جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: ایمان جایگاه مهمی در زندگی انسان دارد. می تواند به سمت خدا، دوستان، سیستم های سیاسی و تیم های ورزشی هدایت شود و گفته می شود که به مردم در هنگام بحران کمک می کند و برای رسیدن به اهداف زندگی انگیزه ایجاد می کند. اما ایمان چیست؟ فیلسوفان و متکلمان قرن‌ها به پرسش‌هایی درباره عقلانیت ایمان توجه داشته‌اند، اما اخیراً بر این موضوع تمرکز کرده‌اند که ایمان چیست. نویسندگان این کتاب برای اولین بار عناصر مختلف این مناظره اخیر را گرد هم می آورند و مواضع و استدلال های مختلف را مطرح می کنند و از نظریه بدیع ایمان «سختی واقعی» دفاع می کنند که عقلانیت و زبان ایمان از آن استخراج می شود. از دیدگاهی تازه پرداخته شده است. این کتاب با طیفی از سؤالات در مورد ماهیت ایمان درگیر است، از جمله: آیا ایمان به اعتقاد نیاز دارد؟ آیا ایمان انگیزشی است؟ رابطه ایمان، توکل و امید چیست؟ آیا بیان ایمان حقیقت را هدف قرار می دهد؟ و ایمان به چه معنا مقاوم است؟ نویسندگان از یک مفهوم متمایز از ایمان دفاع می‌کنند که شامل مقاومت در برابر چالش‌های روان‌شناختی، عملی و معرفتی است، که از آن روایت جدیدی از روان‌شناسی و معرفت‌شناسی ایمان ایجاد می‌شود. پرداختن به این موضوع به طور گسترده بر فلسفه ذهن، زبان و دین تکیه می کند و نقشه ای از این رشته تحصیلی هیجان انگیز را برای تازه واردان به فلسفه ایمان ارائه می دهد. یک فلسفه ایمان برای محققان و دانشجویان پیشرفته در فلسفه دین، فلسفه ذهن، فلسفه زبان و معرفت شناسی که به موضوع ایمان علاقه مند هستند، جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: این سؤال که آیا ایمان به خدا معقول است یا خیر، در آکادمی امروز مورد توجه مجدد قرار گرفته است. با توجه به این علاقه، و نیز ظهور مذهب و تروریسم ستیزه جو و واکنش های نوظهور نئوآتئیسم، این جلد این پرسش مهم را از دیدگاه دانشمندان، فیلسوفان معاصر، و به شکلی بدیع تر، سخنوران بررسی می کند. این شامل یک مناظره عمومی بین ویلیام لین کریگ است که از این موضع که ایمان به خدا معقول است و الکس روزنبرگ که علیه آن موضع استدلال می کند حمایت می کند. سپس محققان در زمینه های فوق الذکر به این بحث پاسخ می دهند و مواضع خداباورانه و الحادی را نمایندگی می کنند. کتاب با پاسخ هایی از کریگ و روزنبرگ به پایان می رسد.

چکیده ماشینی: این کتاب قصد دارد الهیات مسلمانان را به عصر حاضر بیاورد. الاهیات مدرن مسلمان به جای پیگیری صرفاً آکادمیک، استدلال می‌کند که الهیات فرآیندی خلاقانه است و این بحث را مطرح می‌کند که چگونه سنت اسلامی می‌تواند به تمرین‌کنندگان معاصر کمک کند تا در مورد روابط خود با خدا، با یکدیگر و با بقیه آفرینش مذاکره کنند.

ترجمه ماشینی: جلد سخت، بدون ژاکت گرد و غبار. کتابخانه سابق، در غیر این صورت خوب است.

چکیده ماشینی : چرا دنیای ما قابل درک است؟ این سوال آنقدر پیش پا افتاده به نظر می رسد که کمتر کسی جرات پرسیدن آن را داشته است. در این کتاب به بررسی ریشه های عمیق رمز و راز عقلانیت می پردازیم. تحقیق در مورد عقلانیت جهان بیش از دو هزار سال و نیم پیش آغاز شد، زمانی که چند انسان شجاع سعی کردند جهان را تنها با کمک عقل درک کنند و بافت آرامش بخش اسطوره و افسانه را رد کردند. پس از بسیاری از ماجراهای فلسفی و الهیاتی، مفهوم یونانی عقلانیت پایه های یک شیوه تفکر انقلابی را بنا نهاد: روش علمی، که جهان را متحول کرد. اما با نگاهی به جدیدترین ثمرات عقلانیت جهان - نظریه نسبیت، مکانیک کوانتومی، وحدت فیزیک، گرانش کوانتومی - این سوال مطرح می شود: حدود روش علمی چیست؟ اصل اصلی عقلانیت این است که تا زمانی که به همه چیز پاسخ داده نشده است، هرگز از پرسیدن سوال دست نکشید... "جهان قابل درک کتابی متفکرانه از دو نویسنده است که در فیزیک و نجوم و همچنین در الهیات تخصص حرفه ای دارند. آنها به طور استثنایی از تاریخچه رابطه علم و الهیات آگاه هستند و در طول بحث خود احترام تجربی را حفظ می کنند. شواهد و تقدیم به عقلانیت. حتی با وجود اینکه من با همه نتایج آنها در مورد مسائل بسیار پیچیده موافق نیستم، من تحت تأثیر عادلانه بودن استدلال آنها هستم.

چکیده ماشینی : مرولد وستفال را یکی از برجسته ترین فیلسوفان دین قاره ای می دانند. بیان او از ایمان به عنوان وظیفه یک عمر به سنگ محک در بحث های معاصر در مورد رابطه ایمان با عقل تبدیل شده است. جاستین ساندز در حالی که فلسفه خود را بررسی می کند، روشن می کند که چگونه مفهوم وستفال از ایمان، قصد شبانی و الهیاتی را در پس تفکر او آشکار می کند. سندز فلسفه وستفال را بیانی قدرتمند از الهیات پروتستانی می‌داند، اما فلسفه‌ای که در گفت‌وگوی جهانی با پرسش‌های مربوط به عذرخواهی و رابطه ایمان با اخلاق و مسئولیت است، که دیدگاهی کاتولیک‌تر است. سندز قصد دارد با بیان این ویژگی ها در فلسفه وستفال، روش شناسی های فلسفی اصلی و همچنین پلی قابل عبور برای فیلسوفان برای عبور به گفتمان های الهیاتی بیابد.

عقل و ایمان همواره یکی از مسئله‏های بسیار مهم در حوزه فلسفه دین است که در تاریخ فرهنگ و تمدن بشری نقش بسزایی داشته است ، سازش و عدم سازش عقل و ایمان نیز موضوعی نیست که جدیداً به حوزه علم و دین راه‏یافته باشد بلکه دوران متمادیی است گه مورد توجه و تأمل اندیشمندان دینی و غیردینی بوده است. از آن جایی که حقیقت شریعت در دین اسلام درنهایت به برهان عقلی منجر می‏شود، و ایمان که اعتقاد و تصدیق قلبی به خداوند منان است اگر عقل به خوبی کسب معرفت و عمل نکند، انسان به اطمینان و آرامش قلبی نمی‌رسد. اکنون این سؤال مطرح است که :آیا عقل با ایمان ارتباط و هماهنگی دارد یا خیر؟ تحقیق پیش رو پاسخی است به این سوال که عقل ، ایمان و رابطه بین آن دو از دیدگاه دو عالم ، اندیشمند و متکلم بزرگ اسلامی یعنی هشام بن حکم و ابوحنیفه چگونه تبین شده است. از دیدگاه ابوحنیفه عقل در مسئله‌ای چون توحید فقط شناخت پیدا می‌کند اما در نبوت، امامت، معاد، عقل به‌تنهایی کسب معرفت نمی‌کند بلکه نیازمند به ایمان و شرع می باشد .از نظر هشام بن حکم نیز عقل به تنهایی نمی تواند به کسب تمام معارف حقه الهی بپردازد بلکه در این دست یابی با مدد ایمان به کسب معرفت می پردازد .موضوعاتی از قبیل اسمائ و صفات الهی ،نفس شناسی و برخی مسایل مربوط به معاد جسمانی.

رابطه عقل و شهود یکی از مباحث کلیدی در حل مسائل فلسفه دین، مانند سخن گفتن درباره خدا، اثبات وجود خدا، تبیین صفات خدا و ..است. از میان فیلسوفان معاصرعلامه جوادی آملی مباحث دقیقی را در تبیین و تحلیل رابطه عقل و شهود و دلالت‌های الهیاتی مطرح نمودند، که شهود از منظر استاد جوادی آملی امرعینی و قابل انتقال و استدلال است؛ از این‌رو برای برخی از مسائل مطرح شده در فلسفه دین مانند مساله خدا، صفات خدا و اسماء او، وحی و نبوت و معاد می‌توان استدلال عقلی آورد و دفاع کرد، عقل و شهود که دو راه رسیدن به حقایق عالم هستند، همانطورکه در علم حصولی و عقلی، برای سنجش صحت و سقم یک استدلال، ملاکی وجود دارد، در معرفت شهودی نیز برای ارزیابی شهود یقینی از غیر یقینی، ملاک و معیاری وجود دارد که ملاک آن عقل و شهود انبیاء و اولیای معصوم الهی است که به دور از هرگونه خطا و اشتباه است. این پژوهش از دیدگاه استاد جوادی آملی به دلالت های الهیاتی رابطه عقل و شهود، می‌پردازد و در پایان به این نتجه منتهی می‌شود که می‌توان در مباحث الهیاتی فضای بحث را گسترده کرد و مقام و منزلت عقل را ترفع بخشید و به نوعی گستره عقل را وسعت بخشید، و همچنین عقل و شهود دو بال رسیدن به حقیقت هستند و هیچ گونه تعارضی بین آنها نیست و جمع بین عقل و شهود جمع انضمامی نیست، وحدت عقل و شهود، وحدت جمع الجمعی است، و هر دوآنها از یک منشأ نشأت می‌گیرند و اگر از این منظر به مباحث الهیاتی نگریسته شود خیلی از شبهات و چالش‌هایی که در این فضا مطرح می‌شود قابلیت دفاع عقلانی دارد که از ارتباط تشکیکی عقل و شهود بدست می آید.