جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آنتونیو نگری در «نابهنجاری وحشی»، به خوانندگان کاوشی جسورانه و دقیق درمورد پارادوکس‌ها و تضادهای نظریه سیاسی مدرن ارائه می‌دهد. نگری، برگرفته از مجموعه‌ای غنی از بینش‌های تاریخی و فلسفی، مفاهیم متعارف حاکمیت، دموکراسی و قرارداد اجتماعی را به چالش می‌کشد و خوانندگان را به یک سفر فکری تحریک‌آمیز دعوت می‌کند که نوید تغییر درک آنها از سیاست معاصر را می‌دهد. نگری بیان می‌کند: «تبعیت روابط اجتماعی به تحمیل اقتدار دولتی، قرارداد اجتماعی نیست، بلکه یک پیمان خودکشی اجتماعی متناقض است». اثر حاضر، به‌مثابه فریاد جمع‌آوری کتابی است که می‌خواهد پیچیدگی‌های قدرت و حکومت را در دنیای مدرن آشکار کند. نگری با تحلیل تیغ تیز و تعهدی بی‌باک به حقیقت‌گویی، تناقضات ذاتی نظریه قرارداد اجتماعی را افشا می‌کند و استدلال می‌کند که این نظریه، نه به‌عنوان پاسدار آزادی، بلکه به‌عنوان مکانیزم سرکوب و کنترل عمل می‌کند. یکی از موضوعات محوری «نابهنجاری وحشی» مفهوم حاکمیت و رابطه آن با دموکراسی است. نگری درک سنتی از حاکمیت را به‌عنوان مطلق و غیرقابل تقسیم به چالش می‌کشد و در عوض، برای رویکردی ظریف‌تر و غیرمتمرکزتر به قدرت سیاسی استدلال می‌کند. او تنش‌های بین حاکمیت مردمی و اقتدار دولتی را بررسی می‌کند و راه‌هایی را برجسته می‌کند که در آن دولت در طول تاریخ به‌عنوان نیروی سرکوبگر علیه جنبش‌های مردمی و مبارزات مردمی عمل کرده است. نگری همچنین به مفهوم قرارداد‌ اجتماعی می‌پردازد و اعتبار و ارتباط آن را در چارچوب نظریه سیاسی معاصر مورد پرسش قرار می‌دهد. او استدلال ‌کند که قرارداد اجتماعی به‌عنوان ابزاری برای سلطه و استثمار استفاده‌شده است که در خدمت مشروعیت بخشیدن به اقتدار دولت بر افراد و تداوم سیستم‌های ستم و نابرابری است. نگری با انجام این‌کار، پایه‌های تفکر سیاسی مدرن را زیر سوال می برد و از خوانندگان می‌خواهد تا در ماهیت قدرت و مقاومت در‌برابر بی‌عدالتی سیستمی تجدید‌نظر کنند. در فصول پایانی «نابهنجاری وحشی»، نگری به خوانندگان نگاهی اجمالی به امکانات یک سیاست جدید مبتنی‌بر اصول دموکراسی رادیکال و عدالت اجتماعی ارائه می‌کند. او می‌نویسد: «ما باید خودمختاری خود را پس بگیریم و قدرت جمعی خود را در برابر نیروهای ستمگر و استثمارگر اثبات کنیم. تنها در این صورت است که می‌توانیم واقعا بر نابهنجاری وحشیانه سیاست مدرن غلبه کنیم و جهانی عادلانه‌تر بسازیم.» «نابهنجاری وحشی» با بینش عمیق، نقد بی‌باک و چشم‌انداز رویایی خود، برای هرکسی که علاقه‌مند به درک پیچیدگی‌های نظریه سیاسی مدرن و چالش‌های ایجاد جامعه‌ای عادلانه‌تر و دموکراتیک‌تر است، کتابی ضروری است. همانطور که نگری به ما یادآوری می‌کند، «مبارزه برای آزادی ادامه دارد؛ و این مبارزه‌ای است که ارزش مبارزه را دارد.»

"هگل یا اسپینوزا" یک کتاب کلاسیک مدرن به قلم "پی یر ماشری" است که ابتدا به زبان فرانسه منتشر شد و سپس ترجمه های متعددی از آن به زبان های مختلف صورت گرفت. این کتاب با نفوذ گسترده ی خود در مطالعات فلسفی، مستقیما بر آثار فلاسفه و جامعه شناسانی نظیر آلن بدیو، آنتونیو نگری و ژیل دلوز تاثیرگذار بوده است. "هگل یا اسپینوزا" یک بررسی عمیق و دقیق در باب سوء خوانش آثار اسپینوزا به وسیله ی هگل است. "پی یر ماشری" ضرورت این خواندن اشتباه را به عنوان هسته ی این اندیشه که هگل آثار اسپینوزا را غیر قابل هضم می نامید، توضیح می دهد؛ این امر سبب می شود که سیستم اسپینوزایی با چنان روشی پیش برود که برای هگل قابل درک نباشد. از این طریق، "پی یر ماشری" نشان می دهد که چطور چشم اندازهای محدود و مشروط هگل، بیش از اینکه درباره ی موضوعات مورد تجزیه و تحلیل او چیزی را آشکار کند، درباره ی خود او اینکار را خواهد کرد. بر خلاف هگل که ویژگی ثابت و بی حرکت بودن را به آثار اسپینوزا نسبت می داد، "پی یر ماشری" در کتاب "هگل یا اسپینوزا" یک جایگزین جالب توجه را ارائه می کند که پیشرفت های تاریخی دانش فلسفه را دگرگون خواهد کرد. او در اسپینوزا، فلسفه ی ماندگاری را می یابد که تابع ضمانت یک حقیقت وابسته به قبل نیست. در کتاب برجسته و خواندنی "هگل یا اسپینوزا" به قلم "پی یر ماشری"، مواجهه ای بین این دو فیلسوف بزرگ صورت خواهد گرفت که درکی جدید و حقیقتی معمول را از فاصله ای که آن ها را از هم جدا می کند، پدیدار خواهد کرد.

«فلسفه اسپینوزا» اثر هری اوسترین ولفسن، اثری تاریخی است که عمیقا به زندگی، اندیشه و میراث ماندگار باروخ اسپینوزا، یکی از برجسته‌ترین و بحث‌برانگیزترین چهره‌های فلسفه غرب می‌پردازد. ولفسن، محقق برجسته فلسفه یهود، تحلیلی جامع و دقیق از اندیشه‌های اسپینوزا ارائه می‌کند و آنها را در چارچوب وسیع‌تر اندیشه فلسفی، مذهبی و علمی قرن هفدهم قرار می‌دهد. نویسنده با زمینه‌سازی فلسفه اسپینوزا در محیط تاریخی و فکری خود شروع می‌کند. اسپینوزا در سال 1632 در آمستردام در خانواده‌ای پرتغالی- یهودی به دنیا آمد و در دوران تحولات مذهبی، سیاسی و فکری مهمی زندگی کرد. این پس‌زمینه برای درک ماهیت رادیکال ایده‌های او و چالش‌هایی که از سوی مراجع دینی و فیلسوفان معاصر با آن روبرو بود، ضروری است. در مرکز مطالعه ولفسن، کار بزرگ اسپینوزا، «اخلاق» قرار دارد، اثری که به سبک هندسی نوشته شده و به‌طور سیستماتیک نظریه‌های متافیزیکی، معرفت‌شناختی و اخلاقی او را ارائه می‌کند. ولفسن ساختار و محتوای «اخلاق» را با دقت بررسی می‌کند و رویکرد نوآورانه آن به مسائل فلسفی و دور‌شدن آن از تفکر سنتی یهودی و مسیحی را برجسته می‌کند. او مفهوم اسپینوزا از خدا را به‌عنوان یک جوهر واحد و نامتناهی که هم طبیعت و هم هستی را در‌بر‌می‌گیرد، بررسی می‌کند و دیدگاه‌های انسان‌انگارانه و دوگانه‌ای رایج در آن زمان را به چالش می‌کشد. یکی از موضوعات کلیدی در فلسفه اسپینوزا، همانطور که توسط ولفسن ارائه شده است، مفهوم جبرگرایی است. اسپینوزا معتقد است که همه‌چیز در جهان، از جمله اعمال و افکار انسان، از ضرورت طبیعت الهی ناشی می‌شود. این جهان‌بینی جبرگرا، که در آن آزادی به‌عنوان دانش ضرورت درک می‌شود، پیامدهای عمیقی برای اخلاق و رفتار انسانی دارد. تحلیل ولفسن روشن می‌کند که چگونه اسپینوزا آزادی انسان را با این جبر‌گرایی آشتی می‌دهد و بر نقش عقل و درک در دستیابی به آزادی و خوشبختی واقعی تأکید می‌کند. نویسنده همچنین به معرفت‌شناسی اسپینوزا، به‌ویژه نظریه‌ معرفت او می‌پردازد. او تمایز اسپینوزا را بین انواع مختلف دانش بیان می‌کند: تخیل، عقل و دانش شهودی. ولفسن با بررسی انتقادی این مقولات، دیدگاه‌های اسپینوزا را در مورد اینکه چگونه انسان‌ها می‌توانند به معرفت واقعی و عالی‌ترین شکل درک دست یابند که منجر به عشق فکری به خدا و سعادت نهایی می‌شود، روشن می‌کند. بعد اخلاقی فلسفه اسپینوزا یکی دیگر از نقاط کانونی کار ولفسن است. او ایده‌های اسپینوزا در‌مورد احساسات انسانی یا «تأثیر» و تأثیر آن‌ها بر رفتار انسان را بررسی می‌کند. نظریه اخلاقی اسپینوزا، که بر پرورش درک عقلانی و تسلط بر خود برای غلبه‌بر احساسات تأکید دارد، رویکردی منحصر‌به‌فرد برای دستیابی به یک زندگی با فضیلت و رضایت‌بخش ارائه می‌دهد. ولفسن پیامدهای عملی اخلاق اسپینوزا را برجسته می‌کند و ارتباط آن را با فلسفه اخلاق معاصر نشان می‌دهد. همچنین دیدگاه‌های اسپینوزا در‌مورد دموکراسی، آزادی بیان و رابطه دین و دولت را مورد بحث قرار می‌دهد. نوشته‌های سیاسی اسپینوزا، به‌ویژه «رساله الهی- سیاسی» به‌دلیل استدلال‌های رادیکالشان به نفع سکولاریسم و تسامح دینی، که برای زمان او پیشگام بود و همچنان در گفتمان سیاسی مدرن طنین‌انداز می‌شوند، تحلیل می‌شوند. در خاتمه، کتاب «فلسفه اسپینوزا» نوشته هری اوسترین ولفسن اثری مهم است که تحلیلی عمیق از یکی از مهم‌ترین فیلسوفان سنت غرب ارائه می‌کند. دانش دقیق و توضیح واضح ولفسن این کتاب را به منبعی ضروری برای هر‌کسی که به‌دنبال درک مشارکت عمیق و گسترده باروخ اسپینوزا در فلسفه، دین و علم است تبدیل می‌کند. ولفسن از طریق کاوش همه‌جانبه خود، ارتباط پایدار اسپینوزا و تأثیر عمیق او بر توسعه تفکر مدرن را مجددا تأیید می‌کند.

کتاب حاضر از سه حرکت تشکیل شده است. در حرکت اول، رابطه اسپینوزا - مارکس، با شرح قرابت های تعریف «مفهوم مشترک» در اسپینوزا و تعریف «ارزش» نزد مارکس، ترسیم می شود. دومین حرکت، قرائت خلاقانه مارکس از اسپینوزا و وفاداری اش را به او در دست نوشته 1841 برجسته می سازد. سومین حرکت، مضمون قدرت برسازنده فقر، را از مجرای مقایسه دقیق نوشته های اسپینوزا و مارکس، به علاوه متأخرترین تفاسیر شان، شرح و بسط می دهد. سرانجام، این کتاب تلاش دارد از «اخلاق» اسپینوزا به سوی اخلاقی درباره ما، درباره فهم و عمل ما، حرکت کند. جهانی که اسپینوزا به روی ما می گشاید، بافتار و بنیان این کتاب کوچک را تشکیل می دهد. مارگریتا پاسکوچی دکترای ادبیات تطبیقی را در دانشگاه نیویورک سیتی ایالات متحد خوانده است، رساله دکترای وی «سرمایه و امر خیالی، مطالعه ای در باب کالا در مقام ابژه شاعرانه» نام دارد. او همچنین دارای دکترای فلسفه از دانشگاه فرانکفورت آلمان نیز هست.

آنتونیو نگری"، یکی از برجسته ترین محققان جهان پیرامون "باروخ اسپینوزا" و میراث دار معاصر وی، در کتاب "اسپینوزا و ما" توضیحی مستقیم از استدلال های مفصل این فیلسوف و شرح قانع کننده ای از علت محبوب بودن وی تا به امروز ارائه می دهد. "نگری" در پاسخ به علاقه ی دوباره ی مردم به اندیشه ی "اسپینوزا" و کاربرد بالقوه ی آن در مسائل جهانی معاصر، ارزش ویژه ی متفکر را در سیاست، فلسفه و رشته های مرتبط نشان می دهد. "آنتونیو نگری" از درک خود از فیلسوف به عنوان یک فرد پسامدرنیست اولیه یا متفکری که اکنون با ظهور پست مدرن در حال معاصر شدن است، دفاع می کند. او نظریه های اسپینوزا را با گرایش های اخیر فلسفه ی سیاسی، به ویژه ارتباط مجدد با "الهیات سیاسی" کارل اشمیت و تاریخ فلسفه، از جمله این استدلال که اسپینوزا متعلق به ایده ی "روشنگری رادیکال" است، پیوند می دهد. "نگری" با قرار دادن "اسپینوزا" به عنوان یک روشنفکر انقلابی معاصر، انتقادات متفکران قرن بیستم را که توسط ژاک دریدا ، آلن بدیو و جورجیو آگامبن مطرح می شود، مورد توجه قرار داده و عملا آنها را شکست می دهد. اگر از طرفداران کارهای "آنتونیو نگری" در بحث مارکسیسم خودمختار و دموکراسی رادیکال یا همکاری مشترک او با مایکل هارد هستید، حداقل خواندن چندین مقاله از کتاب "اسپینوزا و ما" اکیدا به شما توصیه می شود. نقش "اسپینوزا" و انبوه اندیشه ی "آنتونیو نگری" در قلمروی کتاب "اسپینوزا و ما" به طور کامل روشن نیست و در هاله ای از ابهام قرار دارد، اما اصل عقاید وی در این زمینه، در این مه انبوه به زیبایی هرچه تمام تر می درخشد. اسپینوزا و ما، مشتمل بر چهار سخنرانی نگری درباره اسپینوزاست که در قالب درس‌گفتارها و کنفرانس‌های گوناگون بین سال‌های ٢٠٠٥ تا ٢٠٠٩ ارائه شده‌اند. اسپینوزا و ما سومین اثری است که آنتونیو نگری، پس از نابهنجاری وحشی و اسپینواز برانداز، به طور کامل به اسپینوزا اختصاص داده است. این کتاب، جستارهای گردآوری‌شده نگری را در اسپینوزای برانداز، که به سال ١٩٩٢ منتشر شد، توأماً تداوم می‌بخشد و تکمیل می‌کند؛ در ابتدای متنِ چهار سخنرانی حاضر در این کتاب مقدمه‌ای مبسوط از نگری می‌آید که همزمان وظایف گوناگونی را به انجام می‌رساند: یادآوری تزهای اصلی نابهنجاری وحشی؛ مروری بر آرای چهره‌های اصلی مطالعات قاره‌ای در باب اسپینوزا در چند دهه گذشته؛ و به دست دادن تصویری از پروژه فلسفیِ در دست تکوینِ خودِ وی درون صحنه گسترده‌تر فلسفه سیاسی قاره‌ای معاصر. دغدغه اسپینوزا و ما در مجموع این است که چگونه اسپینوزا از قفای مدرنیته به روزگار پست‌مدرنِ حاضر جهیده تا ما را نه‌فقط به تأملی براندازانه در مقابل گفتارهای غالب روزگار معاصر وادارد، بلکه ما را به عملی مشترک فرابخواند که هنوز خود نیز به بزرگی و عظمت آن واقف نیستیم.