آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده: اتین ژیلسون فیلسوف و مورخ فلسفه فرانسوی از نظریهپردازان بنام مکتب نوتوماسی قرن بیستم است. به نظر او در تاریخ تفکر غرب تنها آکویناس به جای اصالت ماهیت به اصالت وجود تن در داده است. بی گمان او فعل وجود را بر ذات کاملاً برتر می دانست، اما آیا میتوانیم او را همان گونه که ژیلسون می پنداشت، اصالت وجودی بدانیم؟ آیا زیادت وجود بر ماهیت از دیدگاه آکویناس و ابن سینا یکی است؟ یا همانگونه که ژیلسون معتقد است متفاوت است ؟ نکته مهم این است که چنانچه تفسیر ژیلسون از اصالت وجودی بودن آکویناس نادرست باشد، مدعای پرداختن فیلسوفان غربی به مسأله اصالت وجود یا ماهیت نیز ناپذیرفتنی می گردد.

در این نوشتار رویکرد ژیلسون و ماریون به وجودشناسی هیدگر تحلیل می­گردد. در ادامه سعی می­شود که علاوه بر بزرگ­نمایی کردن جنبه­های مختلفی از اندیشه هیدگر که مورد توجه ماریون و ژیلسون قرار گرفته است، آراء این دو متفکر نوتومیست مورد مقایسه قرار گیرد. ماریون به عنوان نوتومیست معاصر تحت تأثیر آرای ژیلسون است. نقطة اتصال این دو متفکر نوتومیست این است که بخشی از دیدگاه­های خود را در تقابل با وجودشناسی هیدگر مطرح می­کنند. هرچند آنها مواجهه انتقادی با هیدگر دارند ولی در برخی مواضع از او متأثر شده­اند. ماریون به پیروی از هیدگر شعار پایان متافیزیک را سر می­دهد ولی برخلاف هیدگر معتقد است که آکویناس انتوتئولوژیست نیست. این در حالی است که ژیلسون راه برون­رفت از مشکلات مدرنیته را مابعدالطبیعه­ای می­داند که مبدأ و غایت آن فعل محض هستی باشد و از این جهت وجودشناسی آکویناس را اصیل­ترین مابعدالطبیعه می­­انگارد. ماریون به تبعیت از ژیلسون معتقد است که رویکرد ماهوی دنزاسکوتوس و دکارت به وجود، موجب نگرش نهیلیستی در دورة معاصر شده است و برای رفع این مشکل باید به دلالت­های تنزیهی که مندرج در آنالوژی آکویناس است، توجه کرد تا زمینه برای تجدید نوعی الهیات سنتی که فارغ از مفاهیم متافیزیکی باشد، فراهم شود.

اسپینوزا خدا را تنها جوهری می داند که وجود دارد و همه چیز تجلی اوست. از نظر او خدا به واسطۀ صفاتش که از حیث ذات و عدد نامتناهی و با ذات او متحدند، در عوالم نامتناهی تجلی می کند و البته در این عالم با دو صفت فکر و بعد تجلی کرده است. تصور اسپینوزا از خدا چندان شفاف نیست و شارحان فلسفۀ او را به چالش انداخته است؛ چنانکه پاره ای او را دئیست، پاره ای ملحد و پاره ای همه خدا انگار دانسته اند. این تفاسیر متعارض، تحلیل تلقی او از خدا را ضرورت می بخشد. در خصوص نسبت میان ذات و صفات خدا و در تفسیر تعریف 2 از بخش 2 اخلاق «2d2»، دو نظریۀ مهم وجود دارد: یکی نظریۀ مجموعه که بر طبق آن ذات خداوند مجموعه ای از صفات متمایز است و دیگری نظریۀ کلیت که بر اساس آن، ذات خداوند عین کلیت صفات غیرمنفصل خواهد بود. در این مقاله تفاسیر متفاوت در باب تصور اسپینوزا از خدا و تمایز میان ذات و صفات او بررسی شده است.

نحوه مواجهه هریک از ادیان الهی با دنیای مدرن و دگرگونی‌های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی و تحولات تند و سریع مدرنیته و مسائل ناشی از آن، از مسائل مهم پیش‌ روی ادیان است. هدف این نوشتار ارائه گزارشی از نحوه مواجهه مسیحیت با لوازم و مسائل دنیای جدید و چاره‌اندیشی بهتر برای این مواجهه است. پیروان کلیسای کاتولیک در مواجهه با جهان جدید و مسائل و معضلات آن و رقیبان تازه‌نفس و مقتدری چون اومانیسم، لیبرالیسم، سکولاریسم، فمینیسم‌ و ...، با تعدیل در دیدگاه‌های خویش، به شیوه‌های گوناگون این مواجهه را پیش بردند. برخی از آنها، نظیر احیای فلسفه توماس آکویناس یا نوتومیسم، الهیات اجتماعی و پرداختن به امور اجتماعی، سیاسی و اقتصادی، و آشتی محتاطانه با دنیای مدرن از طریق شورای واتیکانی دوم از ناحیه خود کلیسا شروع شدند یا نظر مساعد کلیسا را جلب کردند و برخی نیز، نظیر مدرنیسم کاتولیکی از حمایت کلیسا برخوردار نشدند.

موضوع و اهمیت آن: اسلام و مسیحیت به عنوان دو دین سرچشمه گرفته از هستی مطلق، كه این مبشّر آن و آن مصدق این است، وظیفه‌ای را در جهان معاصر به دوش می‌كشند، و آن این‌كه هر دو برآنند تا انسان تهی‌شده از معنویت و غرقه در روزمره‌گی را به جهان غیب متصل كنند و ارزش‌هایی فراتر از فهم او بدو بنمایند و این فصل مشترك هر دوست. البته این مطلب به معنای تزكیه مسیحیت از انحرافات مورد ابتلای آن نیست، بلكه می‌تواند عاملی باشد در جهت شناخت و فهم جلوه‌ها و جنبه‌های تحریف‌ها. اما از آنجا كه مادیت امروز به هر سببی بر ادیان الهی، یكسان می‌تازد، شناخت و حفظ مبانی فكری و الهی آن‌ها ضروری می‌نماید. «مبانی فلسفه مسیحیت» كتابی است كه نگارنده آن، فیلسوفان متألّه مسیحی، اتین ژیلسون درصدد آن است تا فهم بیشتری از مبانی فلسفه و كلام مسیحیت و نحوه تحلیل مسائل آن در این دین به دست دهد. مركز مطالعات و تحقیقات اسلامی نیز در پی شناساندن مسائل روز فكری، همت بر ترجمه آن ورزیده تا بابی باشد برای فهم كیفیت تحلیل مبانی فكری. نویسنده كتاب، با توجه به این دو نكته كه اولاً، فلسفه مسیحیت یك واقعیت تاریخی بوده و عبارت است از نظریه‌پردازی‌های متكلمان در باب مسائل قابل دسترسی برای عقل طبیعی، و دوماً، مصداق بارز و بی‌همتای فلسفه مسیحیت، مكتب اصیل توماس آكویناس می‌باشد، سعی می‌كند با توسل به فلسفه آكویناس كه شدیداً متأثر از فلسفه ابن‌سینا و ارسطوست به دفاع از ارزش‌های دینی بپردازد. ویژگی‌های اثر: وجه امتیاز این كتاب، یكی آن است كه نویسنده آن، اتین ژیلسون، فیلسوف معروف و مروج و مدافع حیات عقلانی مسیحیت، متخصص در كار تحلیل مبانی بوده، از این رو، تحلیل‌های او كه بعضاً شباهت‌هایی با مبانی فلسفی و كلامی اسلامی دارد، راه‌گشای مناسبی در این نوع كار بوده و منبع مناسبی برای فهم كیفیت تحلیل مبانی فكری است. وجه دیگر آن كه عناصر پایه‌ای مبانی فلسفه یك دین از قبیل مسئله وجود، وحی و تعلیم مقدس، وجود خدا و براهین اثبات خدا و ... مورد بررسی واقع شده است و عموماً مطالب این كتاب همان است كه در فلسفه اسلامی نیز مطرح است به جز پاره‌ای از موارد همچون تثلیث كه خود نویسنده آن را تعبد صرف و راز دانسته است. روش تحقیق: البته اتین ژیلسون خود از نظریه‌پردازان و فیلسوفان مسیحی می‌باشد كه علاقه خاصی به مكتب آكویناس دارد. وی در این اثر به صورت تحلیلی به برخی مسائل عمده فلسفی كه در فلسفه و فلسفه‌ورزی در دین نقش عمده داشته و مفاهیم كلیدی به حساب می‌آیند، با تكیه بر افكار و روش خردورزی آكویناس، پرداخته و آن‌ها را تفسیر و تبیین می‌نماید در واقع روش او تحلیل مفاهیم و مبانی فلسفه آكویناس و تشریح آن‌ها می‌باشد كه راهی است برای فهم فلسفی و كیفیت شرح و تحلیل مبانی فلسفی به خصوص در حوزه خردورزی دینی. نتیجه اثر: چنان‌كه اشاره شد، تحلیل‌های نویسنده مبتنی بر اندیشه‌های فلسفی توماس آكویناس می‌باشد كه به نوبه خود متأثر از اندیشه‌ ابن‌سینایی و ارسطویی است. ژیلسون معتقد است دین مسیحیت قدرت ارائه استنباط‌های مابعدالطبیعی و دگرگون‌سازی فلسفه را دارد، كه بخشی از آن وجود خدای یكتا، نامتناهی، بسیط، خالق، مختار و علت فاعلی با قدرت مطلقه، نیز، وجود انسان به عنوان تركیبی از نفس و بدن و موجودی مختار، می‌باشد. وی می‌گوید هاله‌ای از مشكلات، مطالعه و تعلیم فلسفه مسیحی را دربرگرفته‌اند، من جمله، پیش‌فرض‌ فهم فلسفه مسیحی ساختاری كه فلسفه ارسطو است. علاوه بر آن روش كلامی فیلسوفان و متكلمان بزرگ، از جمله آكویناس می‌باشد، و در راستای حل این مشكلات نویسنده سعی در تحلیل مفاهیم كلیدی می‌نماید تا با مبادی و عناصر بنیادین این اندیشه حاصل آید. مباحث اصلی كتاب: عمده‌ترین سرفصل‌های كتاب عبارتند از: بخش اول: وحی و معلم مسیحیت، بخش دوم: خدا، بخش سوم: وجود و بخش چهارم:‌ انسان. در بخش اول مطالعه در باب توماس آكویناس، اندیشه و اهمیت افكار او، روش او و غیره آورده شده است. در بخش دوم و در بحث از خدا، مباحثی را، از قبیل عدم بداهت وجود خدا، قابل اثبات بودن وجود خدا، براهین اثبات، رهبردهای متافیزیكی به شناخت خدا، ذات خدا و ... مطرح می‌نماید. بخش سوم كتاب اختصاص دارد به مباحث وجود كه در آن به مسائلی چون خدا و امور متعالی، وجود و خلقت و وجود و علیت پرداخته می‌شود. در بخش چهارم، مباحث مربوط به انسان از قبیل، نفس انسان، انسان و معرفت، انسان و اراده و انسان و جامعه مطرح شده‌اند. در پایان نیز یادداشت‌ها و منابع مؤلف آورده شده‌اند.

دیدگاه ترتولیان درباره نسبت ایمان و عقل را از دو منظر می توان بررسی کرد. غالباً با استناد به جملاتی که او در مخالفت با فلسفه اظهار داشته است، وی را ایمان گرای افراطی و نیز پیشگام متفکرانی می دانند که مخالفت با فلسفه شاه بیت حرف های آنها را تشکیل می دهد، چه آنکه او فلسفه را منشا و خاستگاه بدعت می داند و تعالیم فیلسوفان را با تعالیم شیاطین و فرشتگان هبوط کرده یکسان می شمرد. ترتولیان بر بسندگی ایمان ساده و بسیط مؤمنان و استغنای ایمان از فلسفه و عقل تاکید بسیار کرده است و مؤمنانی را که در پی فلسفه هستند افراد متظاهر به ایمان یا غیر مؤمن می داند. از سوی دیگر، در ضمنِ آثار نسبتاً پرشمار او می توان موارد بسیاری را ذکر کرد که او بسان دیگر دفاعیه پردازان مسیحی با استناد به تعالیم فیلسوفان در صدد تحکیم آموزه ها و باورهای مسیحی برآمده است. او در این راستا حتی از اپیکوری ها، که به استناد بسیاری از مفسران عهد جدید مخالفت های پولس با فلسفه این نوع خاص از فلسفه را نشانه رفته بود، استفاده شایان توجهی کرده است. به نظرنگارنده، از میان عبارات فراوان ترتولیان، دوعبارت دست مایه مخالفان فلسفه قرا گرفته است که چنانچه در سیاق متن فهمیده شوند، نه تنها مخالفت با فلسفه از آنها به ذهن متبادر نخواهد شد، که به نوعی عقل گرایی دعوت می کنند و یا دست کم از شدت و حدت ایمان گرایی افراطی منسوب به او خواهند کاست.

توماس آکوئینی (1225 - 1274 م) در بخش های متعددی از کتاب های خود، به بررسی مفهوم زیبایی پرداخته است. او این اشارات را به صورت پراکنده و ضمنی مطرح کرده و کتاب یا فصل مستقلی در این خصوص تالیف نکرده است. اگرچه او بسیاری از تصوراتش در باب زیبایی را از پیشینیان خود اقتباس کرده، آنها را به روش خود و در راستای نظریاتش درباره ی وجود و معرفت تفسیر کرده است. بحث از زیبایی در اندیشه ی آکوئینی در دو ساحت زیبایی متعالی و زیبایی محسوس مطرح می شود. تعریف زیبایی و بیان مشخصه های آن، بررسی مساله ی ادراک و تجربه ی زیبایی شناختی و بحث از نسبت زیبایی با صفات متعالی، به ویژه نسبت زیبایی با خیر، عناصر اصلی نظریه ی آکوئینی درباره ی زیبایی را تشکیل می دهد. در این مقاله، ضمن برشمردن عناصر اصلی مفهوم زیبایی نزد آکوئینی، نشان داده می شود که زبان فلسفی وی در اینباره اگرچه بنیادی ارسطویی دارد، از صبغه ی افلاطونی برخوردار است. به علاوه، اعتقادات مسیحی توماس قدیس در نظریه ی او درباره ی زیبایی تاثیرگذار بوده است.

اين نوشتار بر آن است كه به بررسی و تبيين آر ای فيلسوف و متكلّم اسكاتلندي مدرسی، 1308 م.) در باره نحوه و فلسفه خلقت عالَم و انسان، و نقد آن - يوهانس دنس اسكوتو س ( 1266 با تكيه بر آر ای ابن سينا بپرداز د. خلقت و خالقيت از ديدگاه اسكوتوس از صفات مهم الهی است. بدين منظور، در اين نوشتار ابتدا بحثی از دو صفت الهي ديگر كه از ديدگاه او كاملاً با بحث خلقت مرتبط است- يعنی قدرت مطلقه و آزادی اراد ه- مطرح و سپس تبيينی از خلقت و خالقيت عالَم و انسان در تفكر او ارائه می شود. در بخش بعد ضمن تبيين اجمالی ديدگاه ابن سينا در بحث خلقت ، عدم فهم صحيح ديدگاه ابن سينا از سوی اسكوتوس و ژيلسون مورد بحث و نقد قرار می گيرد. در انتهای نوشتار نيز مقايسه ای ميان ديدگاه های اسكوتوس و ابن سينا در بحث خلقت عالَم و انسان، ارائه و تفاوت ها و شباهت های اين دو ديدگاه مطرح می شو د. اسكوتوس ابن سينا را مطالعه كرده است و در مباحث معرفت شناختی و « الشفاء » ترجمه لاتين كتاب مابعدالطبيعی كاملاً تحت تأثير وی قرار دار د. اگرچه اسكوتوس در مباحث كلامی و به ويژه بحث نحوه خلقت از ابن سينا فاصله می گيرد، اما در موضوع غايت و فلسفه خلقت عالَم و انسان كاملاً از ديدگاه او پيروی می كند.

دیونوسیوس یکی از مهم ترین چهره های عرفان مسیحی است که بخش های مهمی از افکارش هنوز هم در عرفان، الهیات و فلسفه مسیحی جریان دارد. عقاید مسیحی و افکار نوافلاطونی به منزله دو منبع اصلی آراء وی بشمار میرود که البته در برخی موارد به جانب یکی و در برخی دیگر به جانب دیگری متمایل شده است. ازجمله موارد گرایش او به عقاید نوافلاطونی، می توان به آراء وی درباره تثلیث، خلقت و فرشته شناسی اشاره کرد. مهم ترین محورهای اندیشه وی را می توان، در ارائه ساختار سلسله مراتبی برای عالم، بررسی رابطه عقل و ایمان، اعتقاد به تمایز ظاهر و باطن کتاب مقدس و انواع کلام دانست. همچنین در طول تاریخ تعالیم مسیحی به تعالیم او در زمینه «سلوک عرفانی و اتحاد با حق» توجه بسیار شده است. نظریه سلسله مراتبی او در باب مراتب ملکوتی، مراتب ملکی و مراتب کلیسایی چنان اهمیتی دارد که برای او لقب «دانشمند سلسله مراتب» را به ارمغان آورده است. براساس این نظریه عالم دارای سلسله نظام مراتبی است. در نهایت تاکید بر الهیات سلبی نیز نقش او را در تاریخ تعالیم مسیحی پر رنگ تر می کند. تاثیر اندیشه های وی بر عالمان قرون وسطی، و نیز در طول تاریخ بر فلاسفه، شاعران و ادیبان بسیار مشهود و قابل پیگیری است.

وجود رابطه ذهن و عین یا عدم رابطه و مطابقت و یا دوگانگی آن دو، همواره یکی از دغدغه های فکری فیلسوفان در طول تاریخ فلسفه و زیر بنای اندیشه بشر و همه علوم، بوده و هست. اندیشمندان شرق و غرب موضع های متفاوتی در قبال این امر اتخاذ کرده اند. تحقیق حاضر به شکل مقایسه ای و تطبیقی، دیدگاه دو فیلسوف بزرگ شرق و غرب (ملاصدرا و هگل) را در حل این معمای بزرگ می کاود. این دو فیلسوف، هر یک با روشهای خاص خود بر وحدت ذهن و عین صحه گذاشته و معتقدند با روش عقلانی و فرا رفتن از سطح ظاهری پدیده ها، می توان با عین برتر آنها متحد شد و این اتحاد وجودی است که دوگانگی ذهن و عین را از میان برمی دارد.