جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«یک زندگی...» در مقامِ کتاب گزینشِ برخی از اساسی‌ترین آثار دلوز با نظر به مبانیِ تفکر او و دقایقِ ملتهب آن است. این گزیده از مقاله‌ها، نشست‌ها، گپ‌وگفت‌ها، یا نامه‌هایی تشکیل شده که نقشِ مهمی در فهمِ حیاتِ فلسفی او بازی می‌کنند. اما «یک زندگی...» در مقامِ مفهوم نشانگرِ سعادتِ تمام‌وکمال است. جغرافیای کتاب حاضر، از یازده فصل تشکیل شده است. فصل‌های اول تا پنچم به فیلسوفانی چون: اسپیونزا، نیچه، فوکو، هیوم، برگسون و فوکو اختصاص یافته‌اند. سه فصل بعدی به به بکت، اسکیزوکاوی و لایبنتس می‌پردازند. در فصول بعدی مؤلف به مواردی مانند موقعیت مهم و حیاتی فلسطین، وصیت نامة فلسفی «دلوز» و ... اشاره می‌کند.ولگردی بدنام که همه از او متنفرند، در حالی که دراز افتاده و به حال مرگ است، پیدا می‌شود. همگان برای کوچک‌ترین نشانه‌ی زندگی در وی از خود اشتیاق، احترام و حتی عشق بروز می‌دهند. همه به تقلا می‌افتند تا وی را نجات دهند، تا آنجا که این مفلوک در عمیق‌ترین حالت بیهوشی نیز چیزی لطیف و شیرین را حس می‌کند که در جانش می‌نشیند. ولی وقتی که به زندگی باز می‌گردد، نجات‌دهندگانش سردتر می‌شوند، و خودش نیز دوباره فرومایه و زننده. میان زندگی و مرگ او دقیقه‌ای است که تنها به یک زندگیِ در حالِ بازی با مرگ تعلق دارد.

کتاب پیش رو، گزینش برخی از اساسی‌ترین آثار «دلوز» با نظر به مبانی تفکر او و دقایق ملتهب آن است. این گزیده از مقاله‌ها، نشست‌ها، گپ و گفت‌ها و نامه‌هایی تشکیل شده که نقش مهمی در فهم حیات فلسفی او بازی می‌کنند. این کتاب از نظر مفهوم نشانگر سعادت تمام و کمال است. جغرافیای کتاب حاضر، از یازده فصل تشکیل شده است. فصل‌های اول تا پنچم به فیلسوفانی چون: اسپیونزا، نیچه، فوکو، هیوم، برگسون و فوکو اختصاص یافته‌اند. سه فصل بعدی به به بکت، اسکیزوکاوی و لایبنتس می‌پردازند. در فصول بعدی مؤلف به مواردی مانند موقعیت مهم و حیاتی فلسطین، وصیت نامة فلسفی «دلوز» و ... اشاره می‌کند.

از نظر ژیل دلوز، مسأله ی دوگانگی از یک سو، و مسأله ی تعالی از سوی دیگر، دو زخم کاری بر پیکره ی فلسفه ایجاد کرده اند؛ اسپینوزا که به عقیده دلوز، مسیح فیلسوفان است، با دو معجزه ی وحدت جوهر و درونماندگاری، می خواهد مرهم و نوشدارویی بر این زخم کهنه ی فلسفی بنهد. در این دیدگاه، تنها یک جهان، یک جوهر و یک هستی وجود دارد، که هیچکدام تحت سیطره ی وجودی بیرون از آن- به ویژه نیروی متعالی- نبوده و نیست. این هستی نه به معنای بودن، که به معنای شدنی درون ماندگار است که با رویکردی ایجابی و مثبت، به طور ابدی، تا می شود، باز می شود و دوباره تا می شود تا جهان تجربی ما را بسازد؛ جهان تفرد، تعین و تشخص، که به صورت حالات جوهر واحد، بیان می شوند و با خمیره ی تفاوت قوام می یابند.دلوز با فرض جوهر یگانه و تفاوت درونماندگار که تا ابد تکرار می شود، می خواهد صورت مسأله دوگانگی و تعالی را پاک کند اما به طور کامل موفق نمی شود؛ زیرا ناخواسته بستری فراهم می شود تا دوگانگی و تعالیِ دیگری تولد یابد.

«یک زندگی...» در مقامِ کتاب گزینشِ برخی از اساسی‌ترین آثار دلوز با نظر به مبانیِ تفکر او و دقایقِ ملتهب آن است. این گزیده از مقاله‌ها، نشست‌ها، گپ‌وگفت‌ها، یا نامه‌هایی تشکیل شده که نقشِ مهمی در فهمِ حیاتِ فلسفی او بازی می‌کنند. اما «یک زندگی...» در مقامِ مفهوم نشانگرِ سعادتِ تمام‌وکمال است: ولگردی بدنام که همه از او متنفرند، در حالی که دراز افتاده و به حال مرگ است، پیدا می‌شود. همگان برای کوچک‌ترین نشانه‌ی زندگی در وی از خود اشتیاق، احترام و حتی عشق بروز می‌دهند. همه به تقلا می‌افتند تا وی را نجات دهند، تا آنجا که این مفلوک در عمیق‌ترین حالت بیهوشی نیز چیزی لطیف و شیرین را حس می‌کند که در جانش می‌نشیند. ولی وقتی که به زندگی باز می‌گردد، نجات‌دهندگانش سردتر می‌شوند، و خودش نیز دوباره فرومایه و زننده. میان زندگی و مرگ او دقیقه‌ای است که تنها به یک زندگیِ در حالِ بازی با مرگ تعلق دارد

آنتونیو نگری در «نابهنجاری وحشی»، به خوانندگان کاوشی جسورانه و دقیق درمورد پارادوکس‌ها و تضادهای نظریه سیاسی مدرن ارائه می‌دهد. نگری، برگرفته از مجموعه‌ای غنی از بینش‌های تاریخی و فلسفی، مفاهیم متعارف حاکمیت، دموکراسی و قرارداد اجتماعی را به چالش می‌کشد و خوانندگان را به یک سفر فکری تحریک‌آمیز دعوت می‌کند که نوید تغییر درک آنها از سیاست معاصر را می‌دهد. نگری بیان می‌کند: «تبعیت روابط اجتماعی به تحمیل اقتدار دولتی، قرارداد اجتماعی نیست، بلکه یک پیمان خودکشی اجتماعی متناقض است». اثر حاضر، به‌مثابه فریاد جمع‌آوری کتابی است که می‌خواهد پیچیدگی‌های قدرت و حکومت را در دنیای مدرن آشکار کند. نگری با تحلیل تیغ تیز و تعهدی بی‌باک به حقیقت‌گویی، تناقضات ذاتی نظریه قرارداد اجتماعی را افشا می‌کند و استدلال می‌کند که این نظریه، نه به‌عنوان پاسدار آزادی، بلکه به‌عنوان مکانیزم سرکوب و کنترل عمل می‌کند. یکی از موضوعات محوری «نابهنجاری وحشی» مفهوم حاکمیت و رابطه آن با دموکراسی است. نگری درک سنتی از حاکمیت را به‌عنوان مطلق و غیرقابل تقسیم به چالش می‌کشد و در عوض، برای رویکردی ظریف‌تر و غیرمتمرکزتر به قدرت سیاسی استدلال می‌کند. او تنش‌های بین حاکمیت مردمی و اقتدار دولتی را بررسی می‌کند و راه‌هایی را برجسته می‌کند که در آن دولت در طول تاریخ به‌عنوان نیروی سرکوبگر علیه جنبش‌های مردمی و مبارزات مردمی عمل کرده است. نگری همچنین به مفهوم قرارداد‌ اجتماعی می‌پردازد و اعتبار و ارتباط آن را در چارچوب نظریه سیاسی معاصر مورد پرسش قرار می‌دهد. او استدلال ‌کند که قرارداد اجتماعی به‌عنوان ابزاری برای سلطه و استثمار استفاده‌شده است که در خدمت مشروعیت بخشیدن به اقتدار دولت بر افراد و تداوم سیستم‌های ستم و نابرابری است. نگری با انجام این‌کار، پایه‌های تفکر سیاسی مدرن را زیر سوال می برد و از خوانندگان می‌خواهد تا در ماهیت قدرت و مقاومت در‌برابر بی‌عدالتی سیستمی تجدید‌نظر کنند. در فصول پایانی «نابهنجاری وحشی»، نگری به خوانندگان نگاهی اجمالی به امکانات یک سیاست جدید مبتنی‌بر اصول دموکراسی رادیکال و عدالت اجتماعی ارائه می‌کند. او می‌نویسد: «ما باید خودمختاری خود را پس بگیریم و قدرت جمعی خود را در برابر نیروهای ستمگر و استثمارگر اثبات کنیم. تنها در این صورت است که می‌توانیم واقعا بر نابهنجاری وحشیانه سیاست مدرن غلبه کنیم و جهانی عادلانه‌تر بسازیم.» «نابهنجاری وحشی» با بینش عمیق، نقد بی‌باک و چشم‌انداز رویایی خود، برای هرکسی که علاقه‌مند به درک پیچیدگی‌های نظریه سیاسی مدرن و چالش‌های ایجاد جامعه‌ای عادلانه‌تر و دموکراتیک‌تر است، کتابی ضروری است. همانطور که نگری به ما یادآوری می‌کند، «مبارزه برای آزادی ادامه دارد؛ و این مبارزه‌ای است که ارزش مبارزه را دارد.»

«فلسفه اسپینوزا» اثر هری اوسترین ولفسن، اثری تاریخی است که عمیقا به زندگی، اندیشه و میراث ماندگار باروخ اسپینوزا، یکی از برجسته‌ترین و بحث‌برانگیزترین چهره‌های فلسفه غرب می‌پردازد. ولفسن، محقق برجسته فلسفه یهود، تحلیلی جامع و دقیق از اندیشه‌های اسپینوزا ارائه می‌کند و آنها را در چارچوب وسیع‌تر اندیشه فلسفی، مذهبی و علمی قرن هفدهم قرار می‌دهد. نویسنده با زمینه‌سازی فلسفه اسپینوزا در محیط تاریخی و فکری خود شروع می‌کند. اسپینوزا در سال 1632 در آمستردام در خانواده‌ای پرتغالی- یهودی به دنیا آمد و در دوران تحولات مذهبی، سیاسی و فکری مهمی زندگی کرد. این پس‌زمینه برای درک ماهیت رادیکال ایده‌های او و چالش‌هایی که از سوی مراجع دینی و فیلسوفان معاصر با آن روبرو بود، ضروری است. در مرکز مطالعه ولفسن، کار بزرگ اسپینوزا، «اخلاق» قرار دارد، اثری که به سبک هندسی نوشته شده و به‌طور سیستماتیک نظریه‌های متافیزیکی، معرفت‌شناختی و اخلاقی او را ارائه می‌کند. ولفسن ساختار و محتوای «اخلاق» را با دقت بررسی می‌کند و رویکرد نوآورانه آن به مسائل فلسفی و دور‌شدن آن از تفکر سنتی یهودی و مسیحی را برجسته می‌کند. او مفهوم اسپینوزا از خدا را به‌عنوان یک جوهر واحد و نامتناهی که هم طبیعت و هم هستی را در‌بر‌می‌گیرد، بررسی می‌کند و دیدگاه‌های انسان‌انگارانه و دوگانه‌ای رایج در آن زمان را به چالش می‌کشد. یکی از موضوعات کلیدی در فلسفه اسپینوزا، همانطور که توسط ولفسن ارائه شده است، مفهوم جبرگرایی است. اسپینوزا معتقد است که همه‌چیز در جهان، از جمله اعمال و افکار انسان، از ضرورت طبیعت الهی ناشی می‌شود. این جهان‌بینی جبرگرا، که در آن آزادی به‌عنوان دانش ضرورت درک می‌شود، پیامدهای عمیقی برای اخلاق و رفتار انسانی دارد. تحلیل ولفسن روشن می‌کند که چگونه اسپینوزا آزادی انسان را با این جبر‌گرایی آشتی می‌دهد و بر نقش عقل و درک در دستیابی به آزادی و خوشبختی واقعی تأکید می‌کند. نویسنده همچنین به معرفت‌شناسی اسپینوزا، به‌ویژه نظریه‌ معرفت او می‌پردازد. او تمایز اسپینوزا را بین انواع مختلف دانش بیان می‌کند: تخیل، عقل و دانش شهودی. ولفسن با بررسی انتقادی این مقولات، دیدگاه‌های اسپینوزا را در مورد اینکه چگونه انسان‌ها می‌توانند به معرفت واقعی و عالی‌ترین شکل درک دست یابند که منجر به عشق فکری به خدا و سعادت نهایی می‌شود، روشن می‌کند. بعد اخلاقی فلسفه اسپینوزا یکی دیگر از نقاط کانونی کار ولفسن است. او ایده‌های اسپینوزا در‌مورد احساسات انسانی یا «تأثیر» و تأثیر آن‌ها بر رفتار انسان را بررسی می‌کند. نظریه اخلاقی اسپینوزا، که بر پرورش درک عقلانی و تسلط بر خود برای غلبه‌بر احساسات تأکید دارد، رویکردی منحصر‌به‌فرد برای دستیابی به یک زندگی با فضیلت و رضایت‌بخش ارائه می‌دهد. ولفسن پیامدهای عملی اخلاق اسپینوزا را برجسته می‌کند و ارتباط آن را با فلسفه اخلاق معاصر نشان می‌دهد. همچنین دیدگاه‌های اسپینوزا در‌مورد دموکراسی، آزادی بیان و رابطه دین و دولت را مورد بحث قرار می‌دهد. نوشته‌های سیاسی اسپینوزا، به‌ویژه «رساله الهی- سیاسی» به‌دلیل استدلال‌های رادیکالشان به نفع سکولاریسم و تسامح دینی، که برای زمان او پیشگام بود و همچنان در گفتمان سیاسی مدرن طنین‌انداز می‌شوند، تحلیل می‌شوند. در خاتمه، کتاب «فلسفه اسپینوزا» نوشته هری اوسترین ولفسن اثری مهم است که تحلیلی عمیق از یکی از مهم‌ترین فیلسوفان سنت غرب ارائه می‌کند. دانش دقیق و توضیح واضح ولفسن این کتاب را به منبعی ضروری برای هر‌کسی که به‌دنبال درک مشارکت عمیق و گسترده باروخ اسپینوزا در فلسفه، دین و علم است تبدیل می‌کند. ولفسن از طریق کاوش همه‌جانبه خود، ارتباط پایدار اسپینوزا و تأثیر عمیق او بر توسعه تفکر مدرن را مجددا تأیید می‌کند.

آنتونیو نگری در «نابهنجاری وحشی»، به خوانندگان کاوشی جسورانه و دقیق درمورد پارادوکس‌ها و تضادهای نظریه سیاسی مدرن ارائه می‌دهد. نگری، برگرفته از مجموعه‌ای غنی از بینش‌های تاریخی و فلسفی، مفاهیم متعارف حاکمیت، دموکراسی و قرارداد اجتماعی را به چالش می‌کشد و خوانندگان را به یک سفر فکری تحریک‌آمیز دعوت می‌کند که نوید تغییر درک آنها از سیاست معاصر را می‌دهد. نگری بیان می‌کند: «تبعیت روابط اجتماعی به تحمیل اقتدار دولتی، قرارداد اجتماعی نیست، بلکه یک پیمان خودکشی اجتماعی متناقض است». اثر حاضر، به‌مثابه فریاد جمع‌آوری کتابی است که می‌خواهد پیچیدگی‌های قدرت و حکومت را در دنیای مدرن آشکار کند. نگری با تحلیل تیغ تیز و تعهدی بی‌باک به حقیقت‌گویی، تناقضات ذاتی نظریه قرارداد اجتماعی را افشا می‌کند و استدلال می‌کند که این نظریه، نه به‌عنوان پاسدار آزادی، بلکه به‌عنوان مکانیزم سرکوب و کنترل عمل می‌کند. یکی از موضوعات محوری «نابهنجاری وحشی» مفهوم حاکمیت و رابطه آن با دموکراسی است. نگری درک سنتی از حاکمیت را به‌عنوان مطلق و غیرقابل تقسیم به چالش می‌کشد و در عوض، برای رویکردی ظریف‌تر و غیرمتمرکزتر به قدرت سیاسی استدلال می‌کند. او تنش‌های بین حاکمیت مردمی و اقتدار دولتی را بررسی می‌کند و راه‌هایی را برجسته می‌کند که در آن دولت در طول تاریخ به‌عنوان نیروی سرکوبگر علیه جنبش‌های مردمی و مبارزات مردمی عمل کرده است. نگری همچنین به مفهوم قرارداد‌ اجتماعی می‌پردازد و اعتبار و ارتباط آن را در چارچوب نظریه سیاسی معاصر مورد پرسش قرار می‌دهد. او استدلال ‌کند که قرارداد اجتماعی به‌عنوان ابزاری برای سلطه و استثمار استفاده‌شده است که در خدمت مشروعیت بخشیدن به اقتدار دولت بر افراد و تداوم سیستم‌های ستم و نابرابری است. نگری با انجام این‌کار، پایه‌های تفکر سیاسی مدرن را زیر سوال می برد و از خوانندگان می‌خواهد تا در ماهیت قدرت و مقاومت در‌برابر بی‌عدالتی سیستمی تجدید‌نظر کنند. در فصول پایانی «نابهنجاری وحشی»، نگری به خوانندگان نگاهی اجمالی به امکانات یک سیاست جدید مبتنی‌بر اصول دموکراسی رادیکال و عدالت اجتماعی ارائه می‌کند. او می‌نویسد: «ما باید خودمختاری خود را پس بگیریم و قدرت جمعی خود را در برابر نیروهای ستمگر و استثمارگر اثبات کنیم. تنها در این صورت است که می‌توانیم واقعا بر نابهنجاری وحشیانه سیاست مدرن غلبه کنیم و جهانی عادلانه‌تر بسازیم.» «نابهنجاری وحشی» با بینش عمیق، نقد بی‌باک و چشم‌انداز رویایی خود، برای هرکسی که علاقه‌مند به درک پیچیدگی‌های نظریه سیاسی مدرن و چالش‌های ایجاد جامعه‌ای عادلانه‌تر و دموکراتیک‌تر است، کتابی ضروری است. همانطور که نگری به ما یادآوری می‌کند، «مبارزه برای آزادی ادامه دارد؛ و این مبارزه‌ای است که ارزش مبارزه را دارد.»