جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دیدگاه اسپینوزا درباره ی نفس و بدن ­در حقیقت راه حلی است برای معضلی که دکارت ­­ در باب نفس و بدن با آن مواجه بود.در نظر اسپینوزا جسم جوهر نیست بلکه حالتی از صفت بعد است مجموعه­ای از اشیاء جزئی است که از کنار هم قرار گرفتن اجسام بسیط بوجود آمده است . نفس انسان نیز جوهر نیست بلکه حالتی از صفت فکر است، اما از آنجا که فکر چیزی جز «تصور داشتن» نیست بنابراین نفس چیزی جز مجموعه تصورات نیست. تصور نقش اساسی در نظریۀ نفس و بدن اسپینوزا دارد. اسپینوزا از تصور جنبه فعال ذهن را قصد کرده است و­ آن را مقوم نفس انسانی می داند.­ دو سلسله­ ی طولی نامتناهی از تصورات (نفوس) و اشیاء ممتد (بدن ها) وجود دارد. هم تصورات و هم اشیاء ممتد معلول خداوندند و از آنجا که قدرت فعل خداوند با قدرت فکر او برابر است، نظم و اتصالی که در اشیاء ممتد (حالات) وجود دارد عیناً در تصورات نیز وجود دارد و بالطبع مطابق با هر حالتی از بدن، تصوری از آن حالت در نفس وجود دارد، بنابراین نفس چیزی جز تصور بدن نیست. این نکته به نظر اسپنوزا این امکان را به ما می­دهد تا نفس و بدن را دو جنبه از یک جوهر واحد تلقی کنیم. تبیین اسپینوزا از مسئلۀ نفس و بدن که از آن در این مقاله به نظریه­ی دو جنبه­ای نفس و بدن تعبیر می شود مبتنی بر نظریۀ خاص اسپینوزا در باب رابطه­ی جوهر و صفات است. حقایق جسمانی حالتی از صفت بعدند و حقایق نفسانی حالاتی از صفت فکرند و هر دو حقیقت جنبه­­های متفاوت یک جوهر واحدند.

ترجمه ماشینی : هگل و اسپینوزا اثر گرگور مودر: جوهر و منفی ورود پر جنب و جوشی به بحث های جاری در مورد هگل، اسپینوزا و رابطه آنهاست. هگل و اسپینوزا دو تن از تأثیرگذارترین فیلسوفان عصر مدرن هستند و سنت‌های فکری که آنها افتتاح کردند، از زمانی که هگل برای اولین بار از اسپینوزا انتقاد کرد، در حال گفتگو و تضاد مداوم بوده است. به طور قابل توجه، ایده آلیست های آلمانی قرن هجدهم و نوزدهم هدفشان غلبه بر جبرگرایی سیستم اسپینوزا از طریق ایجاد مکانی برای آزادی سوژه در درون آن بود، و ماتریالیست های قرن بیستم فرانسوی مانند آلتوسر و دلوز پشت سر اسپینوزا به عنوان قهرمان نهایی نظام گرد آمدند. ماتریالیسم ضد هگلی این تضاد، یا طرد متقابل، امروزه در بحث‌های اخیر درباره ماتریالیسم ادامه دارد. متفکران معاصر یا برای مولد بودن مفاهیم منفی، نیستی و مرگ موردی هگلی مطرح می‌کنند، یا به شیوه‌ای که از اسپینوزا الهام می‌گیرد، مفاهیم سوژه و نفی را ملغی می‌کنند و برای تأیید محض و تولید حیاتی تفاوت‌ها استدلال می‌کنند. . هگل و اسپینوزا ریشه‌های تاریخی این بدیل‌ها را دنبال می‌کنند و نشان می‌دهند که چگونه بحث‌های معاصر میان هایدگری‌ها و آلتوسریان، لاکانی‌ها و دلوزیان‌ها گونه‌ای از اختلاف نظر بین هگل و اسپینوزا است. در سرتاسر، مودر قانع‌کننده نشان می‌دهد که بهترین راه برای خواندن هگل و اسپینوزا در تقابل یا تضاد نیست، بلکه در کنار هم است: مانند هگلند اسپینوزا.

ولفسون، فیلسوف نام­آشنای یهودی، با نگارش مجموعه­ای از آثار، در صدد بازنویسی تاریخ فلسفۀ غرب با محوریت یهودیت برآمد. او برای انجام این مهم، روش فرضی-استنتاجی یا روش تلمودی مطالعه متون را به­کار بست. ولفسون از این طریق به­دنبال مسائل حل­ناشده، منابع ناشناخته، روابط ناشناخته و مسیرهای ناشناختۀ فلسفه بود. چالش درک و کشف منشأ و خاستگاه، ساختار و تنوع نظام­های فلسفی برای او جذاب بود. با این که هیچ­گونه ارتباطی بین مطالعۀ تلمودی و تحقیقات فلسفی وجود نداشت و ولفسون کاملاً غرق در دومی بود، از یک قرابت روش­شناختی بین آن دو بهترین بهره­برداری را کرد. این روش مبتنی بر این پیش­فرض است که تناقض واقعی در اندیشه­های یک متفکر واقعی وجود ندارد. بدیهی است با یافتن یک مورد نقضی می­توان پیش­فرض فوق و به­تبع آن، روش مورد نظر ولفسون را زیر سوال برد. منسجم و نظام­مند نشان دادن اندیشه­های یک متفکر و بیان ناگفته­ها و نانوشته­های اندیشۀ وی، مرتبط ساختن مطالب غیرمرتبط و رفع تناقضات ظاهری اندیشه­های یک اندیشمند، از جمله کارکردهای روش پیش­گفته است. استفادۀ ولفسون از اصطلاحات، بدون توجه به تطور تاریخی آن­ها، تحمیل چارچوب فکری خود بر متفکر مورد بحث، گزافی و دل­بخواهی انتخاب کردن متن و یهودی­سازی تاریخ تفکر و جانبداری او از تفکر یهودی، از مهم­ترین نقدهایی است که بر او وارد است. افزون بر این، ابهامات یا خطرات قرائت متنی نیز می­تواند دستمایۀ روش او قرار گیرد.

ترجمه ماشینی: ایان میلر با کشف روان‌شناسی مدرن اولیه اسپینوزا در حدود 35 سال از شروع بالینی خود، اکنون این ارتباط را از طریق مطالعه دقیق ایده‌های فلسفی کلیدی اسپینوزا شکل می‌دهد. میلر با تحلیلی دقیق و گسترده از اخلاق اسپینوزا به‌ویژه بررسی می‌کند که چگونه تفکر اسپینوزان به طور همزمان جهت مفهومی اولیه تفکر روانکاوانه را تقویت کرد و ابعاد نظری معاصر این حوزه را پیش‌بینی کرد. میلر مروری مفصل از دریافت روانکاوانه فیلسوف از آثار اولیه متفکران روانکاوان آلمانی زبان، مانند فروید و لو آندریاس-سالومه ارائه می‌کند، به سمت پذیرش انگلیسی آن، که هم بر روانکاوی اومانیستی آمریکایی در اواسط قرن و هم متفکران پیش‌بینی‌کننده‌ای از جمله تأثیر می‌گذارد. به عنوان Bion و Winnicott. این کتاب با پوشش مفاهیم کلیدی در نظریه روانکاوی و عملکرد بالینی، نشان می دهد که چگونه دانش کار فلسفی اسپینوزا می تواند به روشنگری و بهبود درمان های روانکاوی مدرن کمک کند.

مفاهیم متفاوتی که از خدا در طول تاریخ در ذهن انسان ها پدید آمده است، بیشتر برخاسته از صفات خداوند است که به وجهی بیانگر ذات سرمدی اوست. یکی از عجیب ترین نسبت ها که به خداوند داده شده است نسبت جسمانیت است. همه کسانی که این نسبت را به خدا داده اند انگیزه واحد و یکسانی نداشته اند و علاوه بر آن عمق باورشان درباره خداوند نیز یکسان نبوده است. در این مقاله نخست تاریخچه ای از پیدایش مفهوم خدا و صورت های گوناگون آن به تصویر کشیده شده است، به گونه ای که ضمنا تحوّل مثبت در معرفت انسان از خدا را نیز ترسیم می‌کند. سپس به بررسی این تصویر خاص از خدا در نزد مسلمانان می پردازد تا نشان دهد که با وجود باورهایی این چنین در میان ایشان- که جریان هایی در حاشیه تلقی می شوند-در میان اندیشمندان بنام و بزرگ مسلمان هیچگاه حتی گمان چنین اندیشه ای هم به خدا نرفته است. امّا صرف نظر از انگیزه های جاهلانه، انتساب صفت ""بعد"" به خدا- که ترجمان دیگری از جسمانیت است - ازناحیه متفکر بزرگ غرب ، یعنی اسپینوزا، از آن جهت موجب تعجب است که شأن و مرتبت وی مجال مقایسه دیدگاه او با تصاویر عامیانه و جاهلانه از خدا نمی دهد. و لذا با نگاهی از سر تعمق، بخش دیگر این مقاله به بررسی تصویر وی از خدا، انگیزه او و سرانجام نقد نظر وی در این خصوص اختصاص داده شده است.

ترجمه ماشینی : هدف اصلی این پژوهش بررسی مبانی سیاست در اندیشه باروخ دو اسپینوزا است. به عنوان یک نیروی محرکه، مسئله و جریان تاریخی در برزیل است، یعنی رابطه بین الهیات و سیاست. با توجه به این یادداشت ها، قصد دارد به استدلال های ارائه شده توسط اسپینوزا سفر کند و ببیند که چگونه او در تحلیل خود از قانون اساسی سیاسی درکی از قدرت سیاسی ارائه می دهد که در آن دولت به عنوان پشتوانه و مشروعیت هیچ قدرت متعالی ندارد، بلکه قانون اساسی است. از آنچه در عرصه سیاسی و اجتماعی نهفته است رخ می دهد. به عقیده اسپینوزا، الهیات و فلسفه به شدت با هم مخالفند، هدف اول فقط اطاعت و بندگی در عرصه سیاسی است، در حالی که هدف دوم، رهایی افراد از ترس و اجازه دادن به شرایطی است که بتوانند جان خود را حفظ کنند. به این ترتیب، مشروعیت حوزه فلسفی به عنوان شالوده برای قدرت سیاسی و همچنین برای تشکیل دولتی که در آن هر دو برخاسته از تعدادی ساختارشکنی پایه‌های قدرت کلامی-سیاسی هستند، عمل خواهد کرد. در میان این ساختارشکنی‌ها، به آن‌هایی اشاره می‌کنیم که با منشأ تعصبات و خرافات مطابقت دارند، یعنی برداشت نهایی از طبیعت; همچنین آن چیزی که به تخیل کلامی اشاره می کند، لغو می شود، به ویژه در آن چیزی که منطبق بر اندیشه خدایی دارای عقل و اراده خلاق و در نتیجه مشروعیت حاکمان و حاکمیت، یعنی مقدمات تفکیک پذیری و تعالی است. قدرت سیاسی در رابطه با حوزه اجتماعی. گفت: اندیشه سیاسی ـ فلسفی اسپینوزا، اولاً از برداشتی جدید از خدا که کاملاً واقع‌گرایانه است، به‌عنوان تنها جوهری که تأثیر می‌پذیرد و به شیوه‌های منحصربه‌فردی به‌وسیله کل طبیعت در یک طرح درونی آن تأثیر می‌گذارد پیکربندی شده است. یعنی Deus sive Natura، و از قوه (Potentia) خدا (طبیعت) که در واقعیت از طریق conatus تحقق می یابد - کوشش حفظ وجودی همه چیز - امکان اندیشیدن به سیاست و قانون، تنها از این طریق تئوری جوناتورالیستی قدرت الهیات سیاسی را ردیابی می کند، جای خود را به یک جوناتورالیسم رادیکال و درونی می دهد که در آن رشد خود به خودی قدرت سیاسی و جامعه نشان داده می شود، که در آن نیاز به میانجیگری خارجی غیر ضروری است. اسپینوزا دیدگاهی واقع گرایانه دارد که ویژگی آن استفاده از عقل تنها به عنوان یک امکان و نه به عنوان پایه است.