جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : قیاس گرایی شکلی از استدلال منطقی است که به فرد امکان می دهد بر اساس یک جفت مقدمه که یک اصطلاح مشترک دارند، یک نتیجه ثابت استنتاج کند. اگرچه ارسطو اولین کسی بود که این شیوه استدلال را تصور و توسعه داد، اما فضای مفهومی زیادی را برای اصلاحات، بهبودها و نظام‌بندی‌های بیشتر با توجه به نظریه قیاسی اصلی خود باز گذاشت. قیاس از زمان پیدایش تا دوران مدرن، ابزاری قدرتمند و قانع‌کننده برای استنتاج و استدلال باقی مانده است که توسط شخصیت‌های مختلف و در طول تاریخ به شکل‌های گوناگونی استفاده می‌شود. پس از قیاس گرایی تحولات کلیدی در تاریخ این الگوی خاص استنتاج، از ابن سینا تا هگل را بررسی می کند. این کتاب با تمرکز بر دوره طولانی توسعه بین قرون وسطی و قرن نوزدهم، نگاهی دارد به قیاس علمی بازنگری عظیمی که در طول قرون متحمل شده است، زیرا برخی از بهترین ذهن‌های فلسفی آن را به اوج بی‌سابقه‌ای از وضوح و پیچیدگی منطقی رسانده‌اند. . پس از قیاس شناسی، گروهی از کارشناسان بزرگ بین المللی در سنت ارسطویی را گرد هم می آورد، ارزیابی دقیق، به روز و انتقادی از تاریخ استنتاج قیاسی ارائه می دهد.

آپوریای ضرورت علّی را می‌توان ناظر به دوراهی (1) ملازمت دایمی، منطقی و متافیزیکی ضرورت و علیت و یا (2) نفی یکی بدون نفی دیگری و در واقع انکار ملازمت همیشگی ضرورت و علیت تعریف کرد. این رأی ارسطویی که هر چیزی علتی دارد، لزوماً نمی‌تواند منتج منطقی و فلسفی تعیّن‌باوری، نفی امکان آینده و انحلال قوه در فعل باشد. ضرورت، وصف علیت رخ داده در بستر واقعیت جاری حال و گذشته است، نه علیت رخ‌‌دهنده در آینده. می‌توان این معنا از ضرورت را مستلزم جبر و اصل موجبیت علّی ندانست. در واقع عملگر و جهت منطقی و متافیزیکی علیت، واقعیت بالفعل ضرورت است که همواره هم‌مصداق با نظریه جبر و موجبیت نیست. دیمکریتس با نادیده‌گرفتن علت غایی، همه کنش‌های طبیعت را به ضرورت تقلیل می‌دهد. تقلیل‌گرایی منتج از انکار غایتمندی عالم، ویژگی بارز ضرورت‌باوری مکانیکی دیمکریتی است.

ترجمه ماشینی : ویلیام مک نیل پدیده اوگنبلیک یا «نگاه چشم» را در اندیشه هایدگر و به ویژه رابطه آن با تقدم دیدن و درک نظری (نظریه) را هم در ارسطو و هم در سنت فلسفی و علمی غرب بررسی می کند. فکر. مک نیل استدلال می کند که خوانش اولیه هایدگر از ارسطو، که تجربه Augenblick را در قلب دانش اخلاقی و عملی (phronesis) مشخص می کند، ثابت می کند که رویارویی تعیین کننده ای برای درک و نقد بعدی هایدگر از تاریخ فلسفه، علم و فناوری است. . منبعی انتقادی برای پرداختن به تسلط مشکل‌ساز دانش نظری در تمدن غرب برای او فراهم می‌کند. نویسنده نشان می‌دهد که چنین دانشی همیشه در تنشی خاص (که خود از نظر تاریخی تعیین شده و در حال تغییر است) با دانش اخلاقی یا «پیش‌اخلاقی» که به زمانمندی متناهی و «خلسه‌آمیز» لحظه‌ی زیسته و زنده وابسته است، باقی می‌ماند و ناگزیر در معرض آن قرار می‌گیرد.

ترجمه ماشینی : نظریه فضیلت ارسطو به عنوان سپرده اصلی رویکردهای برجسته طرفدار تجارت / بازار و ضد تجارت / بازار به اخلاق تجاری و اقتصادی در نظر گرفته می شود. با این حال، اندیشه اخلاقی و اقتصادی ارسطو به وضوح موافق یا مخالف تجارت و سایر نهادهای بازار نیست. از این رو، بیشتر نویسندگان آنچه را که باید مستقلاً اثبات کنند، فرض می کنند. اولی تمایل دارد که ادعاهای ضد تجاری خود را نادیده بگیرد، زیرا این ادعاها بیشتر در نوشته های او در مورد هنر کسب ثروت ظاهر می شود (چرماتیسم یا پولیسم؛ سیاست I.8-11). دومی خوانشی سطحی از نوشته‌های ارسطو در مورد رنگ‌شناسی، عدالت تجاری و اقتصاد می‌کند و پیامدهای طرفدار تجارت این نوشته‌ها را کم‌اهمیت می‌کند. پایان نامه من مطالعه روایت ارسطو از رنگ شناسی در رابطه با تفکر اخلاقی، سیاسی و اقتصادی اوست، زیرا در حال حاضر هیچ گونه بازسازی و تفسیر کامل کتابی از آن وجود ندارد. وظیفه تفسیری من بازسازی و تفسیر نوشته های او در رنگ شناسی است و وظیفه مهم من این است که پاسخ دهم آیا او دوست یا دشمن تجارت و سایر نهادهای بازار بوده است. در حالی که من تمام روش‌های رنگ‌شناسی را بررسی می‌کنم، سؤال اصلی تحقیق من به وضعیت اخلاقی تجارت مربوط می‌شود. در فصل اول، من ارائه می‌کنم که چگونه پرسش درباره رنگ‌شناسی در سیاست مطرح می‌شود، و چگونه با دغدغه‌های ارسطو در اخلاق و سیاست نیکوماخوس ارتباط دارد. در فصل دوم، شرح شبه تاریخی و اخلاقی ارسطو از رنگ‌شناسی را که در Pol آمده است، ارائه می‌کنم. I.8-11. در فصل سوم، من بیشتر در سیاست بررسی می‌کنم که چرا ارسطو مشاغل پایین‌تر، از جمله بازرگانی را محکوم می‌کند، و استدلال می‌کنم که نقد او همانطور که اکثر محققان معتقدند ایدئولوژیک نیست. مخالفت‌های او به دیدگاه کمال‌گرایانه‌اش درباره قانون اساسی و شهروندی استوار است. در فصل چهارم، نظریه قیمت عادلانه ارسطو را همانطور که در NE V.5 آمده است، ارائه و بررسی می کنم. من استدلال می‌کنم که قیمت بازار یک محصول دقیقاً زمانی است که سودمندی مبدل‌ها به همان اندازه برآورده شده باشد و قیمت «طبیعی» محصول را تقریبی کند. در فصل پنجم به بررسی این مطلب می پردازم که تجارت راهی ناعادلانه برای کسب ثروت است. من استدلال می کنم که ارسطو عمدتاً به تجارت به عنوان اصل کسب ثروت نامحدود و اشکال انگلی تجارت اعتراض دارد. در عوض، به نظر می رسد که او تجارتی را تایید می کند که شکاف های خودکفایی را می بندد و در محدوده قیمت های طبیعی کالاها سود ایجاد می کند. فصل ششم به بررسی این قرائت می پردازد که نهادهای اقتصادهای تجاری با فضیلت دشمنی دارند و نیاز به طمع و بی عدالتی دارند. من پیشنهاد می کنم که برای ارسطو، پول و تجارت ابزارهای خنثی هستند. طمع و اکتساب، تمایلات طبیعی هستند که مستقل از نهادهای پول و تجارت ناشی می شوند. با این حال، ارسطو نسبت به زندگی بازرگانی و اقتصاد تجاری محتاط است و فکر می کند که شهرهایی که ثروت را بالاتر از فضیلت قرار می دهند کمتر به خوشبختی کمک می کنند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه خوانش جدیدی از گزارش ارسطو از خشم ارائه می کند. در بلاغت، ارسطو خشم را میل دردناکی برای انتقام می‌داند که ناشی از اندکی ناشایست درک شده است. من پیشنهاد می‌کنم که جزئی‌ها را نه، همانطور که در دانش‌آموزی رایج است، به معنای محدود توهین یا تحقیر اجتماعی، بلکه به عنوان بی‌عدالتی درک کنیم. به طور خاص، در این قرائت، اندکی عملی است که بیانگر عدم توجه به ارزش اخلاقی شخص دیگری است. بنابراین، نادیده گرفته شدن، موضوع بی عدالتی است که با نگرش خاصی مبنی بر بی توجهی یا تحقیر نسبت به بیابان های اخلاقی انجام می شود. و اندکی دردناک است، نه صرفاً زمانی که متضمن آسیب باشد، بلکه به این دلیل که دیدن بیابان های اخلاقی خود به این شکل دردناک است. منطبق با این تصور از جزئی، پیشنهاد می‌کنم که مفهوم انتقام ارسطو به بهترین وجه به عنوان معیاری برای عدالت اصلاح‌کننده درک می‌شود. هنگامی که ما خواهان انتقام هستیم، آرزو می کنیم که مجرم به خاطر تخلف خود رنج بکشد و به نسبت رنجی که برای ما ایجاد کرده است رنج بکشد. با این حال، این به شکلی ساده انگارانه از مجازات گرایی نیست. برعکس، نظریه ارسطو در مورد مجازات، هم به اهداف انتقام‌جویانه و هم به اهداف اصلاحی مجازات حساس است و حاوی موادی برای آشتی دادن این دو است. به طور خاص، من پیشنهاد می کنم که انتقام برای ارسطو مستلزم آن است که مجرم نوعی دردی را احساس کند که با درد ناشی از اندک مطابقت دارد. بنابراین از آنجایی که شخص خشمگین درد رنج بی عدالتی را احساس می کند، مجرم باید در نتیجه انتقام، درد بی عدالتی نویسنده بودن را احساس کند. از این رو، مجازات موفق مجرم، یعنی انتقام قربانی، حداقل اصلاح جزئی او را پیش‌فرض می‌گیرد. که اشتباه خود را چنین تشخیص دهد و از آن پشیمان شود.

انسان در زیست‌جهان‌های متفاوت، ساختارهای اخلاقی و سیاسی گوناگونی رقم زده است. تفاوت زندگانی اخلاقی و سیاسی آدمیان خود استوار بر تمایز نگرش‌هایی است که ایشان نسبت به انسان، جهان و خداوند داشته‌اند. در این میان، کسانی استنتاج «باید» از «هست» را انکار می‌کنند و مدعی‌اند که «باید و نباید»های زندگانی آدمی بر هیچ درکی از نحوۀ وجود موجودات استوار نیست؛ با این حال، حتی اگر «استنتاج باید از هست» ممکن نباشد، «استنتاج باید در هست» امری محتوم و ناگزیر است. انسان همواره در هستی هست، در هستی می‌اندیشد و به هستی می‌نگرد؛ تمام بایدهای و نبایدهای اخلاقی و سیاسی نیز در عرصۀ هستی اعتبار می‌شوند و بازبستۀ نحوۀ هستی موجود انسانی و بینش‌های او هستند. اندیشمندان مسلمان نیز در مواجهه با جهانِ خود بینش‌هایی داشته‌اند که نوع نگرش ایشان به اخلاق و سیاست را شکل داده است. به‌این‌ترتیب، بر خلاف یونانیان که بر مبنای هارمونی فوسیس و در روشنی لوگوس به اخلاق و سیاست می‌اندیشیدند، در تمدن اسلامی «شریعت الهی» به ستون اصلی حکمت عملی، اخلاق و سیاست بدل می‌شود. این در حالی است که اخلاق و سیاست دوران مدرن، با نگاه به حقوق طبیعی بشر و با اتکاء به تدبیرِ عقلانی خودِ وی استوار گشته است که البته انسدادهایی نیز رقم زده است. روشن است که مواجهۀ فلسفۀ اسلامی با دستآوردهای دوران مدرن، مستلزم بازاندیشی در حکمت عملی، اخلاق و سیاست نیز خواهد بود؛ مواجهه‌ای که پیش از هرچیز، بازخوانی «خودِ تاریخی»، «ریشه‌های تمدنی» و «عناصر اصلی حکمت عملی» در جهان اسلام را ضروری می‌سازد. طی درسگفتار «فلسفۀ اخلاق در تفکر اسلامی» که در پاییز و زمستان ۱۴۰۰ برای دانشجویان فلسفه دانشگاه تهران ایراد شده است، در هر جلسه پس از ایراد مطالبی درباب موضوع آن جلسه، در گفتگویی صمیمی با برخی دانشجویان دغدغه‌مند کوشیده‌ایم ضمن تبارشناسی جایگاه کنونی خود، مسائل اخلاقی معاصر را در مواجهه‌ای هرمنوتیکی با اندیشمندان گذشته و حال، با نگاهی پدیدارشناختی به زیست‌جهان کنونی، و ارزیابی تحلیلی از براهین و نظریه‌ها، مورد واکاوی قرار دهیم.

ترجمه ماشینی : در این پایان نامه تلاش می شود تا نشان داده شود که مسئولیت اخلاقی - اینکه یک انسان در حالی که خوب یا بد عمل می کند شایسته ستایش یا سرزنش است - با ایده خدای قادر مطلق و جبر علّی سازگار است. علاوه بر این، مسئولیت انسان در قبال اعمال خود به این بستگی دارد که آنها اعمال او باشند. یعنی اراده دارد، در انتخاب آزاد است و داوطلبانه عمل می کند. فصل اول آنچه را که نویسنده بهترین تعاریف علیت، شانس، اراده، آزادی، جبر، عدم تعین گرایی و ضرورت می داند، بیان می کند که به نظر می رسد فلسفه نظام مند ارسطو عملی ترین است. مفاهیم مسیحی اراده و جبر اولین توضیح خود را در سنت آگوستین دریافت می کنند. در فصل‌های بعدی، رویکرد تاریخی برای بیان نگرش‌های فیلسوفان مختلف به مسائل مربوط به آن استفاده می‌شود. به نظر می رسد این باور رایج است که آزادی (که برای داشتن مسئولیت ضروری است) با جبرگرایی ناسازگار است. اما ارسطو و اسپینوزا نشان می‌دهند که چنین نیست. عدم قطعیت، به جای اجازه دادن به آزادی، آن را غیرممکن می کند، زیرا در این صورت، انسان در معرض شانس قرار می گیرد. اکثر فلسفه‌های بررسی‌شده، ناسازگاری‌هایی با یک الهیات نظام‌مند نشان می‌دهند و اگرچه ممکن است در هر کدام حقایق خاصی یافت شود، اما به‌عنوان بی‌ثمر یا ناتوان از توسعه در جهت مورد نظر رد می‌شوند. نویسنده نتیجه می گیرد که سازگارترین و پربارترین تفسیر از مسئولیت اخلاقی توسط ارسطو و سنت توماس آکویناس ارائه شده است. ارسطو یک نظام فلسفی ثابت به ما می دهد که سنت توماس آن را در پرتو آموزه های مسیحی تفسیر می کند، و به نظر می رسد این فلسفه است که بهترین همبستگی را با آموزه های کاتولیک دارد. از نظر قدیس توماس، این که اراده آزاد است و انسان داوطلبانه عمل می کند، با ایده وجود الهی و قادر مطلق منافاتی ندارد. و ضرورت و مشیت و جبر با اختیار در انسان منافاتی ندارد. هم شانس و هم جبرگرایی، آزادی را در انسان ممکن می‌سازد، به‌ویژه که انسان عقل و عقل دارد تا در مورد روش‌های عمل مشورت کند. از آنجایی که همه اعمال اراده داوطلبانه هستند، انسان ممکن است به دلیل خوب یا بد بودن آنها مورد تحسین یا انتقاد قرار گیرد. او انتخاب دارد و این انتخاب آزاد است تا نتیجه اعمالش به عهده خودش باشد. از آنجایی که این دیدگاه، علیرغم دشواری‌های فراوان، کامل‌ترین به نظر می‌رسد، به نظر می‌رسد بهترین دیدگاهی است که می‌توان در آینده بر آن بنا نهاد.

ترجمه ماشینی : در مورد تصاحب مجدد هایدگر از ارسطو مطالب زیادی نوشته شده است، اما در مورد اهمیت فلسفی و زمینه نظری این عنصر از آثار هایدگر کمتر گفته شده است. در این کتاب مهم جدید، مایکل بولر در آثار اولیه‌ی خود، نور جدیدی بر زمینه‌ی فلسفی بازگشت هایدگر به ارسطو می‌افکند و از این طریق تفسیری دوباره از پیش‌زمینه نقد قاطع هایدگر از تقدم عقل نظری و بازدریافت رادیکال او از ماهیت را پیش می‌برد. از تفکر فلسفی این کتاب تحلیل مفصلی از رشد اندیشه هایدگر از زمان درگیری اولیه او با نئوکانتییسم و پدیدارشناسی هوسرلی ارائه می دهد. از طریق این خوانش، نقدی بر مفهوم نظری فلسفه به عنوان علم ازلی، به ویژه در رابطه با زندگی و تجربه زیسته (ارلبنیس) پدیدار می شود. در این زمینه است که بولر تصاحب مجدد هایدگر از جنبه های کلیدی اندیشه ارسطو را بررسی می کند. در مفاهیم ارسطو از حرکت، زندگی و فعالیت خاص (پراکسیس)، هایدگر رویکرد جدیدی به معضلی که اکنون فلسفه با آن مواجه است، یعنی چگونگی قرار گرفتن فلسفه در زندگی و وجود انسان، درک می کند.

رساله فن شعر ارسطو يا بوطيقا که ساختار تئاتر را تبيين مي‌کند، رساله‌اي معتبر پيرامون نقد شعر است که نظريه‌پردازان تئاتر غرب از ديرباز توجه بسياري به آن داشته‌اند. پس از اسلام با انتقال بوطيقا به حوزه اسلامي، حکماي بسياري ازجمله فارابي و ابن‌سينا به شرح و تلخيص آن پرداختند. شرح فن شعر فارابي در باب ورود امر خيال به فن شعر و ويژگي شعر است. خيال نزد فارابي قوه‌اي عهده‌دار حفظ صور محسوس، تجزيه و ترکيب آنها و محاکات از محسوس و معقول توسط صور محسوس است. پاسخ فارابي به اين پرسش است که شاعران چگونه امکان مي‌يابند حقيقت را از طريق ابزارهاي غيرمستقيم انتقال دهند؟ اين پژوهش در قامت تحقيقاتي بنيادي تلاش دارد با بررسي رسالات شعري فارابي و فن شعر ارسطو ضمن بيان کردن ديدگاه آنها تصوير روشن‌تري از نظريات آنان درباره شعر به‌ دست دهد. نهایتاً پژوهشگر به اين نتيجه دست‌يافته که تحرير و تلخيص فارابي بر بوطيقا، پيش از هرچيز متوجه تلاش او براي فهم بوطيقاي ارسطو و تطبيق آن با عناصر فرهنگ اسلامي است.