آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

در این کتاب که به زبان عربی نگاشته شده پاره‌ای از اختلافات مربوط به شیعه و اهل سنت بررسی شده طی آن سعی می‌شود با استناد به احادیث و روایات برخی شبهات تاریخی اهل سنت پاسخ داده شود .

«حقیقة الاعتقاد بالامام المهدی المنتظر عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف » اثر احمد حسین یعقوب، بررسی مبانی کلامی اعتقاد به امام مهدی عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف و علایم و حوادث پیش و پس از ظهور و توضیح احادیث مربوط به امام زمان عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف و ویژگی‌های نظام سیاسی مطلوب اسلام می‌باشد که به زبان عربی و در سال ۲۰۰۰ م تالیف شده است. کتاب با مقدمه نویسنده در اشاره به مباحث آغاز و مطالب در پنج باب و هر باب در چندین فصل، تنظیم شده است. نویسنده در این اثر، از منابع حدیثی، تفسیری و تاریخ قدیم اهل سنت و شیعه امامیه استفاده کرده است. وی تلاش‌های جمعی و فردی عموم مکاتب فکری و روشنفکران دینی و غیردینی را برای اصلاح جوامع بشری، ناکارآمد دانسته، تنها راه نجات بشریت از ظلم و تجاوزگری و گسترش عدالت را در ظهور امام مهدی عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف دانسته است.

أربع رسائل، حاوی چهار رساله عربی با نام‎های «مسأله في البداء»، «نسمات الهدی و نفحات المهدي»، «البلاغ المبين» و «الرد علی الوهابية» به قلم عالم شیعی محمدجواد بلاغی (متوفی 1352ق) در رد عقاید و افکار فرقه ضاله وهابیت است. تصحیح و تحقیق کتاب به قلم سید محمدعلی حکیم به انجام رسیده است. کتاب با مقدمه مفصل محقق اثر در معرفی نویسنده و معرفی این چهار رساله آغاز شده است و به دنبال آن چهار رساله مذکور می‌آید که ابتدای هرکدام مقدمه‌ای ذکر شده است.

کتاب نُصرة الإمام السبکی بِردِّ الصَّارم المُنکِی بقلم إبراهیم السمنودی به رشته تحریر درآمده است. زیارت قبور انبیاء و اولیاء الهی و صلحاء از أعمال حسنه و مستحب اسلامی است که جمیع مسلمین معتقد به این عمل می باشند. اما ابن تیمیّه با ابراز عقائد منحرفش با آن به مخالفت پرداخته و این عمل را شرک می دانست. ابن القیّم شاگرد وی نیز راه استاد خود را پیش گرفت. تا صدها سال بعد از آن دو با ظهور ابن عبدالوهّاب و بروز عقائد ضالّه اش که بدعتهای زیادی را در دین وارد نمود بار دیگر مسئله حرمت زیارت قبور و شدّالرحال برای زیارت قبور توسط او و اتباعش مطرح گردید. ابن عبدالوهّاب با متحد شدن با آل سعود به مناطق مختلف نجد و حجاز حمله برده و تمامی بقاع متبرکه و بناهای قبور را منهدم و تخریب نمودند. مسئله زیارت قبر نبیّ اکرم (ص) و شدّالرحال برای زیارت آن حضرت یکی از مسائل مهمی است که امروزه وهابیّون و سلفیّون با شدت با آن برخورد کرده و این عمل را شرک و کفر محسوب می کنند. وهابیّون و سلفیّون با تبلیغات شدیدشان در موسم حج و غیر آن با نوشتن کتب زیادی در تبلیغ عقائد ضالّه اشان می کوشند تا بسیاری از سنن حسنه اسلامی را نفی کرده و بدعت تلقی نمایند. یکی از این کتب ضالّه که توسط وهابیّون و سلفیّون نشر و توزیع گردیده کتاب الصَّارم المُنکِی تألیف إبن عبدالهادی الحنبلی است که حاوی مطالبی در نفی و ردّ زیارت قبر نبیّ اکرم (ص) و شدّالرحال برای آن است. او زیارت قبر حضرت و شدّالرحال برای زیارت قبر شریف را بدعت و شرک دانسته لذا مؤلف اثر حاضر درصدد برآمده تا روایات مستندی از نبیّ اکرم (ص) در رابطه با استحباب و أجر عظیمی که زائر از زیارت قبر شریف حضرت و شدّالرحال برای زیارت قبر ایشان شامل حالش می شود را تبیین نماید. و جواز زیارت قبر نبیّ اکرم (ص) را به إثبات برساند. و همچنین نقد و ردّی بر کتاب الصَّارم المُنکِی و گفته های غلط او باشد. این کتاب شامل بیست و پنج مبحث روایی می باشد. بعضی از مباحث آن عبارتند از: نبیّ اکرم (ص) فرمودند: نهی کردم شما را از زیارت قبور پس زیارت کنید قبور را، حضرت فرمودند: شدّ الرّحال نکنید الّا به سه مسجد، که مسجد من یکی از این سه مسجد است. حضرت فرمودند: کسی که زیارت کند قبر مرا بر من واجب است شفاعت او. حضرت فرمودند: کسی که برای زیارتم به سوی مدینه رهسپار شود، من شفیع و گواه او خواهم شد. حضرت فرمودند: کسی که بعد از رحلتم مرا زیارت کند، مثل اینست که مرا در زمان حیاتم زیارت کرده. کسی نیست که سلام کند بر من نزد قبرم إلّا این که خدا ردّ کند و برساند آن سلام را به روحم. و ... مؤلف بعد از بررسی موضوعات مطرح شده در کتاب الصَّارم المُنکِی، که زیارت قبر نبیّ اکرم (ص) و شدّالرحال را برای زیارت قبر آن حضرت بدعت و شرک دانسته، با درج أحادیث و روایاتی از خود نبیّ اکرم (ص) که به بیان ثواب و أجر فوق العاده بالای زیارت آن حضرت پرداخته، به این نتیجه رسیده است که برخلاف آنچه که امروزه وهابیّون و سلفیّون مدّعی آنند، زیارت قبر شریف نبوی بدعت و حرام نبوده بلکه عملی مستحب و خداپسندانه می باشد.

مسئله حیات¬برزخی و مسائل متفرع از آن، با برخی سنت‌های اسلامی همچون توسل و استغاثه از ارواح صالحین و زیارت¬ قبور، پیوند تنگاتنگی دارد. قاطبه مسلمین ضمن تأکید بر حیات¬برزخی اموات، سماع¬موتی را نیز پذیرفته‌اند که زیر¬بنایی برای توسل و استغاثه از ارواح صالحین می‌باشد. اشتراک نظر ابن¬تیمیه و وهابیت در مخالفت‌ با توسل و استغاثه، تداعی‌گر اتفاق‌نظر وهابیت با اسلاف خویش در مبانی مسئله حیات¬برزخی می‌باشد؛ اما باواکاوی آراء ابن¬تیمیه و ابن¬قیّم از¬سویی و دیدگاه‌های وهابیت از¬سویی¬دیگر، شاهد اختلاف‌نظر آشکاری در باب حیات¬برزخی و مسائل متفرع از آن همچون سماع¬موتی هستیم. ابن¬تیمیه به‌طور اجمالی و ابن¬قیّم به‌صورت تفصیلی معتقد به حیات¬برزخی و سماع¬موتی می‌باشند؛ حال¬اینکه وهابیت قائل به محدودیت حیات¬برزخی است و اصل اولی را عدم سماع¬موتی می‌داند. ازاین‌رو جای این سؤال باقی¬است که چگونه وهابیتِ مدعیِ پیروی از ابن¬تیمیه و ابن¬قیّم، در حیات¬برزخی و سماع¬موتی از اسلاف خود فراتر¬رفته و علاوه بر مخالفت با قاطبه مسلمین در این¬باب، با مشایخ خود¬ نیز به مخالفت بر¬خواسته‌اند

پرسش از رویکرد فلسفی و معرفتی جریان های ایدئولوژیک و تبیین موضع آنها درباره عقل و ارزشِ معرفت شناختی آن، از دغدغه های موجود و در خور تأمل پژوهشگران در قلمرو فلسفه دین است. اهمیت معرفت شناختی این مسئله درباره جنبش های دینی عمدتاَ به دلیل مفروضاتی، مانند نسبت و جایگاه عناصرِ فاخرِ «نقل» و «عقل»، مسئله «کاشفیت» و «صدق و کذب» در هندسه معرفتی و کار ویژه های آنها در قلمرو معرفتی است. این موضوع اخیراً از آن رو بیشتر دارای اهمیت تلقی می شود که دین افزون بر مبانی و منابع معرفتیِ متمایز از علوم اجتماعیِ حاکم، مبدأ تحولاتی واقع شده است که پیدایش جنبشی جهانی و نیرومند به سود حاکمیت دین و نهضت های دینی را نوید می دهد.در این میان، روند پرشتاب شکل گیری موج جدیدی از جریان های سلفی گری در جهان اسلام، نگارنده را به بازکاوی مبانی نظری و افکار پایه ای گروه ها و جریان هایی در حوزه اسلامی رهنمون گردید که از آغاز ظهور، دین داری پیراسته از خردورزی را وجهه همت خود قرار داده اند. در این مقاله از رهگذر مروری بر مبانی سلفی گری نشان داده می شود که چگونه پاره ای از دعاوی هستی شناختی، انسان شناختی و معرفت شناختی، مبانی ارائه رویکرد خاصی در اسلام گرایی واقعه شده و در نتیجه، به بهانه پاک دینی و اصالت ظاهر نقلف ارزش معرفت شناختی عقل برهانی تخطئه می شود.

بر خلاف آنچه که بسیاری، تصور می کنند، رویکرد یکسان و فراگیری در میان عالمان اهل سنت، به جایگاه علمی و حتی رجالی امامان معصوم علیهم السلام وجود ندارد، اگرچه رویکرد غالب در میان آنان، تصویر فوق را تأیید می نماید. در این میان جایگاه علمی امام جواد، امام هادي وامام عسكري علیهم السلام است که نخست از سوی فخر رازی در قرن ششم، مورد انتقاد قرار گرفت و ابن تیمیه حرانی آن را در قرن هشتم، پیگیری نمود. آثار محدودی همچون عبقات الأنوار، اشاره ای به این رویکرد انتقادی نموده اند، اما به هر دلیل پرداخت درخوری بدان نداشته اند. نوشتار پیش رور به بررسی این رویکرد انتقادی پرداخته و در شفاف سازی عناصر استدلالی آن کوشیده و استدلال آن را با فراغت از میراث مکتوب امامیه، حتی برپایه میراث مکتوب اهل سنت، فاقد اتقان و اعتبار علمی یافته و نشان داده است.

نویسنده در این نوشتار به مسئله حیات برزخی پرداخته است، مطابق روایات روح بعد از قطع ارتباط کامل با بدن وارد بدن مثالی شده و با آن به حیات خود ادامه می دهد، ارواح در عالم برزخ به سه صورت اند: برخی در خواب اند آنان کسانی هستند که ثواب و گناهشان در دنیا کیسان بوده است و برخی در عذاب اند و آنان کسانی هستند که گناهشان بسیار بوده و برخی در نعمت های برزخی در رفاه اند آنان کسانی اند که کارهای نکیشان بیشتر بوده است، و این جریان تا روز قیامت ادامه دارد و ارواح به آنجایی با عالم دنیا ارتباط خواهند داشت ولی برخی از علمای وهّابی تنها حیات برزخی منحصر در هنگام سؤال نکیر و منکر دانسته اند ولی اگر علمای اهل تسنن این مطلب را رد کرده اند آیات و روایات متعدّدی دلالت بر حیات برزخی داشته و مسئله امکان ارتباط ما با ارواح و بر عکس را به طور واضح بیان داشته است بنابراین مسئله توسل و خیرات به اموات از این حیث مورد اشکال نیست.