جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«تقريب المعارف»، به زبان عربى و در موضوع اصول اعتقادات، نوشته ابوالصلاح حلبى، شيخ تقى الدين بن نجم الدين بن عبيد الله بن عبد الله بن محمد حلبى است. اين كتاب، از منابع معتبر كلامى است كه بسيار مورد توجه علماى شيعه قرار گرفته است. علامه مجلسى، اين كتاب را كتابى مناسب در عقايد و داراى رواياتى جالب توجه مى ‏داند و در كتاب بحارالأنوار بسيار به آن استناد كرده است. شيخ حر عاملى نيز اين كتاب را كتابى خوب و ارزش‏مند مى ‏داند و آن را از مصادر كتاب خود، «إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات» شمرده است. علامه شوشترى در كتاب «كشف القناع في حجية الإجماع»، به اين كتاب استناد كرده و در كتاب «قاموس الرجال»، اين كتاب را در نهايت خوبى دانسته است. كتاب «تقريب المعارف»، كتابى استدلالى و برهانى است كه در چهار قسم تنظيم شده و مؤلف شيوه ‏اى منطقى را براى بحث در هر يك از موضوعات كتاب به كار گرفته است. كتاب، شامل مباحث توحيد، عدل، نبوت، امامت و بحثى درباره امام زمان (عج) است.

«جک مایلز» (زاده‌ سال ۱۹۴۲)، نویسنده و ادب‌پژوه امریکایی در کتاب حاضر به بررسی نقادانه‌ روایت قرآن از خدای اسلام و مقایسه‌ آن با روایت کتاب مقدس از «یهوه»، پرداخته است. او در این کتاب به خدا نه همچون ذات الوهیِ محض که به‌منزله‌ی شخصیت اصلی روایت‌های قرآن و کتاب مقدس نگریسته و، از این‌رو، از شیوه‌های نقد ادبی در بررسی خود بهره گرفته است. مایلز، بررسی تطبیقی خود را درباره‌ اوصاف خداوند از داستان آدم و حوا آغاز می‌کند و آن را با رویارویی فرزندان آدم، طوفان نوح، داستان ابراهیم و پدرش، فرزندان ابراهیم، داستان موسی و بنی‌اسرائیل و سرانجام با روایت قرآن از داستان عیسی و مادرش پی می‌جويد.

ترجمه ماشینی: جان کلر مجموعه ای از مقالات جدید در مورد هستی شناسی، زمان، آزادی، خدا و روش فلسفی ارائه می دهد. درک ما از این موضوعات، از دهه 1970، با کار پیتر ون اینواگن، بسیار پیشرفت کرده است. در این جلد، فیلسوفان برجسته با کار او درگیر هستند و خود ون اینواگن پاسخ‌های گزینشی ارائه می‌دهد. چکیده: جان کلر مجموعه ای از مقالات جدید درباره هستی شناسی، زمان، آزادی، خدا و روش فلسفی ارائه می کند. درک ما از این موضوعات، از دهه 1970، با کار پیتر ون اینواگن، بسیار پیشرفت کرده است. در این جلد، فیلسوفان برجسته با کار او درگیر هستند و خود ون اینواگن پاسخ‌های گزینشی ارائه می‌دهد

ترجمه ماشینی: این جلد شرح معاصری از خداباوری کلاسیک ارائه می دهد. این شامل 17 مقاله اصلی از محققان برجسته است که بحث خداباوری کلاسیک را در جهت های جدید و جالب پیش می برد. به جرات می توان گفت که خداباوری کلاسیک - این دیدگاه که خدا ساده، دانای کل و بزرگترین موجود ممکن است - دیگر دیدگاه فرضی در فلسفه تحلیلی دین نیست. اغلب به عنوان ریشه در سیستم‌های متافیزیکی منسوخ از نوع پیشبرد فیلسوفان باستان و قرون وسطی رد می‌شود. هدف اصلی این جلد دو چیز است: ارائه گزارشی معاصر از چیستی خداباوری کلاسیک و پیشبرد بحث علمی درباره خداباوری کلاسیک. در بخش اول، مشارکت کنندگان گزارشی روشن و پیشرفته از ماهیت و وجود خدا و مبانی تاریخی و الهیاتی خداباوری کلاسیک ارائه می دهند. بخش دوم شامل فصول در مورد موضوعات مختلفی است، مانند اینکه آیا آموزه سادگی خداباوری کلاسیک نیاز به تجدید نظر دارد، آیا سادگی با آموزه مسیحی تجسم سازگار است یا خیر، و آیا فرضیه تعدد ایده های الهی با سادگی الهی سازگار است یا خیر. دیگران. خداباوری کلاسیک برای دانشمندان و دانشجویان پیشرفته در فلسفه دین که به ذات خدا علاقه مند هستند، جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: ممکن است دلایل الهیاتی خوبی برای اتخاذ یکی از این دو رابطه «خدا-جهان» وجود داشته باشد: «عمل خدا بر جهان» در مقابل «توجه خدا به جهان»، از دیدگاه فلسفی/متافیزیکی، اینها گزینه ها یک "مشکل تصمیم گیری" ایجاد می کنند. این مقاله در جستجوی معیارهای متافیزیکی است که از هر تصمیمی در مورد «عمل خدا در مقابل عدم عمل او به جهان» حمایت می کند. از این نظر، ماهیت متافیزیکی دارد

چکیده ماشینی : میریام اوادیه در کتاب ابن قیم الجوزیه و صفات الهی بحث کاملی را در مورد روش شناسی هرمنوتیکی به کار رفته در الهیات محقق سنت گرای حنبلی ابن قیم الجوزیه (متوفی 1350)، برجسته ترین شاگرد تمیّه (ابن) ارائه می دهد. د. 1328). اوادیا با تمرکز بر کار حجیم ابن قیم - اما تاکنون مورد مطالعه قرار نگرفته - در مورد انسان گرایی، الصوائق المرسلا، شیوه عمل او را در حمله خود به چهار عقیده عقل گرایانه بنیادی بررسی می کند و در عین حال نظام مندی نظام مندی دین را توسط ابن قیم نشان می دهد. و گفتمان نظری اوادیا با زمینه سازی الصاویق با نوشته های مرتبط متفکرانی که پیش از ابن قیم بودند، استفاده خود را از اصطلاحات و استدلال های کلامی آشکار می کند. بنابراین، او یک بیانیه الهیاتی را که علیه نخبگان اشعری معاصر مملوک دمشق بود، تألیف کرد.

ترجمه ماشینی: تا حدی در تمایل به دفاع از آزادی الهی و تا حدی به این دلیل که تنها راه حفظ صدای انحصاری برای الهیات، بسیاری از الهیات معاصر مکاشفه و تجربیات دینی را به طور مصنوعی محدود کرده و عملاً راه کسانی را که خدا را فراتر از دیوارهای کلیسا می یابند قطع کرده است. در مقابل این گرایش ، دیوید براون بر بخشایندگی الهی و بینش وسیع تری از واقعیت استدلال می کند که خدا را در نظر می گیرد که نمادها (ادبی ، تصویری و مقدس) را وسیله ای برای واسطه بین جهان الهی و وجود مادی خود ما می داند. برای استدلال متقابل الهی و به طور خاص شیوه های بیان خدا در جهان تخیلی وسیع تر ، مستلزم تمرین گوش دادن دقیق است زیرا نمادها در امکانات خود غنی تر و بازتر از آن چیزی است که اغلب کاربران تصور می کنند. این نه تنها در مورد تصاویر کتاب مقدس صادق است ، حتی اشیاء بی جان مانند ساختمانها یا هنرمندان متخاصم ، بلکه هنرمندان خلاق می توانند چیزهای مهمی برای گفتن به مسیحی مومن داشته باشند. یک مقدمه ایده آل که گفتگو را نیز به جلو می برد ، این جلد به مبانی ، قدرت چند ظرفیتی نمادها ، هنرمندان به عنوان الهیات و معنا در معماری دینی می پردازد.

ترجمه ماشینی: خدای آپوفاتیک الهیات منفی، خدای برگزیده فیلسوفان دینی است. خدایی که دور، جدا از هم است و به سختی می تواند مورد ستایش یا پرستش قرار گیرد، هرچند ممکن است موضوع شگفتی باشد. این از نظر پیامبران خدا نیست. با این حال، به تصویر کشیدن خدا در سنت های خداباورانه همواره با انسان گرایی همراه بوده است. در این کتاب تلاش می‌کنم به این اتهام پاسخ دهم و توضیح بدهم که متکلمان مسلمان اطهری (مقدس‌گرا) چه اعتقادی به صفات الهی دارند و چرا؟ باورمان را از کجا می گیریم؟ جایگاه معرفتی ما نقش گزارش های صادقانه نقش عقل. مکان کلام: عقل به عنوان ابزار تفاهم و زره دفاع. سنخ شناسی مواضع اسلامی در صفات خداوند. ما به چه چیزی اعتقاد داریم؟ چرا به تأیید آمودال اعتقاد داریم و چرا؟ آیا ما معتقدیم که مهم است؟ استدلال های ضد چیست؟ گزارش از سلف; تعارض با عقل؛ کامل تغییر نمی کند. خدای مرکب و تقسیم پذیری. آنتروپومرفیسم و ​​جذب. نتیجه گیری: از نظر هستی شناسی، هیچ موجود موجودی فاقد ماهیت و صفت است. از نظر اسمی، خدای آپوفاتیک وجود ندارد، و از نظر پدیداری، نمی توان آن را حس کرد یا نسبت داد، چه رسد به دوست داشتن و پرستش. در خاتمه این کار، توصیه های من به این شرح است: • برای اینکه مستحق هدایت الهی باشیم، باید نیت خود را با تقدیم واقعی به خدا خالص کنیم. همچنین باید دائماً فطره خود را اصلاح کنیم و آن را از بیماری های تعصب (حوا)، غرض باطنی (اغراض)، تقلید کورکورانه (تقلید)، عادت (عده) و حدس (غرث) شفا دهیم. این تنها از طریق کار روحانی و غوطه ور شدن در مکاشفه که توسط جامعه اول درک و اجرا شده است، انجام می شود. ما نباید دستور الهی را تابع کنوانسیون های فکری یا اجتماعی رایج کنیم یا پیوندهای بیگانه و گفتمان های خارجی را به سیستم هرمنوتیکی خود پیوند بزنیم. ما باید اعتقاد خود را به برتری معرفتی و خودکفایی وحی به عنوان منبع نهایی حقیقت در مورد غیب تأیید کنیم. این هرگز ما را ملزم نمی کند که منصب عقل را به چالش بکشیم یا ارزش آن را در درک وحی و دفاع از آموزه های آن کم کنیم. اعتقاد ما به خدا باید ریشه در تبرئه او از همه کاستی‌ها و بی‌قیاس بودن مطلق او (تنزیه) و تصدیق اصالت او در صفات او باشد که با آن خود و رسولش او را توصیف کرده است. در تصدیق صفات الهی، هرگز نباید به اصطلاح «همراهان» را بپذیریم. استنباط از عالم شهادت درباره عالم غیب هم غیر عقلانی است و هم خطرناک. ما باید به ائمه این دین، فارغ از موافقت و مخالفت خود، احترام بگذاریم. هنگامی که مجبور به مخالفت هستیم، باید به کسانی که عمر خود را صرف خدمت به خدا و آرمان او کرده‌اند، محبت کنیم و احترام لازم را به آنها نشان دهیم. مردم باید از سردرگمی بحث های درون اسلامی بر سر عقیده در امان بمانند و اصول عقیده را آموزش دهند که به اندازه کافی حفاظ برای آنها فراهم کند. پس مردم باید از نظر روحی ارتقاء یابند تا بخواهند خدا را طلب کنند و رضایت او را جلب کنند. وقتی صحبت از صفات الهی به میان می‌آید، معلمان باید فهم خود را با تنزیه تدارک ببینند و قدرت بلاغی و غنای وحی را بدون ایرادات فکری در دل‌هایشان جاری کنند.