آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی: محققینی که به بررسی تحول اندیشه امامیه می پردازند با کمبود منابع مواجه هستند. بسیاری از آثار مرتبط از متفکران امامی که در بین دوران مرتضی (متوفی 1044) و نصیرالدین طوسی (متوفی 1274) در مراکز مختلف علم شیعی زندگی می کردند، به دست ما نرسیده است. اندیشه معتزله، عقاید ابن‌سینی، و تلاش برای بازگشت به عقاید اولیه ائمه، پارامترهای اصلی اندیشه کلامی امامی را در آن قرون تشکیل می‌داد. پژوهش حاضر با تمرکز بر خانواده حمصی رازی که در قرن سیزدهم و چهاردهم در ایران شکوفا شد، آنچه را که می‌توان با گردآوری و کنار هم قرار دادن مطالب متنی مرتبطی که در نسخه‌های خطی حفظ می‌شود، به نمایش گذاشت و بینش‌هایی را در مورد مشخصات علمی اعضای آن ارائه کرد. . با نسخه‌ای از اصول مشکات الیقین و نسخه‌ای از گفتگوی مقاصد تکمیل شده است.

ترجمه ماشینی: جلد حاضر بر جنبه‌های اندیشه اسلامی در ایران و یمن و سایر مناطق خاورمیانه، قرن نهم تا پانزدهم میلادی، از طریق مطالعه دقیق مواد خطی تمرکز دارد. فصل های شانزده گانه کتاب در پنج مبحث تنظیم شده است: معتزله، زیدیه در ایران و یمن، تشیع اثنی عشری، عرفان و روایات کتابشناسی. مطالب موجود در کتاب قبلاً در نسخه دیگری منتشر شده است. ظهور این مطالعات در مجموع در یک مجلد، این کتاب را به سهم قابل توجهی در حوزه مطالعات اسلامی کلاسیک تبدیل کرده است.

ابن‌ملاحمی خوارزمی، متکلم معتزلی در قرن ششم هجری است که در تحفة المتکلمین فی الرد علی الفلاسفة به ارزیابی انتقادی سخنان فیلسوفان اسلامی پرداخته است. عنوان این اثر وی، یادآور «تهافت‌نگاری»های گوناگون در جهان اسلام علیه فیلسوفان است که در صدر آنها تهافت‌الفلاسفة ابوحامد غزالی است. این اثر در بیست باب تنظیم شده و انتقادات وی شامل این مباحث است: حدوث عالم، صفات باری‌تعالی، اجسام سماوی، اثبات عقول مجرد، نبوت، نفس، احکام آخرت، ثواب و عقاب. ابن‌ملاحمی در این اثر انتقاداتی را نیز به ابوحامد غزالی بدین سبب که در آثار متأخر خود به استدلال‌های فلاسفه تمسک کرده، وارد ساخته است. وی در این اثر، دیدگاه‌های این اندیشمندان را بررسی کرده است: افلاطون، ارسطو، پروکلس، فیلوپونوس، المپیودورس، کندی، فارابی، ابن‌سینا، زکریای رازی، بهمنیار و ابوالبرکات بغدادی. بیشترین آثار اشاره شده در این کتاب، آثار ابن‌سینا نظیر الشفاء، الاشارات و التنبیهات، المبدأ والمعاد، و کتاب النفس و خطبة هستند. فهرست اعلام، فرق و مذاهب، کتابها و آیات قرآن پایان‌بخش کتاب است که جستجوی مطالب را برای خواننده آسان می‌سازد.

ترجمه ماشینی: مطالعه فلسفه اسلامی در چند سال اخیر وارد مرحله جدیدی شده است. هم شریعت دریافتی فیلسوفان اسلامی و هم روایت از درس فلسفه اسلامی در مرحله زیر سؤال و بازنگری اساسی قرار دارند. بیشتر مطالعات غربی قرن بیستم در مورد فلسفه عربی یا اسلامی بر دوره ای از قرن نهم تا دوازدهم متمرکز شده است. این معیاری از تحولی است که در حال حاضر در این زمینه در حال انجام است که بر خلاف سایر آثار مرجع، کتاب راهنمای آکسفورد تلاش کرده است تا به هر قرن، از نهم تا بیستم، تقریباً وزن یکسانی بدهد. کتاب راهنما همچنین از این جهت منحصر به فرد است که 30 فصل آن به جای شخص یا موضوع محوری کار محور است، به ویژه با بهره گیری از نسخه ها و ترجمه های جدید اخیر که باعث تجدید علاقه و بحث پیرامون اصول فلسفی اسلامی شده است. کتاب راهنمای فلسفه اسلامی آکسفورد به دانشجوی پیشرفته و محقق فعال در فلسفه اسلامی، الهیات و تاریخ فکری، درک قوی از شکل ظاهری یک اثر در فلسفه اسلامی و دید عمیقی از مسائل، مفاهیم و استدلال های موجود می دهد. در خطر است. مهمتر از همه، پرتره ای به روز از مطالعات معاصر در مورد فلسفه اسلامی را ارائه می دهد.

مجلی در سه مرحله به رشته تحریر درآمده است: در مرحله نخست، مؤلف رساله ای کوتاه در علم کلام با نام مسلک الأفهام فی علم الکلام می نگارد. این رساله در شب پنج شنبه 26 ذوالقعده 886 هجری در قطیف به اتمام رسیده است. در مرحله دوم، حاشیه ای بر این کتاب می نویسد که بزرگان وفضلاء آن را النور المنجی من الظلام، حاشیة مسلک الافهام نام می نهند. وی این حاشیه را در یکشنبه سوم شعبان 893 هجری در روستای تیمیه واقع در احساء به اتمام رساند. در مرحله سوم و پایانی، پس از بازگشت حج در 894 هجری به عراق رفت، طالبان علم که این کتاب را باب طبع خویش یافته بودند، از وی خواهش می کنند شرحی بر النور المنجی بنگارد تا ابهامات آن را برطرف سازد. وی این خواسته را اجابت کرده وشرح شرح خود را با عنوان مجلی مرآة المنجی فی الکلام والحکمتین والتصوف تألیف می نماید. مسوده این کتاب در اواخر جمادی الآخر 895 هجری در عراق ومبیضه آن در شانزده صفر 896 به هنگام سومین اقامت در مشهد اتمام یافته است. ابن ابی جمهور در میان اندیشمندان شیعه نخستین کسی بود که کوشید جریان های فکری زمان خود را تلفیق کند. وی در این کتاب به شیوه ای که خود او نیز آن را بی سابقه وبی نظیر می داند میان کلام (معتزلی واشعری)، فلسفه (مشایی واشراقی) وتصوف آمیزش ایجاد می کند. احسایی با مکتب ها وجریان های مذهبی شرق جهان اسلام، از زمان حمله مغول به بعد، کاملا آشنا بوده است. این نکته را می توان با توجه به سخنان متعددی که از نگاشته های نمایندگان اصلی این جریانات مذهبی نقل می کند دریافت. وی با تفسیر وتحلیل این اندیشه ها وسعی در تلفیق آنها نشان می دهد که ناقل صرف اندوخته های گذشتگان نیست، بلکه نماینده برجسته زمان ومکان خویش است. از این رو، این کتاب بر آثار فیلسوفان مکتب اصفهان در قرن بعد (قرن دهم هجری) که در واقع کوشیدند ترکیب واحدی از سنت های همان مکتب به عمل آورند، تقدم دارد، هرچند آثار شخصیت های بزرگی چون ملاصدرا تلاش ارزشمندتری در این زمینه به شمار می رود. ابن ابی جمهور گرچه از بزرگان حدیث به شمار می رود وعوالی اللئالی وی همواره مورد استناد اهل فن بوده است، لکن گرایش های حدیثی خود را ـ دست کم به صورت افراطی ـ در مباحث کلامی وارد نساخت، به گونه ای که اگر کسی از سبقه وصبغه ی حدیثی شخصیت وی آگاهی نداشته باشد، با مطالعه آثار کلامی اش ـ وخصوصاً مجلی که محل بحث ماست ـ نمی تواند دریابد که نویسنده کتاب از اکابر محدثان بوده است. مجلی بر اساس نسخ زیر تصحیح شده است: نسخه شماره 3810 کتابخانه چستر بیتی ایرلند، تاریخ کتابت: 18 ربیع الثانی 896 هجری نسخه شماره 8183 کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی، تاریخ کتابت: ربیع الاول 964 هجری چاپ سنگی به اهتمام شیخ احمد شیرازی، که دو مرتبه در سال های 1324 و1329 هجری در تهران به چاپ رسیده است. نسخه ای در مجموعه 874 کتابخانه مدرسه مروی، تاریخ کتابت: اواخر قرن نهم هجری. این نسخه تنها شامل متن مسلک الافهام است.

ترجمه ماشینی: مجله Shii Studies Review که یک مجله داوری با هیئت تحریریه و مشاوره بین المللی است، یک انجمن علمی برای محققان متخصص در همه زمینه های مطالعات شیعه فراهم می کند. این مجله مطالعات اصیل با داوری، نسخه های انتقادی متون کلاسیک و پیشامدرن، و نقد کتاب درباره کلام شیعه، حقوق و فقه، عرفان و فلسفه، حدیث، مطالعات و تفسیر قرآن، مناسک و اعمال، ادبیات و سایر جنبه های شیعه را منتشر می کند. تاریخ تشیع این کتاب به بررسی گرایش های امامی، اسماعیلی، زیدی و دیگر گرایش های اندیشه شیعی در طول تاریخ تا سال 1900 میلادی اختصاص دارد. با نگاهی گسترده به سنت‌های متنوع شیعی هم در اندیشه و هم در عمل و زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی آن‌ها، بررسی شیعه‌شناسی کمکی متمایز به پژوهش‌های کنونی درباره تشیع و ادغام آن در حوزه وسیع‌تر مطالعات اسلامی می‌کند.

ترجمه ماشینی: این مقاله چاپ انتقادی سه متن از متکلمان زیدیه قرن ششم/ دوازدهم یمن در رد مفاهیم فلسفی را ارائه می دهد. این سه متن قاضی جعفر بن احمد بن کتاب عبدالسلام البوهلی (متوفی 573/1177-78) کتاب الرساله المنصیفه لی المتکلمین و الفلاسیفه (مسأله النفس) و دو رساله الرصه الرأس د 584/1188)، المسائله الکاشیفه عن بوطلان شبهات الفلاسفه، ردی بر آموزه فیلسوفان در مورد ابدیت جهان، و مصائل فی ابطال القل بی الطالعظوم. -ṣūra wa-anna l-jism murakkab minhumā، رد هیلومورفیسم. رساله قاضی جعفر که تنها بخشی از آن به دست ما رسیده است، شامل چهار نقل گسترده از یک اثر فلسفی ناشناس است. اینها به طرز شگفت انگیزی شبیه به مواردی است که رکن الدین بن ملاحمی (متوفی 536/1141) در «تحفة المتکلمین فی الرد علی الفلاسفة» آورده است. به همین ترتیب، پاسخ‌های قاضی جعفر به استدلال‌های فیلسوفان، شباهت زیادی به پاسخ‌های ابن‌ملاحمی دارد. با این حال، مقایسه آیات مربوطه نشان می‌دهد که این احتمال که قاضی جعفر از «تحفة» ابن‌ملاحمی به‌عنوان منبع خود رجوع کرده باشد، به‌راحتی منتفی است. به نظر می‌رسد که هر دو بر منبعی مشترک و تاکنون ناشناس تکیه کرده‌اند که احتمالاً توسط نویسنده‌ای معتزلی نوشته شده است. بنابراین رساله قاضی جعفر یکی دیگر از نقدهای اولیه معتزلی بر فلسفه ابن سینا است که ممکن است تا حدودی روشنگر پذیرش فلسفه ابن سینا (متوفی 428/1037) در میان متکلمان قبل از ابن الملاحمی باشد.