جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آنچه در این نوشتار می آید، بررسی سرانجام حضرت عیسی (ع) در اناجیل چهارگانه و تطبیق آن با قرآن است. مقاله حاضر با واکاوی اناجیل به نقد اعتقاد بیشتر مسیحیان کنونی پیرامون عاقبت مسیح (ع) می پردازد. اگر چه سخن از صلیب و فقدان (توفی) در ماثورات اسلامی آمده است. اما در این مکتب نتیجه دیگری از آن گرفته می شود. نتیجه ای که از سویی ابهام را درباره فرجام عیسی (ع) می زداید و از دیگر سو منجر به باور داشت زنده بودن حضرت عیسی (ع) و عروج جسمانی روحانی او می گردد. به این ترتیب قرآن مجید موضع قاطعی در برابر پایان اولین دوره زندگی حضرت عیسی (ع) معرفی می کند که این رویکرد می تواند برای معتقدان به مسیح (ع) جالب باشد.

جامعه دینی امروز در اثر شفاف نبودن یا تبیین نشدن آموزه های قرآن در خصوص مناسبات و روابط اجتماعی یا در اثر غفلت و بی مبالاتی مردم و مسوولان، شاهد سر بر آوردن پدیده جاهلی گرفتن دوست پسر و دوست دختر و شیوع و سوق تدریجی آن به سمت ارزش شدن و تبدیل ناهنجاری به هنجار اجتماعی است. این موضوع نیازمند واکاوی قرآنی است. رابطه دوستی با نامحرم مطابق آیات محکم، بدون نسخ، تخصیص و اختلاف میان مفسران قرآن کریم؛ مانند: «فانکحوهن ... محصنات غیر مسافحات و لا متخذات اخدان»، به طور مطلق و با تاکید زیاد، برای همه زمان ها و برای همگان و در هر شرایطی، ناشایست است و نباید محقق شود. سیاست کلی قرآن، پیشگیری و سپس براندازی یا به انزوا راندن این ناهنجاری است. در این باره در مقاله حاضر 24 زمینه بروز این پدیده از منظر تفسیر آیات و پنج راهکار قرآنی برای مبارزه با این ناهنجاری شناسایی و ارائه شده است.

اگرچه واژه اجتبا یازده بار در قرآن به کار رفته است اما از دو جنبه اهمیت دارد یکی به دلیل آنکه بهترین خوبان عالم را در بر می گیرد و دیگر به لحاظ شمولیت معنایی. چرا که خداوند صراحتا آن را برای «من یشا» از بندگان قرار می دهد. همان طور که می دانیم، این واژه عموما در معانی ای چون برگزیدن و جمع آوری معنا شده است. اما هر یک از این معانی، اگرچه در برخی مصادیق انطباق دارد، در برخی موارد دیگر دچار اشکال است. مثلا در بررسی ماجرای حضرت آدم (ع) و یونس (ع): به خوبی در می یابیم اجتبا نمی تواند منصبی اعطایی از جانب خداوند باشد آن هم پس از عصیان و غضب یونس (ع)، بلکه به معنای «باز نمودن مسیری در زمانی که همه راه ها بسته است»، به کار رفته است. به این معنا که خداوند همه شرایط را درست آنجا که انتظار نمی رود با قدرت برای شخص فراهم می کند و مسیر رشد او را گاه بوسیله توبه و به سوی هدایت و گاه صالحیت باز می نماید. در این نوشتار ابتدا آرا قدما نقل شده و آنگاه به تنزیه معنای این واژه پرداخته شده است، در ادامه با نگاهی به معنای جدید در آیات مربوطه، «سیر مجتبوین در زمان» و نیز «ثمرات اجتبا» به همراه «جدول درجات معنای اجتبا» آورده شده است.

اعتقاد به برگزیدگی و برتری قوم یهود، ارتباط تنگاتنگی با دیگر آموزه‌های این دین دارد. از این رو می‌توان اعتقاد به برگزیده بودن قوم یهود را اصلی‌ترین و کلیدی‌ترین آموزه یهودیت به شمار آورد. آنان خود را از همه انسان‌ها برتر و بالاتر می‌دانند و معتقدند که بقیه انسان‌ها باید در خدمت آن‌ها باشند. با تأمل در قرآن معلوم می‌شود که تفضیل به معنای برتری نیست و منظور از آن، اعطای یک نوع ویژگی و فزونی از طرف خدا به آن‌ها در میان مردم زمانه خودشان است؛ یعنی فضل به قوم موسی (ص) در زمان خودش است، نه اینکه نسبت به همگان و در همه زمان‌ها باشد.

‫اين پايان نامه، به مقايسه نوع نگرش قرآن کريم و انجيل (عهد جديد) در مورد شخصيت حضرت مريم( و اوصاف ايشان و ترسيم موارد اشتراک و افتراق ديدگاه‌هاي قرآن و عهد جديد در اين باره پرداخته است. نويسنده، ضمن بيان گوشه‌هايي از زندگاني حضرت مريم( از منظر قرآن و عهد جديد؛ به برخي از فضايل و کرامات ايشان از ديدگاه قرآن اشاره کرده و جريان تولد حضرت عيسي( را از حضرت مريم، از دو منظر عهد جديد و قرآن و عقايد مسيحيان در مورد شخص و شخصيت حضرت مريم( را منعکس نموده است. وي درتبيين گزارش قرآن و عهد جديد در مورد زندگاني و شخصيت حضرت مريم(، ضمن بيان نقاط مشترک؛ معتقد است که در نوع انعکاس شخصيت والاي معنوي ايشان از اين دو منظر، اختلاف هاي فراواني وجود دارد. طرح اين شبهه‌ها و پاسخ آن‌ها بخشي از پايان نامه مي‌باشد. نويسنده در پنج فصل، ضمن معرفي صحيح شخصيت مريم( از نگاه قرآن، به نقد برخي از پندارهاي انحرافي مسيحيان، برگرفته از عهد جديد در اين باره پرداخته است: فصل اول، به بيان کليات تحقيق و معرفي اجمالي مريم( و عيسي( از نگاه قرآن و اناجيل اختصاص دارد. در فصل دوم، زيست‌نامه حضرت مريم( از نگاه قرآن و عهد جديد مقايسه شده و در مورد خاندان مريم، والدين ايشان، تولد حضرت مريم و دوره‌هاي مختلف زندگي وي از اين منظر نکاتي بيان گرديده است. بخشي از مطالب فصل سوم به مقايسه مقام و مرتبت بالاي مريم( نزد خداوند متعال از دو منظر قرآن و عهد جديد اختصاص دارد. عصمت، طهارت و پاکدامني حضرت مريم( از نظر قرآن و کرامات و فضايلي که از ايشان بر اثر عبادت فراوان صادر شده؛ ساير مطالب فصل سوم مي‌باشد. معرفي شخصيت مريم( به عنوان مادر حضرت عيسي از نگاه قرآن و عهد جديد و پاسخ به برخي از اتهامات به آن حضرت از سوي مسيحيان، با نگاهي قرآني از مباحث فصل چهارم مي‌باشد. در فصل پنجم، به بيان برخي از پندارهاي غلط مسيحيان نسبت به مريم، مانند الوهيت ايشان و فرزندش و نيز به نقد اين پندارها مي پردازد.

مسيحيان مصر از ديرباز در اين كشور حضور داشته و در مقاطع مختلف تاريخى نقش آفرينى نموده اند. كليساى ارتدوكس مصر كه امروز به كليساى ارتدوكس قبطى مشهور است، بعد از شوراى جهانى كالسدون از بقيه كليساهاى شرقى و غربى كناره گيرى كرد و مستقلا به حيات خود ادامه داد. در اين مقاله با روش توصيفى ـ تحليلى، با اشاره به بزنگاه هاى مهم تاريخى اين كليسا، به مهم ترين ويژگى هاى اعتقادى و عملى آن اشاره شده است. نگارنده معتقد است كليساى قبطى امتداد اختلافات خاص مسيح شناسى در دوره آباء مسيحى است كه به طور مشخص ميان دو كليساى اسكندريه و انطاكيه در جريان بود. از اين رو، مهم ترين ويژگى اين كليسا مسيح شناسى تك ذات انگارانه آن است كه متأثر از الهيات يونانى مآب مدرسه اسكندريه است. از سوى ديگر، پيوند اين كليسا با رهبانيت، سبب تداوم آن در طول تاريخ و عبور از تنگناهاى مختلف شده است. همچنين اين كليسا در دهه هاى اخير كوشيده است اختلافات اعتقادى خود با كليساى كاتوليك رم را به حداقل برساند.