جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اتحاد وجود و ماهیت , حاجت ممکن به علت , قدم عالم , امکان فقری , جوهر , ماهیت ممکن , ممکن بالذات , امکان استعدادی , امکان ذاتی , ممتنع بالذات , ترجیح بلا مرجح , احکام امکان , معقولات ثانیه فلسفی(مقابل معقولات ثانیه منطقی) , نفس الامر(اصطلاح وابسته) , برهان واجب الوجود ,

صدق و کذب , امکان فقری , وحدت تشکیکی وجود , حمل بسیط , حمل مرکب , علم حصولی(مقابل علم حضوری) , علم حضوری(مقابل علم حصولی) , الاوصاف قبل العلم بها اخبار کما ان الاخبار بعد العلم بها اوصاف , کل ما هو ابعد عن الکثرة فهو اکمل , کل ما اقتضته طبیعة الشیء لذاته فلیس یمکن ان یفارقه الا و الطبیعة قد فسدت , الجزئی لایکون کاسبا و لا مکتسبا , الجنس ماهیة مبهمة , الحادث زمانیا کان او ذاتیا یستلزم المسبوقیة بالعدم , الحرکة لاتقع فی الآن , لابد فی کل حرکة ان یکون الموضوع فیها ثابتا بوجوده , حصول العلة عند حصول المعلول واجب , حصول المعلول عند حصول العلة واجب , الشیء القائم بذاته المدرک لذاته لایعلم ذاته بمثال لذاته فی ذاته , اذا صدر شیء من الفاعل فلایفتقر بعد صدوره منه الی جاعل یجعل ذاته تلک الذات , الصورة فی کل شیء تمام حقیقته , کل عالم فمعلومه غیر معلوم عالم آخر , العلم بالمعلول لایوجب العلم بالعلة , الفاعل و الغایة قد یتحدان , الفاعل للحرکة القسریة طبیعة الجسم المقسور , کل فقیر بالذات من وجه ما هو فقیر بالذات من جمیع الوجوه , المعلول یجب ان یکون مسانخا لعلته ,

امکان فقری , انقلاب ماهیت , قاعده امکان اشرف(حکمت اشراق) , وجود ذهنی , انتقال الاعراض محال , انقلاب الحقیقة ممتنع: انقلاب حقیقت محال است , اَلبَسیطُ لایُمکنُ اَن یکونَ فاعلاً و قابلاً: موجود بسیط هرگز نمی‌تواند هم فاعل و هم قابل باشد , قاعده فرعیه: ثبوت شیء لشیء فرع لثبوت المثبت له , کل حرکة لابد لها من محرک , الشیء ما لم یجب لم یوجَد: شیء ممکن تا به مرحلة وجوب وجود از ناحیة علت تامه اش نرسد موجود نمی شود , کل ما کان علته اکمل فهو اکمل , کل مجرد عاقل , کل عاقل فهو معقول , العاقل و المعقول متحدان , کُلُّ فعلٍٍ اختیاری لابُدَّ لهُ مِن مُرجّحٍ غائی: هر گونه فعلی که بر اساس اختیار از فاعل صادر گردد، ناچار دارای مرجحی است که آن را غایت و غرض می نامند , الماهیة من حیث هی لیست الا هی , کل مجرد عن المادة نوعه منحصر فی فرده , کل متحرک فله محرک غیره: هر متحرک به محرک نیازمند است , کل معلوم فهو موجود , کل ممکن محفوف بالوجوبین , کل نوع یتکرر فهو اعتباری , الواجب لذاته واجب من جمیع جهاته , کل هیولی هی الطف وجودا فهی اسرع قبولا للصورة , کل ما یمتنع تاخره عن وجود موصوفه فهو اعتباری , الشیء ما لم یتشخص لم یوجد , ممکن اخس (وابسته اخص قاعده امکان اشرف)(حکمت اشراق) ,

اثبات خدا , اخلاق اسلامی و دینی , تفسیر قرآن , مفسران ادبی , طب شرعی , اصطلاحنامه منطق ,

تناسخ , معاد شناسی(کلام اسلامی ذیل فرجام شناسی) , اعتقاد به معاد , احوال معاد , قیامت , موت , موت طبیعی , آیات معاد , اسم رحمان , اسم رحیم , امکاد معاد بدنی ,

فلسفه اسلامی , وحدت وجود , راه های معرفت , مراتب وجود(خاص) , تلیفق تصوف و فلسفه , حقیقت انسان کامل , حضرت معرفت , مرتبه انسان کامل , تفسیر عرفانی از دیدگاه صدرالدین قونوی , عمومیت علم الهی ,

زبان عرفانی , مسایل جدید هستی شناسی , هستی شناسی اسلامی , تفسیر باطن قرآن , نزول تدریجی , نزول دفعی , معرفت شناسی عرفانی , بطون(احکام وجود) , معرفت شناسی عرفانی , امکان فهم قرآن , تفاوت مراتب فهم , استعمال لفظ در اکثر معنای واحد , قاعده وضع الفاظ برای معنای عام , معنای عرفانی طهارت ,

انسان شناسی Human nature , ماهیت انسان در قرآن , احکام وحدت , احکام کثرت , تجلی , تجلی الهی , تفسیر عرفانی , تجلیات الهی((اسمائی)، مقابل تجلیات ربوبی) , حضرت غیب مطلق , حضرت اعیان ثابته(مقابل حضرات اسماء) , حضرت جمع الجمع((واحدیت)، قسیم حضرت ظاهر و حضرت باطن) , حقیقت احدیت((تعین اول)، مقابل حقیقت واحدیت) , حقیقت واحدیت((تعین ثانی)، مقابل حقیقت احدیت) , عالَم شهادت((عام)، قسیم عالم غیب و انسانی) , عالَم مثال(قسیم عالم معانی و ارواح و اجسام) , عالَم امر , مرتبه انسان کامل ,