جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تحقق تورات و معبد توسط مسیح، مقدمه ای مختصر برای الهیات مسیحی نجات در پرتو کمک های توماس آکویناس است. در این مطالعه قانع کننده، متیو لورینگ شش جنبه مهم سوتریولوژی را شناسایی می کند که هر یک از آنها با یک فصل جداگانه در کتاب مطابقت دارد. تمرکز اهرمی بر تاریخ بشریت درک شده در پرتو شریعت و عهدهای الهی، عیسی پسر متجسد خدا و مسیح اسرائیل، صلیب عیسی، دگرگونی در تصویر خدا، بدن عرفانی مسیح که همه انسانها به آن فراخوانده شده اند، و زندگی ابدی هدف لورینگ با در نظر گرفتن آموزه های ایمان به عنوان نقطه شروع، پاسخ به سؤالات مسیحیان و غیر مسیحیان است که می خواهند بیاموزند چگونه و برای چه هدفی عیسی بشر را "نجات" می بخشد. کار لورینگ همچنین مستقیماً با متکلمان نظام‌مند معاصر صحبت می‌کند. بر خلاف فرضیات رایج مبنی بر اینکه الهیات رستگاری آکویناس بیش از حد انتزاعی یا حقوقی است، لورینگ نشان می‌دهد که الهیات رستگاری آکویناس از خواندن او از کتاب مقدس سرچشمه می‌گیرد و سزاوار جایگاه مرکزی در بحث‌های معاصر است.

ترجمه ماشینی : مسیح و معنویت در سنت توماس آکویناس: *خوانندگان را به قلب سنت توماس آکویناس به عنوان الهیاتی می برد که عمیقاً به زندگی معنوی توجه دارد * سنت. قدوسیت توماس آکویناس در کنار تلاش او به عنوان یک الهیدان یا در انزوا از آن شکوفا نشد. بلکه ثمره عمل او به خداشناسی و زهد مخصوص ارواح بزرگواری بود که جرات بررسی راز خدا را دارند. تأثیرپذیری الهیاتی - صدقه ای که از طریق ایمان زنده وجود دارد - برای یک عمل اصیل الهیات ضروری است. تجربۀ خدا، که برای زندگی عرفانی ضروری است، در مرکز مطالعه و زندگی آکویناس قرار دارد. مطالعات این جلد موضوعات مرتبط معنوی خاص در الهیات آکویناس را بررسی می کند: دوستی، خیریه، دعا، پیکربندی به مسیح، کشیشی، موعظه. آنها همچنین کل رویکرد آکویناس به الهیات را آشکار می کنند تا با میل به رشد معنوی از طریق خداشناسی هدایت شود. دکتر فرشته‌ای در اینجا به‌عنوان یک روحانی دومینیکن ظاهر می‌شود که الهیات از ایمان و دعای او سرچشمه می‌گیرد. آکویناس که می‌خواهد بر شخصیت تثلیثی زندگی مسیحی تأکید کند، توجه دقیقی به انسان دارد که در تصویر خدا آفریده شده است. در این پرتو، آکویناس مسیح را به عنوان نمونه ای معرفی می کند که پس از آن ما مد می شویم و به عنوان الگویی که باید از آن تقلید کنیم. بنابراین مسیح در مجموع نه تنها به عنوان راهی که انسان باید از طریق آن به سوی خدا حرکت کند، بلکه به عنوان رئیسی که بازگشت مخلوق عاقل به سوی خالق را رهبری می کند ظاهر می شود.

ترجمه ماشینی : مسیح شناسی تثلیث سنت توماس آکویناس، ثروت های تثلیثی را در مسیح شناسی توماس آکویناس آشکار می کند. Dominic Legge، O.P، ادعای کارل رهنر مبنی بر اینکه آکویناس مطالعه مسیح را از تثلیث جدا می کند، با ارائه یک بازخوانی تحریک کننده از آکویناس با شرایط خود، به عنوان یک الهی دان عمیق از راز تثلیثی خدا که در مسیح و از طریق مسیح تجلی یافته است، رد می کند. . لگ تأکید می کند که برای آکویناس، مسیح شناسی ذاتاً تثلیثی است، زیرا منشأ و اصولش، ساختارش، و نقشش در نجات رستگاری است. او شکل تثلیثی خود تجسم را بررسی می کند: مأموریت مرئی پسر، فرستاده شده توسط پدر، که بر مأموریت نامرئی روح القدس به ذات انسانی فرضی او دلالت دارد. از نظر آکویناس، انسانیت مسیح، در عمیق‌ترین پایه‌هایش، وجود بسیار شخصی پسر الهی و کلام پدر را تجسم می‌بخشد، و از این رو هر عمل مسیح، پدر را آشکار می‌کند، از پدر است، و به پدر بازمی‌گردد. این مطالعه همچنین مسیح شناسی روح قابل توجهی را در آکویناس آشکار می کند: مسیح به عنوان انسان برای انجام کار نجات خود به مسح روح نیاز دارد. دانش انسانی ماوراء طبیعی او به عطای روح وابسته است. و این روح است که او را در هر عملی از ناصره تا گلگوتا به حرکت در می آورد و هدایت می کند. فهرست مطالب : محتوا: تثلیث و دوره نجات -- عیسی مسیح، کلام پدر فرستاده شده در جسم -- مسیح و روح القدس.

ترجمه ماشینی: در سراسر تلمود، سند بنیان‌گذار یهودیت خاخام در اواخر دوران باستان، می‌توان ارجاعات زیادی به عیسی یافت - و آنها چاپلوسی نیستند. پیتر شافر در این کتاب روشن، پرجزئیات و قابل دسترس، بررسی می‌کند که خاخام‌های تلمود چگونه روایت عیسی عهد جدید را می‌خواندند، می‌فهمیدند، و از آن استفاده می‌کردند تا در نهایت برتری یهودیت بر مسیحیت را اثبات کنند. داستان های تلمودی تولد عیسی را از یک باکره به سخره می گیرند، به شدت ادعای او را مبنی بر مسیح و پسر خدا بودن به چالش می کشند و معتقدند که او به حق به عنوان کفرگو و بت پرست اعدام شده است. آنها ایده مسیحی رستاخیز عیسی را زیر و رو می کنند و اصرار دارند که او مجازاتی را که سزاوارش در جهنم بود دریافت کرد - و سرنوشت مشابهی در انتظار پیروانش است. شافر ادعا می کند که این داستان ها نشان دهنده آشنایی قابل توجه با اناجیل - به ویژه متی و یوحنا - است و نشان دهنده یک بحث عمدی و پیچیده ضد مسیحی است که روایت های عهد جدید را تقلید می کند. او با دقت بین منابع بابلی و فلسطینی تمایز قائل می‌شود و استدلال می‌کند که پیام متقابل غرور و اعتماد به نفس خاخام‌ها به پیام انجیلیان تنها در فضای تاریخی منحصربه‌فرد بابلی ایرانی، در جامعه‌ای یهودی که در آزادی نسبی زندگی می‌کردند، ممکن بود. همین را نمی توان در مورد فلسطین رومی و بیزانسی گفت، جایی که مسیحیان به شدت قدرت سیاسی خود را تحکیم کردند و یهودیان از این رو رنج بردند. عیسی در تلمود، با انحراف از مطالعات گذشته، که داستان ها را به عنوان تحریفات غیرقابل اعتماد عیسی تاریخی کم اهمیت جلوه می دهد، دستور کار بسیار عمدی تری را در پس این روایت ها مطرح می کند.

مسئله اقتدای حضرت عیسی (ع) به حضرت مهدی (ع) از جایگاه ویژه‌ای در میان احادیث اسلامی برخوردار است. پژوهش حاضر می‌کوشد با روشی توصیفی-تحلیلی و با رویکردی تاریخ‌انگاره‌ای به بررسی این مسئله پرداخته و آن را با توجه به گفتمان‌های حدیثی و رویکردهای مختلف محدثان شیعه بازخوانی کند و در عین حال به بررسی سندی آن نیز اهتمام ورزد. نتایج نشان می‌دهد این گزاره در دوره‌های مختلف و نزد دانشیان حدیثی شیعه به یک صورت نقل نشده و دست‌کم، چهار دوره گفتمانی را پشت سر نهاده است: ابتدا در کتاب منسوب به سلیم در ضمن گفت‌وگوی راهبی مسیحی با امام علی (ع) و همچنین گفتمانِ تفسیری-روایی کتب منسوب به علی‌بن‌ابراهیم قمی و فرات کوفی مطرح می‌شود؛ سپس نزد عالمانی چون شیخ کلینی و شیخ طوسی جایگاه نه‌چندان پررنگ آن مشاهده می‌شود؛ با نقل گسترده آن توسط شیخ صدوق، دوره طلایی خود را طی می‌کند و تثبیت می‌شود؛ در دوره بعدی هم نزد محدثان متأخر، جنبه کارکردگرایانه آن و حضور آن در پیوند بیش از پیش با برخی مباحث اعتقادی غلبه می‌کند. هرچند این گزاره از نظر اصول حاکم بر علم رجال و درایه در میان روایات شیعه به اصطلاح صحیح‌السند نیست، اما کثرت نقل آن به طرق مختلف در میان فریقین، ارزش آن را نشان می‌دهد.

محیی الدین در خصوص ماهیت و نبوت عیسی (ع) سخنان غریبی دارد از جمله اینکه:1. اقامت روح عیسی قبل از تولد جسمانی او هزار سال به طول انجامیده است.2. علت خطای قائلان به تثلیث این نیست که عیسی را به خدایی گرفتند، بلکه خطای آنان این است که فقط عیسی را خدا پنداشتند، در حالی که همه جهان صورت خداست و به تعبیری دیگر، هستی مابین مخلوقات و خداوند تقسیم شده است. .3عیسی (ع) جامع خلافت الهی یعنی مراتب: ولایت، نبوت، امامت، امر، ملک و تمام رسالت است، و بدین ترتیب، خلافت او اتم و اکمل است و به وسیله او، دوره عبودیت در خلافت به اتمام رسیده است. .4وصف و فص نبوت اختصاص به عیسی (ع) دارد، و مراد او نبوت عامه ازلا و ابدا به طریق اصالت می باشد که ویژه اوست. .5عیسی (ع) خاتم ولایت علی الاطلاق است. نگارنده، برخی از آموزه های مذکور از ابن عربی و همچنین آرای برخی از عارفان قبل از وی (مانند حلاج) در باب وحدت وجود و حلول و اتحاد را متاثر از دیدگاه مسیحیان می داند، و به مشابهت هایی در باور محیی الدین در مورد عیسی (ع) با عقاید مسیحیان در باب عیسی مسیح قائل است، با این تفاوت که ابن عربی با نظر وحدت وجودی- نه وحدت شهودی -الوهیت عیسی (ع) را به همه کائنات تعمیم می دهد. برای اثبات مدعای مذکور این مقاله، اوصاف مسیح در کتاب مقدس عهد جدید، قرآن، و برخی فرق مسیحی و آثار ابن عربی بررسی شده و مشابهات نشان داده شده است.

آنچه در این نوشتار می آید، بررسی سرانجام حضرت عیسی (ع) در اناجیل چهارگانه و تطبیق آن با قرآن است. مقاله حاضر با واکاوی اناجیل به نقد اعتقاد بیشتر مسیحیان کنونی پیرامون عاقبت مسیح (ع) می پردازد. اگر چه سخن از صلیب و فقدان (توفی) در ماثورات اسلامی آمده است. اما در این مکتب نتیجه دیگری از آن گرفته می شود. نتیجه ای که از سویی ابهام را درباره فرجام عیسی (ع) می زداید و از دیگر سو منجر به باور داشت زنده بودن حضرت عیسی (ع) و عروج جسمانی روحانی او می گردد. به این ترتیب قرآن مجید موضع قاطعی در برابر پایان اولین دوره زندگی حضرت عیسی (ع) معرفی می کند که این رویکرد می تواند برای معتقدان به مسیح (ع) جالب باشد.