جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

كتاب العصمة؛ بحث مفصل في عصمة الأنبياء و الأئمة عليهم‌السلام نوشته احمد بن زین‌الدین احسایی(1166-1241ق)، کتابی است تحلیلی، در مورد مفهوم و مصداق معصوم و در جهت اثبات عصمت انبیاء و ائمه معصومین(ع) از طریق قرآن و حدیث که توسط صالح أحمد دباب و مجتبی طاهر اسماعیل تحقیق و به زبان عربی منتشر شده است. کتاب با دو مقدمه از محقق و مؤلف آغاز شده است. در ادامه مطالب کتاب، ضمن پانزده فصل مطرح شده است. نویسنده در بیان آن، از آیات قرآن و روایات شیعه و سنی بهره برده است. محقق در مقدمه چنین بیان می‌کند که انسان در مسیر تکاملش با موانع و دشمنانی روبرو است که باعث انحراف او از جهت حق تعالی می‌شود. خداوند بدین منظور می‌فرماید: «وَ لَأُضِلَّنَّهُمْ وَ لَأُمَنِّيَنَّهُمْ وَ لَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ آذٰانَ الْأَنْعٰامِ و...» (نساء: 115)؛ (شیطان می‌گوید: و آنها را گمراه می‌کنم، و به آرزوها سرگرم می‌سازم و به آنها دستور می‌هم که گوش چهارپایان را (از روی خرافه و بدعت) بشکافند و...)؛ لذا ضرورت ایجاب می‌کند رسولانی از جانب خدا برای نجات انسان از این دشمن بزرگ فرستاده شود تا بشر را از گرداب انحراف، محفوظ دارد؛ رسولانی که دارای مقام عصمت بوده و از هر خطا و لغزشی مصون باشند. در ادامه، محقق به تشریح زندگینامه مؤلف اعم از اسم و نسب، مکان تولد و رشد، اساتید و مشایخ، شاگردان، تألیفات و آثار، زمان و مکان وفات و مدفن و نظرات علماء درباره او می‌پردازد. مؤلف در مقدمه کتاب به بحث مفهوم شناسی پرداخته، واژه عصمت را از جهت لغوی به معنای منع می‌‌داند و معصوم را به معنای ممتنع از معصیت معنا می‌کند و از جهت اصطلاحی بنابر آنچه که مشهور علمای امامیه مطرح کرده‌اند به معنای لطف الهی به انسان که مانع از ترک واجبات و انجام کارهای حرام می‌شود؛ که این لطف به غیر اجبار و با اختیار محض می‌باشد. در فصل اول نویسنده اشاره کوتاهی به تناسب بین عصمت و لایق بودن متعلق آن دارد. زیرا حکمت خداوند متعال اقتضا دارد که هر خصوصیت و ویژگی را که به مخلوقات خویش تفضل می‌دارد بر مبنای تناسب آن ویژگی با متعلق آن باشد و عصمت که بالاترین خصلت اولای الهی است براساس لیاقتشان عنایت شده است به گونه‌ای که خداوند خود می‌فرماید: «اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ» (انعام: 124) در فصل دوم به بیان حقیقت عصمت می‌پردازد و عصمت را متشکل از جمیع کمالات و فضایل اخلاقی و انسانی از قبیل علم، حلم، ایمان، عدل، رضا، زهد، تواضع، صبر، اخلاص، شجاعت و ده‌ها صفت دیگر معرفی می‌کند که معصومین(ع) از تمام این صفات کمالی به حد نهایت آن برخوردار هستند و در مقابل از لوازم عصمت که طهارت از اضداد این اوصاف کمالیه است، برخوردارند. مؤلف در خلال چند فصل کوتاه به بحث از متعلق عصمت و وجود اختلاف در این موضوع بین علمای جهان اسلام می‌پردازد؛ اکثر علمای اهل سنت متعلق عصمت را در باب تبلیغ و بیان شریعت از جانب خداوند متعال دانسته‌اند نه در باب افعال و کردار شخصی معصومین و نویسنده در ادامه با طرح ایرادات و تناقضاتی بر این نظریه آن را مردود اعلام می‌دارد. لکن امامیه در مورد متعلق عصمت بر این باورند که عصمت ملازم و همراه با معصومان است از ابتدا تا انتهای عمر ایشان و معصومند است از جمیع معاصی اعتقادی و عملی، صغیره و کبیره از آنها، زیرا لطفی که منشأ عصمت ایشان است، به صورت ملکه‌ای در ایشان است که مانع هر نوع لغزش و خطایی می‌شود؛ استدلال امامیه بدین بیان است که با توجه به دستور قرآن کریم به مسلمانان بر متابعت و الگوبرداری از معصومین در اعمال و کردار، اگر معصومین العیاذ بالله گناه کار باشند لازم می‌آید مکلفین در معاصی هم از آنها پیروی کنند و این خلاف وجدان و عقل است، لذا به حکم عقل ضرورت دارد انبیاء و ائمه(ع) دارای مقام عصمت باشند. و اگر از ایشان فسقی صادر شود فاسق محسوب شده و از طاعت الهی خارج می‌شوند و واجب نیست قبول قول و خبر ایشان بدلیل آیه شریفه قرآن کریم که می‌فرماید‌: «إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَأٍ فَتَبَيَّنُوا» (حجرات: 6)؛ که اگر فاسقی برای شما خبر آورد حرف او را ابتداءا نپزیرید و در موردش تفحص کنید. و همچنین اگر از آنها گناه و فسادی سر بزند ظلم به خود کرده و قرآن درباره ظالمان می‌فرماید: «لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ» (بقره: 124)؛ عهد و پیمان ما (امامت) به ظالمان نمی‌رسد، که اگر انبیاء الهی معصیت کار بودند مقام رسالت و امامت به آنها داده نمی‌شد؛ همچنین ادله زیاد دیگری از قرآن و سنت دال بر عصمت همه جانبه معصومین وجود دارد. نویسنده در فصل یازدهم به بیان ادله قائلین به جواز معصیت از جانب انبیاء و رد آنها پرداخته. از جمله این ادله آیه شریفه «عَفَا اللَّهُ عَنْکَ» (توبه: 43)؛ که این آیه دلالت دارد بر جواز صادر شدن گناه از جانب نبی اکرم(ع)، زیرا عفو و بخشش خداوند نشانگر این است که حضرت العیاذ بالله خطایی مرتکب شده. مؤلف در جواب از این استدلال بیان می‌دارد با توجه به ماجرا و شأن نزول این آیه شریفه معلوم می‌شود منظور از خطای پیامبر اکرم(ص) ترک اولایی از جانب ایشان بوده و منظور خداوند متعال از عفو و بخشش یک نوع تلطیف در عتاب پیامبر است. و همچین آیه شریفه: «لِيَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ وَ ما تَأَخَّرَ» (فتح: 2)؛ که سخن از غفران الهی است. مؤلف در جواب می‌فرماید این آیه نیز در مورد ترک اولی است که از جانب پیامبر اکرم(ص) صادر شده بود یا به بیان شریف امام صادق(ع) منظور از گناهان در آیه، گناهان پیروان پیامبر اکرم(ص) است که خداوند متعال به برکت حضرت گناهان ایشان را عفو فرموده‌اند. در ادامه مؤلف به رد ادله دال بر ارتکاب معاصی از جانب انبیاء الهی چون حضرت ابراهیم(ع)، یوسف(ع)، داود(ع) و همچنین ائمه طاهرین(ع) می‌پردازد.

«رسائل و مقالات»، اثر جعفر سبحانى در 7 مجلد به زبان عربى مى‌ باشد. موضوع آن، بحث‌ هاى كلامى، فلسفى، تاريخى و فقهى مذهب اماميّه مى‌ باشد. جلد اول از دو بخش تشكيل شده است. بخش اوّل 10 رساله است و بخش دوّم كه عنوان مقالات فى التقريب دارد، دربرگيرنده 15 مقاله است. رساله اوّل در معرّفى شيعه از لحاظ شكل‌ گيرى تاريخى، عقائد و مكتب فقهى آن مى‌ باشد كه داراى 7 فصل است؛ شامل توحيد و صفات خداوند و اقسام آن، عدل، نبوّت عامّه و خاصه، معاد، امامت و دلائل امامت حضرت على (ع)، منابع و اركان فقه شيعه، ميراث علمى و دانشگاه‌ هاى شيعه در تاريخ. رساله 2: در پاسخ مقاله اثنا عشريه دايرة المعارف سفير مصر. رساله 3: الدفاع عن الحقيقة در پاسخ نويسنده سعودى در خصوص ذبائح شيعه و خوردن آنها. رساله 4: در پاسخ بدعت دانستن مراسم ولادت پيامبر (ص) و كافر پنداشتن مسلمانان به جزء پيروان عبدالوهاب. رساله 5: شيعه و حديث افك. رساله 6: اصول عقايد تشيع. رساله 7: پاسخ به ادعاى مستشرق آدم متز در كتاب الحضارة الاسلاميّة فى القرن الرابع مبنى بر عدم وجود مكتب كلامى براى شيعه در اين قرن. رساله 8: پاسخ به شيخ يوسف قرضاوى قطر درباره ايمان ابوطالب (ع). رساله 9 و 10- پاسخ به درخواست خانم ابتسام سالم در خصوص اصول و عقائد شيعه و برخى فروع فقهى. بخش دوم: مقالات فى التقريب مقاله 1: تقريب ضرورت دينى و قدم مبارك. مقاله 2: وحدت اسلامى در قرآن و روايات. مقاله 3: عناصر وحدت اسلامى و موانع آن. مقاله 4: حجّ عمل عبادى و سياسى. مقاله 5: رهبر و قائد اصلاح جامعۀ بشرى بين حقيقت و اوهام. مقاله 6: تدوين علم كلام يك نياز ضرورى. مقاله 7: مشخصات، ويژگى‌ هاى ويژه و مميزات قانون‌ گذارى اسلامى. مقاله 8: جايگاه زن در قرآن كريم. مقاله 9: ازدواج موقّت. مقاله 10: اختلاف اهل سنّت و شيعه در فروع نه در اصول اسلام. مقاله 11: آية تطهير و عصمت اهل بيت (ع). مقاله 12: برادرى اسلامى و نقش آن در ساخت تمدن. مقاله 13: پاسخ به طلاق معلّق. رساله 14: عبرت‌ هاى انقلاب عاشوراء. رساله 15: تقيّه.

کتاب «اعتقادات علامه مجلسی» تالیف محمدباقر بن محمدتقي مجلسی، كتابي است كلامي كه شامل موضوعات زیر مي باشد: 1. اهل بیت (ع) واسطه های فیض بین خدا و خلق او هستند. 2- ردّ بر فلاسفه بسبب برگرداندن آیات و روایات از صریح آنها. 3- ردّ بر عارفان و صوفیان، بسبب بدعتها و اعتقاد به وحدت وجود. 4- خداشناسی- جبر و اختیار- قضا و قدر. 5- وجوب ایمان به پیامبران ذکر شده در قرآن (۲۵ نفر) و اقرار به عصمت آنها. 6- از اسباب کفر و ارتداد، استخفاف به قرآن و کعبه و احادیث و مقدّسات است. 7- اعتقاد به وجود ملائکه و اینکه همه یا بعضی از ایشان اجسامی لطیف هستند. ۸- برخی از موجبات کفر؛ از آن جمله، اعتقاد به وحدت وجود یا موجود. ۹- صفات الهی. ۱۰- حدوث عالَم خلقت، و بطلان اعتقاد به قِدَم ذاتی یا زمانی آن. ۱۱- شناخت برخی ضروریّات دین، که انکار یکی از آنها سبب کفر می شود. ۱۲- شأن و مقام پیامبر اکرم (ص) و ائمّۀ اطهار (ع) و فاطمه زهرا (س) و عصمت ایشان و برتر بودن ایشان از همگی انبیاء و مُرسَلین (ع)؛ و نفی غلُوّ درباره ایشان و کفر غلات. ۱۳- وجوب اعتقاد به وقوع معراج جسمانی برای پیامبر (ص)؛ تسلیم در قِبال احادیث سربسته و مرموز، و عدم تکذیب آنها. ۱۴- آنچه واجبست اعتقاد به آن، از آنچه محتضر می بیند از مرگ تا درون قبر. ۱۵- وجوب اعتقاد به جسمانی بودن فرشتگان – زیرا هیچ چیز جز خدا مجرّد نیست – و وجوب اعتقاد به دور بودن آسمان ها از هم (طبق احادیث و مطابق با نجوم اروپایی جدید). ۱۶- عصمت فرشتگان و داستان هاروت و ماروت و تفسیر آیاتش در احادیث. ۱۷- فشار قبر و عالَم برزخ. ۱۸- وجوب اعتقاد به جسمانی بودن بهشت و جهنّم و اینکه هر دو اکنون موجود –ولی مخفی از دید ما– هستند، تا قیامت. ۱۹- ایمان به رَجعَت. ۲۰- معاد، جسمانی است به ضرورت دین اسلام –حساب و کتاب و کاتبان اعمال و شفاعت و صِراط و میزان و جاودانگی کافِران در آتش جهنّم و سایر احوال قیامت، حقّ و ضروری است.

اهل بیت و ائمه (ع) نزد مسلمانان به ویژه شیعیان از جایگاه خاصی برخوردارند؛ از این رو، شناخت ائمه و صفات آنان همواره از مباحث مهم متکلمان و محدثان بوده است. گروهی در این راه با انگیزه های گوناگون، ائمه (ع) را از جایگاه خود فراتر بردند و در تاریخ به عنوان غالیان شناخته شدند، در مقابل، گروهی دیگر کوتاهی نموده و آنان را در حد عالمان پرهیزگار (نه امامان معصوم) پایین آوردند و مدعی شدند که هر فضیلت و صفت ویژه ای که برای ائمه (ع) گفته شده است، دستاورد غالیان بوده است.در این نوشتار به واکاوی این مساله پرداختیم. در این راه، نخست معناشناسی امامت از دیدگاه شیعه و سنی را بررسی نموده، سپس نظریه «علمای ابرار» و نظریه مقابل (امامان معصوم) را تبیین کرده ایم و در پایان با بررسی آیاتی مثل آیه امامت، عصمت، ولایت و روایاتی مثل حدیث ثقلین، حدیث سفینه و استشهاد به سخن ائمه (ع) به این امر دست یافته ایم که حتی اگر به فرض، برخی روایات مربوط به صفات فرابشری ائمه (ع) را ساخته و پرداخته غلات بدانیم، آیات، روایات و شواهد خدشه ناپذیری نیز وجود دارد که چنین صفاتی را ثابت می کند.

امامت پس از پیامبر (ص) همان تصدی وظایف مقام رسالت است و امام دارای تمام وظایفی است که رسول و پیامبر (ص) بر عهده دارد؛ تنها تفاوت رسول و امام این است که پیامبر (ص) پایه گذار دین، مخاطب وحی الهی و دارای کتاب است ولی امام بدون این ویژگی هاست، با این حال امام نیز همانند پیامبر (ص) مبین اصول و فروع و پاسدار دین از تحریف است.از این دیدگاه، امام باید دارای دو شرط اساسی باشد: 1. دارای علم فراگیر نسبت به اصول و فروع اسلام؛ 2. مصونیت از گناه و پیراستگی از خطا؛ زیرا بدون عصمت، نمی تواند اعتماد مردم را به گفتار و رفتار خود جلب کند و الگوی آنان باشد. برای اثبات عصمت امام، هم به دلایل نقلی استناد شده است و هم به دلایل عقلی. نگارنده در این مقاله چند دلیل عقلی بر وجوب عصمت امام آورده است که عبارتند از: 1. برهان امتناع تسلسل؛ 2. برهان حفظ شریعت؛ 3. پی آمدهای معصوم نبودن امام.

آیه تطهیر، یکی از مهم ترین و راه گشاترین آیات قرآنی است که در آن، جایگاه و منزلت ویژه اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بیان شده است. تلاش این مقال بر آن است که با توجه به مدارک روشن اسلامی، به دور از هر گونه پیش داوری و تنها با بررسی دقیق منابع دینی، مخاطب خود را در تعیین مصداق اهل بیت در آیه شریفه تطهیر به ویژه از منظر اندیشمندان اهل سنت یاری رساند. در این راه، ابتدا به بررسی معنای لغوی اهل بیت می پردازد، آن گاه اقوال و نظریه های گوناگون را در باره اهل بیت در آیه تطهیر بر می شمارد، و سرانجام با تکیه بر قرائن موجود در آیه شریفه و نیز تعداد فراوانی از روایات وارد شده در موضوع از طریق فریقین، به این نتیجه می رسد که، آیه تطهیر تنها در حق پنج نفر: پیامبر اکرم (ص)، علی (ع)، فاطمه (ع)، حسن (ع) و حسین (ع) نازل شده است و نمی تواند همسران پیامبر (ص) را در بر گیرد، زیرا به اتفاق فریقین، همسران پیامبر (ص) مصون و معصوم از خطا و اشتباه نبودند. ضمنا روش پژوهش حاضر توصیفی - تحلیلی و به شیوه کتابخانه ای و میدانی انجام گرفته است.

خداوند در قرآن کریم جریان خلقت حضرت آدم (ع) را در آیات مختلفی بازگو نموده است. بخشی از این آیات به موضوع سجده فرشتگان بر آن حضرت اختصاص یافته است که قطعه ای زیبا، غرورآفرین اما مشکل از نظر تفسیری است، به گونه ای که مفسران درباره چیستی و چگونگی سجده فرشتگان به بحث و بررسی پیرامون دیدگاه های مختلفی نظیر: پیشانی بر زمین نهادن فرشتگان، خضوع و خشوع آنها و قرار گرفتن آدم به عنوان قبله گاه آنان، پرداخته اند. مفسران درباره اینکه شخص حضرت آدم (ع) یا نوع آدمی و حضرت به عنوان نماینده دیگر انسان ها مسجود له فرشتگان بوده و نیز درباره اینکه در امر به سجده، خطاب شامل همه فرشتگان بوده است یا برخی از آنان، اختلاف نظر دارند. این مقاله ضمن بررسی دیدگاه های فوق بر آن است که امر به سجده در این آیات، امر حقیقی است و این امر برای تکریم و تعظیم شان آدم انجام یافته است و فرشتگان برای امتثال فرمان خداوند جبین بر خاک نهاده اند.

این مقاله معتقد است که در طول تاریخ شیعه مفهوم امامت دچار دگردیسی و تحول شده است. تحول مفهوم امامت در تاریخی شیعه سیری از دیدگاهی معتدل نسبت به ائمه و بشری بودن آنها به سوی اسناد صفات فرابشری به ائمه معصومین و گاه قول به الوهیت آنهاست که متأثر از برخی مباحت مطرح شده در عرفان نظری همچون انسان کامل است . این مقاله در صدد است که این سیر را ترسیم کند.

این مقاله در صدد است در مواجهه با برخی انتقادات نسبت به برداشت شیعه از مقام امام، از خصائص و ابعاد فرابشری ائمه معصومین و صفاتی همچون نصب الهی امام ، نص جلی بر امامت علی (ع) و عدم ابتنای حقانیت آن بر بیعت دفاع کند.