آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: من خوانش جدیدی از مجموعه ای از تفاسیر فلسفی قاره ای از ماهیت اگزیستانسیالیسم را پس از چرخش دیالوگ پیشنهاد می کنم. این تجزیه و تحلیل بر مطالعه موردی خاصی از شخصیت ابراهیمی در کتاب مقدس به عنوان یک مورد متمرکز خواهد بود. بررسی‌های فلسفی آن امکان در نظر گرفتن رویکردهای متفاوت اما مرتبط را از طریق مطالعه و بازخوانی شخصیت ابراهیم می‌دهد، که با بازخوانی معروف کی‌یرکگور از قربانی شدن اسحاق آغاز می‌شود. این پژوهش با توجه به گرایش فلسفی قاره‌ای بر تفاسیر از زمان کی یرکگور تمرکز خواهد کرد. چهار متفکری که من آورده‌ام، همگی نقدها و حتی ردهایی از موضعی صرفا وجودی ارائه کردند. این موقعیت ها در این زمینه شناخته شده است. با این حال، اگزیستانسیالیسم با وجود این چهار نقد از الگوی کی یرکگارد از ابراهیم، ​​هرگز در عمل غلبه نمی کند. من این را از طریق تحلیل موردی از تفسیرهای شخصیت ابراهیمی در کتاب مقدس نشان خواهم داد، و نشان خواهم داد که چگونه کی یرکگور در فلسفه گفتگو و حتی ساختارشکنی حضور دارد. از نظر فرانتس روزنزوایگ، موضع او رابطه‌ای است و بنابراین نسبت به آمادگی ابراهیم برای قربانی کردن، مجذوب و در عین حال دوگانه است. امانوئل لویناس تاکید کی یرکگور بر موضوع/فعالیت (نام های مناسب و آزادی دشوار) را تحسین می کند. ژاک دریدا شور و شوق ابراهیم (هدیه مرگ و آبراهام به عنوان دیگر) را تحسین می کند. و برای ژان لوک ماریون، فداکاری آبراهام تسلیم نفس نیست، بلکه عمل پدیدارشناختی نمادی از بازگشت یک هدیه است.

ترجمه ماشینی : "این مهمتر از همه: برای خودت صادق باشد" یک ایده آل - یا تظاهر - به همان اندازه به هملت تعلق دارد که به قلمروهای سیاست و رسانه های اجتماعی امروزی که به دقت طراحی شده اند. اما اگر «خود واقعی» ما «بهترین» ما نباشد چه؟ پرتره‌های انتخاب شده اینستاگرام از اصالت اغلب به تناقض خود اجرایی ما خیانت می‌کند: اخلاص ما را ملزم می‌کند که همان چیزی باشیم که واقعاً هستیم، اما اخلاق بهتر است. هاوارد پیکت با تکیه بر نوشته های امانوئل کانت، سورن کی یرکگارد و امانوئل لویناس، دفاع واضحی از «نفاق با فضیلت» ارائه می کند. فتیش ما برای شفافیت به ما امکان می دهد فراموش کنیم که خود ممکن است شایسته بیان نباشد و ممکن است در عمل بیان به طور غیراخلاقی خودشیفته شود. این متفکران بزرگ با هوشیاری نسبت به این دوگانگی، از روش‌های ناسازگار وجودی حمایت می‌کنند. بازاندیشی در صداقت و اصالت، ارزیابی جدید و جذابی را نه تنها از اخلاق نمایشی، بلکه از تئاتری بودن اخلاق ارائه می‌کند، با این ادعا که دنبال کردن خود ایده‌آل، مستلزم اجرای رابطه‌ای و کنایه‌آمیز هویت است که فراتر از مفهوم ناب فردگرایی بیانی است.