جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بحث مسيح‌شناسي از مباحث بسيار مهم در مسيحيت است که همواره مورد توجه پژوهشگران حوزة اديان قرار گرفته است. در دورة اولية مسيحيت، اين بحث محل مناقشة الهي‌دانان مسيحي بود و به همين دليل اين دين، فرايند بررسي ماهيت عيسي مسيح(ع) را در شوراهايي مانند شوراي نيقيه مطرح و ماهيت الوهي عيسي مسيح(ع) را تثبيت کرده است و اين نظرية الوهيت عيسي(ع) تاکنون به‌عنوان يک اصل کلي مورد قبول مسيحيان است؛ ازاين‌رو همواره منتقداني از درون مسيحيت و خارج آن نسبت‌به اين طرز تلقي نقد داشته و آن را مورد ارزيابي قرار داده‌اند. در اين ميان، علامه بلاغي نيز ازجمله منتقداني است که با رويکرد کلامي ـ انتقادي خود، عيسي مسيح را به‌عنوان اقنومي از اقانيم سه‌گانة تثليث مورد بررسي و نقد قرار داده است. اين نوشتار با روش تبييني‌ ـ تحليلي به بررسي آرای کلامي علامه بلاغي در اين زمينه پرداخته و نشان داده است که چگونه علامه بلاغي ماهيت الوهي عيسي مسيح(ع) و پسر خدا بودن وي را به‌چالش کشيده و براساس استدلال‌هاي عقلي و همچنين براساس شواهد کتاب مقدس اثبات کرده است که اين گزاره‌ها در بحث مسيح‌شناسي قابل دفاع نیستند و اساساً مردودند.

بی شک یکی از ارکان دین ولایت است، تا آنجا که اعتقاد به ولایت باطن دین و سر قبول عبادات تلقی شده است و منقول است که: «لاتقبل الاعمال الا بالولایه». در عرفان اسلامی ولایت باطن و رکن جمیع کمالات انسانی و سرآغاز رسیدن به مراتب عالی کمال است. هجویری، عارف بزرگ، در اهمیت ولایت گفته است: «بدان که قاعده و اساس طریقت و معرفت حق جمله بر ولایت و اثبات آن است.» (کشف المحجوب، 1382، ص 265). بر اساس نصوص شریفه، بالاترین درجه ولایت فقط از آن حق تعالی است: «انما ولیکم اله ... »، و سایر ولایات جلوه ای است ساری از این چشمه ازلی. اگر چه در شاخه های مختلف علوم اسلامی بحث های مستوفایی در باب ولایت صورت گرفته است، لیکن در این میان یکی از مهم ترین مباحث بدیع، به ویژه از دیدگاه عرفانی، مبحث خاتمیت ولایت است که هنوز هم محل مناقشه و معرکه آرا اهل ذوق و صاحب نظران می باشد. در این مقاله پس از بررسی گذرای معنا و مراتب ولایت، آراء ابن عربی خصوصا در مبحث ختم ولایت و خاتم الاولیا به اجمال نقد و بررسی و سپس با تکیه بر نقل، تاکید مجددی بر اعتقادات ولایی شیعی می شود.

آدامز متفکری مسیحی است که سعی دارد به شیوه ای فلسفی، چارچوبی دینی برای اخلاق ارائه کند که به دلیل عدم ابتناء بر باورهای دین خاصی، با صور گوناگون اخلاق دینی سازگار باشد. در این چارچوب، الزامات اخلاقی بر مبنای باور به خداوند، که اصل مشترک همه ادیان الهی است، تفسیر می شوند، اما خدایی که خیر، زیبایی و عشق نامتناهی است، و دیگر موجودات به میزان شباهتشان با خداوند، خیر و شایسته تحسین اند. در اندیشه آدامز، عشق به خیر، رکن اساسی زندگی ایدئال یا آرمانی را تشکیل می دهد، و فضیلت یا علوی که فرد به واسطه آن به خیر التفات دارد، شرط تحقق آن می باشد. در نظریه اخلاقی وی، همه فضائل، اخلاقی اند و ذاتا ارزشمند، و هر کدام به گونه ای در ایجاد زندگی ایدئال نقش دارند. هدف این مقاله ارائه تصویری از زندگی ایدئال در اندیشه های آدامز است. به دلیل آنکه تحلیل این تصویر بدون پردازش نظریه اخلاقی وی، معنا و جایگاه خیر نامتناهی و فضیلت میسر نیست، از این رو، در مقاله حاضر به تبیین این سه مهم پرداخته می شود. در این رابطه بر نقش کثرت گرایانه ارزش ها و التفات به خیر تاکید شده است.

بحث درباره مقصود پاسکال از ارائه شرطیه هنوز به جواب مقبول همه نرسیده است! آیا پاسکال در پی ارائه یک برهان است و یا تنها می خواهد دعوتی به محفل انس خود نماید؟ آیا مخاطب او ملحد است و یا درصدد تقویت ایمان مسیحی است؟ ریشه های قبلی شرطیه پاسکال کجاست؟ در مقاله حاضر ضمن بررسی تاملات پاسکال و مهم ترین شرح های آن تا حد امکان کوشش شده است ابتدا گفتار او ایضاح و سپس با روشنتر کردن پرسش های فوق، اقوال متعارض در این باره تبیین شود، لذا ابتدا قرائت دینی از معقولیت ارائه شده و سپس ضمن بررسی ریشه های تاریخی بحث و تحلیل پیشفرض ها و مقدمات شرطیه پاسکال، با رجوع به اهم نقادی های درباره آن، وجوه تعارض برداشت از معقولیت مشخص شده و به برخی توسعه ها و تحولاتی که در خلال این مباحث به ویژه در اندیشه معاصر پدید آمده، پرداخته شده است. مهم ترین نتیجه بحث این است که بسیاری ایرادات وارد شده بر معقولیت پاسکال حاصل جدا کردن آن از مقدمات و مفروضاتش بوده است.

با توجه به اینکه کتاب مقدس مهم ترین منبع شمایل نگاری مسیحی به شمار می رود و شمایل نگاری نیز به نوبه خود تفسیر بصری کتاب مقدس است، لذا توجه به رابطه میان شمایل نگاری مسیحی و تفسیر کتاب مقدس ضروری به نظر می رسد. این رابطه به گونه ای است که در پاره ای موارد خود بازنمایی تصویری، در تفسیر متن کتاب مقدس نقشی فعالانه دارد و صرفا تصویرسازی منفعلانه متن نیست. از این حیث، برای فهم ادوار مختلف شمایل نگاری مسیحی توجه به گرایش های تفسیری آن دوران نیز درخور توجه است. در این مقاله آراء تفسیری دو مکتب انطاکیه و اسکندریه به اختصار ذکر می شود و بازتاب این آراء در هنر صدر مسیحیت (که از حیث تاریخی تقریبا با این دو مکتب مقارن است) مورد بررسی قرار می گیرد. همچنین تلاش می شود تا این رابطه را در نمونه های مختلف شمایل نگاری این دوران نشان دهیم و با رویکرد ادوار بعدی مقایسه کنیم.

ترجمه ماشینی : یکی از مهم‌ترین نگرانی‌ها در مورد شخصیت و محبت خداوند، خشم خداوند است، به‌ویژه در عهد عتیق. برای بسیاری، غیرممکن است که به خدایی که مجازات می کند و می کشد، به جای خدایی که نسبت به همه مردم دلسوزی و محبت نشان می دهد، باور داشته باشند. آنها بخش‌های خشونت‌آمیز کتاب مقدس را نادیده می‌گیرند، زیرا به نظر می‌رسد با تصویر خدای مهربانی که در اناجیل به نمایش گذاشته شده است، تناقض دارند. این البته به طور مستقیم تمامیت خدا و کلام او را زیر سوال می برد. در پاسخ، برخی از الهی‌دانان مقالاتی در این زمینه منتشر کرده‌اند، اما بسیاری از مسیحیان و فرقه‌ها سعی می‌کنند تا حد امکان این موضوع را نادیده بگیرند و در عوض بیشتر بر عشق او تمرکز کنند. هدف هدف این مقاله پرداختن به ماهیت خشم خداوند است. من سعی خواهم کرد با نشان دادن اینکه چرا خدا خشمگین می شود، دلایل خشم او چیست، خشم خدا در واقع با عشق او ارتباط دارد و چرا برای هر مؤمنی یک ویژگی حیاتی است، نشان دهم که ترس از خدای خشمگین غیرضروری است. امروز. منابع همانطور که قبلا ذکر شد، خشم خداوند در طول تاریخ به طور گسترده نادیده گرفته شده است. بنابراین، منابع مربوط به این موضوع محدود به چند مقاله یا یک فصل از یک کتاب در مورد عشق، قضاوت، یا متون سخت درک، عمدتاً در عهد عتیق است. بسیاری اوقات، آنها همچنین بر بخش های بسیار خاصی از خشم خدا تمرکز می کنند. با این حال، این مطالعه یک مقاله جامع و کتاب مقدس خواهد بود که عمدتاً بر درک کلی از خشم به طور کلی و خشم خدا به طور خاص تمرکز دارد. نتیجه گیری این مطالعه نشان می‌دهد که خشم خدا واکنشی است از قدوسیت او در مواجهه با گناه. در هر برهه ای از زمان، خداوند بر احساسات خود مسلط است و حتی در بسیاری از مواقع فرصت هایی را برای گناهکار ایجاد می کند تا خشم خود را دفع کند. خشم او در نهایت با مرگ عیسی برای گناهان جهان بر روی صلیب در گلگوتا دفع می شود. علاوه بر این، این به خدا قدرت می‌دهد تا فعالانه به نفع قومش مداخله کند، رنج و هرج و مرج ناشی از شر را محدود کند، و در نهایت به او اجازه می‌دهد تا پس از اینکه گناه را یک‌بار برای همیشه از بین برد، زمینی جدید و اورشلیم جدیدی ایجاد کند.

مجموعه ورام يكی از منابع معتبر در ميان شيعه و سنی در زمينه آيات و احاديث و اخبار، متعلق به شيخ ابوالحسين ورام بن ابی فراس بن حمدان مالكی نخعی، فقيه و محدث امامی قرن ششم و آغاز قرن هفتم است. اين اثر مشتمل بر دو جزء است. جزء اول، گزيده ای از احياء علوم الدين غزالی است شامل مواعظی در اخلاق عملی همچون سفارش به زهد و تهذيب اخلاق، بر شمردن صفات رذيله و شيوه های درمان آن ها، ذكر فضائل و راه كسب آن ها، مطالبی درباره آداب معاشرت و ديگر جزئيات زندگی، فصول متعددی درباره مرگ و حيات اخروی و وصف قيامت. در جزء دوم نيز همين مضامين تكرار شده است. ملا محمد رفيع الدين واعظ قزوينی يكي از شاعران، فضلا و اديبان قرن يازدهم هجری است كه اثری معروف به نام «ابواب الجنان» از خود به جا گذاشته است. باب اول (مجلد) اين اثر، دربردارنده چهارده مجلس از مجالس وعظ است كه نويسنده در آغاز هر مجلس با بيانی ادبی و با استفاده از انواع آرايه های بلاغی به ذم يكی از صفات پست انسانی می پردازد سپس متناسب با موضوع طرح شده آياتی از قرآن كريم را بيان كرده، ذيل هر آيه با شيوه ادبی خود به تفسير آيات می پردازد و احاديث مورد نظر را از كتبی چون: مجموعه ورام، ارشادالقلوب، كنزاللطايف، زهره الرياض، امالی ابن بابويه، عده الداعی، امالی شيخ طوسی، امالی شيخ صدوق و نهج البلاغه طرح مي كند. نكته قابل توجه اينكه ملا واعظ از تنبيه الخاطر و نزهه الناظر معروف به مجموعه ورام بيشترين بهره را برده است. از آنجا كه موضوع مجالس هشتم و نهم ابواب الجنان، كبر و عجب و ريا و سمعه است، نگارندگان در اين مقاله برآنند تا ضمن تبيين راهكارهای ملا واعظ برای غلبه بر اين صفات، تاثيرپذيری ابواب الجنان را در اين زمينه ها از مجموعه ورام تحليل كنند.