کتاب الشریعة یکی از کتابهای حدیثی اهل سنت، نوشته امام ابی‌بکر محمد بن حسین آجری (۲۸۰-۳۶۰ ق) است.
این کتاب با تحقیق ولید بن محمد بن نبیه سیف الناصر، همراه با م
... مقدمه و ارجاعات شیخ عبد القادر الارنوءوط و عاصم بن عبداللّه القریوی در موءسسه قرطبه در سال ۱۴۱۷ ق در مکه مکرمه به چاپ رسیده است. کتاب مجموعه ۲۱۲۹ روایت را در خود جای داده و در موضوعات مختلف، از مباحث اعتقادی گرفته تا مباحث مربوط به خلفا و فضایل صحابه، روایاتی را گرد آورده است. هدف از این نوشته، ضمن معرفی اجمالی موءلّف و کتاب، پرداختن به مطالب مربوط به اهل بیت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در این کتاب است.
نویسنده ملقّب به اُجری و منسوب به دَرُبِ الاجُرْ از محلات بغداد است که بسیاری از اهل علم ساکن آن بوده‌اند؛ امّا برخی گفته‌اند منسوب به اجر، یعنی همان گِل پخته است. وی قبل از سال ۳۳۰ در بغداد ساکن بوده است و در همان سال جهت زیارت عازم مکه می‌شود و از خداوند می‌خواهد که اقامت در مکّه را روزی او کند. وی از آن تاریخ تا سی سال بعد، یعنی تا هنگام وفات خود، در مکّه ساکن می‌شود. طبق گفته زرکلی، او در کتاب الشریعة از حدود هشتاد نفر از مشایخ، حدیث نقل نموده است. و بسیاری نظیر ابراهیم بن اسماعیل بن جعفر بن محمّد القاضی، ابو جعفر الحسنی المکی، نیز قاضی الحرمین، و احمد بن عبداللّه بن احمد ابو نعیم الاصفهانی الحافظ از او حدیث نقل کرده‌اند. بسیاری از علما در وصف او مطالبی آورده‌اند که به پاره‌ای از آنها اشاره می‌کنیم.
موءلّف در این کتاب، مسائل اعتقادی را به شیوه اهل سنت و حدیث ذکر کرده و بخشی را هم به فضایل پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و صحابه اختصاص داده است. وی همچنین به ردّ اندیشه‌های اهل بدعت و نقد آرای برخی از فرق مسلمین پرداخته است. در بخش دوم کتاب روایات فراوانی درباره اهل بیت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ذکر شده است.
بیشتر