مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این اثر نظریه تکامل داروین را ارزیابی می‌کند و به این می‌پردازد که چرا این بحث‌های داغ در میان دانشمندان، فیلسوفان و جامعه‌شناسان به وجود آمده است. هدف این کتاب نشان دادن این است که داروینیسم ارزش معجزات زندگی را کم ارزش نمی کند.

ترجمه ماشینی: آیا مسیحیت می تواند با نظریه تکامل داروین از طریق انتخاب طبیعی سازگار شود؟ علوم زیستی چه ارتباطی با اندیشه دینی دارد؟ آیا الهیات مسیحی چیزی برای ارائه در مورد تدوین فرضیه های علمی دارد؟ این پرسش‌ها از جمله مواردی هستند که در این مجموعه مقالات برخاسته از نشست انجمن علم و دین بریتانیا که به مناسبت دویستمین سالگرد تولد داروین و صد و پنجاهمین سالگرد انتشار کتاب منشأ گونه‌ها در کمبریج برگزار شد، بررسی شده است. این جلد مشارکت‌های گروهی برجسته از دانشمندان برجسته در زمینه علم و دین از جمله دنیس الکساندر، آر جی بری، جان هدلی بروک، سارا کوکلی، سلیا دین-دراموند، دیوید فرگوسن، دیوید نایت، کریستوفر ساوت‌گیت را گرد هم می‌آورد. ، نیل اسپروی و کنت ویلسون. مقاله ها حول موضوع الهیات طبیعی سازماندهی شده اند، تلاش برای نتیجه گیری الهیات از تأمل در جهان طبیعی. این مقالات دیدگاه های تاریخی، فلسفی و الهیاتی را پوشش می دهند و برخی از رویکردهای معاصر به الهیات طبیعی را در زمینه داروینیسم بررسی می کنند.

ترجمه ماشینی: جنبش «آتئیست جدید» در سال‌های اخیر، مناقشه علم در مقابل دین را دوباره در دستور کار فرهنگی مردم قرار داده است. جدل گرایان ضد دین متقاعد شده اند که به کارگیری علوم جدید ذهن بر باورهای دینی آخرین سلاح ها را در نبرد با بی خردی و خرافات به آنها می دهد. آنچه قبلاً رگه‌ای از مقالات پژوهشی پراکنده در مجلات علمی تخصصی بود، اکنون به سیلابی از کتاب‌ها، مقاله‌ها و تفسیرها در رسانه‌های عمومی تبدیل شده است که این موضوع را تحت فشار قرار می‌دهند که علم شناختی دین می‌تواند در نهایت به رویای روشنگرانه کوچک کردن دین به بی‌اهمیت جامه عمل بپوشاند. ، اگر آن را به طور کامل حذف نکنید. جیمز دبلیو جونز استدلال می کند که این ادعاها به وضوح نادرست هستند. او خاطرنشان می کند که تحقیقات علوم شناختی از نظر مذهبی خنثی است. می توان آن را به طرق مختلف در رابطه با اعتقاد واقعی به دین و عمل به آن به کار برد: برای تضعیف آن، صرف مطالعه آن، و حمایت از آن. جونز پیشنهاد می‌کند که این رویکردهای متفاوت، مفروضات و دیدگاه‌های پیش‌زمینه‌ای را که برای تفسیر داده‌ها آورده شده است، منعکس می‌کنند. هدف این کتاب دفاع از یک دیدگاه کلی دینی یا یک سنت دینی خاص نیست، بلکه این است که نشان دهد در حالی که از مطالعه علمی شناختی دین چیزهای زیادی می توان آموخت، تلاش برای استفاده از آن برای «تبیین» دین است. اغراق آمیز و گمراه شده با تکیه بر تحقیقات علمی و استدلال منطقی آیا علم می تواند دین را توضیح دهد؟ مستقیماً با ادعاهای این دروغ‌پردازان دین مقابله می‌کند و گزارشی کاملاً مکتوب و متقاعدکننده از اینکه چرا آنها قانع‌کننده نیستند، ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی: این عنصر تأثیرات رشد علم را بر جایگاه فرهنگی توحید نشان می دهد. با شروع در گذشته، نشان می دهد که چگونه توحید به اعتلای علم کمک کرد و چگونه علم تا همین اواخر کمک و پشتیبان موفقیت توحید در غرب بود. با عطف به حال، عنصر به بررسی دلایلی می پردازد که به طور توضیحی و حتی در سطح وجودی، علم نقش های سنتی توحید را در فرهنگ غرب به دست می گیرد. این دلایل کمتر از آنچه معمولاً تصور می‌شود قوی هستند، اگرچه چالش وجودی زمانی می‌تواند مؤثر واقع شود که به شیوه‌ای غیرمعمول و غیرمستقیم تنظیم شود. در نهایت، عنصر به این موضوع می پردازد که چگونه رابطه میان مقام عالی علم و مقام توحید ممکن است در آینده ظاهر شود. آیا چیزی مانند توحید می تواند دوباره ظهور کند و آیا علم به آن کمک می کند؟ عنصر نتیجه می گیرد که پاسخ مثبت ممکن است.

ترجمه ماشینی: دکتر مک نامارا یک عصب شناس با اشتیاق به درک پدیده های مذهبی است. این کتاب دمی خوشایند برای علم دین است، زیرا مک‌نامارا علاقه‌ای به استدلال‌های خسته‌کننده‌ای که اغلب در آثار مقایسه‌ای مانند این مبهم هستند، ندارد. مک نامارا در بخش اول کتاب برخی از این استدلال‌ها را به طور عمیق بررسی می‌کند، مانند استدلال «دین توهم است» و چندین مورد از تغییراتی که دین را به «اشتباه عصبی» یا «دستگاه شناختی اشتباه» نسبت می‌دهند. این استدلال‌ها عمدتاً مبتنی بر فرضیات دلخواه هستند که خود به‌طور تجربی ثابت نشده‌اند. در عین حال، مک نامارا یک عذرخواهی مذهبی نیست. او همچنین علاقه ای به انتقاد از الحاد ندارد، موضعی که او بیان می کند "صداقت زیادی دارد". او بیشتر علاقه مند به ایجاد یک کار مقایسه ای محکم است که با نگاهی انتقادی و بی طرفانه به عصب شناسی، شیمی عصبی و نورودینامیک که در تفکر مذهبی، مناسک و سایر فعالیت هایی که مذهبی تلقی می شوند، نگاه کند. او با این کار مدلی از "خود" را می سازد که بر حسب مدارهای مختلف مغز مانند قشر جلوی پیشانی، ناحیه پیشانی گیجگاهی و نواحی لیمبیک تعریف می کند و نشان می دهد که چگونه حتی با داده های تجربی جامد کمی که در اختیار داریم، می توان آنها را کنار هم قرار داد. یک نظریه منسجم در مورد عملکرد و مکانیسم‌های فعالیت دینی و اینکه چرا این همه همه‌جا وجود دارد و در بسیاری از موارد در ایجاد تغییرات واقعی برای بهتر یا بدتر شدن مؤثر است. یک همراه خوش‌آمد برای آثار جاستین بارت، اسکات آتران، دیوید ویلسون یا هاروی وایت‌هاوس - در واقع، فکر می‌کنم مک‌نامارا می‌تواند به خوبی بتواند مدتی را با نوشته‌های کارل یونگ یا آنتونی استیونز بگذراند، زیرا بسیاری از ایده‌های مک نامارا به وضوح هستند. به پیشگویی یونگ مفاهیم مک نامارا از "خود ایده آل" (تصاویر کهن الگوی یونگ)، دگرگونی خود (تبدیل نفس) و دیدگاه بیولوژیکی او از طیف بین اسکیزوفرنی و عملکرد طبیعی ذهنی، خود تکه تکه (کمپلکس ها و شکل های ناخودآگاه جمعی) و غیره. یک تطابق نسبتاً تمیز تشکیل دهید. تنها بحث کوچک من این است که مک نامارا در اکثر موارد فقط می‌تواند نظریه خود را با ادیان رایج‌تر مانند سنت‌های مسیحی یا بودایی مقایسه کند - با این حال، این به دلیل برنامه‌ای از قبل موجود نیست، بلکه صرفاً یک موضوع شخصی خودش است. تجربه. او در اوایل به این محدودیت صریحاً اعتراف می کند و ابراز امیدواری می کند که بتوان تحقیقاتش را در سنت های دیگر مانند بسیاری از ادیان مشرک یا بومی جهان به کار برد. از آنجایی که او این روایات را نادیده نمی گیرد و با آنها محترمانه رفتار می کند، بلکه فقط عدم صلاحیت خود را در آنها اظهار می کند، به نظر می رسد که دستور کار او موضعی کاملاً علمی و غیر انکارآمیز است. علاوه بر این، او از چندین نمونه از گزارش‌های دین بومی استفاده می‌کند تا نشان دهد که چگونه می‌توان آن را از دیدگاه او درک کرد، او فقط قادر به پیگیری آنها در هیچ عمقی نیست. به گمان من، کار آینده با انجام مطالعات بیشتر، جزئیات را پر خواهد کرد. مخاطب این کتاب چه کسانی هستند؟ هیچ نظری ندارم؛ به عنوان یک روانپزشک، هیچ مشکلی در پیروی از استدلال های دقیق مک نامارا نیافتم. با این حال، من گمان می‌کنم که برخی ممکن است در بخش‌های عصب‌شناسی و شیمی اعصاب گم شوند، اگرچه اینها به وضوح برای مخاطبان فنی نوشته نشده‌اند. تصور می‌کنم که یک خواننده غیرعادی تحصیل‌کرده می‌تواند با سهولت نسبی در این کتاب پیمایش کند، اما آن را با کمی نمک بپذیرد. امیدواریم این بررسی برای شما مفید بوده باشد.

ترجمه ماشینی: علم فیزیک مدرن از زمینه های علمی تخصصی تشکیل شده است که ریشه در کارهای آزمایشگاهی تجربی و بازنمایی های منطقی و ریاضی دارد. تبیین علمی معاصر به شدت از تفسیر دینی متمایز شده است، اگرچه، مسلماً، دانشمندان گاهی اوقات کار فلسفی تفسیر متافیزیک مکان، زمان و ماده را انجام می دهند. با این حال، به ندرت پیش می آید که متکلمان یا فیلسوفان به طور قانع کننده ای ادعا کنند که کار علمی دانشمندان فیزیکی و ریاضیدانان را انجام می دهند. سختی این تقسیمات و تمایزها نسبتاً جدید است. علم فیزیک مدرن از قرن هفدهم به آرامی و به تدریج از طریق تعامل بین اهداف و مطالب ریاضیات، الهیات و فلسفه طبیعی ابداع شد. ده مورخ علم در مقالاتی با تمرکز از تفاسیر قرن هفدهم از دنباله‌دارهای آسمانی تا توضیح قرن بیستم از ردیابی‌ها در اتاقک‌های حبابی، رشته‌های متافیزیکی و الهیاتی را نشان می‌دهند که همچنان زیربنای معرفت‌شناسی و عمل علوم فیزیکی و ریاضیات هستند، حتی در حالی که آنها در طول سه قرن گذشته به تخصص های انضباطی تبدیل شد. مقدمه این جلد، ادای احترام به اروین ان.هیبرت است، که تدریس و پژوهش او به این موضوعات پرداخته و باعث توجه به آن شده است.

ترجمه ماشینی: این کتاب راه جدیدی را برای سازماندهی درک انسان از طبیعت معرفی می کند. این فرض عمومی پذیرفته شده و در عین حال کاملاً دلخواه و اثبات نشده در مورد طبیعت مبنی بر بی نهایت بودن فضا را مورد بازنگری قرار می دهد و در عوض فرض می کند که فضا متناهی است. پیروی از پیامدهای این تغییر در اساسی‌ترین پیش‌فرض در مورد فضا در طول تاریخ علم، منجر به مدلی بسیار ساده از طبیعت شده است که به قدری سازمان‌دهی شده است که به نظر می‌رسد الگوی واحد و یکپارچه آن تغییر در طبیعت برای همه چیز در طبیعت اعمال می‌شود. گونه ما در اصل بسیار شبیه حیوانات دیگر بود. اجداد ما قبل از دستیابی به درجه مدرن آگاهی از طبیعت و روابط موجود در طبیعت، هر نسل را طی ده ها هزاره تغییر دادند. این تغییر کاملاً تصادفی نبوده، بلکه از یک الگو پیروی کرده است. این الگو به عنوان تکامل شناخته می شود. همه چیز در طبیعت تکامل می یابد و تمام تکامل از یک الگو پیروی می کند. تکامل یک الگوی چرخه ای است. انسان مدرن به آگاهی از 5 مرحله اول در چرخه تکامل تکامل یافته است. این مراحل به بهترین شکل به عنوان ابعاد درک می شوند. از نظر علم مدرن طبیعت از 2 جزء فضا و زمان تشکیل شده است. علم در حال حاضر 3 بعد فضا و 1 بعد زمان را می شناسد. با این حال، اکنون می توان نشان داد که گونه ما با 5 حواس و 5 انگشت در هر دست خود، به آگاهی از 5 بعد مکان و زمان تکامل یافته است. علاوه بر این، وجود هر یک از این ابعاد مکان و زمان توسط ذهن به عنوان یک بعد فضا یا زمان به تنهایی، بلکه از فضا-زمان درک می شود: ما در دنیای آگاهی از 5 بعد فضا-زمان زندگی می کنیم. هندسه پایه تمام چیزی است که برای درک این مدل جدید لازم است، که مفهومی را که یک بعد را تشکیل می دهد بازنگری می کند. در طول تکامل انسان، اجداد ما از زبان برای توسعه مدل هایی از طبیعت استفاده می کردند. گويشوران زبانهاي هند و اروپايي (گروهي شامل انگليسي و يوناني) 2 نوع الگوي اصلي طبيعت به نام دين و علم را توسعه داده اند. دین و علم نه تنها تفاوت زیادی با هم دارند، بلکه از هر نظر متقارن یکدیگرند، به طوری که ظاهراً کاملاً ناسازگار هستند. با این حال، اکنون می توان آنها را به عنوان رویه های به هم مرتبط یک سکه نشان داد. دین و علم بر اساس همان الگوی هر چیز دیگری در طبیعت تکامل یافته اند. از یونانیان به عنوان مثال برای بحث در مورد تحول دین و علم استفاده می شود. همه مراحل اولیه در تکامل دین و علم مورد بحث قرار گرفته است. بحث در مورد دین نمادگرایی هر یک از خدایان یونانی اولیه را از ابتدا تایتان ها، المپیایی ها و یکتاپرستی پوشش می دهد و توضیح می دهد که چگونه و چرا هر کدام از نظر اهمیت جایگزین خدایان بعدی شدند. بحث علم با مدل یونان باستان از 4 عنصر آغاز می شود و تکامل بعدی به هندسه اقلیدسی، فیزیک نیوتنی و نسبیت را توصیف می کند. این کتاب با مقدمه ای برای مرحله بعدی در تکامل علم به پایان می رسد، که نمایانگر یک بعد کامل از تکامل فراتر از آنچه علم در حال حاضر درک می کند، است.

ترجمه ماشینی: این جلد 1896 توسط کشیش J.A.Zahm، استاد فیزیک در دانشگاه نوتردام، سنت الهیات کاتولیک را در ارتباط با تکامل در نظر می گیرد. نویسنده نظریه تکامل داروین را به تفصیل مورد بحث قرار می‌دهد و بحث بین الهی‌دانان و دانشمندان را به روزهای اولیه نظریه تکاملی برمی‌گرداند. او نظریه تکاملی اواخر قرن نوزدهم و باورهای کلیسای کاتولیک را مقایسه می‌کند و به دقت استدلال‌ها را ارزیابی می‌کند و خطاها و تصورات نادرست در نظریه و اصطلاحات را بررسی می‌کند. او همچنین تلاش می‌کند تا روابط کم‌شناخته‌شده بین تکامل‌گرایی و مسیحیت را به‌عنوان یک کل روشن کند و درباره اینکه آیا فردی از هر فرقه مسیحی می‌تواند تکامل‌گرا باشد یا خیر، بحث می‌کند. اثر متفکرانه زهم یکی از مهم‌ترین مجلدات تکاملی است که تا کنون توسط یک کاتولیک نوشته شده است.