آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه کارشناسی ارشد در مورد لحظات تعالی در مواجهه با دیگری توسط یکی از مهمترین فیلسوفان عصر ما، امانوئل لویناس است. بافت تاریخی مبتنی بر فلسفی با اصطلاح چرخش زبانی نشان داده می شود که نشان دهنده تغییر تفکر در قرن بیستم است. برای تشریح این تغییر، این تز چندین مقاله فلسفی و کلامی را برای بحث به ارمغان می آورد که منجر به مشکل قدرت در فرآیند شناخت می شود. این تحقیق با ارائه نوشته‌های دیتریش بونهوفر، کمکی به گفتمان سیستماتیک-الهیاتی درباره آشکار شدن خدا در درون روابط و اخلاق خواهد کرد. علاوه بر این، پلی بین تفکر ضد سازندگی پست مدرن و وظیفه الهیات مستمر استفاده از زبان انسانی برای کشف وجود خدا ایجاد می کند.

ویتگنشتاین متاخر و گادامر معتقدند فهم متضمن کاربرد است. در اندیشه آنها، حضور «دیگری» در فهم راستین نمایان می شود. ویتگنشتاین برآن است که ما نمی توانیم هیچ شکل زندگی خاصی را مستقل از شکل های دیگر زندگی بفهمیم. گادامر نیز می گوید «من» نسبت به گفته های دیگری گشوده است، زیرا گفتگوی واقعی فقط با چنین گشودگی ای میسر می شود. از دیدگاه ویتگنشتاین، اساسا داشتن زبان خصوصی برای انسان مقدور نیست، زیرا قواعد حاکم بر کاربرد واژه های مبین حسیات، قواعدی همگانی و اجتماعی اند. ما این قواعد را در صحنهجامعه و در گفتگو با دیگران یاد می گیریم و به کار می بندیم. نزد گادامر نیز زبان محیطی است که در آن، دو طرف گفتگو به فهم متقابل می رسند و ویژگی هر گفتگوی راستین این است که دو طرف گفتگو برای دیدگاه و گفته های یکدیگر ارزش قائل باشند.

این‌ مقاله تلاش کرده است تا از طریق برقراری گفتگویی مفروض بین هانا آرنت و امانوئل لویناس نشان دهد که جوهر سیاست را باید در فراسوی «سیاست واقعی» و‌ کارگزار آن یعنی دولت جستجو کرد و چون چنین است، سیاست را باید نیازمند بازاندیشی ریشه‌ای، رادیکال و جدی دانست. این بازاندیشی ولی هم‌ باید از طریق گشودن ساخت سیاست برای مهیا ساختن آن جهت ظهور امکانات جدید صورت پذیرد، هم از طریق ساخت­گشایی اخلاق و تعمیق و توسعه آن از سطح فردی و نصیحت‌الملوکی به سطح «من در ما»ی معاصر و هم از طریق باز تفسیر رابطه سیاست و اخلاق که پیشاپیش در فرایند داوری ساخت‌گشایانه قرار گرفته­اند و مهیای برقراری رابطه­ای شده ­اند که خادم و مخدوم ندارد. در نتیجه چنین تاملات همزمانی، احتمالا مبانی آنچه در این مقاله سیاست اخلاقی خوانده شده است، می‌تواند در حد کلیات روشن گردد. مقاله بدین ترتیب، بر پایه خطوطی که بیان شد، سه پرسش دیرین را بار دیگر به میدان می‌آورد: سیاست چیست؟ اخلاق چیست؟ سیاست اخلاقی چیست؟ پرسش اول را مقاله بر پایه آراء آرنت و برجسته ساختن مفاهیمی مانند کثرت به جای وحدت، حوزه عمومی به جای حوزه خصوصی و صلح به جای جنگ پیش برده است؛ پرسش دوم را با تکیه بر فلسفه ورزی لویناس پیرامون اخلاق و تاکید بر مفاهیمی مانند تقدم فهم بر شناخت، تقدم دیگری بر من و تقدم فرد بر سرزمین سامان داده است و در نهایت پرسش سوم را از طریق برقراری نوعی نسبت بین آراء دو متفکر مذکور و مفاهیم مشترکی مانند مسئولیت در قبال دیگری، تقدم منافع انسانی بر منافع ملی و مفهوم جدیدی از دولت صورت­بندی کرده است.

ترجمه ماشینی : از گزارش هوسرل در مورد توجه تا چرخش اخیر به آخرت شناسی در پدیدارشناسی «الهیاتی»، آینده همیشه جنبه کلیدی نظریه های پدیدارشناختی زمان بوده است. این کتاب اولین تأمل پایدار را در مورد اهمیت آینده برای خود روش پدیدارشناسی ارائه می دهد. در ردیابی توسعه این موضوع، نویسنده نشان می دهد که تنها درک درست از ماهیت دوگانه آینده (به عنوان قانون اساسی و به عنوان باز بودن) می تواند راهی را که در آن پدیدارشناسی موضوع و جهان را به هم نزدیک می کند، روشن کند. از این رو آینده ما را به محوریت وعده پدیدارشناسی اشاره می‌کند و پدیدارشناسی را به‌عنوان رشته‌ای قول‌دهنده از نو می‌سازد. این کتاب که به وضوح نوشته شده و به دقت استدلال شده است، بینش تازه ای را در مورد منشأ پدیدارشناختی چرخش «الهیاتی» و نتایج پدیدارشناختی هوسرل، لویناس و دریدا ارائه می دهد. با بررسی دقیق مضامین پروتشن، آخرت شناسی و مسیحا، خواندن آن برای هر کسی که به پدیدارشناسی، فلسفه دین، ساختارشکنی، یا الهیات فلسفی علاقه دارد ضروری خواهد بود.

ترجمه ماشینی: از گزارش هوسرل در مورد توجه تا چرخش اخیر به آخرت شناسی در پدیدارشناسی «الهیاتی»، آینده همیشه جنبه کلیدی نظریه های پدیدارشناختی زمان بوده است. این کتاب اولین تأمل پایدار را در مورد اهمیت آینده برای خود روش پدیدارشناسی ارائه می دهد. در ردیابی توسعه این موضوع، نویسنده نشان می دهد که تنها درک درست از ماهیت دوگانه آینده (به عنوان قانون اساسی و به عنوان باز بودن) می تواند راهی را که در آن پدیدارشناسی موضوع و جهان را به هم نزدیک می کند، روشن کند. از این رو آینده ما را به محوریت وعده پدیدارشناسی اشاره می‌کند و پدیدارشناسی را به‌عنوان رشته‌ای قول‌دهنده از نو می‌سازد. این کتاب که به وضوح نوشته شده و به دقت استدلال شده است، بینش تازه ای را در مورد منشأ پدیدارشناختی چرخش «الهیاتی» و نتایج پدیدارشناختی هوسرل، لویناس و دریدا ارائه می دهد. با بررسی دقیق مضامین پروتشن، آخرت شناسی و مسیحا، خواندن آن برای هر کسی که به پدیدارشناسی، فلسفه دین، ساختارشکنی، یا الهیات فلسفی علاقه دارد ضروری خواهد بود.

ترجمه ماشینی : پایان نامه او به بررسی سیستم های اخلاقی ایجاد شده در پاسخ به بحران هولوکاست توسط امانوئل لویناس، الی ویزل و ریچارد روبنشتاین می پردازد. قبل از هولوکاست، فیلسوفان یهودی اروپایی اخلاق را در متافیزیک سنتی پایه گذاری کردند. بر خلاف پیشینیان خود، لویناس، ویزل و روبنشتاین همگی اخلاق را با پایه‌گذاری اخلاق در تجربه زمانی رنج به جای هستی‌شناسی یا الهیات، «فلسفه اول» می‌سازند و عمداً دیدگاه‌های اخلاقی را که ریشه در ادعاهای متافیزیکی سنتی دارند، رد می‌کنند. با درجات مختلف موفقیت، همه آنها از متون و سنت های یهودی برای انجام این کار استفاده می کنند. کاربرد آنها از منابع یهودی هم ارتدکس و هم بدیع است و نشان می دهد که چگونه رویکردهای فلسفی به اخلاق می توانند از دین بهره ببرند. رنج نه تنها به اولویت اول اخلاق تبدیل می شود، بلکه تجربه ای است که به طور همزمان پاسخ اخلاقی را ضروری و فعال می کند. بر اساس این دیدگاه، انسان‌ها لوح‌های سفیدی نیستند که ارزش‌هایشان منحصراً از طریق فرهنگ و آموزش اخلاقی مشخص شود. همانطور که توسط deontologists استدلال می شود، آگاهی انسان بیدار یا حتی اساساً توسط عقل ساخته نمی شود. در عوض، آگاهی با تأثیرپذیری و حساسیت به عنوان توانایی های به هم پیوسته ای که به طور هماهنگ برای ایجاد پاسخ اخلاقی کار می کنند مشخص می شود. این پایان‌نامه استدلال می‌کند که اگر آنچه پاسخ اخلاقی را ممکن می‌سازد در آگاهی انسان قرار گیرد تا در متافیزیک یا فرهنگ، جهت‌گیری مجدد فلسفه به سمت بررسی تأثیرپذیری انسان و نقش آن در پاسخ اخلاقی ضروری است. هر سه متفکر مورد بررسی فعالانه در برابر طبقه بندی مقاومت می کنند و این ادعاها را رد می کنند که یک سیستم فلسفی واحد را می توان با موفقیت در تمام جنبه های زندگی به کار برد، و این پایان نامه یکی از سه پروژه مورد بررسی در اینجا را به عنوان متقاعد کننده ترین یا مهم ترین پروژه انتخاب نمی کند. در عوض، بررسی می‌کند که چگونه کار لویناس، ویزل و روبنشتاین ممکن است ترکیب، ساخته و گسترش یابد تا اخلاقی را شکل دهد که عمیقاً از تجربیات بشری آگاه است و رنج‌های انسانی و غیرانسانی را به بزرگترین اولویت‌های ما تبدیل می‌کند.

دغدغه و هدف اصلی در این مقاله بررسی و مقایسة جایگاه مفاهیم سوبژکتیویته، دیگربودگی و اخلاق در اندیشة لکان و لویناس است. نحوة مواجهة این دو متفکر به موضوعات مذکور با نقد و به چالش کشیدن سوبژکتیویسم عقلانی و اخلاق فلسفة مدرن همراه بوده است. بر همین اساس مرکززدایی از سوژة خودبنیاد، تقدم دیگری در شکل‌گیری سوبژکتیویته و بازتعریف اخلاق از جمله مبانی مشترکی است که در ارائة خوانش جدید آن‌ها از سوژه راهگشا بوده است. با این وجود لکان و لویناس در تلاش برای تبیین معنای دیگری، دلیل برتری آن بر سوژه و همچنین بازتعریف اخلاق تفاسیر، بینش‌ها و نتایج متفاوتی اتخاذ کرده‌اند. مدعا و یافتة اصلی این نوشتار این است که نقطة گسست لکان و لویناس در پرداختن به دو وجه متفاوت دیگربودگی است که به خوانش متفاوتی از سوبژکتیویته و اخلاق نیز انجامیده است. لکان به توصیف و تبیین ساختاری می‌پردازد که دیگری در آن به انقیاد سوژه می‌پردازد و لویناس تمامیت‌خواهی امر همان را عامل سرکوب و نفی دیگری قلمداد می‌کند. چنین نگرشی آن‌ها را به دو نوع اخلاق مجزا نیز رهنمون ساخته است. از یک سو هستة بنیادی اخلاق نزد لکان امر واقع است که در آن امر بیکران میل همواره به شکل اختلالی در ساحت نمادین بروز می‌کند و خلأ و تضادهای واقعیت را افشا می‌کند. از سوی دیگر بنیاد اخلاق لویناس مسئولیت‌پذیری تقارن‌ناپذیر سوژه در معرض چهرة دیگری است که در آن التزام و تعهد به دیگری مقدم بر هر اختیاری است.