آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده آلبرت شوایتسر، متأله لوتری‌مذهب مسیحی سده‌ی بیستم، به‌واسطه‌ی تحقیقاتش درباره‌ی عیسای تاریخی، نامی شناخته‌شده است. در این تحقیقات، عیسی فردی است متأثر از نگاه فرجام‌شناختی یهودیتِ متأخر که به‌اشتباه برای خود نقشی در تحولات آخر‌الزمانی قائل می‌شود. به نظر می‌رسد این نتیجه نقطه‌ی ختم اهمیت عیسی مسیح در اندیشه‌های شوایتسر باشد، اما وجه دیگری از رویارویی او با مسیح را باید در تأملات اخلاقی و معنوی او جست‌وجو کرد. شوایتسر که به جایگاه اراده در وجود بشری اهمیت می‌دهد، عیسی را به‌سبب یکی‌کردن اراده‌اش با اراده‌ی خداوند می‌ستاید و اهمیت او را برای دین‌داران مسیحی در پیروی از او در این راه می‌داند. اشارات شوایتسر در نامه‌ها و برخی مواعظش نشان‌دهنده‌ی دلالت‌های الهیاتی بعضی از بن‌مایه‌های مهم غیرالهیاتی اوست؛ بین مفاهیم اخلاقی اراده‌ی معطوف به حیات، اراده‌ی معطوف به محبت و حرمت حیات و مفاهیم دینی محبت و ملکوت که از تعالیم عیسی مسیح‌اند قرابت جالب‌توجهی وجود دارد.

هدف از انجام این پروژه آن است که با تفکر و تعمق در آیات نورانی وحی و استفاده از سایر منابع معتبر اسلامی موجبات آشنایی بیشتر و عمیق نسبت به زندگانی حضرت مریم (ع) ، تولد حضرت عیسی (ع) ، تثلیث بعنوان بزرگترین انحراف جامعه مسیحیت ، پیامبری حضرت مسیح ، معجزه های آن حضرت ، حواریون حضرت مسیح ، برخورد یهود با حضرت و عروج آن حضرت و نزول حضرت عیسی از آسمان و شخصیت ایشان از دیدگاه بزرگان فراهم آید . در فصل اول ، ضمن پرسشهای ذیل مسأله بودن موضوع و اهمیت آن از جهت اخلاقی و مذهبی تحلیل شده است . 1- فضایل و ویژگیهای حضرت مریم از دیدگاه قرآن کدامند ؟ 2- علت اینکه حضرت عیسی بی پدر خلق شده از دیدگاه قرآن کریم چیست ؟ 3- معنا و مفهوم تثلیث از دیدگاه قرآن کریم چیست ؟ 4- پیامبری حضرت عیسی از دیدگاه قرآن کریم در چه سنی بوده است ؟ 5- معجزه های حضرت عیسی که نشانه پیامبری ایشان بودند از دیدگاه قرآن کریم و انجیل کدامند ؟ 6- یاران حضرت عیسی از دیدگاه قرآن کریم و انجیل چه کسانی بودند و به آنها چه می گفتند ؟ 7- علت کشته نشدن حضرت عیسی و افسانه صلیب از دیدگاه قرآن کریم چیست ؟ 8- نزول حضرت عیسی از آسمان از دیدگاه قرآن کریم چگونه خواهد بود ؟ در فصل دوم ، مرور مطالعاتی که مبنای نظری موضوع و نقد و بررسی تعدادی از آثار کتب مرتبط با آن از قبیل « درآمدی بر تاریخ ادیان در قرآن » اثر عبدالکریم گواهی و « آشنایی با ادیان بزرگ » اثر حسین توفیق و « ادیان زنده جهان » تألیف رابرت هیوم و « تاریخ جامع ادیان » تألیف جان بی ناس و « تحقیقی در دین مسیحیت » اثر جلال الدین آشتیانی پرداخته شده است تا در راستای پیشینه و زمینه مذکور ، تحقیق حاضر شکل گیرد . در فصل سوم با توجه به ماهیت و اهداف موضوع روش تحقیق توصیفی – تحلیلی برای موضوع انتخاب گردیده است . فصل چهارم ، شامل هشت بخش است که در بخش اول به مقدمه ای بر زندگانی حضرت مریم و فضایل ایشان با توجه به اینکه ایشان مادر حضرت عیسی و یکی از چهار زن برگزیده خداوند است پرداخته شده ، در بخش دوم تولد حضرت عیسی (ع) مورد بررسی قرار گرفته ، در بخش سوم تثلیث که اعتقاد مسیحیان است مورد تحلیل قرار گرفته و در بخش چهارم رسالت حضرت مسیح و در بخش پنجم معجزه های حضرت عیسی مورد بررسی قرار گرفته در بخش ششم حواریون و پندهای حضرت مسیح و در بخش هقتم مبارزه حضرت عیسی با رجال دینی یهود و جریان عروج و توفی عیسای مسیح مورد تحلیل قرار گرفته و بخش هشتم نزول حضرت عیسی و شخصیت ایشان از دیدگاه بزرگان دین مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است . فصل پنجم : پس از بحث و بررسی موضوع نتایج ذیل حاصل گردید : 1- حضرت عیسی (ع) بنده و پیامبر خداست و بدون پدر متولد شدنش دلیلی بر فرزند بودن خدا ندارد زیرا در غیر این صورت حضرت آدم که نه پدر و نه مادر داشتند به فرزند خدا بودن سزاوارتر است . 2- حضرت عیسی کشته و به صلیب کشیده نشدند بلکه عروج یافتند و صلیب فقط یک افسانه است . محقق در انجام این پژوهش با محدودیتهایی چون کمبود منابع مستقل که به تحلیل و بررسی شخصیت حضرت عیسی پرداخته باشند رو به رو بوده است و پیشنهاد می گردد در این زمینه تحقیقات میدانی انجام گیرد تا شخصیت آن حضرت بهتر شناخته شود و شبهات وارده بر زندگانی ایشان تا حدودی برطرف گردد و با فهرست آیات و منابع این تحقیق به پایان رسیده است .

اصل نبوت براى معتقدان به تورات و تلمود امرى مسلم است. اساس ايمان دانشمندان يهود اين است كه خداوند اراده و خواست خود را به وسيله سخنگويانى از ميان خود مردم، كه پيامبر خوانده مى‌شوند، به انسان‌ها اطلاع داده است. در مقابل، انسان‌ها موظف و مكلف به انجام خواست و اراده او هستند. كلمه «نبوت» در كتاب مقدس داراى معانى متفاوتى است. در قاموس كتاب مقدس چنين آمده است: «نبوت لفظى است كه مقصور از آن اخبار از خدا و امورات دينيه به تخصيص اخبار از امور آينده است.» اين كلمه به معناى سخنگو و بازگوينده سخن هم به كار رفته است. علاوه بر آن، در مورد جادوگران و مزدبگيرانى كه مى‌توانستند آينده افراد را حدس بزنند نيز استعمال شده است. در متون قديمى‌تر عهد عتيق، «نبوت» بيش‌تر به معناى برانگيختن، الهام گرفتن و انذار دادن است، ولى در متون بعدى به معناى فرمان دادن و بيش از همه، به معناى پيش‌گويى و اخبار از آينده است، به گونه‌اى كه نبوت و پيش‌گويى با هم آميخته شده‌اند. اين پيشگويى‌ها سبب جلب اعتماد مردم به نبى مى‌شد و نبى نيز از همين عامل براى جلب مردم به خداشناسى و ايجاد ترس از ارتكاب گناه و تقويت روحيه مؤمنان بهره مى‌گرفت. بعضى از پيشگويى‌ها آميخته‌اى از وعد و وعيد و يا به صورت تفسير عباراتى بود كه بر توى و نيكوكارى دلالت مى‌كرد. در این مقاله به موضوعات زیر پرداخته می شود: يكتاپرستى؛ بشارت به منجى؛ اوضاع دشوار پيش از ظهور حضرت مسيح (عليه السلام)؛ زمان ظهور حضرت مسيح (عليه السلام)؛ جهان در عصر ظهور حضرت مسيح(عليه السلام)؛ عيسى مسيح (عليه السلام)، پسر انسان و پيامبر الهى.

‫اين پژوهش در سه بخش به ديدگاه کلامي اسلام و مسيحيت درباره شخصيت حضرت عيسي عليه السلام بر اساس منابع اسلامي، به خصوص آيات قرآن کريم و تفاسير و روايات، و بر اساس منابع مسيحيت پرداخته است. درباره مقام عصمت مريم?، اسلام و مسيحيت او را به عنوان يک زن پاک و دور از آلودگيها ميدانند. البته قرآن، خلقت و تولد و رشد او را در سايه توجهات خاص الهي بيان کرده؛ ولي در اناجيل، قبل از باردار شدن توسط روح القدس، وي يک دختر عادي معرفي شده است. همچنين قديسان و پاپهاي کليسا، صفاتي را به آن حضرت نسبت ميدهند که از نظر اسلام پذيرفته شده نيست. در مورد باردار شدن مريم? توسط فرشته، جبرائيل يا روح القدس، اتفاق نظر وجود دارد؛ ولي قرآن کريم، معجزاتي را در تولد حضرت مسيح عليه السلام بيان کرده است که در اناجيل و کتب مسيحيان يافت نميشود. در مورد عنايات الهي در رشد و بالندگي عيسي عليه السلام در قرآن و روايات مطالبي بيان شده است؛ ولي در منابع مسيحيان سخني از اين اوصاف نيامده است. البته اوصاف ديگري را ياد کردهاند که برخي از آنها از نظر اسلام قابل قبول نيست و برخي ديگر، در منابع اسلامي وجود ندارد. اسلام، عيسي عليه السلام را فرستاده خدا و پيامبر اولوالعزم براي هدايت مردم ميداند. متي، لوقا و مرقس نيز او را نبي الهي ميدانند؛ ولي در انجيل يوحنا و نامههاي پولس، از او تعبير به خدا و پسر خدا شده است. نسبت به بيشتر معجزات بين اسلام و مسيحيت اتفاق نظر وجود دارد؛ ولي در بعضي موارد و در مورد ريشه اعجاز، ديدگاه اسلام و مسيحيت متفاوت است. قرآن به طور کلي به حواريون عيسي عليه السلام اشاره کرده و روايات هم اندکي بيشتر به اين موضوع پرداختهاند؛ اما منابع مسيحيت با تفصيل به آنها پرداختهاند و اوصافي را براي آنها بيان کردهاند که اسلام نميپذيرد. درباره عروج عيسي عليه السلام به آسمان، با کمي اختلاف، بين اسلام و مسيحيت اتفاق نظر وجود دارد؛ ولي در مورد زمان و ريشه عروج اختلاف وجود دارد. انديشه ظهور مسيح عليه السلام با تفاوت در منابع اسلام و مسيحيت بيان شده است و نسبت به انجيل حضرت مسيح عليه السلام، ميان ديدگاه اسلام و مسيحيت کاملاً اختلاف وجود دارد.

‫پژوهش حاضر در هفت فصل به سيماي حضرت عيسي عليه السلام در قرآن و عهد جديد و نقاط اشتراک و اختلاف در آن دو پرداخته است. حضرت عيسي عليه السلام از بزرگ ترين پيامبران الهي و داراي کتاب و شريعت و معجزات بسيار است. در قرآن 11 بار با نام «مسيح» و 25 بار با نام «عيسي» از آن پيامبر ياد شده است. کيفيت ولادت حضرت عيسي عليه السلام در هر دو کتاب بيان شده است. قرآن او را به عنوان «نبي» و «رسول» معرفي ميکند و دعوت او را منحصر به بني اسرائيل و شروع نبوت او را از کودکي ميداند؛ ولي عهد جديد نبوت او را پس از تعميد به دست يحيي دانسته است. هر دو کتاب، او را مؤيد تورات و نوشتههاي پيامبران ميدانند. قرآن انجيل را که به «نور» و «هدايتگر» متصف است، براي او ميداند؛ ولي بر اساس عهد جديد، او چنين کتابي ندارد. عهد جديد او را پسر خدا دانسته و قائل به تثليث است که قرآن اين را شرک ميداند. ويژگيهاي آن حضرت در هر دو کتاب، عبارت است از: تواضع، دعا کردن و نماز خواندن. از ويژگيهاي او در قرآن، نيکوکاري به مادر، تقرب، وجاهت، راستگويي، صابر، عبد و مبارک بودن و پرداختن زکات، و در عهد جديد، محبت، عطوفت و مهرباني نسبت به خطاکاران و توجه به عدالت اجتماعي است. معجزات او در قرآن، مقيد به اذن خدا و علت معجزه داشتن او اثبات نبوت است و در عهد جديد، ترحم و دلسوزي نسبت به محتاجان است. معجزات او در هر دو کتاب، زنده کردن مرده و شفاي بيماران و کور مادرزاد است. قرآن از سخن گفتن در گهواره، ساختن پرنده گلي و دميدن روح در آن و زنده کردن آن و اخبار غيبي، ياد ميکند و عهد جديد از تبديل آب به شراب، راه رفتن بر روي آب و ... ياد ميکند. قرآن، به صليب کشيده شدن حضرت عيسي عليه السلام را نمي پذيرد؛ ولي عهد جديد به تفصيل به اين ماجرا پرداخته است و قائل به فدا شدن اوست. هر دو کتاب، بشارت آمدن پيامبر آخرالزمان و منجي نهايي را دادهاند. عهد جديد بيشتر به جزئيات پرداخته و در آن، از کليات و جهت مندي تاريخ ذکري نيست و نيز تناقضاتي در آن ديده ميشود. اما قرآن بيشتر به کليات پرداخته است؛ زيرا قرآن کتاب تاريخ نيست، بلکه کتاب هدايت است.