جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب کاوشی است در مبانی معرفتی، متافیزیکی و روانشناختی اخلاق نیکوماخوس. ریو در یک معکوس قابل توجه از ارتدکس فعلی، استدلال می کند که دانش علمی (اپیستم) در اخلاق امکان پذیر است، که دیالکتیک و فهم (نوس) اساساً همان نقشی را در اخلاق بازی می کنند که در علم ارسطویی، و نقش متمایز حکمت عملی. phronesis) استفاده از دانش کلیات ارائه شده توسط علم، دیالکتیک و درک است تا به بهترین نحو شادی (eudaimonia) را در شرایط خاص ارتقاء داده و زندگی شاد را تضمین کند. با عطف به خود خوشبختی، ریوز گزارش جدیدی از دیدگاه های ارسطو در مورد غایات و کارکردها ایجاد می کند و ماهیت دوگانه آنها را آشکار می کند. او استدلال می کند که فعال شدن حکمت نظری شادی اولیه است و فعال شدن حکمت عملی - وقتی به خاطر شادی اولیه باشد - شادی از نوع ثانویه است. او با شرحی از فضایل شخصیت، کالاهای بیرونی و دوستان و جایگاه آنها در زندگی شاد به پایان می‌رسد.

در نیمه نخست قرن بیستم لوکاسیاویچ در چهارچوب قواعد منطق کلاسیک نظام منطقی نظریه قیاس‌های حملی ارسطویی را نظامی اصل موضوعی معرفی کرده و تبیین دقیقی از این نظام ارائه داد. نظامی که در آن ضرب‌های Barbara وDatisi به همراه اصل این‌همانی، اصول موضوعه هستند و سایر ضروب قضایایی منتج با کمک قواعد استنتاجی وام گرفته از منطق گزاره‌ها از این دو ضرب‌اند. اما در نخستین سال‌های دهه هفتاد میلادی، اسمایلی و کرکوران با تلقی لوکاسیا‌ویچ از نظریه قیاس‌های حملی ارسطو مخالفت کردند. اسمایلی و جدی‌تر از او کرکوران، منطق ارسطویی را نظامی مبتنی بر استنتاج طبیعی معرفی و اصل موضوعی پنداشتن آن را دور شدن از اندیشههای ارسطو دانستند. در پژوهش پیش‌رو پس از معرفی هریک از این دو رویکرد و مقایسه هریک با گفته‌های ارسطو، دلایلی مبتنی بر استنتاج طبیعی بودن نظام منطقی قیاس‌های حملی در منطق ارسطو ارائه می‌شود.