آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

قرائات و رسم از مهمترین موضوعات علوم قرآنى است که از زوایاى مختلفی قابل‌بررسی است. برای شناخت صحیح این دو حوزه، بیان رابطه و تأثیر متقابل آن‌ها با تأکید بر دیدگاه ابن‌جزری که نقش ویژه‌ای در این دو علم دارد، ره‌یافت‌هایی جدیدی از این موضوع در پی خواهد داشت. روش تحقیق اﯾﻦ مقاله، با استفاده از منابع مکتوب این علم، توصیفی ـ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ و انتقادی اﺳﺖ. با ارائه دیدگاه ابن‌جزری که هر دو علم «قرائات» و «رسم المصحف» را توقیفی و وحیانی می‌داند، به بررسی موضوع پرداخته شده است. ابن‌جزری برخلاف دانشمندان دوره‌های پیش از خود، همانند فراء و ابن مجاهد، با طرح دیدگاه موافقت احتمالی و تقدیری، تمامی قرائات عشره و معروف را با معیار موافقت رسم‌المصحف سازگار معرفی کرده است. از دوره وی (قرن نهم هجری قمری) تا امروز، این دیدگاه موردتوجه بوده است. هرچند ازنظر شیعه، دیدگاه ابن‌جزری دارای اشکال است؛ نتایج آن نیز مشکلاتی را به دنبال دارد. ازجمله این اشکالات، آن است که با شرط موافقت احتمالی، قرائات شاذ و ضعیف نیز می‌توانند در بین قرائات صحیح قرار بگیرند، یا حداقل برای برخی چنین شبهه‌ای را ایجاد کنند. درعین‌حال، هماهنگی و موافقت قرائت با رسم‌المصحف را بدون شک باید یکی از معیارهای قرائت صحیح دانست. از دیگر نتایج این بررسی، آن است که در مناطقی که قرائات خاصی در آن رواج داشته، مصاحف نیز بر اساس آن قرائات نوشته می‌شده است و عملاً تأثیر عملی قرائات بر رسم قابل‌مشاهده خواهد بود.

انسان، موضوع تعلیم و تربیت است؛ تعریف و ماهیت او، مبدأ و غایت او، ساختار آفرینش او و نیز ابعاد رفتاری او، فلسفۀ تعلیم و تربیت را از جهات گوناگون تحت تأثیر قرار می‏دهد. جهت‏گیری تعلیم و تربیت در مکاتبی که: انسان همسان حیوانات تعریف می‏شود، غایت او از سنخ هدف‏های محدود دنیوی است، ساختار وجودی او تک‏بعدی و جسمانی محض بوده و ویژگی‏های مطلوب او ناظر به صفاتی مشترک با حیوانات باشد، بسیار متفاوت است با جهت‏گیری آن در نظام فکری که به وجود فصل ممیّز انسان از حیوان، غایت̀مندی، ساختار وجودیِ دو یا چندبُعدی با اصالت روح و صفات الهی برای انسان قائل است. مولفه‎های تعلیم و تربیت به‏منزلۀ متغیرهای وابسته‏ای برای صفات انسان است و انسان‏شناسی دلالت-های فراوانی در چیستی، امکان و ضرورت، و چگونگی تعلیم و تربیت دارد. از آن̀جا که کامل̀ترین شناخت از انسان، با مراجعه به معرّفی خالق او به̀دست می̀آید، این پرسش مطرح است که آموزه‏های اسلامی، چه دیدگاهی دربارۀ انسان دارند و این دیدگاه چه دلالت‌هایی در فلسفۀ تعلیم و تربیت دارد؟ این رساله پرسش فوق را از دیدگاه آیت‌الله جوادی آملی، به‏عنوان یکی از برجسته‏ترین مفسران قرآن، که رویکرد صدرایی را در تفسیر آموزه̀های اسلامی معتبر و صحیح دانسته و نظریات ایشان بازتاب̀های فراوانی در میان اندیشمندان اسلامی داشته است، مورد بررسی قرار داده و بر پایۀ نگرش انتقادی به آن، چارچوب مفهومی جایگزین معرفی کرده است.از دیدگاه آیت̀الله جوادی آملی، انسان موجودی جسمانی روحانی است که قوام ماهیت او به روح الهی، تعلیم قرآن و بیان، فطرت، خلافت الهی و شکر است. برآیند این ویژگی̀ها به̀عنوان حیّ متأله، انسان را از سایر جانداران متمایز می̀سازد. تحصیل انسانیت و همۀ کمالات انسانی، در گرو رسیدن به مراتب حیات متألهانه است. این مبدأ صوری، پیوندی عمیق دارد با غایت انسان که "عبادت خدا" در مقام عمل، "شناخت اسما و صفات الهی" در مقام علم و معرفت، و "تخلق به اخلاق الهی" در ساحت اخلاق است. فطرت که ناشی از بُعد روحانی انسان است، مهم̀ترین سرمایه برای تحقق حیات متألهانه است و تکیه بر فطرت می̀تواند به همۀ شناخت̀ها، گرایش̀ها و اعمال انسان، در مسیر صیرورت آگاهانه و اختیاری جهت الهی دهد. در مقابل، طبیعت که ناشی از بُعد جسمانی است، زمینۀ گرایش به خوی̀ها و رفتارهای حیوانی در انسان ایجاد می̀کند. قلب انسان، حقیقت او، روح مجرد او، جایگاه فطرت و محل دریافت الهامات الهی است. عقل، از قوای ادراکی است که از گزند وهم و خیال مصون است و مطالب نظری و عملی را مورد بررسی قرار می̀دهد تا به حکمت نظری و حکمت عملی دست یابد. انسان دارای شئون علمی - مشتمل بر حواسّ، خیال، وهم و عقل - و شئون قدرت - شامل اراده و توانایی استعمار و تسخیر و توان برتر حرکتی - و غضب است که اعتدال همگی در قرار گرفتن تحت نظر عقل است. آزادی که نتیجۀ برخورداری انسان از عقل، و نافی جبر و تفویض است، امکان انتخاب مسیر زندگی را برای انسان فراهم می̀سازد. بر این اساس، تربیت فرایندی عقل̀محور است که ضمن اصالت بخشیدن به حیات متألهانه و حرکت در مسیر غایت آفرینش انسان، روابط مکانیکی را نفی می̀کند و پرورش عقل نظری را در سایۀ آزادی، مهم̀ترین وجهۀ همت خویش قرار می̀دهد. اقتضای شئون جسمانی - روحانی انسان، دسته̀بندی تربیت در دو گونۀ تربیت جسمانی و روحانی با زیرمجموعه̀های تربیت عاطفی، تربیت ارادی، تربیت عقلانی، تربیت اخلاقی و تربیت علمی – معرفتی است. متربی، محور تربیت است و اصول تربیت عبارت̀اند از: خدامحوری، عقلانیت و آزادی و آزادگی؛ و ...

«میزان» به عنوان یکی از آموزه‌های قرآنی و دینی، از مراحل سنجش اعمال در قیامت است. «میزان» در لغت به معنای «وسیلۀ سنجش و اعتدال» است. «میزان» تنها به سنجش اجرام خلاصه نمی‌گردد و کاربردهای فراتری از ترازوی ظاهری دارد چه حقیقی باشد مثل «میزان الحرارة» و چه مجازی مثل وزن شعر وترازوی عدل.«میزان» در قرآن به دو گونۀ کلی به کار گرفته شده است: ترازوی داد و ستد در دنیا، ترازوی اعمال در روز جزا. «میزان» مورد اتفاق تمام مسلمین است ولی در مورد آن، سخنان مختلفی بیان می‌شود. برخی می‌گویند «میزان» در روز جزا ترازویی است مثل ترازوی دنیایی(نظریه «میزانِ محسوس»)، اکثر اهل سنت قائل به این سخنند؛ برخی دیگر «میزان» در آموزه‌های دینی را تمثیلی از عدل و برقراری آن در روز جزا می‌دانند(نظریۀ عدل)، این سخن در بین شیعیان و معتزله رایج است؛برخی معتقدند که «میزان» در روز جزا امامان معصوم و حجج الهی هستند که به وسیلۀ آنها اعمال سنجیده می‌شود(نظریه «میزان به معنای حجج الهی»)، این بیان نیز در کتب روایی شیعه است؛ و علامه طباطبایی براساس آیۀ اعراف/8، این معیار را حق می‌داند(نظریۀ حق) برخی نیز در جمع‌بندی آیات تنها به معنای لغوی آن بسنده می‌کنند(نظریۀ معنای لغوی).در این رساله فارغ از نتیجۀ نهایی، کاملترین استدلال‌ها، آیات و روایات با چینش معناداری برای اثبات هر یک از نظریه‌ها آورده شده است.بیشترین بحث‌ها بین نظریۀ «میزان محسوس» و «عدل» است.مهمترین اشکال به نظریۀ «میزان محسوس»، «نبودِ قابلیت وزن شدن برای اعمال» است. اهل سنت در پاسخ به این اشکال، سخنانی مثل وزن شدن نامۀ عمل، تبدیل شدن اعمال به اجرام توسط خداوند و تغییر وزن خود افراد با اعمالشان بیان می‌کنند و برای اثبات آن نقل‌هایی را می‌آورند که ضعف مستندات (معمولا نقل‌ها از غیر پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) است و نیز تنها در کتب اهل سنت بیان شده است) باعث شده است که این نظریه رد شود. در مقابل اشکالی بر نظریۀ عدل گرفته می‌شود مبنی بر اینکه این نظریه موجب منتفی شدن اصلِ وجود «میزان» در قیامت می‌شود. این سخن درست است اما باید دید که مستندات این نظریه در مقابل این اشکال یارای مقابله دارند یا نه. مقدمات این نظریه به وسیلۀ آیات، روایات و لغت قابل اثبات است، اما مستندات این نظریه(مخصوصا روایت امام صادق (علیه السلام)، مهمترین دلیل نظریۀ عدل) بیانگر رد وجود «میزان» نمی‌کنند و تنها نظریۀ «میزان محسوس» را رد می‌کنند.مرز نظریۀ مختار، «میزان محسوس»و ردّ اصلِ وجود «میزان» است. با تقریر جدیدی از روایت امام صادق (علیه السلام)، بیان جدیدی از نظریه عدل شکل می‌گیرد که این نظریه را نیز مثل نظریات «حجج الهی» و «حق» در دامنه نظریات مختار قرار می‌دهد.نظریۀ عدل گستردگیِ بیان بسیار بیشتری میان مفسرین شیعه و سنی دارد، هرچند نظریه حجج الهی به علت مستندات بیشتر و محکم‌تر، استحکام بیشتری دارد.نظریۀ حق نیز با پشتوانۀ قرآنیِ و همگانی بودن آن(می‌تواند مورد قبول شیعه و سنی باشد)، موجب تقویت آن در بین نظریات می شود. هر چند می‌توان هر یک از نظریات مختار را، منظر و بیان متفاوتی از یک واقعیت دانست.فصلی به شاخصه‌های «میزان» از منظر روایات پرداخته شده است که مهمترین بخش آن‌، دلایل سنگینی و سبکیِ «میزان» در روایات است. مهمترین نتایجی که در بخش پاسخ به سوالات حاصل شد، از این قرارند: دلیل کاربرد «میزان» به صورت جمع(موازین) در قرآن این است که «موازین» جمعِ وزن شونده‌ها(تعدد اعمال هر فرد مثل روزه‌ها، نمازها و ...)را نشان می‌دهد؛ اینکه برای عده‌ای از بهترین افراد مثل امامان و انبیا و شقی‌ترینِ بشر مثل کافران، ترازویی نهاده نمی‌شود، از مسلمات قرآنی و حدیثی است؛ معنای سنگینی و سبکی ترازو، رجحان نیکی‌ها بر بدی‌هاست. نحوۀ سنجش در «میزان» نیز در فصل پاسخ به سوالات بررسی شده است.

چکیده:امامت موضوع بسیار مهم و اساسی و البته مورد اختلاف بین فرق اسلامی است، از سویی دیگر تمام فرق اسلامی در قرآن متفق القول هستند، بر همین مبنا بر آن شدیم در تحقیق پیش رو مسئله امامت در قرآن مورد مداقه قرار گیرد.

بنابر حدیث شریف ثقلین، عترت و قرآن همواره ملازم و همراه یکدیگرند؛ لذا برای فهم کامل کتاب خدا مرجعی کامل‌تر از عترت وجود ندارد، با این وجود أئمه اطهار: تفاسیر خود از آیات را بدونقرائن و شواهد عقلی و نقلی بیان نمی‌نمودند.استخراج آیاتی که در شأن أئمه اطهار: نازل شده است اهمیتی بسزایی در نشان دادن حقانیت أئمه اطهار : خواهد داشت. یکی از سور قرآن که در آن آیات فراوانی در شأن اهل بیت : مشاهده می شود سوره نساء می‌باشد. در بررسی آیات قرآن از منظر روایات، آیاتی مشاهده می‌شود که طبق فرمایش أئمه اطهار: در شأن اهل بیت : نازل شده است، در حالیکه در نگاه اول ممکن است معنا و تفسیری بر خلاف آن به چشم بخورد.هدف اینتحقیق دست یابی به استدلالات نهفته درآیات سوره نساء می‌باشد. آن دسته از آیاتی که به فرموده أئمه: درمساله امامت و یا مقامات الهیایشان نازل شده است. در این راستا، به منظور استخراج این آیات، از مجامع حدیثی شیعی (کافی، بحارالانوار، ...) و برای بررسی تفاسیر رایج آیه از تفاسیر (المیزان، مفاتیح الغیب، الکشاف، ...)استفاده گردید.سپس بارجوع به تفاسیر روایی (فرات، عیاشی، البرهان، نور الثقلین، الدر المنثور، ...)و مجامع حدیثی اهل سنت برای تفسیر ائمه : شواهد و مویداتی از قرآن، حدیث و عقل ارائه می‌گردد.از دستاوردهای مهم این پژوهش؛ رسیدن به وجه استدلالی بیان أئمه : از آیات می‌باشد؛ مخصوصاً در جایی که این استدلالات در اثبات أمر امامت و حقانیت أئمه اطهار: به کار گرفته شود.کلید واژه‌ها : سوره نساء، آیات امامتی، استدلال، امامت، أئمه:، روایات، تفسیر، ثقلین، مفسران .

جایگاه خاص ادعیه ماثوره در فرهنگ و معارف شیعه و امیرالمومنین علی علیه السلام و تنوع ادعیه منقول از ایشان با توجه به رخدادها و مسائل اتفاق افتاده در طول زندگی ایشان که در زندگی معصومین دیگر (علیهم السلام) وجود ندارد و عدم بررسی درون و برون متنی ادعیه حضرت که ناظر به چه موضوعاتی است گونه ای ادعیه آموخته شده به حضرت و توسط حضرت و ...لزوم مطالعه ادعیه حضرت را بیشتر می نماید.

در متون دینی، در خصوص رحمت الهی و بروز آن در روز قیامت بیان‌های بسیاری وجود دارد؛ گونه‌های رحمت، مواقف بروز رحمت الهی، مشمولان و محرومان از آن از جمله موضوعاتی است که در این پایان‌ نامه بدان پرداخته شده است.خداوند به صفت رحمت خود، به موجودات هستی عنایت فرمود و در این میان انسان را آفرید و به او قدرت و اختیار بخشید تا با اعمال خود در دنیا که بازار جمع‌آوری موجبات رحمت الهی است، خود را به رحمت بی‌منتهای الهی و استقرار در آن موفق بدارد. قیامت جلوه‌گاه این رحمت الهی است و هر کس هر اندازه، موجبات رحمت الهی را کسب کرده باشد، به رحمت خداوند نائل می‌شود.گونه‌های بروز رحمت خداوند در روز قیامت، مغفرت، عفو و فضل الهی است. مغفرت الهی، پوشاندن و پاک کردن گناه است. عفو الهی، درگذشتن از گناه و از بین بردن اثر گناه و عقوبت است. فضل الهی، احسان و لطفی است که خداوند به انسان‌ها ارزانی می‌دارد. خداوند از انسان‌ها می‌خواهد علاوه بر سعی و تلاش در دنیا، رحمت‌ را از خداوند درخواست کنند.رحمت الهی در مواقف قیامت از جمله در موقف حساب، میزان، صراط، حوض و اعراف جلوه‌گری دارد. خروج برخی از آتش بعد ازمدتی عذاب کشیدن هم، از جلوه‌های دیگر رحمت الهی در قیامت است. اگرچه در داخل جهنم هم رحمت خداوند شامل برخی افراد می‌شود. شفاعت هم از جمله جلوه‌های تام و تمام رحمت الهی در قیامت است، رحمتی که به واسط? شافعان به بندگان می‌رسد. بهشت و نعمت‌های آن نیز، رحمت کامل خداوندی برای مومنان شایسته است.حسن ظن به خدا و باور صحیح داشتن به خداوند که موجب خوف و رجای واقعی به خداوند می‌شود، مهربانی به انسان‌ها، شیعه بودن و ... از جمله موجبات اصلی رحمت الهی است و نا‌امیدی از رحمت الهی، نداشتن رحمت نسبت به انسان‌ها، بغض و کینه نسبت به اهل بیت (علیهم السلام) و ... از جمله موجبات دوری از رحمت الهی است.رحمت الهی در دنیا و قیامت بسیار گسترده است. رحمت گسترد? خداوند شامل کسانی می‌شود که خود را در گستردگی آن قرار دهند و برای رسیدن به آن، تلاش کنند و هر قدر بیشتر طلب کرده، تلاش کنند، به همان میزان به رحمت الهی نائل می‌شوند.بیان و توجه به گستردگی رحمت الهی در قیامت، علاوه بر اصلاح باور و رویکرد نسبت به عقایدِ راستین، موجب امید و رجای واقعی نسبت به رحمت الهی و حسن ظن به خدا و ایجاد تعادل در امر خوف و رجا می‌شود.این تحقیق به صورت کتابخانه‌ای در آیات قرآن، روایات، کتب معادی، حدیثی و تفسیری شیعه انجام شده است و به حوز? روایات اهل سنت ورودی صورت نگرفته است. در این پایان نامه تلاش شده است تا به عنوان اولین تحقیق به صورت خاص در زمین? رحمت الهی در قیامت، جوانب مختلف این مسأله را مورد بررسی قرار داده باشد.

فلاسف? اسلامی معتقد به سریان ضرورت علّی ـ معلولی در هم? ارکان جهان هستی بوده و جهان را به صورت سلسله‌ای منظم و پی در پی از علل و معالیل تصویر می‌کنند. به اعتقاد ایشان هم? پدیده‌های ممکن الوجود در جهان هستی معلول ضروری علّت‌های خویشند. این قاعده در مورد افعال اختیاری نیز صادق است و همین مطلب شبه? اعتقاد به جبر علّی ـ معلولی در میان فلاسفه را به وجود می‌آورد. فلاسفه با رد اتهام جبر به توضیح نحو? مختار بودن انسان‌ها پرداخته و ملاک‌های مختلفی را برای آن بیان می‌کنند که یکی از قدیمی‌ترین و مشهورترین آن‌ها «مسبوقیت فعل به اراده» است. این ملاک خود با تقریرهای مختلفی بیان شده است.اولین آنها آن است که گفته میشود: «مختار آن کسی است که فعلش در پی اراده از او سر میزند، نه آنکه اراده اش نیز در پی اراده باشد.» دومین ملاک در تعریف قدرت است که گفته شده است: « فاعل به گونه ای باشد که اگر بخواهد فعل را انجام دهد و اگر نخواهد فعل را انجام ندهد.» سومین بیان نیز اشاره به این است که: «واجب کردنی که به واسطه ی اختیار باشد، منافاتی با نختار بودن فاعل ندارد.» متکلمین اصولی مکتب میرزای نائینی چنین ملاکی را مصحّح فعل اختیاری ندانسته و اشکالاتی را بر آن وارد می‌دانند. به اعتقاد ایشان تا زمانی که علیت فلسفی در افعال اختیاری پذیرفته شده باشد‍ راهی برای پاسخ به شبهه جبر باقی نخواهد ماند. ایشان بر آنند که اگر اراده جبری دانسته شود، هیچ نقطه‌ای که در آن فاعل، فارغ از ضرورت علی ـ معلولی توان انتخاب هر یک از طرفین فعل و ترک را داشته باشد‍ یافت نمی‌شود.به اعتقاد ایشان ملاک‌های فلسفی خروج از محل نزاع بوده و تعاریف ارائه شده نیز اصطلاحی است و لذا شبهه جبر همچنان به قوت خود باقی خواهد ماند.

در این رساله به بررسی چگونگی تحقق شرک در عقاید وهابیان از منظر قرآن و روایات پرداخته شده است.