ویلیام هورلبات، که در کمیته اخلاق زیستی پرزیدنت بوش خدمت می کرد.

ترجمه ماشینی: گفته می شود که لیبرالیسم سیاسی بین آنچه که جان رالز دکترین های جامع می نامد، بی طرف است. این آموزه ها معمولاً با ادعاهای اخلاقی و فلسفی آنها تعریف می شوند. با این حال، اینکه لیبرالیسم سیاسی چگونه باید به اختلافات واقعی در جوامع کثرت گرا رسیدگی کند، چندان روشن نیست. این سوال گسترده تری است که این کار قصد دارد به آن بپردازد. در سطحی خاص تر، سؤال هنجاری این است که نهادهای لیبرال چگونه باید با ادعاهای واقعی مطرح شده توسط سنت ها و جوامع مذهبی برخورد کنند. من تکامل در مقابل خلقت گرایی را به عنوان مثال در نظر می گیرم. در حالی که اولی یک نظریه به طور گسترده در محافل علمی پذیرفته شده است، دومی توسط گروه های مذهبی در ایالات متحده و جاهای دیگر حمایت می شود. بنابراین سؤال این است که آیا دولت لیبرال می‌تواند منابع آموزشی خود را برای آموزش داروینیسم و ​​حذف آفرینش‌گرایی به عنوان داستان واقعی منشأ ما به‌طور مشروع به کار گیرد. برای این، خلقت‌گرایان ادعا می‌کنند که (الف) از آنجایی که داروینیسم یک دکترین فلسفی طبیعت‌گرایانه است، آموزش انحصاری آن وعده بی‌طرفی لیبرالی را به ضرر جهان‌بینی‌های غیرطبیعی نقض می‌کند. و (ب) نهادهای لیبرال - از دادگاه‌های دادگستری گرفته تا هیئت‌های آموزشی و مقامات اجرایی - با رد خودسرانه فرضیه‌های فراطبیعی، درک مادی از پروژه علمی را ترویج می‌کنند. بر این اساس، بهترین راه برای ارج نهادن به انصاف متافیزیکی و معرفتی، برخورد متعادل با نظریه تکاملی و دشمنان آن در چارچوب آموزش علمی اجباری است. از این رو، ادعای آفرینش گرایانه (CC) به عنوان یک دلالت منطقی از بی طرفی ادعایی لیبرالیسم سیاسی مطرح می شود. بخش اول این پایان نامه به سه بحثی می پردازد که نظریه پردازان لیبرال برای رد CC بیان کرده اند: (1) تکامل داروینی فقط یک نظریه علمی است، (2) دین نباید به موضوعات واقعیت بپردازد، و (iii) علم نمی تواند فرضیه های ماوراء طبیعی را توسط تعریف. اما این پاسخ ها قانع کننده نیستند. من استدلال می کنم که داروینیسم را می توان به طور مناسب به عنوان یک جهان بینی جزئی ارائه کرد. که اکثر روایات دینی دارای ادعاهای واقعی هستند. و اینکه فرضیه های خداباورانه نباید تحت پوشش یک طبیعت گرایی صرفاً روش شناختی از قلمرو علم کنار گذاشته شوند. با این وجود، این بدان معنا نیست که خلقت گرایی باید در کلاس درس زیست شناسی تدریس شود. بخش دوم پایان نامه با هدف ارائه توجیه عمومی برای آموزش انحصاری تکامل داروینی است. پس از تمایز بین دو مرحله بی‌طرفی لیبرال، من استدلال می‌کنم که دولت مشروع است بین ادعاهای واقعی رقیب از طریق رویه‌های منصفانه قضاوت کند، قضاوتی که نسبت به ماهیت طبیعی یا ماوراء طبیعی فرضیه‌ها بی‌تفاوت است. سپس دو استراتژی توجیهی دنبال می شود. اولی مشکل را با تقلید از شرایط موقعیت اصلی راولزی بازسازی می‌کند و کالاهای آموزشی را ردیابی می‌کند که هر شهروندی زیر پرده جهل ثبت نام می‌کند. این نتیجه می‌گیرد که تعهد به اهداف یک آموزش به طور گسترده لیبرال منجر به این تصور می‌شود که هر شهروند آینده مستحق درجه کافی از سواد علمی است، که شامل درک اساسی‌ترین ایده در علوم زیستی: تکامل است. دومی به پیشنهاد رالز متوسل می شود که عقل عمومی روش ها و نتایج غیرمناقشه ای علم را در بر می گیرد. پس از پرداختن به چندین ایراد احتمالی، به این نتیجه می‌رسم که استدلال علمی یک مورد پارادایماتیک از استدلال عمومی است، بنابراین برای اهداف توجیه عمومی لیبرال مناسب است. علاوه بر این، نظریه ای را ارائه می دهد که در مورد استدلال علمی به عنوان بسط استدلال روزمره و عقل سلیم فکر کنیم، یک فرض مهم که از آن می توانیم دلایل مشترک معرفتی را اثبات کنیم. به عنوان یک نتیجه، این تز استدلال می کند که اختلافات واقعی - مانند آنچه که جوامع کثرت گرا را بر سر روایت های کیهانی تقسیم می کند - باید توسط لیبرال ها در چارچوب پارامترهای توجیه عمومی مورد بررسی قرار گیرد، زیرا این بهترین راه برای نشان دادن احترام به همه شهروندان است. ادعاهای علمی دین ممکن است کنار گذاشته شوند، نه به این دلیل که مذهبی هستند، بلکه به این دلیل که در جهانی که در آن استدلال علمی به عنوان معرفت شناسی عمومی عمل می کند، پشتوانه شواهدی ارائه نمی کنند.

ترجمه ماشینی: تکینگی کیهانی شواهد ناچیزی برای خلقت در گذشته متناهی و از این رو خداباوری ارائه می‌دهد. نظریه‌های فیزیکی ممکن است معیارهای متریک یا چندگانه نداشته باشند، بنابراین یک «آغاز» باید شامل یک لحظه اول باشد، نه فقط عصر محدود. چه کسی تکینگی ها را نادیده بگیرد و چه آنها را جدی بگیرد، فیزیک هیچ لحظه اولی را مجوز نمی دهد. تشبیه بین بیگ بنگ و فروپاشی گرانشی ستاره ای نشان می دهد که در مورد اول تنها در صورت نیاز به یک ویرانگر در مورد دوم نیاز به خالق است. نیاز و پیشرفت در گرانش کوانتومی و عدم تعیین تئوری ها توسط داده ها، جدی گرفتن تکینگی ها را دشوار می کند. تکینگی نمونه‌ای از شکافی است که احتمالاً با پیشرفت علمی بسته می‌شود و از عمل ویژه الهی جلوگیری می‌کند. بی ربط آشکار کاردینالیته به شیوه های شمارش مجموعه های نامتناهی در نظریه میدان کلاسیک و تحلیل فوریه ذکر شده است.

ترجمه ماشینی: فلسفه دین و جست‌وجوی حقیقت معنوی، آلبرت انیشتین را به خود مشغول کرده بود - چنان که گفته می‌شود «می‌توان گمان برد که او یک الهی‌دان مبدل بوده است». با این وجود، ادبیات مربوط به زندگی و کار انیشتین، هر چند که گسترده است، شرح کافی از تصورات و احساسات مذهبی او ارائه نمی دهد. ایده‌های انیشتین در مورد دین که تنها به صورت جزئی شناخته شده است، اغلب هم توسط ملحدان و هم توسط گروه‌های مذهبی که مشتاق ادعای او به عنوان یکی از خودشان هستند، تحریف شده است. اما واقعاً مرام مذهبی انیشتین چه بود؟ در این کتاب جذاب، فیزیکدان و فیلسوف برجسته، ماکس جمر، پاسخی بی‌طرفانه و مستند به این سوال ارائه می‌کند. کتاب با بحث در مورد تربیت دینی دوران کودکی انیشتین و فضای مذهبی - یا نبود آن - در میان خانواده و خانواده‌اش آغاز می‌شود. دوستان. سپس، گام به گام، رشد فکری را بازسازی می کند که اینشتین را به مفاهیم دین کیهانی و خدای غیرشخصی، شبیه به «خدای اسپینوزا» سوق داد. جمر به بررسی نوشته ها و سخنرانی های انیشتین در مورد دین و نقش آن در جامعه می پردازد و تا چه حد توسط عموم مردم و الهیدانان حرفه ای مانند پل تیلیش یا فردریک فر پذیرفته شده است. او همچنین معنای دقیق جمله معروف انیشتین را تحلیل می‌کند که «علم بدون دین لنگ است، دین بدون علم کور است» و اینکه چرا این جمله می‌تواند به عنوان نمونه‌ای از فلسفه دین اینشتین باشد. فصل آخر به این سؤال بحث‌برانگیز می‌پردازد که آیا کار علمی اینشتین، و به‌ویژه نظریه نسبیت او، از نظر الهیات دارای مفاهیم مهمی است، مشکلی که برای کسانی که به رابطه علم و دین علاقه‌مند هستند، مهم است. هدف این کتاب، هم تفکر برانگیز و هم جذاب، این است که خوانندگان را بدون تبلیغ با دین انیشتین آشنا کند.

ترجمه ماشینی: آیالا کار شایسته ای در توضیح حقایق تکامل انجام می دهد - اما نه بیش از شایسته. (بهتر، کامل‌تر، علمی‌تر: «چرا تکامل درست است» نوشته جری کوین. من شروع به فکر می‌کنم که بیشتر در کتاب‌های تکامل بهتر است. هیچ میان‌بری برای شواهد وجود ندارد و خواننده‌ای تمایلی به بستن کمربند ندارد. استدلال طولانی احتمالاً به هر حال از متقاعد شدن خودداری می‌کند، یا قادر به متقاعد شدن نیست.) دیدن یک ژانر در حال تکامل است زیرا نویسندگان برای تبدیل شدن به بهترین تبیین‌کننده علم تکامل رقابت می‌کنند و اشیاء نخ‌نما را که درک عمومی را پر می‌کنند ذکر می‌کنند اما به حداقل می‌رسانند. و نویسنده را به خاطر تلاش برای ایجاد پل علم و اعتقاد، و به خاطر موضع گیری در حین تحقیر هیئت مدرسه دوور به عنوان صدای مؤمنان مذهبی که باهوش، واقعاً کنجکاو و انسان دوست هستند، ستایش می کنم. کار او در آنجا قهرمانانه است. با این حال، من فکر می کنم آیالا شکست می خورد. پل زدن بین دین و طبیعت گرایی به معجزه نیاز دارد و من از اینکه این کتاب حاوی هیچ معجزه ای نیست ناامید شدم. ما هنوز در دعای گولد برای «غیره غیر همپوشانی» (ترجمه: نمی‌توانیم همه با هم کنار بیاییم؟ لطفاً؟) گیر کرده‌ایم و خواننده این کتاب در پایان، در اتاق انتظار بهشتی رها می‌شود. دفاع آیالا از مقام مذهبی فقط تقوا است. به‌عنوان یک کهنه‌کار مدارس کاتولیک، پژواک تعداد بی‌شماری از معلمان مذهبی وفادار به کلیسا را ​​شنیدم که فکر می‌کردند با گفتن علم، علم، وحی، وحی، پاسخی به کودکان بی‌قرار می‌دهند. متأسفانه، آنها نبودند. شواهد یکسان نیست و هرگز نخواهد بود. آنچه علم ارائه می دهد، قابل اثبات و رد است، جلو می رود و تقواها (از جمله خودش) را در طول راه ترور می کند. پارادایم ها را از بین می برد، ابرها و همتایان را در فضا و زمان پراکنده می کند و هیچ کس را در آنجا نمی یابد. صرفاً به اندازه کافی خوب نیست که بگوییم آنچه دین می گوید (و کدام دین؟ جهان بیشتر از دومینیکن ها تشکیل شده است. آیا کلام نخل خوان به خوبی سخن پاپ است؟) باید همان اعتباری باشد که شیمی می گوید. . یا نجوم یا فیزیک. در مقایسه با علم، متون مقدس و پیشوایان پایه‌ای از شن هستند - کوهی از شن در سراسر جهان که همیشه در حال حرکت است. در میان تله‌های دیگر، آیالا به روش آشتی چون من می‌گویم می‌افتد: من مذهبی هستم و معتقدم علم چیزهای واقعی درباره جهان (از جمله تکامل بیولوژیکی) به ما می‌گوید، بنابراین هیچ تعارضی بین علم و دین وجود ندارد. QED. بنابراین: من، مارک سانفورد، یک مسیحی متعهد هستم که معتقدم خیانت اشتباه است، و با این حال، من فرار کردم تا با دوست دختر آرژانتینی‌ام همنشینی کنم، بنابراین ایمان مسیحی و خیانت می‌توانند به طور هماهنگ همزیستی کنند. QED نیست. ما اسم آن بحث را می دانیم و آشتی نیست. با مهربانی صحبت می کنیم، آن را ناهماهنگی شناختی می نامیم. کمتر خیریه، ما آن را ریاکاری می نامیم. در «هدیه داروین» به آن برچسب آرزو می‌زنم. من امیدوار بودم (دوباره، در معجزه خود) کشف کنم که آیالا همه چیز را در نظر گرفته است. در عوض، او آن را کاملاً احساس کرد. برهان آگوستین و آکویناس برای وجود خدا صدها سال است که هیچ کس را خارج از حوزه علمیه متقاعد نکرده است. ویلیام پیلی نیز شایسته درمان کامل آیالا نیست. ساعت پیلی آشکارا اشتباه بود، به اندازه ژئوسنتریزم اشتباه بود، به همان اندازه که تئوری طنز بدنی اشتباه بود. دسته کامل تری از کتاب های توضیح دهنده تکامل این را بیان می کنند. همچنین الهیات مدرکی ندارد. در این گشت و گذارها نویسنده کتاب خود را به میزان قابل توجهی تضعیف می کند. به هر حال، عنوان، ادعای متمایز نویسنده است که تکامل می تواند مشکل تئودیسه را حل کند. او دیگر مجبور نیست خدا را به خاطر ظلم آشکار طبیعت، ناکارآمدی ها، قتل عام ها و اسرار طبیعت سرزنش کند. وای همه اینها به دلیل انتخاب طبیعی و مسیر متزلزل و غیر هوشمندانه آن است. یه جورایی خیالم راحت نیست آیالا ثابت می کند که خدا در نهایت یک طراح بدکار نیست -- او اصلاً طراح نیست! به جز شکل‌دهنده دست دوم «مکاشفه» غیرقابل چالشی که به نحوی در حجمی از داستان‌های کوتاه و موعظه‌های عجیب جمع‌آوری شده است (افسانه‌هایی که می‌گویند برای آن بمیریم)، ​​یا شاید صدای آرام و کوچکی که فرد تظاهر به شنیدن در شبستان کلیسای جامع می‌کند. این یک مشکل قدیمی و قدیمی است: هرچه بیشتر در مورد جهان بیاموزیم، فضای کمتری برای خدای آسمان پیر، مجازات کننده، او که باید از او اطاعت کرد غیر قابل توضیح باشد، باقی می ماند. اومانیست ها می گویند که این خدا به طور کامل از راه رسیده است - اما با این حال اخلاق، اخلاق، و چیزی که به نظر می رسد رو به جلو باقی مانده است. این یک چالش عمیق و دردناک برای تقوای قدیمی است، و اکنون چند قرن است که ادامه دارد. به خشم ادامه خواهد داد. منع معجزه

ترجمه ماشینی: در سال 1633، تفتیش عقاید روم، گالیله را به دلیل دفاع از نظریه نجومی مبنی بر حرکت زمین، و به طور ضمنی این اصل الهیاتی که کتاب مقدس مرجع علمی نیست، به عنوان یک بدعت گذار مظنون محکوم کرد. این رویداد بحث‌برانگیز موج‌هایی را در قرن‌ها به راه انداخته است و تجسم مبارزه بین متفکری است که به‌عنوان پدر علم مدرن شناخته می‌شود، و نهادی که هم یکی از بزرگ‌ترین ادیان و هم کهن‌ترین سازمان‌های جهان است. این محاکمه هم به عنوان نشانی آشکار از ناسازگاری علم و دین و هم به عنوان نمونه ای خیره کننده از عقلانیت، روش علمی و تفکر انتقادی ذکر شده است. در مورد محاکمه گالیله مطالب زیادی نوشته شده است، اما بیشتر آثار از دیدگاه خاصی استدلال می کنند - از دیدگاه علم سکولار علیه کلیسا، یا توجیه موضع مذهبی. هدف موریس فینوکیارو ارائه یک گزارش تاریخی متوازن است که ظرایف فرهنگی را ترسیم می کند. او با افشای روایت جذاب محاکمه گالیله، آن را در برابر پس زمینه فکری و فلسفی معاصر آن قرار می دهد. به طور خاص، فینوکیارو بر استدلال‌ها و شواهد معاصر موافق و مخالف حرکت زمین تمرکز می‌کند که مبتنی بر مشاهدات نجومی، فیزیک حرکت، اصول فلسفی در مورد ماهیت دانش، و اصول الهیاتی در مورد حجیت و تفسیر کتاب مقدس بود. فینوکیارو به دنبال هر دو طرف مناقشه و تأثیر فلسفی گسترده آن، رابطه پیچیده بین علم و دین را آشکار می کند و نشان می دهد که چگونه گالیله به عنوان مدلی از استدلال منطقی شناخته شد.

ترجمه ماشینی: اگر می‌خواهیم که افراد غیردانشمند و صاحب نظر در مطبوعات، آزمایشگاه‌ها و منبرها نگاهی تازه به رابطه علم و دین بیندازند، رونالد نومبرز پیشنهاد می‌کند که ابتدا باید از افسانه‌های هولناکی که بیش از حد طولانی به عنوان تاریخ پنهان شده‌اند صرف نظر کنیم. حقایق تا حدود دهه 1970، روایت غالب در تاریخ علم، از دیرباز روایت پیروزمند علم و جنگ علم با دین بود. اما نسل جدیدی از مورخان علم و کلیسا شروع به بررسی اپیزودهایی در تاریخ علم و دین از طریق ارزش ها و دانش خود بازیگران کردند. اکنون رونالد نومبرز دانشمندان برجسته را در این تاریخ جدید علم به خدمت گرفته است تا اسطوره ها را از بین ببرد، از زندانی شدن گالیله تا تبدیل شدن داروین در بستر مرگ تا اعتقاد انیشتین به خدایی شخصی که «با کیهان تاس بازی نمی کرد». تصویر علم و مذهب در گلوی یکدیگر در رسانه‌های اصلی و مجلات علمی وجود دارد، اما هر فصل در گالیله به زندان می‌رود نشان می‌دهد که ما با دیدن فراتر از افسانه‌ها چقدر باید به دست آوریم. (20090515)