جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آخرین و کوتاه ترین تقریر از «برهان صدیقین» از علامه طباطبایی است که استاد جوادی آملی درباره آن ادعا کرده اند که هیچ پیش فرض فلسفی ندارد و از این رو، می تواند به عنوان اولین مسأله فلسفی مطرح شود. این ادعا بحث هایی را پدید آورده و مورد تأیید و انکار برخی از معاصران قرار گرفته است. در مقالات متعددی که در این زمینه به نگارش درآمده است، این ادعا به صورت موردی بررسی و نقد شده است. در این مقاله، ادعای استاد جوادی آملی را به صورت کلی و بدون توجه به برهان علامه طباطبایی بررسی می کنیم و می خواهیم ببینیم که آیا اثبات وجود خدا بدون کمک پیش فرض فلسفی اصولا ممکن است یا خیر؟ در این مقاله، با صورت بندی «موجود بودن خدا» در منطق مرتبه دوم هنکین (که با ادات های وجهی ترکیب شده است) و با استناد به اثبات ناپذیری آن در این منطق، نشان داده ایم که اثبات این مفهوم بدون پیش فرض فلسفی امکان ندارد.

آيا شهود خدا می تواند دليلی بر وجود او باشد؟ كسانی مدعی شده اند كه از شهود خدا وجود خدا نتيجه گرفته می شود و كسانی ديگر معتقدند از آنجايی كه شهود خدا امری همگانی نيست، اين امر نمی تواند دليلی بر وجود خدا باشد. به نظر مي رسد، شهود و رؤيت هر چيزي متضمن نوعی حيثيت ديگرنمونی است. برای كسی كه چيزی را ديده است، وجود آن چيز اثبات می شود. اين نوع استدلال قياسی است نه استقرايی؛ زيرا نفی آن متضمن تناقض است.

---

---

‫برهان‌هايي که براي اثبات وجود حق تعالي اقامه شده است، برخي لمي است که انسان از علت به معلول مي‌رسد و برخي اِنّي است که انسان از معلول به علت مي‌رسد؛ مانند برهان امکان، برهان حدوث و برهان نظم. اما برهاني که ابن‌سينا و بعد ملاصدرا و علامه طباطبايي هرکدام براساس مسلک خودشان تقريري از آن ارائه نموده‌اند و نام آن را برهان صديقين نهاده‌اند، استدلالي است براي اثبات وجود خداوند،از طريق وجود خودش؛ بر خلاف براهين ديگر که وجود خداوند از طريق موجودات ديگر به اثبات مي‌رسد. نگارنده در اين تحقيق به شيوه تحليلي، مباني، مقدمات و اصل برهان صديقين را بر اساس تقريرهر يک از اين سه فيلسوف تشريح کرده و اشتراکات و تفاوت‌هاي اين برهان با براهين ديگر و اشتراکات و تفاوت‌هاي تقريرهاي سه گانه از اين برهان را بيان نموده است. خلاصه تقرير ابن‌سينا از برهان:«ترديدي نيست که در عالم خارج، وجود و هستي داريم. هر موجودي يا واجب الوجود است و يا ممکن الوجود. اگر وجود خارجي واجب باشد، خدا ثابت شده است و اگر موجود خارجي ممکن باشد، ما بايد توضيح دهيم تا اين وجود ممکن به واجب منتهي شود.» صحت اين برهان مبتني بر اصل ابطال دور و تسلسل است. تقرير ملاصدرا از اين برهان: «وجود، اصيل و عين واقعيت است و واحد و بسيط (غير مرکب) است. اختلاف افراد وجود در کمال ونقص است و غايت کمال، کمالي است که بالاتر از آن کمالي نباشد و آن وجودي است که متعلق به غير نباشد. در نتيجه، وجود يا غني از غير است و يا محتاج به غير؛ اوّلي واجب و دوّمي ممکن الوجود است.» تقرير علامه از اين برهان: «واقعيت هستي که در ثبوت آن شکي نداريم، هرگز نفي نمي‌پذيرد و نابود شدني نيست. اما چون جهان نابود شدني است، پس عين همان واقعيت نفي‌ناپذير نيست؛ بلکه با واقعيت فنا ناپذير، واقعيت‌دار مي‌شود. پس اجزاي جهان در استقلال وجودي خود و واقعيت‌دار بودن خود، تکيه به يک واقعيتي دارند که به خودي خود واقعيت است». نگارنده در پايان به مقايسه اين براهين پرداخته و تقرير علامه از برهان صديقين را از دو تقرير ديگر کامل‌تر و بدون نياز به مقدمات سينوي و صدرايي مي‌داند.

این نوشتار به بررسی دو مسئلۀ اصلی که ابن سینا در آثار خود مطرح نموده، یعنی برهان صدیقین و ترادف صفات، و رابطۀ میان آن‌ها می‌پردازد؛ بدین منظور برهان صدیقین، اشکالات و مبانی فلسفی آن، ترادف صفات و رابطۀ برهان صدیقین و ترادف صفات از دیدگاه ابن سینا بررسی می‌شود و آشکار می‌گردد. برهان صدیقین از حقیقت وجود آغاز می‌کند و ادعای ملاصدرا مبنی بر آغاز برهان ابن سینا از مفهوم وجود مخدوش است. همچنین ترادف صفات، نظریه‌ای که مقبول ملاصدرا واقع نشد و به شدت مورد انتقاد قرار گرفت، بررسی شده و روشن می‌گردد که این نظریه بر خلاف تعدد مفهومی صفات، با تنزیه صفات از حیثیات ذهنی برتر از دیدگاه تعدد مفهومی ملاصدراست و در نهایت برهان صدیقین ابن سینا همان برهان شبه لِمّ، متناسب با ملازمات عامه، نوعی از برهان اِنّ است و همین برهان عهده‌دار اثبات وجود صفات، ترادف و تعریف آن‌هاست.

برای اثبات وجود خدا براهین مختلفی در سنت فلسفی اسلامی ارائه شده است. برهان صدیقین را نخستین بار ابن سینا در اثبات وجود خدا به کار برده است. این برهان در آثار سایر فلاسفه ما همچون شیخ اشراق و ملاصدرا و همینطور در مشارب فکری وابسته به ایشان به صورت های مختلفی مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله، این برهان آنگونه که بار اول توسط شیخ رئیس ارائه شده مورد بررسی قرار گرفته و سپس نظرات مختلف راجع به آن، که به اشکال گوناگون، ظهور کرده است مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

‫اين تحقيق به تحليل برهان وجودي، يعني برهاني که در آن از درک حقيقت و مفهوم واجب الوجود به وجود خارجي واجب الوجود استدلال شود، مي‌پردازد و ديدگاه‌هاي آيت‌الله محمدحسين غروي اصفهاني (متفکر در عرصه فلسفه اسلامي) و آنسلم (يک فيلسوف و معتقد مسيحي) درباره برهان وجودي و استدلال‌هاي مربوط به آن را تطبيق مي‌کند. نويسنده در قالب چهار فصل تقريرهاي مختلف از برهان وجودي آنسلم ارائه کرده است. وي در فصل اول ضمن بررسي ابعاد مختلف موضوع تحقيق به واکاوي مفهوم واژگان کليدي تحقيق، مانند برهان، وجود، مفهوم برهان فطرت، برهان امکان، برهان ضرورت و وجوب، برهان حادث، برهان نظم و تناسب، برهان محدود، برهان صديقين، برهان وجودي، برهان تدبير و هدايت و برهان هاي ديگر اثبات واجب الوجود مي‌پردازد. در فصل دوم تقرير آنسلم از برهان وجودي و استدلال‌هايش در اين زمينه همچون: به کارگيري قياس خلف و قياس استثنايي در اثبات واجب الوجود و اشکال هاي وارد شده بر برهان‌هاي وي اختصاص دارد. نگارنده در ادامه با مقايسه برهان وجودي دکارتي و برهان وجودي آنسلمي، ديدگاه‌هاي برخي فلاسفه معاصر درباره استدلال‌هاي دکارت و آنسلم بر اثبات واجب الوجود را ارائه مي‌دهد. او در فصل سوم تقرير آيت‌الله محمدحسين غروي اصفهاني (محقق اصفهاني) از برهان وجودي آنسلم را مطرح نموده و توضيحات ايشان در استناد به برهان خلف و قياس استثنايي در اين برهان و ديدگاه‌هاي موافقان و مخالفان برهان وجودي آنسلم را و بررسي مي‌کند. در فصل چهارم وي به مقايسه بين برهان وجودي و برهان صديقين پرداخته و تقريرهاي مختلف از برهان صديقين را همراه با ويژگي‌هاي آن، با برهان وجودي آنسلم مقايسه کرده است. نگارنده در همين زمينه با اشاره به دو تقرير آيت‌الله محمدحسين غروي اصفهاني از برهان صديقين و برهان وجودي، خصوصيات اين دو برهان را از لحاظ نوع استدلال مقايسه مي‌کند؟ در نتيجه‌گيري بحث نيز وي ضمن تبيين ديدگاه‌هاي موافقان و مخالفان برهان وجودي، تقريرهاي آنان از اين برهان را تبيين کرده است.

برخی از متکلمان اشاعره و عرفان و روشنفکران معاصر تحت تأثیر علوم طبیعی و تجربی مدعی اند که براهین فلسفی یا اصلا ناممکن یا فاقد کارکرد مثبت است. این مقاله به نقد این رهیافت می‌پردازد. ابتدا امکان شناخت خداوند و مکاتب گوناگون در آن را بررسی می‌کند؛ آن گاه بعد از اشاره به آرای منکران براهین فلسفی، ادله آنان را به نقد می‌کشد که مهم‌ترین آن عبارت از امتناع اقامه برهان برای خداوند به دلیل ماهیت و علت نداشتن است. واپسین دلیل مخالفان، تمسک به دلیل نقلی است که ارزیابی خواهد شد. فرضیه نویسنده در این مقاله، تعمیم برهان به برهان انی و شبه لمی مفید یقین است که اقامه آن برای اثبات خداوند امکان دارد.