آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

اثر حاضر به بررسی نقش و تأثیر گناه به عنوان عامل غیر معرفتی در مسیر کسب معرفت و شناخت می‏پردازد. به اعتقاد نویسنده گناه در هر دو معنی آن یعنی عصیان در برابر فرامین الهی یا تخطی از قوانین و اصول اخلاقی می‏تواند در شناخت آدمی از جهان هستی تأثیر بگذارد و این تأثیر در حوزه‏هایی نظیر فلسفه حکمت، اخلاق سیاست و الهیات نمود بیشتری پیدا می‏کند. وی با اشاره به این نکته که گرفتاری انسان به اصل گناه از اصول پذیرفته شده ادیان بویژه مسیحیت است به بررسی آثار و تبعات این عقیده در آراء فلسفی آگوستین قدیس از علمای متقدم عالم مسیحیت می‏پردازد. این کتاب شامل 3 بخش است. در بخش اول به معرفی ساحتهای موجودی انسان یعنی ساحتهای عقیدتی، عاطفی و ارادی پرداخته و مراد از گناه را روشن می‏سازد. در بخش دوم چگونگی امکان تأثیرات مثبت و منفی عوامل غیر معرفتی بر ساحت‏های معرفتی را بررسی کرده و با مراجعه به آراء آگوستین نشان می‏دهد که چگونه تطهیر نفسانی، سلوک اخلاقی و اراده انسان را در نیل به حقیقت یاری می‏رسانند. بخش سوم به تبیین نقش گناه به عنوان مانعی در مسیر کسب معرفت در حوزه‏های معرفت‏شناسی و علومی نظیر الهیات حکمت و اخلاق اختصاص یافته. نویسنده در پایان با اشاره به بیانی که آگوستین در تعریف از گناه دارد نتیجه می‏گیرد که آلودگی‏های اخلاقی می‏توانند معرفت بشر را به انحراف بکشانند و هر نوع خواسته نامشروعی که دارای رگه‏هایی از خودبینی است می‏تواند در راه تحصیل معرفت مانعی جدی ایجاد کند.

یکی از نظامهای معرفت‌شناختی‌ای که به جدّ بر تأثیر عوامل غیرمعرفتی بر معرفت تأکید دارد نظام معرفت‌شناختی آگوستینی است. کندوکاو در اندیشة آگوستین قدیس، خصوصاً در نظریة معرفتی وی، نشان می‌دهد که او از جمله اندیشمندانی است که تأثیر احساسات و عواطف، و خواسته‌های انسان را بر باورهایش موشکافانه پی می‌گیرد. تحلیل آموزة «ایمان می‌آورم تا بفهمم»، در اندیشة آگوستین قدیس برای اثبات ادعای فوق، کاری است که در این مقاله صورت پذیرفته است.

ترجمه ماشینی : این تز با افکار اولیه آگوستین درگیر است تا به تحلیل منابعی بپردازد که الاهیات اولیه دکتر آفریقایی در مورد ایماگو دی را تحت تأثیر قرار داده و شکل داده است و به او اجازه می دهد «تصویر خدا» را هم از مسیح و هم شخص انسانی تأیید کند. پایان نامه من به دو منبع تأثیر مهم توجه دارد. اول، من استدلال می کنم که الهیات اولیه تصویر آگوستین بر اساس الهیات هیلاری پواتیه، ماریوس ویکتورینوس و آمبروز میلانی استوار است. الهیات لاتین طرفدار نیقیه متعهد به بیان «تصویر خدا» بود که با آموزه هموسیون همسو بود. مدافعان امر نیقیه هر گونه بیانی از «تصویر خدا» را که نشان می داد مسیح به عنوان تصویر ثانویه، تابع یا متفاوت از منبع او از نظر ماهیت است، ناسزا می دانستند. الهیات لاتین طرفدار نیقیه می تواند imago dei را فقط به عنوان برابری با خدا تصور کند. بنابراین، تعجب آور نیست که برای چنین الاهیاتی دشوار بود که imago dei را با این تصور که شخص انسانی در تصویر خدا آفریده شده است، مرتبط کند.

یکی از مفاهیم مهم مسیحیت که با ایمان و نجات انسان ارتباط دارد، آموزه فیض یا لطف الهی است. مسئله این است: نجات و رستگاری انسان با توجه به گناه ذاتی از چه راهی حاصل می‌شود؟ آگوستین معتقد است که تنها راه نجات انسان فیض الهی است. این فیض از طرف خدا به انسان داده می‌شود. به نظر آگوستین ایمان مانند فیض، موهبتی الهی است. وی ایمان را محصول فیض می‌داند. طبق نظر او فیض وقتی می‌آید که کسی عزم ایمان کند و نه بعد از ایمان. او دراین باره می‌گوید: ایمان محصول فیض است چون رسول به ما می‌گوید: «از خدا رحمت (فیض) یافتم که امین باشم». از نظر آگوستین اراده انسان ضعیف و ناتوان است، انسان به تنهایی و با تکیه بر اختیار صرف، قادر به نجات خود نیست. او نیاز به امدادی غیبی دارد که آگوستین از آن به فیض یاد می‌کند. وی می‌گوید: «انسان‌ها خوب نیستند و در توانشان نیست که خوب باشند» دراین صورت تنها خداست که می‌تواند این تمایل به گناه را خنثی کند. نقدی که مخالفان بر آگوستین وارد می‌کنند این است که انسان از اراده آزاد و اختیاری تام برخوردار است و کاملاً مسئول گناهان خویش است و انسان اگر بخواهد می‌تواند با اراده آزاد خویش به نجات دست یابد. این پژوهش به بررسی دیدگاه آگوستین درمورد فیض و ارتباط آن با نجات و ایمان می‌پردازد.

شناخت انسان و توانایی های طبیعت او عاملی است که در چگونگی رابطه انسان با خدا و در سرتاسر زندگی دینی او امری مهم تلقی می شود.اندیشه مسیحی با این دیدگاه که انسان را موجودی شبیه به خداوند معرفی می کند،اصل وجود او را وابسته به خدا به تصویر می کشد.انسان با طبیعتی پاک و اراده و عقل سالم خلق شده است،اما این ویژگی ها بواسطه گناه ازلی تا اندازه ای دچار فساد و تباهی گردیده است . آگوستین نظرات پولس رسول در باب گناه ازلی و انتقال آن به فرزندان آدم را می پذیرد و بواسطه این اعتقاد توده انسان ها را گناه کار معرفی می کند.او گناه را ذاتی ماهیت بشر می داند و معتقد است این گناه نتایجی چون معیوب شدن طبیعت انسان،سستی اراده و تمایل آن به انجام امور شر،شهوت،جهل ومرگ را با خود به همراه دارد. آموزه هبوط بیانگر این نکته است که آفرینشی که اکنون وجود دارد، در مرحله‌ای پایین‌تر از آن است که خدا در نظر داشت. این نه یک جنبه انتخابی، بلکه جزئی جدایی‌ناپذیر در هستی انسان است. آگوستین اراده را از این جهت که هم مخلوق خداست و هم زندگی درستکارانه بر مبنای آن شکل می‌گیرد، خیر می‌شمارد اما معتقد است که اراده انسان در اثر گناه ازلی متمایل به شر گردیده است به نحوی که می‌داند عملی شر است اما مرتکب آن عمل می‌گردد. بنابراین به عقیده او انسان تمام شایستگی‌ها و اعمال نیک خود را از موهبت فیض دارداما فیض به همه انسان ها بخشیده نمی‌شود بلکه تنها به کسانی اعطا می‌شود که خدا آنان را انتخاب کرده است،از این رو تنها برگزیدگان نجات می یابند. پلاگیوس معتقد است انسان ذاتاً خوب و آزاد آفریده شده است و چنین نیست که طبیعتش را ضعفی اسرارآمیز مخدوش و ناتوان کرده باشد.او به هیچ وجه معتقد به عمومیت گناه ازلی و نتایج آن برای تمام انسان ها نیست بلکه تنها آدم را مرتکب گناه ازلی می داند وگناه کاری انسان را بواسطه تقلید از گناه ازلی مطرح می کند.از این دیدگاه طبیعت انسان و اراده و عقل او نیک باقی می ماند وانسان بااین ابزارها باید تلاش خود را در جهت کسب فیض الهی به کار گیرد. انسان مسئول نجات خویش است و مفهوم برگزیدگی به هیچ عنوان در اندیشه او قابل قبول نیست. انسان عمل آغازین را برای نجات خود بر عهده دارد. واژگان کلیدی:انسان،انسان شناسی، گناه ازلی، طبیعت انسان،اراده،فیض،نجات

ذهن بشر درگیر پرسش از زمان و تاریخ است. از خود می پرسد، زمان چیست؟ تاریخ چیست؟ ما چه کسی هستیم؟ چه رابطه ای با زمان و تاریخ داریم؟ در پژوهش پیش رو، برای پاسخ گویی به چنین پرسش هایی، به بررسی دو انگاره ی خطی و دوری از زمان و تاریخ در نزد مسیحیت و اسلام پرداخته ایم. برای توضیح انگاره ی خطی در مسیحیت، نزد قدیس آگوستین رفته ایم. در نگاه وی انسان موجودی تاریخی است که پاک آفریده شده است اما گناه بر او مستولی شده است و آن را به نسلهای بعدی انتقال داده است. در همین جا می توان مفهوم از دو مفهوم در- تاریخ و تاریخیت سخن به میان آورد. بعد از گناه، خدا برای نجات انسان وارد صحنه ی تاریخ می شود. خداوند از طریق رخدادهای تاریخی در-تاریخ حضور می یابد. از این رو مسیحیت با تأکید ویژه ای که بر اهمیت تاریخ، دارد، مفهومی یگانه از تاریخ را می سازد. در این انگاره توالی صور یعنی تقدم و تأخر میان رخدادها حاکم می شود و هر حادثه ی تاریخی ناب و تکرار ناپذیر می شود. در چنین رویکردی، نوع نگاه به انسان، متفاوت می شود. انسان موجودی ناشناخته است که باید خود را متحقق سازد. در همین جا تاریخیت جلوه گری می کند. چراکه همان طور که آگوستین می گوید انسان به واسطه ی حافظه با گذشته درگیر می شود و رویدادها را به یاد آورده و آنها را به کار می گیرد تا درک کند که گذشته متفاوت از حال است و از طریق انتظار به کمک گذشته، برای آینده طرح و برنامه می ریزد. در چنین نگاهی می توان مفهوم پیشرفت در معنای به پیش رونده؛ حرکت رو به جلو یا آینده را ملاحظه کرد. عبدالجواد فلاطوری به عنوان نماینده ی تفکر دوری و حلزونی در اسلام انتخاب شده است. در چنین نگاهی نظم همزمان صور جانشین توالی صور، می شوند. دیگر تقدم و تأخر نگاه خطی بر آنها حاکم نیست. به انسان نوع دیگری می نگرد. انسان موجودی از پیش شناخته شده است از این رو انسان از خود نمی پرسد که موقعیتش در کجای زمان و تاریخ است. مرزی میان دیروز، امروز و فردا نیست که زمینه را برای چنین پرسشی فراهم آورد. این یعنی شکست زمان و تاریخ. تاریخ دیگر معنا و اهمیت نگاه خطی را ندارد و در نتیجه مفهوم پیشرفت در مقایسه با انگاره ی خطی متفاوت می شود.

در این پژوهش سعی بر آن بود تا به تبیین مفهوم نیایش آمرزش‌خواهانه در دو کتاب اعترافات آگوستین قدیس و صحیفه‌ی سجادیه پرداخته شود تا علاوه بر هر چه بیش‌تر روشن کردن چنین مفهومی از نیایش، این مفهوم را در دو کتاب برآمده از دو سنت مسیحیت کاتولیک و اسلام شیعی مورد مقایسه قرار دهد. به همین منظور با روش توصیفی ـ تحلیلی در ابتدا سرچشمه‌ی هر یک از این نیایش‌ها در کتب مقدس‌شان جستجو شد و مقایسه‌ای میان درون مایه، نوع بیان و کارکردهای آن‌ها با یکدیگر صورت گرفت. سپس با تبیین این نوع نیایش در هر یک از کتب اعترافات و صحیفه، علاوه بر مقایسه‌ی آن‌ها با سرچشمه‌هاشان، با یکدیگر نیز مورد مقایسه قرار گرفتند، تا تفاوت‌ها و شباهت‌های این نوع نیایش هم به صورت درون دینی و هم در چهارچوب مقایسه‌ی تطبیقی مشخص شود. چنین مقایسه‌هایی، شباهت‌ها و تفاوت‌های نیایش‌های آمرزش‌خواهانه‌ی دو کتاب اعترافات و صحیفه را روشن ساخت و نیز شباهت‌ها و تفاوت‌های سرچشمه‌های این دو کتاب را با هر یک از دو کتاب و با یکدیگر نشان داد و منجر به این امر ‌شد که هر متنی تعریف خاصی از نیایش‌ آمرزش‌خواهانه ارائه دهد تا این طور نتیجه‏ گرفته شود که چنین مفهومی از نیایش در هر دوره و در هر فرهنگ دینی، از معنای به خصوص، بیان و کارکرد ویژه‌ی خود برخوردار می‌باشد.

ترجمه ماشینی: این پیشنهاد در مجموعه تحسین‌شده تاریخ فلسفه راتلج، مجموعه 10 جلدی تحسین‌شده را تکمیل می‌کند. این اثر به بررسی مکاتب فکری می‌پردازد که پس از افلاطونیسم در زمان آگوستین شکل گرفت. 11 مقاله عمیق نوشته شده به طور جداگانه عبارتند از: ارسطو دانشمند-- دیوید فورلی، دانشگاه پرینستون؛ ارسطو: منطق و متافیزیک-- کد آلن، دانشگاه ایالتی اوهایو؛ ارسطو: زیبایی شناسی و فلسفه ذهن -- دیوید گالوپ، دانشگاه ترنت، انتاریو؛ ارسطو: اخلاق و سیاست - استیون وایت، دانشگاه تگزاس در آستین؛ مدرسه مشاء-- رابرت شارپلز، کالج دانشگاهی، لندن. علوم و ریاضیات هلنیستی-- آلن سی بوون، مؤسسه تحقیقات در فلسفه و علوم کلاسیک، نیوجرسی. اپیکوریسم-- فیلیپ میتسیس، دانشگاه کرنل؛ رواقی-- برد اینوود، دانشگاه تورنتو. شک و تردید باستانی - مایکل فرد، کالج کبل، آکسفورد؛ نوافلاطونی-- ایجدفور کجالار امیلسون، دانشگاه ایسلند. آگوستین-- G.J.P. اودالی، دانشگاه کالج لندن. کل سری Routledge History of Philosophy را سفارش دهید و 10٪ تخفیف برای هر جلد ذخیره کنید!

ترجمه ماشینی : اظهارات ارسطو در مورد اختیار، نه آنقدر برهانی برای وجود اختیار، بلکه بیانگر ماهیت آن است. این گزارش به این بستگی دارد که او تمایز قاطعی بین آنچه ما «اقدام آزاد» و «اقدام داوطلبانه» می‌نامیم، قائل نشود. برای او، این اصطلاحات قابل تعویض خواهند بود. پس ارسطویی می تواند به این نکته اشاره کند که اگر از اعتقاد به اختیار دست برداریم، باید از بسیاری از باورهای طبیعی دیگر نیز دست بکشیم. به ویژه، ما باید از باور به عمل داوطلبانه دست برداریم. به تعبیر ارسطویی، سه شرط وجود دارد (نه دو شرط، همانطور که خود ارسطو ظاهراً گمان می‌کرد)، که هر رفتاری باید آن‌ها را برآورده کند تا به‌عنوان کنش آزاد/ارادی تلقی شود. رفتار (i) نباید اجباری باشد، بلکه باید با قدرت و میل خود عامل انجام شود. (2) نباید از روی ناآگاهی انجام شود، بلکه باید بر اساس دانش مربوطه عمل شود. و (iii) نباید غیرمنطقی باشد، بلکه باید از ترکیب قدرت و تمایل خود عامل با دانش مربوطه عامل ناشی شود. (من) مرا به بحث در مورد گزارش ارسطو از آنچه او kineseis می نامد هدایت می کند. (2) مرا به معرفت شناسی هدایت می کند. (iii) به شرحی از نظریه ارسطو در مورد پروآیرسیس و استدلال عملی به عنوان علت کنش ارادی. توسط akrasia، انتخاب عمدی چیزی که من صادقانه معتقدم نباید انتخاب کنم. به نظر می رسد که این یک عمل ارادی است که آنطور که ارسطو می گوید فعل اختیاری باید ایجاد نشود. اما از سه شرط کنش ارادی که من می گویم ارسطو باید به آن متعهد باشد می توان برای نشان دادن این که اشکال موجود آکراسیا هیچ نمونه مخالفی برای نظریه ارسطو نیست، بلکه مکمل جالبی برای نظریه ارسطو است استفاده کرد. مطالعه من درباره تئوری آزادی آگوستین با بررسی یک متن مهم، de Libero Arbitrio (فصل 5) آغاز می شود. سپس طرحواره ای مشابه با آنچه در ارسطو یافت می شود اعمال می کنم. آگوستین نیز به این ایده وابسته است که تحلیل کنش آزاد، تحلیل کنش ارادی است. او همچنین این دو نوع را با عمل مسئولانه یکی می داند. او نیز معتقد است (1) که جهل معمولاً باعث عدم ارادی می شود، و (2) هیچ عمل ارادی نمی تواند وجود داشته باشد که اجباری باشد یا عامل غیر از این نمی توانست انجام دهد. در آثار متأخر او، این آموزه‌ها اغلب به دلیل علاقه او به گناه اولیه و جبر پنهان می‌شوند (که هیچ‌کدام از موضوعات مورد بحث این تز نیستند). اما آنها همچنان آموزه های او هستند. آیا آگوستین (iii) آموزه‌ای دارد که عمل داوطلبانه باید عقلانی باشد؟ در حالی که او هیچ نظریه ای در مورد استدلال عملی مانند ارسطو ایجاد نمی کند، او نظریه ای درباره حکمت عملی ارائه می دهد. این یکی از ویژگی‌های اساسی تمام خواسته‌های انسان و از این رو تمام اعمال ارادی است که هدف آن سعادت است، که به درستی درک شود با داشتن خیر، یعنی خداوند یکسان است. آگوستین از این نتیجه به این نتیجه می‌رسد که برای توضیح هر رفتاری به‌عنوان یک کنش یا انتخاب اختیاری، لازم و کافی است که برخی خیرها را مشخص کنیم که باید آن را به عنوان هدف درک کرد.