جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«ثواب الأعمال و عقاب الأعمال»، تألیف ابوجعفر محمد بن على بن حسین بن موسى بن بابویه قمى، مشهور به شیخ صدوق (ره)، از جمله منابع روایى دست اول شیعه است. این اثر از جمله منابع نویسندگان جوامع حدیثى پس از خود بوده و مورد اعتماد شیخ حر عاملى در وسائل، مجلسى در بحار الأنوار، محدث نورى در مستدرک الوسائل و دیگران قرار گرفته است؛ چرا که بیشتر احادیثى که در آن ذکر شده به لحاظ متن و سند مورد قبول محدثین بوده است. مؤلف گران‌ قدر و بزرگوار براى انجام وظیفه و رسالت خطیر خود در تربیت جامعه اسلامى روایاتى را که بیانگر پاداش و ثواب اعمال، رفتار، اخلاق و عقاید نیک بوده است گردآورى و در یک کتاب به نام ثواب الأعمال به جامعه اسلامى عرضه کرده است. آنگاه مجازات و عقاب اعمال ناشایست و عقاید و اخلاق ناروا را نیز در کتابى دیگر به نام عقاب الأعمال گرد آورده و به امت اسلامى ارائه کرده است. این دو مجموعه، دو کتاب مستقلند، ولى چون مطالب آن‌ ها ارتباطى استوار با هم دارند و بیم و امید دو بال تکامل مى‌ شوند، غالباً از این دو کتاب به‌ همراه یکدیگر یاد مى‌ شود و حتى به‌ همراه هم استنساخ و چاپ شده‌ اند.

«الأمالی لِـ الشیخ الصدوق»، کتابی به زبان عربی، تألیف شیخ صدوق، متکلم، ادیب، فقیه و حدیث‌ شناس برجسته امامیه در سده چهارم هجری که از جلسه‌ های متعددی که شیخ صدوق هفته‌ ای دو روز در روزهای سه شنبه و جمعه از ۱۸ رجب سال ۳۶۷ هجری تا روز ۱۱ شعبان سال ۳۶۸ هجری در مشهد املاء نموده و شاگردان ایشان نوشته‌ اند، تشکیل شده است. شیخ صدوق این کتاب را که در ۹۷ مجلس, ۱۳ ماه تدوین کرده و این مجالس به جز چند مجلس (۲۲، ۲۳، ۲۴ و ۲۶) هر روز جمعه و سه شنبه بر پا بوده است. شروع آن ۱۸ رجب ۳۶۷ ق به هنگام سفرش به مشهد، و پایان آن ۱۸ شعبان ۳۶۸ ق بوده است. فقط مدت کوتاهی در راه طوس در تدوین کتاب فاصله افتاده است. مجلس ۲۹ آن مصادف با روز هشتم ماه محرم (دومین جمعه محرم) بوده و لذا به مقتل سیدالشهداء (ع) شروع کرده و آن را در مجلس ۳۰ و ۳۱ تکمیل کرده است. مجلس ۲۶ مصادف با غدیر و ذکر فضائل این روز است. این بیانگر امتیاز این کتاب به دیگر کتب امالی است که صدوق در نقل احادیث به مناسبت‌ های زمانی و مکانی توجه داشته است. در این کتاب تبحر شیخ بزرگوار صدوق، در جمع و حفظ احادیث فریقین شیعه و سنی به خوبی آشکار است. موضوعات مختلفی در این کتاب بحث شده اند که بیشتر آنها اخلاقی، تاریخی و نقل فضائل خاندان پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - است. افزون بر آن در ماه رجب از فضائل آن ماه و در ماه مبارک رمضان از فضائل رمضان و ثواب روزه در این ماه‌ ها حدیث نقل کرده است. هنگامی که به نیشابور می‌ رسد حدیثی در فضیلت زیارت امام رضا (ع) نقل می‌ کند. این کتاب شامل دسته ای از احادیث نبوی (ص) و اهل بیت (ع) در موضوعات مختلف مانند سیره پیامبر (ص)، ماجرای اسراء و معراج، ادعیه و موعظه‌ ها، فضائل و مناقب اهل بیت (ع) است که شامل موضوعات تاریخی و اخلاقی و عقائدی و... می‌ باشد.

«غایة المرام و حجة الخصام فی تعیین الإمام من طریق الخاص و العام»، کتابی است کلامی به زبان عربی، نوشته هاشم بن سلیمان بحرانی، عالم شیعه قرن یازدهم. این کتاب مجموعه‌ ای از احادیث شیعه و سنی در فضایل امام علی (ع) و ائمه شیعه (ع) است. این کتاب در زمان ناصرالدین شاه قاجار به دست شیخ محمد تقی دزفولی با عنوان کفایة الخصام به فارسی ترجمه شد. این کتاب، یکی از بهترین کتاب های کلامی علامه بحرانی است که تبحر علمی و تحقیقی ایشان را نشان می دهد.

غاية المرام في شرح بحر الكلام، شرحی است بر کتاب «بحر الكلام في أصول الدين» اثر ابومعین نسفی (متوفی 508ق) که توسط حسن بن ابی‌بکر مقدسی (متوفی 836ق/ 1432م) نگاشته شده است. کتاب، مشتمل بر دو بخش است: بخش اول که توسط محققین اثر، عبدالله محمد عبدالله اسماعیل و محمد سید احمد شحاته صورت گرفته است، شامل سه مبحث است. در مبحث نخست، ضمن ارائه زندگی‌نامه شارح، به تشریح عصر و دوران زندگانی وی پرداخته شده و در مبحث دوم، به معرفی شرح حاضر پرداخته شده است. در آخرین مبحث نیز به توصیف نسخ خطی کتاب و تشریح اقدامات تحقیقی صورت‌گرفته بر روی آن، پرداخته شده است. بخش دوم، اصل کتاب غاية المرام است که مشتمل بر مقدمه مؤلف و 68 فصل می‌باشد. روش شرح بدین صورت است که ابتدا به نقل قول ماتن با عبارت «قال...» پرداخته شده و سپس، به اقوال سایر علما پیرامون آن موضوع، با ذکر نام ایشان اشاره گردیده و در نهایت، قول شارح، با عبارت «أقول...» ذکر شده است. شارح تنها به شرح و بررسی نص کتاب، از لحاظ لغوی اکتفا ننموده، بلکه از آرای اندیشمندانی همچون شافعی، رازی، سمرقندی، حلوانی، بزدوی و... نیز استفاده کرده است. فهرست منابع مورد استفاده محققین، به‌همراه فهرست مطالب کتاب، در انتهای آن آمده است. پاورقی‌ها توسط محققین نوشته شده و در آنها علاوه بر اشاره به اختلاف نسخ، به توضیح و تشریح برخی از مطالب متن، پرداخته شده است.