جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

عرفان از سه جهت می‎تواند در علم کلام مؤثر واقع شود. نقش آن در طرح مسائل کلامی، شرح و تبیین این مسائل با عنایت به مبانی وجودشناسی و ایجاد تحول در ادبیات و سبک بیان کلام از مواردی است که در این نگاشته به بحث گذاشته می‎شود. عرفان فیض کاشانی با ویژگی‏هایی که دارد، در علم کلام او تأثیرگذار است. سازگاری با شریعت و حکمت عقلی حکما از اهم این خصوصیات است. عرفان او را در این نوشتار «عرفان حکمی» نام می‎دهیم. نزد او عقل مؤید به شهود نیز به آنچه انبیا رسیده‏اند، دست می‎یابد؛ لیکن با سه تفاوت و آن اینکه فراورده‏های وحی وسیع‏تر، عمیق‏تر و مربوط به همه سطوح مخاطبان است. عرفان فیض کاشانی هماهنگ با عرفان شیعی و مبتنی بر حکمت صدرایی است. این عرفان حکمی می‎تواند از جهات مختلف، تأثیر قابل توجهی در علم کلام داشته باشد که نمونه‏ای از این تأثیرها در آرای کلامی فیض دیده می‎شود.

این مقاله به بررسی مقامات عرفانی (زهد، ذکر، شکر، خوف و رجا) از منظر فیض کاشانی و امام خمینی می¬پردازد. پژوهش حاضر با رویکرد مقایسه¬ای به مقامات عرفانی این دو عارف برجسته پرداخته¬است که می شود با تبیین آن¬ها در جامعه شیوه جدیدی از معنویت را در زندگی طبیعی مردم جایگزین¬کرد. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش، کتابخانه¬ای و روش پردازش آن توصیفی تحلیلی بوده¬است. یافته¬های پژوهش حاضر مبیّن آن است که با توجه به این مهم که ملّامحسن فیض کاشانی از شاگردان برجسته ملاصدرا و امام خمینی (ص) از مدرسان مکتب صدرا بودند، این دو عالم بزرگ هردو به تبیین مقامات عرفانی مذکور پرداخته¬اند هرچند که در برخی موارد و در جزئیات با تفاوت¬های همراه است. بعد از بررسی آرا و دیدگاه¬های عرفانی فیض کاشانی و امام خمینی روشن¬می شود که آرای این دو عالم درخصوص مقامات عرفانی مورد مقایسه به¬ هم نزدیک بوده و امام از آثار فیض تأثیر پذیرفته¬است؛ هرچند که به¬علت دوره زمانی حیات حضرت امام خمینی و به¬دلیل استمرار و توسعه رویکردهای عرفانی توسط عرفای دیگر و بهره¬مندی امام خمینی از آنان، توانسته¬است دیدگاه¬های جامع¬تری را نسبت به عرفای قبل از خود نسبت به این مقامات عرفانی ارائه¬دهد. کلیدواژه‌ها: امام خمینی، فیض کاشانی، عرفان، مقامات عرفانی، مراتب نفس.

نگرش اخباری و اصولی دو روش فهم دین از متون اصلی در میان اندیشمندان شیعی است که بیش از چهار قرن از نزاع‌های فکری و یا ایجاد و شکل‌گیری مکاتب گوناگون میان طرفداران آنها را پشت سر گذاشته است. پژوهش حاضر در پی پاسخگویی به این پرسش است که آرا اصولی فیض کاشانی در کتاب معتصم‌الشیعه چگونه بازتاب یافته است. بررسی توصیفی - تحلیلی این مسئله حاکی از آن است که فیض کاشانی، از علمای شیعی قرن یازدهم، با وجود دیدگاه‌های اخباری، و استناد و اتکا وی به روایات، اما نگرش به دور از هرگونه افراط و تفریط او از عقل و نقل را در کاربست عملی‌اش در کتاب معتصم‌الشیعه به مثابۀ کتاب فقهی فیض را شاهدیم. تأثیرپذیری از مسلک اساتید اخباری، برداشت سوء از برخی فتاوای مبهم فقهی ایشان در گذشته، تناسب‌نداشتن برخی دیدگاه‌های وی با برهان‌های موجود نزد خویش، و ... سبب شد فیض را که اغلب دارای آرا اعتدالی در نظریاتش است، به اخباری‌گری متهم کنند و دامنۀ اختلاف آرای میان اصولیان و اخباریان شیعی را بیش از پیش گستردش دهد؛ حال آنکه تمایل‌نداشتن ایشان در همراهی با نظر مشهور از اخباریان مبرهن است و پایبندی وی به نگرش اصولیان در مواضع فراوانی، مانند اجماع، حجیت ظاهر قرآن، حجیت عقل، رجوع به آرا و نظریات اصولیان، عدم جمود در اخبار، و ... به میزانی است که انکار آن ممکن نخواهد بود.

چهار نظریه براى بحث در باب لزوم تمایز یا عدم تمایز مواد ثلاث در منطق و فلسفه مطرح شده که برخى اساسا هرگونه تمایزى را براى مواد ثلاث انکار، و برخى دیگر حیطه هاى کاربرد مواد ثلاث را تعیین مى کنند. گروه سوم نیز این تمایز را لازم دانسته، معیارى پیشنهاد مى کنند. این مقاله درصدد است که با طرح نظریه پنجم، براى حل دو مسئله راهى بجوید: نخست آنکه چرا باید میان مواد ثلاث در منطق و وجوب و امکان در فلسفه تمایزى قایل شد؟ دوم آنکه معیار این تمایز در منطق و فلسفه چیست؟ در پاسخ به مسئله نخست آمده است که بر برهان هاى مابعدالطبیعى مانند برهان وجودى، وجوب و امکان و صدیقین اشکال هاى مهمى ازجمله اشکال هاى هیوم و کانت وارد شده است. راه رهایى از این اشکال ها تمایز مواد ثلاث منطقى از وجوب و امکان فلسفى است. در پاسخ به مسئله دوم اثبات شده است که معیار مواد ثلاث در منطق بدین صورت است که هر قضیه اى که محمول آن ذات یا یکى از ذاتیات یا یکى از لوازم ذات موضوع آن باشد، واجب است. هر قضیه اى که محمول آن نقیض ذات یا نقیض یکى از ذاتیات یا نقیض یکى از لوازم ذات موضوع آن باشد، ممتنع است؛ و هر قضیه اى که محمول آن امرى غیر از ذات و نقیض ذات و غیر از یکى از ذاتیات و نقیض یکى از ذاتیات باشد یا غیر از یکى از لوازم ذات و نقیض یکى از لوازم ذات موضوع باشد، ممکن است؛ اما معیار وجوب و امکان در فلسفه، بى نیازى از علت براى وجوب، و نیازمندى به علت براى امکان دانسته شده است. ازآنجاکه تحلیل فلاسفه از علیت متفاوت است، در این بحث تحلیل ابن سینا و صدرالمتألهین در باب این معیار تمایز بررسى شده است.

الحق المبين في کیفیة التفقه فى‌الدين رساله‌اى است مختصر از ملا محسن فيض كاشانى 1091ق كه به زبان عربى نوشته شده است. فيض اين رساله را در زمينه‌ى کیفیت فراگیرى دين، در يك مقدمه، مقصد و خاتمه به سال 1068 به نگارش درآورده است. فيض در فهرست خودنوشت دوم درباره‌ى اين رساله مى‌نويسد: «والحقّ المبين في بيان كيفيّة التفقّه فى‌الدين بخلاف ما عليه جمهور المتأخّرين». محدث ارموى در معرفى اين رساله كه به ضميمه كتاب «الأصول الأصيلة» تصحيح و به چاپ رسانده است، آورده است كه مهمّات اين رساله نفيس، به عينه در اوايل كتاب «حقائق» فيض آمده است. به‌طورى كه مى‌توان گفت، آنچه از اين كتاب در «حقائق» آمده، نسخه ديگرى از همين رساله است. هر چند در رساله، موارد مفيدى نيز اضافه شده؛ از جمله خاتمه و عبارات كوتاهى كه در اثناء مقدمه و مقصد درج شده است. مصنف در اواخر رساله صريحاً به ملاقات خود با مولى محمد امين استرآبادى در مكه اشاره كرده و اقرار به اين دارد كه عالم مذكور در اين «سبيل هدايت» بر او پيشى گرفته و اين باب را بر وى گشوده است.

(از مجموعۀ 2 جلدی)این کتاب، حاوی یک دوره کامل اصول و معارف اعتقادی است که با ذکر شواهد نقلی و بیان عقلی مستند و توضیح داده‌شده است. کتاب دارای چهار بخش کلی است: شناخت خداوند، شناخت فرشتگان، شناخت کتاب‌های آسمانی و رسولان الهی، علم به آخرت. در ذیل این چهار بخش مؤلف در چهل‌وهشت باب به مباحث گوناگونی نظیر اثبات وجود خداوند، توحید و صفات او، اصناف فرشتگان و شیاطین، معنای نبوت و ضرورت آن، کیفیت وحی و حقیقت قرآن، اخلاق پیامبران و مرگ و قبور و حشر پرداخته است. این کتاب دریایی از معارف اعتقادی است که به قلم یکی از لطیف‌ترین نفوس از میان محققان و عالمان مسلمان به رشته تحریر درآمده است.

بحثي نسبتاً مفصل از مبدأ و معاد و اصول عقايدي که از قرآن و احاديث استفاده کرده و شناخت آن بر هر مسلماني واجب است. درچهار مقصدشامل 50 مطلب و هر مطلب داراي فصولي و هر مقصد داراي ابوابي است، تأليف آن درسال 1042 پايان يافته است. عناوين مقاصد عبارت است از: المقصد الاول؛ في العلم بالله تعالي. المقصد الثاني؛ في العلم بالملائکة. المقصد الثالث؛ في العلم بالکتب والانبياء. المقصد الرابع؛ في العلم بالاخرة ويوم الجزاء. كلام شيعي است، در 1 «مقدمه» و 4 «مقصد» . «باب» ها و «فصل» هايي، در ديباچه از «عين اليقين في اصول الدين» (نك: هف) خود ياد مي كند: مقدمه در تعريف علم، با سربندهاي كوچكتر «وصل، فصل» مقصد 1- في العلم بالله، در 8 «باب» و «فصل» ها، 2- العلم بملائكته، نيز 8 «باب» . 3- العلم بالرسل، 16 «باب» 4- العلم باليوم الآخر 18- «باب» در دو مجلد چاپ شده است. (احمد منزوي) كتاب حاضر يكي از تأليفات عالم رباني عارف سبحاني حكيم مدقق و محقق و محدث و فقيه مشهور محمد بن شاه مرتضي ابن شاه محمود ملقب به محسن معروف به ملامحسن فيض كاشي است كه در قرن يازدهم هجري دوران سلطنت شاه عباس ثاني زندگي مي نموده اين كتاب علم اليقين في اصول الدين يكي از ده ها تاليف و تصانيف آن بزرگوار است كه در چندين باب از قبيل - درجات الايمان - در توحيد عزوجل - در تنزيه سبحانه - اسماء خداوند - باب الملائكة المقربين - باب ارواح البشريه - در صفات نبي و اصول معجزات - در تفاصيل الانبياء و الاوصياء - در غيبت امام زمان عليه السلام و علامات ظهور - در شفاعت - در صفات حوض كوثر - و همچنين مطالبي راجع به صراط و حشر و نشر و مجازات كلام شيعي ست. در 1 «مقدمه» و 14 «مقصد» و «باب» ها و «فصل» هايي: مقدمه در تعريف علم، با سربندهاي كوچكتر «وصل، فصل»، مقصد 1. في العلم بالله، در 8 «باب» و «فصل» ها، 2. العلم بالملائكة، نيز 8 «باب» . 3. العلم بالرسل 16 «باب»، ‌4. العلم باليوم الآخر 18 «باب» در 1042ق به انجام رسيده است. در 2 مجلد چاپ شده است. (احمد منزوي) آغاز كتاب: نحمدك اللهم يا مبدئ و يا معيد. و الحمد من نعمائك ... اما بعد، فيقول خادم العلوم الدينية و طالب المعارف اليقينية، محمد بن مرتضي المدعو بمحسن، هذا يا اخواني كتاب علم اليقين في اصول الدين ... انجام كتاب: هذا آخر الكلام في العلم باليوم الآخر و به تم كتاب علم اليقين. . و تاريخ الختام و ايام التصنيف يعرف من هذه الابيات: تم علم اليقين في عامين / غير ثلث كعدة الحرم صار تاريخ عامه الآخر / مصرع الصدر من ذه الكلم بدوه كان في الشهور الحرم / فكذا الختم صار في الحرم بحت يا ذا الذكاء بالشهرين / بخصوص لصاحب الفهم نفع الله طالبيه به و بما فيه ثبتت قدمي [الذريعة 15/326؛ مرعشي 2/150 و 17/169 و 27/147 و 12/317 و 34/157 و 34/485؛ مجلس 25/169؛ مشارعربي 633؛ آية الله فاضل خوانساري 2/7 و 2/119؛ امام صادق قزوين 1/183؛ كتابخانه مدرسه آخوند ص 1342؛ مجلس شورا 13/63 و 10/989 و 25/169؛ دانشگاه تهران 3/309؛ ريحانة الادب 4/369؛ علم اليقين، انتشارات بيدار 1400 هـ، صفحات مختلف؛ معادن الحكمة، چاپ دوم جامعه مدرسين قم 1/42؛ فهرست هاي خودنوشت فيض 203؛ فهرست مروي 187؛ دائرة المعارف بزرگ اسلامي 2/178و 1/268؛ مشار، عربي 642 كه نشاني 3 چاپ آن را داده؛ اعلام 2/1804 فيض كاشاني؛ طبقات 11/491 محسن كاشاني؛ فهرست سلطنتي 1/824؛ ذريعه 15/326؛ اعلام 2/1804؛ طبقات 11/491؛ مرعشي 2/150؛ مشار، عربي 642: كه نشاني 3 چاپ آن را داده است؛ نشريه 7/516؛ الفبائي آستان قدس ص 660؛ كتابخانه شخصي رضا استادي ص 27؛ كتابخانه ارگاني بهبهاني ص 90؛ رايانه ملي ص 2760؛ عكسي مركز احياء 7/38؛ التراث العربي 4/84؛ فهرست عربي مشار 663؛ ذخائر التراث العربي 2/776؛ كشف الحجب 385؛ جنگ 1/497؛ رايانه آستان قدس] شرح و حواشي: المعارف = المعارف في اصول الدين فيض كاشاني، محمد بن شاه مرتضي (1006-1091)