مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب میراث مکتب لووف-ورشو را هم از منظر تاریخی و هم از منظر فلسفی ارائه می‌کند. دیدگاه تاریخی بر آغاز و پایان دراماتیک مدرسه که با وقوع جنگ جهانی دوم به وجود آمد، متمرکز است. از سوی دیگر، دیدگاه فلسفی طیف وسیعی از مسائل از جمله مسائل منطقی، معرفت‌شناختی، ارزش‌شناختی و روان‌شناختی را در بر می‌گیرد و ماهیت بین‌رشته‌ای مطالعات انجام‌شده توسط کازیمیرز تواردوفسکی و شاگردانش را آشکار می‌کند. این جلد با سیزده مقاله متنوع و بدیع به سه بخش تقسیم شده است: تاریخ، فرهنگ و ارزش شناسی. روانشناسی؛ و منطق و روش. این کتاب نه تنها با بررسی تاریخ فلسفه که توسط مکتب لووف-ورشو ارائه شده است، وضعیت فلسفه معاصر را از منظر مفاهیم توسعه یافته توسط نمایندگان آن نیز بازتاب می دهد. علاوه بر این، مطالعات ارائه شده در این کتاب به مشکلات علم معاصر و ویژگی بین رشته ای متمایز آن می پردازد. بنابراین، این جلد نه تنها مجموعه‌ای از تحلیل‌های فلسفه مکتب لووف-ورشو است، بلکه تحقیقی در مورد بین رشته‌ای بودن علم و خود فلسفه است.

ترجمه ماشینی: همانطور که آثار متفکرانی مانند میشل فوکو، فرانوا ژاکوب، لویی آلتوسر و پیر بوردیو نشان می‌دهد، ژرژ کانگویلهم تأثیر شگرفی بر فلسفه علم و به طور کلی‌تر فلسفه فرانسه داشته است. در دانش زندگی، کتابی که بیست سال از مقالات و سخنرانی‌های او را در بر می‌گیرد، کانگویلهم مجموعه‌ای از تاریخ‌های معرفت‌شناختی را ارائه می‌کند که به دنبال ایجاد و روشن کردن مخاطرات، ابهامات، و ظهور مفاهیم فلسفی و زیست‌شناختی است که ظهور زیست‌شناسی مدرن را تعریف می‌کند. دگرگونی‌های زیست‌شناسی و پزشکی مدرن چگونه تصورات زندگی را شکل می‌دهند؟ مفاهیم فلسفی چگونه به ایده‌های زیست‌شناختی و شیوه‌های تجربی تغذیه می‌شوند و چگونه خود تغییر می‌کنند؟ چگونه دانش تجربه زندگی را خنثی می کند تا به انسان کمک کند آنچه را که زندگی بدون او، در او یا خارج از او ساخته است، دوباره بسازد؟ دانش زندگی تلاش کانگویلهم برای توضیح این است که چگونه حرکات دانش و زندگی بر یکدیگر تکیه می کنند. این کتاب که در سپیده دم انقلاب ژنتیک منتشر شده است و هنوز هم مربوط به امروز است، به تاریخچه نظریه سلولی، حرکت های مفهومی به سمت و دور از درک مکانیکی ارگانیسم، تداوم حیات گرایی، و ماهیت نرمال بودن در علم و موضوعات آن می پردازد.

به همان سیاق که پزشکی علمی همچون فیزیک نیست، فلسفه پزشکی قابل فروکاستن به فلسفه علم نیست.

ترجمه ماشینی: علم فیزیک مدرن از زمینه های علمی تخصصی تشکیل شده است که ریشه در کارهای آزمایشگاهی تجربی و بازنمایی های منطقی و ریاضی دارد. تبیین علمی معاصر به شدت از تفسیر دینی متمایز شده است، اگرچه، مسلماً، دانشمندان گاهی اوقات کار فلسفی تفسیر متافیزیک مکان، زمان و ماده را انجام می دهند. با این حال، به ندرت پیش می آید که متکلمان یا فیلسوفان به طور قانع کننده ای ادعا کنند که کار علمی دانشمندان فیزیکی و ریاضیدانان را انجام می دهند. سختی این تقسیمات و تمایزها نسبتاً جدید است. علم فیزیک مدرن از قرن هفدهم به آرامی و به تدریج از طریق تعامل بین اهداف و مطالب ریاضیات، الهیات و فلسفه طبیعی ابداع شد. ده مورخ علم در مقالاتی با تمرکز از تفاسیر قرن هفدهم از دنباله‌دارهای آسمانی تا توضیح قرن بیستم از ردیابی‌ها در اتاقک‌های حبابی، رشته‌های متافیزیکی و الهیاتی را نشان می‌دهند که همچنان زیربنای معرفت‌شناسی و عمل علوم فیزیکی و ریاضیات هستند، حتی در حالی که آنها در طول سه قرن گذشته به تخصص های انضباطی تبدیل شد. مقدمه این جلد، ادای احترام به اروین ان.هیبرت است، که تدریس و پژوهش او به این موضوعات پرداخته و باعث توجه به آن شده است.

ترجمه ماشینی: این مطالعه جامع فلسفه فیزیک هم موضوع را به افراد غیرمتخصص معرفی می کند و هم شامل کمک های اصلی و مهم بسیاری برای متخصصان این منطقه است. فیزیک مدرن به عنوان بخشی از فلسفه متولد شد و تا به امروز یک دغدغه فلسفی مناسب برای وضوح و انسجام ایده ها را حفظ کرده است. بنابراین، هر مقدمه ای برای فلسفه فیزیک باید بر توسعه مفهومی خود فیزیک متمرکز شود. این کتاب این پیشرفت را از گالیله و نیوتن از طریق ماکسول و بولتزمن تا اینشتین و بنیانگذاران مکانیک کوانتومی دنبال می کند. همچنین بحث از فیلسوفان مهم فیزیک در قرن هجدهم و نوزدهم و بحث های قرن بیستم وجود دارد.

ترجمه ماشینی: علم، ایمان و جامعه در توجه خود به علم به عنوان یک کار اساساً انسانی، کمکی اصیل و چالش برانگیز به فلسفه علم می کند. این کتاب پس از ظهور در سال 1946 به سرعت کانون بحث و جدل شد. او استدلال می‌کند که علم استفاده از «روش علمی» نیست، بلکه شامل رشته‌ای است که توسط دانشمندان به منظور کشف یک حقیقت عینی و غیرشخصی بر خود تحمیل می‌شود. وجود چنین حقیقتی و یافتن آن بخشی از ایمان دانشمندان است. پولانی معتقد است که اقتدارگرایی و شک گرایی هر دو، با حمله به این ایمان، به خود علم حمله می کنند.

ترجمه ماشینی: اگرچه رئالیسم انتقادی (به سبک ایان جی باربور) بسیار مورد مناقشه است، به طور گسترده ای به عنوان ابزاری برای ارتباط علم و دین شناخته می شود. آندریاس لوش با همدلی با رویکرد هرمنوتیکی حتی سخت‌گیرانه‌تر، برای تغییر رئالیسم انتقادی به به اصطلاح رئالیسم انتقادی سازنده استدلال کرده بود تا به علوم انسانی با نقش سازنده‌اش از موضوع در هر بحثی در مورد چگونگی پر کردن شکاف ظاهری اهمیت لازم را بدهد. بین رشته ها تا کنون رئالیسم سازنده-انتقادی او عمدتاً از نظر الهیاتی توسعه یافته است. این مقاله ارزیابی خواهد کرد که آیا رئالیسم سازنده-انتقادی به عنوان فلسفه علم و دین و مبنایی مناسب برای گفتمان علم و دین مناسب است یا خیر. باربور در گزارش اصلی خود از فلسفه انتقادی واقع‌گرایانه علم، توافق با داده‌ها، انسجام، دامنه و باروری را به‌عنوان معیاری برای علم خوب و همچنین برای دین مورد بحث قرار داد و آن را اصلاح کرد. این مقاله در مورد هر یک از معیارها در مورد اینکه باربور تا چه حد مفهوم مربوطه را، چه در علم و چه در دین، عدالت می‌کند، بحث می‌کند، و می‌پرسد که چگونه می‌توان در نهایت معیارها را برای یک پل شاید پایدارتر بین علم و دین، با تکیه بر این ایده اصلاح کرد. رئالیسم سازنده-انتقادی نظریه انسجام زمینه ای نیلز هنریک گرگرسن نقش مهمی در این زمینه ایفا خواهد کرد. نتیجه‌گیری معنای عمیق‌تری از معیار باروری را نشان می‌دهد، که ثمربخشی اخلاقی را نیز در بر می‌گیرد. از آنجایی که رئالیسم سازنده-انتقادی به طور کامل اهمیت نقش آگاه را در فرآیند شناخت تصدیق می کند، ما را از معرفت شناسی ناب به سمت اخلاق هدایت می کند. مشارکت: (1) بحث علم و دین، با الهام از رئالیسم انتقادی، عمدتاً به عنوان گفتمان الهیاتی درباره تأثیر علم بر دین شناخته می شود. (2) تحلیل معیارهای صدق در نسخه سازنده-انتقادی لوش از رئالیسم، تأکید بر مطابقت در علم و انسجام در علوم انسانی را پیشنهاد می‌کند. و (3) معنای عمیق تر معیار باروری در این موضع فلسفی برجسته شده است، از جمله ثمربخشی اخلاقی.

دانش فلسفه علم، معرفتی درجه دوم است که به پژوهش عقلی در باب روش و ساختار علم می پردازد. در دوران جدید، توجه به فلسفه علم، هم به خاطر پیشرفت علوم، و هم نقش بی بدیل علوم تجربی در میانه ی معرفت های بشری، افزایش یافته است. امروزه درس فلسفه علم از واحدهای الزامی یا اختیاری بسیاری دانشگاه ها در زمینه های دانشی مختلف است. سلسله جلسات پیش روی، درس های دکتر مهدی نسرین در دانشگاه صنعتی شریف در سال ۱۳۸۳ می باشد. این درس ها برای آشنایی مقدماتی با مباحث فلسفه علم ارایه شده است.

در قرن بیستم، بخش بزرگی از علم، به ابزاری راهبردی برای عمل سیاستی تبدیل شد. اعتماد مردم به علم این انتظار را به وجود آورد که برای مسائلی که نگرانی‌های جهانی یا محلی به وجود آورده، از جمله بحران‌های ‌زیست‌محیطی یا همه‌گیری‌های بزرگ، پاسخ‌های سریع و کافی به دست آورد. با این حال علوم عادی به دلیل جزئی‌نگری، قادر به پاسخگویی به این مسائل به نظر نمی‌رسیدند. واژه «علم پساعادی» به سیستم حل مساله‌ای اشاره دارد که در آن مسائلی از این جنس مورد بحث قرار می‌گیرند؛ مسائلی که دارای عدم‌قطعیت بالا، ارزش‌های محل‌بحث، ذی‌نفعان زیاد بوده و به تصمیم فوریتی نیاز دارند. در سیستم حل‌مسالۀ علم پساعادی، اجتماع بسط‌یافته‌ای از همتایان (که عموم مردم نیز از اعضای آن هستند) در فرایند ارزیابی کیفیت نقش ایفا می‌کنند. ادعا این است که در علم پساعادی رابطه میان امور واقع و ارزش معکوس شده و اینبار امرواقع است که از ارزش‌ها تبعیت میکند. در مقاله حاضر با تشریح و تعبیرِ مفهوم «علم پساعادی»، و شرح ابهاماتی که در دیدگاه ارائه شده وجود دارد، استدلال خواهد شد که مرز علم عادی و علم پساعادی، با افول نوعی نگرش مبتنی بر عقلانیت ابزاری (که در آن منطقِ جاری در نهادِ علم در خدمت هدفی از پیش تعیین شده قرار دارد) قابل‌توضیح خواهد بود. جایگزین مناسب عقلانیت ابزاری، عقلانیتی است که در آن هدف علم از روالی مبتنی بر مشاوره و مفاهمه حاصل خواهد شد.

ترجمه ماشینی: این پایان نامه به بررسی دیدگاه افلاطون در مورد ماهیت جهان طبیعی و چگونگی بررسی و تبیین آن می پردازد. سؤالات مهم این است که آیا افلاطون نسبت به تحقیق در مورد طبیعت مخالف بود، آیا دیدگاه های او بیش از حد غایت شناسانه بود، آیا روش شناسی او ضد تجربی بود و از مشاهده دقیق و تأثیرات مفید یا غیر مفید تأکید او بر ریاضیات جلوگیری می کرد. بحث اصلی این پایان نامه این است که تغییرات قابل توجهی در دیدگاه افلاطون در مورد ثبات کیهان و رابطه ریاضیات با جهان فیزیکی رخ داده است، و اینکه این تغییرات رویدادهای مهمی در تاریخ علم هستند. استدلال می‌شود که تغییرات هستی‌شناختی و معرفت‌شناختی مهمی نیز از دوره‌ی میانی وجود دارد، و افلاطون پاسخ‌های فلسفی و تاریخی جالبی برای بسیاری از پرسش‌هایی ارائه کرد که هر برداشت واقع‌گرایانه از علم باید با آن مواجه شود. در این مورد، وضعیت تیمائوس بحرانی است. استدلال می‌شود که سبک فلسفه نویسی افلاطون مبتنی بر دیدگاه‌های او درباره دانش است، و او آن‌قدر نمی‌خواهد ما را با جزمیت معرفی کند، بلکه ما را متحیر کند، چارچوب‌هایی برای حل مسائل به ما ارائه دهد و ما را به بررسی این مسائل بکشاند. برای خودمان این رویکرد در مورد تیمائوس اعمال می‌شود و استدلال می‌شود که یک سری فرضیه در مورد کیهان‌شناسی، ذهن و وضعیت معرفتی جهان فیزیکی برای ما ارائه می‌کند تا ارزش آن‌ها را قضاوت کنیم، بسیاری از اینها نشان‌دهنده پیشرفت‌ها در دیدگاه‌های دوره میانی است. یک نتیجه در اینجا خوش بینی معرفت شناختی بیشتر و ثبات بیشتر در جهان طبیعی نسبت به آنچه برخی گزارش های تیمائوس اجازه می دهد است. استدلال می‌شود که این رویکرد تیمائوس را زنده می‌کند، به آن اجازه می‌دهد تاریخ‌گذاری دیرهنگام داشته باشد، شکاف سبک را با دیگر آثار متأخر کاهش می‌دهد و پیامدهای مهمی برای درک ما از فلسفه علم افلاطون دارد.