جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اسلاوی ژیژک در این کتاب ( کتاب خواست ناممکن ) بی نظیر و به موقع به این پرسش ها می پردازد. این کتاب بر اساس مصاحبه‌های زنده، ژیژک را در بهترین حالت خود به تصویر می‌کشد و موضوعاتی مانند قیام‌های بهار عربی، بحران مالی جهانی، پوپولیسم در آمریکای لاتین، ظهور چین و حتی معمای کره شمالی را روشن می‌کند. ژیژک با تحلیل های خود از فیلم های هالیوود، گزارش های پلیس ونزوئلا، داستان های جنایی سوئدی و بسیاری موارد دیگر، خوانندگان را خیره می کند. هر جا که گفتگو بچرخد، ذهن پرانرژی او افق های غیرمنتظره را روشن می کند. ژیژک ضمن تجزیه و تحلیل شرایط کنونی، احتمالات تغییر را نیز بررسی می کند. برای چه جامعه ای ارزش تلاش کردن را دارد؟ چرا تصور ترتیبات اجتماعی و سیاسی جایگزین دشوار است؟ مبانی امید چیست؟ ژیژک می‌گوید که یک وظیفه کلیدی در دوران پرمشکل ما این است که جرأت کنیم سوالات اساسی بپرسیم: باید از نو تأمل کنیم و نظریه‌پردازی کنیم و همیشه آماده بازاندیشی و بازتعریف محدودیت‌های ممکن باشیم. این گفتگوهای اصیل و متقاعد کننده مقدمه ای جذاب و قابل دسترس برای یکی از مهم ترین متفکران زمان ما ارائه می دهد.

جرمی بنتام که اهمیتی انکارنشدنی در تاریخ اندیشه و فلسفه داشته، موضوع کتاب حاضر است. برخی گفتنه‌اند یکی از دلایل کم‌پرداختن به این شخص در ایران را باید کم‌توجهی متفکران ایرانی نسبت به فلسفه و اندیشهٔ انگلیسی در مقایسه با فلسفهٔ قاره‌ای به‌ویژه فلاسفهٔ آلمانی، فرانسوی و روسیه‌ای دانست. نویسنده‌های کتاب حاضر بر این باورند که بررسی آرای جرمی بنتام از اهمیت بسیاری برخوردار است و برای ادعای خود شواهدی ارائه کرده‌اند. شاید نتوان جرمی بنتام را در ردیف فلاسفهٔ بزرگی چون مارکس، هابز، لاک، دکارت، هگل و هایدگر قرار داد، اما به‌عنوان متفکری که اندیشه‌هایش تأثیرات بسیاری در روند تحولات تاریخی پس از خود داشته است، می‌توان او را یکی از تأثیرگذارترین متفکران و فلاسفهٔ قرن‌های جدید دانست. جرمی بنتام (Jeremy Bentham) (۱۷۴۸ - ۱۸۳۲) فیلسوف، اقتصاددان، حقوقدان و اصلاح‌گر اجتماعی انگلیسی بود. او به‌عنوان بنیان‌گذار سودمندگرایی مدرن شناخته می‌شود. راه‌حلی که بنتام ارائه کرد منجر به شکل‌گیری جنبشی سیاسی شد که به بنتامیست‌ها، سودمندگرایان یا رادیکال‌های فلسفی موسوم است و در پی انجام اصلاحات اجتماعی و قانونی مطابق با آرای بنتام برآمده است. جرمی بنتام و طرفدارانش تغییرات روشنفکرانه‌ای را درمورد قوانین رفتار با حیوانات، دارایی‌ها، مالیات، همجنس‌گرایی، فقر، حق رأی و بسیاری قوانین دیگر پیشنهاد کردند. بسیاری از این پیشنهادها در لایحهٔ اصلاحات سال ۱۸۳۲ میلادی به قانون تبدیل شد.

شروع بحران جهانی کرونا با ابعاد گوناگون و نحوه مواجهه دولت ها و سازمان ها با این پدیده بحرانی غافلگیرکننده، به میدانی برای آزمون کارآمدی سبک مدیریت در این بحران تبدیل شد. عملکرد حوزة علمیه در شرایط ملتهب حاکم بر جامعه که از سوی جریان معارض با حاکمیت اسلام و انقلاب، متهم به شروع و شیوع این بیماری شده بود، مبتنی بر شناخت صحنه جنگ ترکیبی و ادراکی پیچیده در مدیریت بحران است. پژوهش حاضر با روش «پدیدارشناسی توصیفی» به دنبال شناسایی تأثیر مؤلفه های هوش سازمانی حوزة علمیه در مدیریت بحران کروناست. برای اندازه گیری هوش سازمانی از الگوی «هفت بعدی» آلبرخت، و برای مدیریت بحران الگوی چهارمرحله ای «بحران» مبنا قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که رابطه معناداری بین هوش سازمانی حوزه علمیه و مدیریت بحران کرونا وجود دارد. علاوه بر این، هوش سازمانی مطابق بررسی های حاصل از روش های آمیخته، از مؤلفه هایی به ترتیب اولویتی ذیل برخوردار است: سرنوشت مشترک، جرئت و شهامت، بینش راهبردی، اتحاد و توافق، فشار عملکرد، کاربرد دانش، تمایل به تغییر. اضافه بر هفت مؤلفه رصد شده، «معنویت» نیز فرا مؤلفه مهم هوش سازمانی حوزة علمیه در مدیریت بحران کرونا بوده است.

کتاب حکمت یوگا، یوگا دارشان، یکی از برجسته ترین آثار سوامی نیرانجاناندا ساراسواتی از مجموعه کتاب های یوگای مدرسه‌ی یوگای بیهار است. این کتاب از فلسفه یوگا آغاز می شود و در نهایت با جنبه های عملی یوگادارشانا پایان می پذیرد. سوامی نیرانجاناندا ساراسواتی در این کتاب مجموعه مطالب متنوعی در زمینه دانش یوگا را به صورت جمع بندی شده و مفید در اختیار علاقمندان به این دانش قرار می دهد.

فلسفه‏ ی هگل پس از گذشت نزدیک به دو سده از مرگ فیلسوف همچنان مخاطبان خود را دارد و مخاطبانی جدید نیز می ‏یابد. طی این دو سده، در هر دوره از تحول تاریخی ـ فکری اروپا، فلسفه‏ ی هگل نیز با خوانش ‏ها و تفاسیری گوناگون و متعارض همراه شده است. یکی از پر مناقشه‏ ترین و بحث ‏برانگیزترین این دوره ‏ها، اواسط سده ‏ی بیستم بود که تحت تاثیر فاشیسم و بلوک‏ بندی شرق و غرب، اندیشه ‏ی هگل محل مناقشه‏ های بسیار داغ و جدی شد. انتشار کتاب کارل پوپر تحت عنوان جامعه ‏ی باز و دشمنان آن، مطابق مدعای پوپر، حمله ‏ای اساسی به متفکران توتالیتر در سنت فکری غربی بود. هگل یکی از فیلسوفانی بود که پوپر فصلی جداگانه برای حمله به او اختصاص داده بود و عملاً هگل را «نیایِ» نازیسم معرفی می‏کرد. والتر کافمان یکی از برجسته‏ ترین متخصصان فلسفه‏ ی آلمانی پاسخی مستدل و مستند به مدعیات پوپر داد و با دقتی مثال زدنی نشان داد «هرچند نفرت پوپر از توتالیترینیسم موتیف اصلی و انگیزاننده ‏ی نگارش کتاب اوست، متأسفانه روش پوپر مشابه «پژوهشگران» توتالیترین است.» ازهمین رو، کافمان با دقتی مثال زدنی نشان می‏ دهد که پوپر در خوانش اندیشه‏ ی هگل تا چه اندازه به خطا رفته است. کتابی که در دست دارید همان نقد کافمان بر مدعیات پوپر است.

اولین کتاب در گونه خود، طریقت آموزه‌ های فیلسوفان چینی در باب زندگی نیک از کار فیلسوفان بزرگ اما عمدتا ناشناخته چینی استفاده می کند تا راهنمای عمیقی برای خوب زیستن ارائه دهد. با توضیح آنچه که این آموزه‌ها درباره موضوعاتی از تصمیم‌گیری تا روابط آشکار می‌کنند، برخی از عمیق‌ترین فرضیات ما را به چالش می‌کشد و ما را مجبور می‌کند تا بسیاری از ایده‌هایی را که به جامعه مدرن مربوط می‌شوند دوباره بیاموزیم. روشی که ما فکر می‌کنیم زندگی‌مان را می‌گذرانیم، آنگونه نیست که ما زندگی می‌کنیم. نویسندگان نشان می‌دهند که ما نه با یافتن خود و پیروی برده‌وارانه از یک نقشه بزرگ، آنطور که بسیاری از متفکران غربی می‌خواهند باور کنیم به خوبی زندگی می‌کنیم بلکه از طریق مسیری برای تزکیه نفس و تعامل با جهان زندگی بهتری خواهیم داشت. اعتقاد به خود واقعی تنها چیزی را که می توانیم با آن ایجار تغییر کنیم محدود می کند و تغییرات کوچک، از طرز فکر ما در مورد مشاغل گرفته تا نحوه صحبت با خانواده، می تواند تاثیرات قدرتمندی داشته باشد که مجموعه هایی از احتمالات جدید را باز کند. دوره پروفسور مایکل پوئت در فلسفه چینی هاروارد بسیار موفق بود. او در این کتاب با روزنامه‌نگار و نویسنده کریستین گراس لوه همکاری می‌کند تا برای اولین بار این حکمت بی‌زمان را برای همه در دسترس قرار دهد.

به‌درستی که نبوغ قوة نوآوری است که آدمی از رهگذر آن شایستگی اکتشاف جدید در علم یا تولید آثار هنری اصیل را کسب می‌کند. ممکن است ما ذوق، حکم یا دانش را به فردی که فاقد توان نوآوری است نسبت بدهیم؛ اما نمی‌توانیم او را فردی دارای نبوغ برشمریم. برای تعیین اینکه آن شخص تا چه اندازه برازندة این ویژگی است، باید تحقیق کنیم که آیا او اصل جدیدی را در علم کشف کرده یا هنر جدیدی آورده است یا هنرهایی را که قبلا به‌کار رفته‌اند به درجة بالاتری از کمال نسبت به آثار استادان پیشین رسانده است؟ یا دست‌کم آیا او در زمینه‌های علمی، اکتشافات پیشینیانش را بهبود بخشیده است و اصول شناخته‌شدة قبلی را به سطح بالاتری از انسجام منطقی رسانده یا نتایج پیش‌تر ناشناختة آن اکتشافات را پی گرفته است؟ یا در حوزة هنر، آیا اثر جدیدی طراحی کرده است که متفاوت با اسلافش-نه لزوما برتر از آن‌ها-باشد؟ هر چیزی که فاقد این ویژگی‌ها باشد، تقلیدی کوته‌بینانه یا تلاشی بی‌حاصل و جان‌کندن است و چون متضمن نوآوری نیست، حتی اگر شامل هر ظرفیت، مهارت یا مجاهدتی باشد، گواهی بر نبوغ آن فرد نخواهد بود.

کتاب «اپیکور و هنر خوش باشی» نشر سفیر و یا «درمان رنج های بشر» که توسط نشر خوب به چاپ رسیده است نوشته‌ی جان سلرز، به خواننده می‌آموزد که چگونه از دیدگاه‌های اپیکور، فیلسوف یونانی، به دنبال خوشبختی و آرامش درونی باشد. این کتاب نه تنها درباره‌ی تاریخ و فلسفه بحث می‌کند، بلکه رویکردی کاربردی به مسائل روزمره و معاصر دارد و به خوانندگان کمک می‌کند تا در دنیای پیچیده امروزی، زندگی‌ای آرام‌تر و معنادارتر داشته باشند.این کتاب بر پایه‌ی چهار اصل اساسی که اپیکور برای رسیدن به زندگی خوش‌بخت پیشنهاد کرده، استوار است. این چهار اصل عبارتند از: 1. دیدگاه‌های نادرست را رد کن: اپیکور بر این باور بود که بسیاری از نگرانی‌ها و ترس‌های ما ناشی از باورهای نادرستی است که در ذهن خود ساخته‌ایم. این کتاب به خوانندگان نشان می‌دهد که چگونه با رد این باورها، می‌توان به آرامش بیشتری دست یافت. 2. نیازهای اصلی خود را بشناس: اپیکور معتقد بود که خوشبختی با تأمین نیازهای اصلی و ساده زندگی به دست می‌آید، نه با پیروی از خواسته‌های بی‌پایان و مادی. کتاب به بررسی این نیازهای اصلی و چگونگی تأمین آن‌ها می‌پردازد. 3. لذت‌های طبیعی را درک کن: اپیکور بر این باور بود که لذت‌های ساده و طبیعی، مانند لذت از دوستی و طبیعت، می‌توانند منبع عمیقی از خوشبختی باشند. کتاب راه‌هایی را برای کشف و قدردانی از این لذت‌ها ارائه می‌دهد. 4. ترس از مرگ را کاهش ده: اپیکور معتقد بود که ترس از مرگ یکی از موانع اصلی خوشبختی است. کتاب توضیح می‌دهد که چگونه می‌توان با این ترس مواجه شد و آن را کاهش داد. «اپیکور و هنر خوش باشی» بیش از آنکه تنها یک کتاب تاریخی یا فلسفی باشد، یک راهنمای عملی برای زندگی بهتر است. سلرز با تلفیق دقیق بینش‌های اپیکور با مثال‌ها و تمرین‌های عملی، کتابی جذاب و قابل دسترس برای خوانندگان عصر حاضر فراهم آورده است. این کتاب برای کسانی که به دنبال درک عمیق‌تری از فلسفه اپیکور هستند و همچنین کسانی که می‌خواهند تأثیرات این فلسفه را در زندگی شخصی خود به کار ببرند، بسیار مفید است. نقد‌ها به طور کلی بر این باورند که جان سلرز توانسته است فلسفه‌ی اپیکور را به زبانی ساده و قابل فهم برای عموم مردم بیان کند و در عین حال، به اصالت و دقت علمی وفادار بماند. در نهایت، «درمان رنج های بشر» کتابی است که به خواننده کمک می‌کند تا با نگرشی جدید به زندگی بنگرد و از آموزه‌های اپیکور در راستای رسیدن به خوشبختی و آرامش درونی بهره ببرد.