آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این مقاله از یک دکترین کلاسیک تغییر ناپذیری الهی دفاع می‌کند و ادعا می‌کند که تأثیرگذارترین ایراداتی که متکلمان و فیلسوفانی مانند ریچارد سوینبرن علیه آن وارد کرده‌اند. این تغییر ناپذیری الهی بیشتر نظری است تا عملی، فلسفی است تا کتاب مقدس، و با خدای «شخصی» که با مخلوقات ارتباط دارد، منسجم نمی شود – ریشه در تفسیر خاصی از عقل الهیاتی دارند. من شرح سوئینبرن از عقل الهیات را با کمک تفسیر کارل بارت از انسلم تشخیص می دهم و از طریق تفسیر الهیاتی از مزمور 102، تحلیلی از خالق، گزارشی متضاد از تغییر ناپذیری الهی ارائه می کنم که ریشه در رویکردی متمایز به عقل الهیاتی دارد. تمایز موجودات، و بررسی De trinitate آگوستین.

عشق در ماهيت و حيات انسان از جايگاه والايي برخوردار است و همين امر لزوم توجه به اخلاق شفقت را نشان مي‌دهد. بر اين ‌اساس پژوهش حاضر به صورت توصيفي و تحليلي و با استناد به منابع کتابخانه‌اي و با هدف بررسي جايگاه عشق در «اخلاق شفقت» در ديدگاه آگوستين و محمد غزالي صورت گرفته است. نتايج بيانگر آن است که هر دو عارف عشق را موهبتي الهي مي‌‌دانند و هر دو بر جايگاه عشق در شفقت‌ورزي تأکيد کرده‌اند و بی‌عشق، شفقت را کامل نمي‌دانند. بر اين باورند که اگر عشق به کاينات تعلق يابد موجب شفقت مي‌شود و هرچه شديد‌تر باشد، شفقتش بيشتر است. هر دو معتقدند: عشق‌هايي هست که بايد آنها را ابراز کرد و عشق‌هايي هستند که نبايد آنها را ابراز کرد؛ يعني تمايلات بايد با انتخاب و اراده باشد. آنان عشق به خداوند را ذات قانون اخلاقي و عشق الهي را همان شفقت الهي مي‌دانند. شفقت الهي که شامل مخلوقات مي‌شود، عبارت است از: عشق مخلوقات، به‌ویژه انسان به خداوند.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه ایجاد درک جدیدی از نحوه عبور هدیه عشق از فاصله بین معنای مورد نظر تثلیث و غیرممکن بودن آن دلالت - برای ما - است. به عنوان مثال L. Gioia، M. Hanby، P. Kolbet، L. Ayres) و De Trinitate را نه به عنوان مدلسازی متافیزیکی از تثلیث در خود، بلکه به عنوان مطالعه عقلانی حدود دلالت الهیاتی تفسیر می کند. هنگامی که در پرتو درک آگوستین از رابطه بین هرمنوتیک و تبدیل، و تأکید بر مأموریت‌های پسر و روح خوانده می‌شود، دترینیتیت توضیحی از دگرگونی انسان‌شناختی انسان به سوی یادآوری، درک و عشق به خدا ارائه می‌دهد. بخش دوم در نظر می‌گیرد. هدیه عشق در پدیدارشناسی ژان لوک ماریون ماریون با پشتیبانی از مفهوم پدیده اشباع شده، توصیف دقیقی از موهبت عشق ارائه می دهد که بر اساس دلیل خود پیش می رود و نه به یک انتزاع مفهومی، بلکه به یک معشوق خاص نزدیک می شود. این موهبت، نفس خود را از خودبنیاد بودنش دور می‌کند، و در عوض به درک موضوعی دعوت می‌کند که به بخشندگی و عشق پاسخ می‌دهد، موضوعی که با استعداد و فداکار است: آدونه. این عقلانیت عشق، تنش کلیدی در کار ماریون را به عنوان تنش بین نامعین بودن و حدود پدیدارشناسی و خاص بودن و بیش از حد مورد نیاز پدیده عشق روشن می کند. بخش سوم محل همگرایی پدیدارشناسی ماریون با درک خود آگوستین از اهمیت عشق است. به وحی تثلیثی تقلیل شهوانی ماریون به دی ترینیتیت توصیفی نمادین از عشقی را ارائه می دهد که به واسطه آن مکاشفه خود خدا برای ما واسطه می شود. عشق پاسخگوی آدونه، مفهوم آگوستین را از انسان به شکلی که با تصویر خدا ساخته شده است، تیزتر می کند و نشان دهنده مکاشفه تثلیث در ایجاد چیزی است که در غیر این صورت برای ما غیرممکن بود: پیشرفت ما در عشق. به نوبه خود، De Trinitate نام مکشوفی را برای ماریون فراهم می کند که می توان با آن خدا را در و از طریق خاص بودن عشق فرا خواند: پدر، پسر و روح القدس.

ترجمه ماشینی : مونتن به طور گسترده ای به عنوان یکی از مهم ترین شکاکان قرن شانزدهم در نظر گرفته شده است. با این حال، اگر مقالات او را به عنوان یک کل در نظر بگیریم، معلوم می شود که او بیشتر یک متفکر شکاک مانند سقراط یا آگوستین مقدس است تا پیرونیستی مانند سکستوس امپریکوس. او بیشتر به شکاکیت آکادمیک نزدیک است تا به شکاکیت مطلق پیرونیسم. این تز ادعا می کند که علیرغم اکثر تحقیقات مدرن، بزرگترین بدهی مونتن به منابع باستانی به سقراط، افلاطون، سیسرو، سنت پل، سنت آگوستین و پلوتارک است تا سکستوس امپیریکوس. من استدلال می کنم که مونتن با تمایز بین شکاکیت آکادمیک و پیرونی آشنا بود و جست و جوی او برای حقیقت به این معنا بود که او بیشتر با سقراط و سنت آگوستین میل داشت تا سکستوس امپریکوس یا پیرو. او قضاوت خود را بیشتر به تعلیق نینداخت: برعکس، او آن را در هر موقعیتی اعمال می کرد. سنت مسیحی نشانی مهم‌تر از آنچه در ابتدا در مقالات مونتن تصور می‌شد بر جای گذاشت. این بازنگری در شک مونتن منجر به ارزیابی مجدد جنبه‌های مختلف سنت شک‌گرایانه از دوران باستان می‌شود. در این پایان نامه من نشان می دهم که شک مونتن تا حدی با حضور شکاکیت در سنت یهودی-مسیحی، عهد عتیق و در سنت پل، لاکتانتیوس و آگوستین قدیس شکل گرفته است. جریان‌های قدرتمند شک‌گرایی در سنت‌های مختلف در قرون وسطی نفوذ کردند و اگرچه وجود آنها تأیید شده است، اما بدهی احتمالی آنها به دوران باستان یونانی-رومی و تأثیر آنها در بازیابی و انتقال شک‌گرایی در اوایل دوره مدرن هنوز نیاز به بررسی بیشتر دارد. من استدلال می کنم که در بحران شکاک اوایل دوره مدرن، نوشته های سکستوس ممکن است به این بحران دامن بزند، اما آنها آن را آغاز نکردند. من ادعا می کنم که احیای Sextus Empiricus بیشتر یک نتیجه بود تا یک علت بحران شک. با توجه به اینکه شک گرایی بخش اساسی از کل مقالات است، می توان گفت که مونتن بخش مهمی از بحران شک بود، اما شک او توسط سکستوس شکل نگرفت. من در این پایان نامه اصالت مونتن و پیچیدگی اندیشه او را ارائه می کنم، و اگرچه گاهی پیگیری آن دشوار است، دیدگاه او کاملا هماهنگ و منسجم است. مونتن ایده های بسیاری را که پیش از او رفته بودند، در نظر گرفت، گاهی آنها را دنبال می کرد، گاهی راه خودش را می گرفت. مونتنی به امکان دانش واقعی معتقد بود، حتی اگر به سنت سقراط و آگوستین، از دستیابی به آن در زندگی یک نفر ناامید بود. مونتن شکاکی بود که به وجود حقیقت اعتقاد داشت و آن حقیقت را از طریق مقاله جستجو می کرد.

یکی از موضوعاتی که همواره مورد بحث و تضارب آراء و اندیشه ها بوده، مساله عقل و وحی و رابطه بین آن دو بوده است. ما در این تحقیق رابطه بین عقل و وحی از نظر ملاصدرا و آگوستین را بررسی کرده ایم. ملاصدرا معتقد است بین عقل و وحی رابطه و هماهنگی عجیبی وجود دارد و این دو مکمل یکدیگر هستند و هیچ گونه تعارضی میان آموزه های قطعی وحی و گزاره های قطعی عقل وجود ندارد و نفرین بر فلسفه ای می فرستد که قوانین آن مطابق کتاب و سنت نباشد. صدرا می گوید عقل اساس علوم است در هر دو قسم تصوری و تصدیقی، و حجت باطنی است در اعتقادات، همان طوری که انبیاء و ائمه حجت ظاهری در دین خدا هستند.صدرا می گوید عقل حجیت مطلق و نامحدود ندارد بلکه دارای حجیت محدود است و در برخی موارد اساساً حجیتی ندارد. وی می گوید اصل توحید و ایمان نمی تواند مستند به شرع گردد چون دور پیش می آید و اینجا قلمرو عقل است ولی در بعضی از موارد عقل هرگز راه به جایی نمی برد مثل معاد جسمانی یا معراج روحانی و جسمانی پیامبر که باید از طریق عصای وحی پیش برود.از نظر آگوستین نور عقل بشر، انعکاسی از نور وحی و کاملاً فرع بر آن است. حکم حقیقی و حقیقت راستین، هر دو از آن خداست و به قلمرو وحی تعلق دارد و حکمی که از سوی عقل بشر صادر می شود و حقیقتی که در می یابد، هر دو عاریتی است. بنابراین اشراق و افاضه الهی مقدم بر فعالیت عقل بشراست و عقل تازمانی که به نور ایمان منّور نشود چندان روشنایی از خود ندارد و به عبارتی فهم پاداش ایمان است. جمله معروف وی این است «ایمان بیاور تا بفهمی».آگوستین معتقد است بشر هر گز نمی تواند به مدد ابزار ها و امکانات خود، به فهم اسرار الهی نائل گردد، بنابر این به مرجعی همچون کتاب مقدّس نیاز دارد و عقل بعد از ایمان آوردن می تواند ما را در فهم متون مقدس یاری کند.البته در تفسیر عقلی از متون مقدس هر کجا که کمترین تعارضی میان آموزه های دینی و عقل می نماید اعلام می کند که این جا خارج از محدوده عقل است و فقط باید ایمان آورد.

چکیدهازآنجاکه ما خدا را از طریق اوصاف او می شناسیم و هیچ راهی برای شناخت کنه ذات الهی نداریم، بنابراین وقتی می خواهیم خدا را بشناسیم یا درباره او سخن بگوییم، از طریق اوصاف و آثار و افعال او درباره او سخن می گوییم از این رو معناشناسی اوصاف و افعال او از اهمیت ویژه برخوردار است . در دیدگاه فلاسفه ی متدینی چون ملاصدرا و آگوستین که دل مشغولی تبیین عقلانی مفاهیم دینی را دارند و می کوشند که سازگاری و هماهنگی گزاره های متون مقدس در باب خدا و یافته های عقلانی انسان را در این باب به نمایش بگذارند، این مسئله از اهمیت ویژه ای برخوردار است . در این رساله برآنیم که در چهار فصل، ابتدا به بررسی براهینی که این دو فیلسوف در باب اثبات وجود خدا اقامه مینمایند بپردازیم. . سپس کوشش عقلانی آنها جهت بیان معناشناسی اوصاف الهی را بیان می کنیم و به این نتایج می رسیم که ملاصدرا بر اساس مبانی خود نظریه اشتراک معنوی بین اوصاف الهی و اوصاف انسان را بیان می کند، قدیس آگوستین نیز از قائلین به نظریه الهیات سلبی است .ودر نهایت کیفیت صفت علم خدای متعالی را در دیدگاه دو فیلسوف مورد بحث، بیان کردیم.کلید واژه ها: مشترک معنوی، کثرت تشکیکی، تنزیه، معناشناسی، اوصاف خدا

معیارهایی مانند حیات، ژن انسانی، فاعلیت اخلاقی، ادراک و احساس، روابط اجتماعی یا بیولوژیک و ترکیبی از موارد مذکور اموری است که براساس آن می توان درباره شأن اخلاقی موجودات گفتگو کرد. این نظریات براساس محوریت انسان و غیر انسان و با تأکید بر ارزش ذاتی، درصدد دفاع از معیار خود برآمده اند. مراد از ارزش ذاتی عموماً ارزش غیر ابزاری و مستقل از نظر ارزش گذار است. نگارنده معتقد است براساس بررسی دیدگاه های موجود، با توجه به دو مسئله ارزش اخلاقی و ارزش ذاتی به این نتیجه رسیده است که اولاً، اطلاق شأن اخلاقی برای غیرانسان (حیوانات و نباتات) به صورت حقیقی صحیح نیست؛ ثانیاً با پذیرش انسان محوری در مسئله شأن اخلاقی می توان ارزش ابزاری سایر موجودات را با توجه به هدف متعالی اسلام، همسان ارزش ذاتی دانست.

این کتاب به معرفی شخصیت‌های مطرح در قرون وسطای مسیحیت و نیز تبیین دیدگاه‌های الاهیاتی و فلسفی آن‌ها پرداخته است. این کتاب با دوره آغازین مسیحیت که به دوره آبا یا پدران کلیسا معروف است، آغاز می‌شود و به ترتیب تاریخی تا پایان قرن سیزدهم که شامل معرفی آرا و دیدگاه‌های دانز اسکوتوس است، ادامه می‌یابد. مؤلف در مقدمه‌ای که بر کتاب نوشته است، هدف از نگارش این اثر را صرفاً ارائه بیان کلیات یا مجموعه‌ای از برداشت‌های مختلف درباره فلسفه قرون وسطا نمی‌داند، بلکه می‌کوشد از سیر فلسفه قرون وسطا و دوره‌های مختلف آن شرح معقول و منسجمی به‌دست دهد. مروری بر کتاب تاریخ فلسفه 2 فلسفه قرون وسطا دورۀ تاریخ فلسفۀ که تألیف فردریک کاپلستون فیلسوف متأله و یکى از برجسته‌ترین مورخان فلسفه در عصر جدید است، از جامعترین و روشنترین کتب تاریخ فلسفه است که پس از انتشار با اقبال فیلسوفان و دوستداران و دانشجویان فلسفه و منتقدان روبرو شده است.تاریخ فلسفه اثر فردریک کاپلستون یکی از برجسته‌ترین آثار کلاسیک در زمینه تاریخ فلسفه‌است که در نه جلد به نگارش درآمده‌است. بیش از پنجاه سال از تألیف کتاب گرانقدر سیر حکمت در اروپاى شادروان محمد على فروغى مى‌گذرد. فروغى پس از ترجمۀ گفتار در روش دکارت متوجه شد که این رسالۀ عمیق در ایران درست فهمیده نمى‌شود و در واقع صرف ترجمه و ارائۀ مجرد افکار یک فیلسوف، اگر خوانندگان به پیوستگى آن با آراء قبلى و با سیر تطور بعدى و زمینۀ تاریخى آن آشنا نباشند، بى‌فایده است. او بدرستى دریافته بود که شناخت آراء فلسفى و فهم افکار واقعى هرفیلسوفى نخست در «تاریخ فلسفه» امکان‌پذیر است. نگرش تاریخى به فلسفه و عموما به تمام دستاوردهاى انسانى، در گذشته کمتر سابقه داشته است. قدما در واقع براى تاریخ فلسفه شأنى قائل نبودند و اصولا چندان توجهى به منشاء آراء فلسفى و تأثیر و تأثر و سیر و بسط تاریخى آن نداشتند. به گفتۀ امیل بریه: «مطالعۀ تاریخ فلسفه در مجموع سیر زمانى آن، با توجه به وحدت این سیر تطورى، امرى است که تقریبا تازگى دارد. این امر یکى از وجوه متعدد اعتقاد به ترقى روح انسانى است که در اواخر قرن هجدهم به ظهور رسید. در فلسفۀ تحصّلى اوگوست کنت به اعتبارى، و در فلسفۀ هگل به اعتبارى دیگر، سیر تاریخى فلسفه به عنوان لازم ذات فلسفه تلقى شد.» مى‌دانیم که هگل فلسفه را همان تاریخ فلسفه مى‌دانست؛ به عقیدۀ او، فلسفه را فقط باید در تاریخ فلسفه آموخت. با این اعتبار، اگر بخواهیم دست کم فلسفۀ جدید غرب را بشناسیم، و افکار ماهوى فلاسفۀ آن را بدانیم، ناگزیر از اتخاذ این دید تاریخى هستیم، دیدى که در تاریخ فلسفه منعکس است.

ترجمه ماشینی : این مطالعه اثری از الهیات سازنده است که درک مسیحی باستان از خدا را به عنوان حقیقت برای گفتمان الهیات معاصر بازیابی می کند و به ارتباط آن با مطالعات کتاب مقدس و فلسفه دین اشاره می کند. مشارکت سه جانبه است: اول، این پایان نامه یک روش جدید را برای الهیات سازنده معرفی می کند که شامل توسعه پارامترهای مفهومی از منابع منبع است که سپس در یک پیشنهاد الهیات ترکیب می شود. دوم، به کار بردن این روش در متون گزینشی آگوستین از هیپوس و عهد عتیق مسیحی، کار اصلی را برای کاوش در گزارش های آنها از حقیقت و الوهیت انجام می دهد. سوم، این برداشت مجدداً تفسیر شده و به یک پیشنهاد الهیات سازنده تبدیل می‌شود، که درک خدا به‌عنوان حقیقت می‌تواند قویاً به گزارش‌های حقیقت به طور کلی کمک کند. فصل اول مطالعه من را در حوزه های بحث کلامی و فلسفی قرار می دهد و روش شناسی آن را ارائه می کند. این رابطه آن را با الهیات تاریخی روشن می‌کند و تعامل سازنده با مطالعات کتاب مقدس و زبان‌شناسی شناختی را مشخص می‌کند که بازیابی الهیاتی را انجام می‌دهد و تنش میان رشته‌ای را حل می‌کند. فصل دوم به بررسی نوشته‌های آگوستین درباره اراده آزاد (De Libero Arbitrio)، اعترافات (اعترافات) و درباره تثلیث (De Trinitate) می‌پردازد. این درگیری پارامترهای مفهومی را تولید می کند که حقیقت ریاضی، منطق تثلیثی و محدودیت های معرفتی انسانی را پوشش می دهد. فصل تشنگی به بررسی عهد عتیق می پردازد. تعامل عاقلانه با دانش کتاب مقدس و زبان شناسی شناختی، بیان پیچیده متن عبری از حواس و مفاهیم مرتبط با حقیقت را روشن می کند. از این جا، من پارامترهای مفهومی را که به حاملان حقیقت و ارتباط حقیقت الهی با عشق، هستی، قانون، کلام و حکمت خدا می پردازد، استنباط می کنم. فصل چهارم، پارامترهای مفهومی توسعه یافته در فصل های دو و سه را ترکیب و تقویت می کند. الهیات سازنده حاصل، پیامدهای نزدیک شدن به «خدا به مثابه خود حقیقت» را برای حقیقت به طور کلی مشخص می کند. ارتباط با مناقشات همیشگی در الهیات، همراه با پتانسیل آن برای حل چالش های فلسفی با مطالعه بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.