جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این جلد شرح معاصری از خداباوری کلاسیک ارائه می دهد. این شامل 17 مقاله اصلی از محققان برجسته است که بحث خداباوری کلاسیک را در جهت های جدید و جالب پیش می برد. به جرات می توان گفت که خداباوری کلاسیک - این دیدگاه که خدا ساده، دانای کل و بزرگترین موجود ممکن است - دیگر دیدگاه فرضی در فلسفه تحلیلی دین نیست. اغلب به عنوان ریشه در سیستم‌های متافیزیکی منسوخ از نوع پیشبرد فیلسوفان باستان و قرون وسطی رد می‌شود. هدف اصلی این جلد دو چیز است: ارائه گزارشی معاصر از چیستی خداباوری کلاسیک و پیشبرد بحث علمی درباره خداباوری کلاسیک. در بخش اول، مشارکت کنندگان گزارشی روشن و پیشرفته از ماهیت و وجود خدا و مبانی تاریخی و الهیاتی خداباوری کلاسیک ارائه می دهند. بخش دوم شامل فصول در مورد موضوعات مختلفی است، مانند اینکه آیا آموزه سادگی خداباوری کلاسیک نیاز به تجدید نظر دارد، آیا سادگی با آموزه مسیحی تجسم سازگار است یا خیر، و آیا فرضیه تعدد ایده های الهی با سادگی الهی سازگار است یا خیر. دیگران. خداباوری کلاسیک برای دانشمندان و دانشجویان پیشرفته در فلسفه دین که به ذات خدا علاقه مند هستند، جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: خدای آپوفاتیک الهیات منفی، خدای برگزیده فیلسوفان دینی است. خدایی که دور، جدا از هم است و به سختی می تواند مورد ستایش یا پرستش قرار گیرد، هرچند ممکن است موضوع شگفتی باشد. این از نظر پیامبران خدا نیست. با این حال، به تصویر کشیدن خدا در سنت های خداباورانه همواره با انسان گرایی همراه بوده است. در این کتاب تلاش می‌کنم به این اتهام پاسخ دهم و توضیح بدهم که متکلمان مسلمان اطهری (مقدس‌گرا) چه اعتقادی به صفات الهی دارند و چرا؟ باورمان را از کجا می گیریم؟ جایگاه معرفتی ما نقش گزارش های صادقانه نقش عقل. مکان کلام: عقل به عنوان ابزار تفاهم و زره دفاع. سنخ شناسی مواضع اسلامی در صفات خداوند. ما به چه چیزی اعتقاد داریم؟ چرا به تأیید آمودال اعتقاد داریم و چرا؟ آیا ما معتقدیم که مهم است؟ استدلال های ضد چیست؟ گزارش از سلف; تعارض با عقل؛ کامل تغییر نمی کند. خدای مرکب و تقسیم پذیری. آنتروپومرفیسم و ​​جذب. نتیجه گیری: از نظر هستی شناسی، هیچ موجود موجودی فاقد ماهیت و صفت است. از نظر اسمی، خدای آپوفاتیک وجود ندارد، و از نظر پدیداری، نمی توان آن را حس کرد یا نسبت داد، چه رسد به دوست داشتن و پرستش. در خاتمه این کار، توصیه های من به این شرح است: • برای اینکه مستحق هدایت الهی باشیم، باید نیت خود را با تقدیم واقعی به خدا خالص کنیم. همچنین باید دائماً فطره خود را اصلاح کنیم و آن را از بیماری های تعصب (حوا)، غرض باطنی (اغراض)، تقلید کورکورانه (تقلید)، عادت (عده) و حدس (غرث) شفا دهیم. این تنها از طریق کار روحانی و غوطه ور شدن در مکاشفه که توسط جامعه اول درک و اجرا شده است، انجام می شود. ما نباید دستور الهی را تابع کنوانسیون های فکری یا اجتماعی رایج کنیم یا پیوندهای بیگانه و گفتمان های خارجی را به سیستم هرمنوتیکی خود پیوند بزنیم. ما باید اعتقاد خود را به برتری معرفتی و خودکفایی وحی به عنوان منبع نهایی حقیقت در مورد غیب تأیید کنیم. این هرگز ما را ملزم نمی کند که منصب عقل را به چالش بکشیم یا ارزش آن را در درک وحی و دفاع از آموزه های آن کم کنیم. اعتقاد ما به خدا باید ریشه در تبرئه او از همه کاستی‌ها و بی‌قیاس بودن مطلق او (تنزیه) و تصدیق اصالت او در صفات او باشد که با آن خود و رسولش او را توصیف کرده است. در تصدیق صفات الهی، هرگز نباید به اصطلاح «همراهان» را بپذیریم. استنباط از عالم شهادت درباره عالم غیب هم غیر عقلانی است و هم خطرناک. ما باید به ائمه این دین، فارغ از موافقت و مخالفت خود، احترام بگذاریم. هنگامی که مجبور به مخالفت هستیم، باید به کسانی که عمر خود را صرف خدمت به خدا و آرمان او کرده‌اند، محبت کنیم و احترام لازم را به آنها نشان دهیم. مردم باید از سردرگمی بحث های درون اسلامی بر سر عقیده در امان بمانند و اصول عقیده را آموزش دهند که به اندازه کافی حفاظ برای آنها فراهم کند. پس مردم باید از نظر روحی ارتقاء یابند تا بخواهند خدا را طلب کنند و رضایت او را جلب کنند. وقتی صحبت از صفات الهی به میان می‌آید، معلمان باید فهم خود را با تنزیه تدارک ببینند و قدرت بلاغی و غنای وحی را بدون ایرادات فکری در دل‌هایشان جاری کنند.

ترجمه ماشینی: دینداران چگونه خدا را توصیف می کنند و چه صفاتی را به او نسبت می دهند؟ اینها موضوعات محوری در فلسفه دین هستند. گراهام اوپی در این کتاب به بررسی دقیق صفاتی می پردازد که معمولاً به خداوند نسبت داده می شوند، از جمله بی نهایت، کمال، سادگی، ابدیت، ضرورت، بنیادی بودن، قدرت مطلق، دانایی مطلق، آزادی، غیرجسمانی، خیر کامل و زیبایی کامل. او در سلسله‌ای از فصل‌های اساسی، صفات الهی را یکی یکی بررسی می‌کند و آنها را به طبقه‌بندی بزرگ‌تری از آن صفات مرتبط می‌کند. او همچنین مشکلات موجود در ایجاد این ادعا را بررسی می کند که درک صفات الهی ناسازگار یا نامنسجم است. مطالعه او که به عنوان همراه کتاب او در سال 2006 با عنوان بحث درباره خدایان در نظر گرفته شده است، درگیر طیف وسیعی از بهترین آثار معاصر در مورد ویژگی های الهی است. برای خوانندگان در فلسفه دین جذاب خواهد بود

ترجمه ماشینی: صفات الهی مفهوم سنتی خداباوری خدا را به عنوان کامل ترین موجود ممکن بررسی می کند و از صفات اصلی الهی که از این درک سرچشمه می گیرد -شخصیت، تعالی، وجود، همه جا حضور، دانایی مطلق، قدرت مطلق، خیر کامل، وحدت، سادگی و ضرورت بحث می کند. این استدلال می‌کند که تصور زمان‌گرا از خدا بر اساس الاهیات کامل بودن باید بر تصور زمان‌گرا ترجیح داده شود، اما اگر اینطور باشد که خدای موقت وجود داشته باشد تا خدای موقت، او همچنان وجود دارد. «به اندازه کافی عالی» که بتوان آن را خدای خداباوری به حساب آورد.