جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : دوره 1984/1985 اختصاص یافته به موضوع نامتناهی در ارسطو، اسپینوزا و هگل، متعلق به مجموعه سمینارهایی است که مفاهیم پایه اولین رساله هستی شناختی بزرگ آلن بدیو را می سازد و آماده می کند (هستی و رویداد، 1988). سختی تحلیل بدیو از ساخت فلسفی-ریاضی مفهوم بی نهایت، که فقط ظاهراً انتزاعی است، در واقع دیدگاه نظری خیره کننده ای را در مورد مسئله کاملاً سیاسی موضوع آزاد می کند. این بررسی طنین‌های اخلاقی یک ذهنیت بی‌نهایت است که مهر این صفحات بسیار پرانرژی است. تصادفی نیست که شیب موضوعی سمینار حاضر در این دو گزاره، مطمئناً ناگهانی، اما نه کمتر تسلط‌آمیز، پناه می‌گیرد: «تنها موضوع فلسفه، نظریه‌ای درباره موضوع است». «محدود بودن جوهر هر شکلی از ظلم است».

ترجمه ماشینی : آزادی تأمل - بازتاب آزادی: هر دو عبارت به معنای پیوند بین فلسفه نظری و عملی است. هگل نه تنها به فلسفه نظری اهمیت مرکزی داد، بلکه از آغاز متافیزیک، ساخت پیوندهای نظری از طریق تعینات بازتابی انجام شده است، یعنی آنهایی که حاوی ارجاع به خودشان هستند: هر مخفف حاوی یک پسرفت بی نهایت است. پوزیشن این ادعاست که این عنصر مفروض به خودی خود معتبر است، مگر اینکه فلسفه خود را سفسطه آمرانه بداند.

ترجمه ماشینی : چگونه با دریدا شروع می شود؟ شان گاستون در این کتاب مهیج و قابل دسترس، نوع جدیدی از معرفی ژاک دریدا را ارائه می‌کند که مسلماً مهم‌ترین و تأثیرگذارترین متفکر اروپایی قرن گذشته است. دریدا ادعا کرد که «هرچقدر هم که سنم باشد، در آستانه خواندن افلاطون و ارسطو هستم... باید آنها را بارها و بارها و بارها بخوانیم». خواندن (و بازخوانی) افلاطون، ارسطو و هگل در سراسر نوشته هایش. شروع با دریدا درباره اهمیت رابطه بین فلسفه، ادبیات و تاریخ در آثار دریدا استدلال می کند و به تمام مفاهیم کلیدی در اندیشه دریدا می پردازد، از جمله آثار او در مورد زمان و مکان، هستی و روح، احساس و اندیشه، تاریخ و ادبیات، مفهوم و نام این کتاب خواننده را تشویق می‌کند تا از طریق لحظاتی در آثار دریدا که به مسئله ریشه‌ها و آغازها مربوط می‌شود، به میراث متنوع و پیچیده دریدا وارد شود. گاستون با درگیر شدن فعالانه با ایده‌های دریدا از این طریق، خوانشی جدید و بسیار بدیع از آثار دریدا نشان می‌دهد و مقدمه‌ای مفید برای کل مجموعه او فراهم می‌کند. خواندن این کتاب جدید هیجان‌انگیز برای دانشجویان فلسفه و تئوری ادبی و در واقع، برای هر کسی که به کار این متفکر بسیار مهم علاقه دارد، ضروری است.

نظریۀ مسئولیت اخلاقی ارسطو بعنوان پیشگام نظریۀ اخلاق فضیلت، بدلیل توجه ویژه به منشهای اخلاقی، نگاهی نوین به مسئولیت دارد. آکوئیناس که از پیروان ارسطوست، با تأکید بر شخصیت و تمرکز بر اعمال عمدی کامل انسانی و نقش عنصر تأمل پیشینی دربارۀ عمل، خوانشی نو از مسئولیت اخلاقی ارائه داده است. در نگاه این‌دو فیلسوف، فاعل اخلاقی، فاعلی است که دارای فضیلت و رذیلت شخصیت و توانایی انجام عمل عمدی کامل باشد؛ از اینرو، کودکان و حیوانات، چون فاقد چنین ظرفیتها و شخصیت اخلاقی‌یی هستند، موضوع ارزیابیهای اخلاقی قرار نمیگیرند. به‌اعتقاد ارسطو و آکوئیناس، قلمرو فاعلان اخلاقی افزون بر فاعلان شرور و فضیلتمند، شامل فاعلان خویشتندار و غیرخویشتندار نیز میشود. مقالۀ حاضر با رویکرد توصیفی‌ـ‌تحلیلی، به این مسئله میپردازد که از منظر ارسطو و آکوئیناس، عمل فاعل اخلاقی در چه صورتی موضوع ارزیابیهای اخلاقی قرار میگیرد؟ بر اساس یافته‌های این مقاله، اعمالی که موضوع مسئولیت اخلاقی هستند، باید از روی عمد و در بستر شخصیت اخلاقی فاعل بعنوان محرکی غیرتصادفی برای عمل، انجام شوند، حتی اگر ناشی از تأمل و تصمیم نباشند، زیرا اعمال ناگهانی نیز بنوعی ناشی از منشها هستند و مصداق بارز اعمالی هستند که موضوع ارزیابیهای اخلاقی قرار میگیرند.

ترجمه ماشینی: کیفیت زندگی: Aristotle Revised یک نظریه فلسفی در مورد اجزای تشکیل دهنده رفاه انسان ارائه می دهد. ایده اصلی این است که آنچه ارسطو «کالاهای بیرونی» می‌نامد - ثروت، شهرت، قدرت - حداکثر تأثیر غیرمستقیم بر کیفیت زندگی ما دارند. با شروع با افکار ارسطو در مورد این موضوع، کرات به طور فزاینده ای آن موضع را اصلاح می کند (و گاهی اوقات رد می کند). او استدلال می‌کند که شیوه‌ای که ما از طریق آن جهان را تجربه می‌کنیم همان چیزی است که بهزیستی شامل آن می‌شود. یک زندگی درونی خوب، تا حدی شامل لذت است، اما بسیار ارزشمندتر، کیفیت تجارب عاطفی، فکری، اجتماعی و ادراکی ما است. اینها پتانسیل زندگی غنی تر و عمیق تری را نسبت به بسیاری از حیوانات دیگر ارائه می دهند. زندگی خوب انسانی بی اندازه بهتر از موجودی ساده است که فقط لذت تغذیه را احساس می کند. حتی اگر میلیون ها سال احساس لذت می کرد، زندگی انسان برتر بود. در تقابل با بحث‌های معاصر در مورد بهزیستی، که اغلب به یک آزمایش فکری ابداع شده توسط رابرت نوزیک جذاب است، کرات نتیجه می‌گیرد که کیفیت زندگی ما کاملاً در کیفیت تجربیات ما است. در حالی که دیگران معتقدند که ما باید در «دنیای واقعی» زندگی کنیم تا خوب زندگی کنیم و زندگی درونی فرد به خودی خود ارزش کمی دارد یا اصلاً ارزشی ندارد، تفسیر کرات از این آزمایش فکری نتیجه مخالف را تأیید می کند.