جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : کارهای اخیر در فلسفه سیاسی و تاریخ ایده ها، اسپینوزا و هگل را به عنوان قدرتمندترین جایگزین های زنده برای جریان اصلی تفکر روشنگری معرفی می کند. با این حال، برای بسیاری از فیلسوفان و نظریه پردازان سیاسی امروز، باید بین هگل یا اسپینوزا یکی را انتخاب کرد. همانطور که تفسیر تأثیرگذار دلوز بیان می کند، هگل «فرقه های مرگ» مدرن را نمونه و ترویج می کند، در حالی که اسپینوزا مظهر «اشتهای سرکوب ناپذیر برای زندگی» است. هگل چهره نفی است، در حالی که اسپینوزا متفکر «تصدیق محض» است. با این حال، بین هگل و اسپینوزا نه تنها مخالفت وجود دارد. این مجموعه مقالات به دنبال یافتن رابطه خویشاوندی سرکوب شده بین هگل و اسپینوزا است. هر دو فیلسوف جایگزین های قوی و عمیقی برای فردگرایی روش شناختی لیبرالیسم کلاسیک ارائه می دهند. به همین ترتیب، آنها پرتره‌هایی از عقل را ترسیم می‌کنند که متناسب با زمینه و دارای خطوط عاطفی هستند، و قدردانی ویژه‌ای از وجود تجسم یافته و تاریخی ما ارائه می‌دهند. نویسندگان این مجموعه با دقت زمینه را برای اتحاد پیچیده و ظریف بین اینها فراهم می کنند دو نماد شکار بزرگ، چه در درون و چه در مقابل سنت روشنگری.

ترجمه ماشینی : در این پایان نامه تلاش می شود تا نشان داده شود که مسئولیت اخلاقی - اینکه یک انسان در حالی که خوب یا بد عمل می کند شایسته ستایش یا سرزنش است - با ایده خدای قادر مطلق و جبر علّی سازگار است. علاوه بر این، مسئولیت انسان در قبال اعمال خود به این بستگی دارد که آنها اعمال او باشند. یعنی اراده دارد، در انتخاب آزاد است و داوطلبانه عمل می کند. فصل اول آنچه را که نویسنده بهترین تعاریف علیت، شانس، اراده، آزادی، جبر، عدم تعین گرایی و ضرورت می داند، بیان می کند که به نظر می رسد فلسفه نظام مند ارسطو عملی ترین است. مفاهیم مسیحی اراده و جبر اولین توضیح خود را در سنت آگوستین دریافت می کنند. در فصل‌های بعدی، رویکرد تاریخی برای بیان نگرش‌های فیلسوفان مختلف به مسائل مربوط به آن استفاده می‌شود. به نظر می رسد این باور رایج است که آزادی (که برای داشتن مسئولیت ضروری است) با جبرگرایی ناسازگار است. اما ارسطو و اسپینوزا نشان می‌دهند که چنین نیست. عدم قطعیت، به جای اجازه دادن به آزادی، آن را غیرممکن می کند، زیرا در این صورت، انسان در معرض شانس قرار می گیرد. اکثر فلسفه‌های بررسی‌شده، ناسازگاری‌هایی با یک الهیات نظام‌مند نشان می‌دهند و اگرچه ممکن است در هر کدام حقایق خاصی یافت شود، اما به‌عنوان بی‌ثمر یا ناتوان از توسعه در جهت مورد نظر رد می‌شوند. نویسنده نتیجه می گیرد که سازگارترین و پربارترین تفسیر از مسئولیت اخلاقی توسط ارسطو و سنت توماس آکویناس ارائه شده است. ارسطو یک نظام فلسفی ثابت به ما می دهد که سنت توماس آن را در پرتو آموزه های مسیحی تفسیر می کند، و به نظر می رسد این فلسفه است که بهترین همبستگی را با آموزه های کاتولیک دارد. از نظر قدیس توماس، این که اراده آزاد است و انسان داوطلبانه عمل می کند، با ایده وجود الهی و قادر مطلق منافاتی ندارد. و ضرورت و مشیت و جبر با اختیار در انسان منافاتی ندارد. هم شانس و هم جبرگرایی، آزادی را در انسان ممکن می‌سازد، به‌ویژه که انسان عقل و عقل دارد تا در مورد روش‌های عمل مشورت کند. از آنجایی که همه اعمال اراده داوطلبانه هستند، انسان ممکن است به دلیل خوب یا بد بودن آنها مورد تحسین یا انتقاد قرار گیرد. او انتخاب دارد و این انتخاب آزاد است تا نتیجه اعمالش به عهده خودش باشد. از آنجایی که این دیدگاه، علیرغم دشواری‌های فراوان، کامل‌ترین به نظر می‌رسد، به نظر می‌رسد بهترین دیدگاهی است که می‌توان در آینده بر آن بنا نهاد.

ترجمه ماشینی : مسلماً، هیچ متفکر تاریخی به اندازه باروخ (بندیکت) اسپینوزا (77-1632)، فیلسوف قرن هفدهمی، منتقد پیشگام کتاب مقدس و بدعت گذار یهودی از آمستردام، در یهودیت مدرن پذیرایی متنوع و ناهموار نداشته است. او که در بسیاری از محافل به عنوان قدیس حامی یهودیت سکولار مورد احترام است، همچنین به عنوان بدترین خائن به قوم یهود در دوران مدرن شناخته شده است. فلسفه یهود، اسپینوزا را نقطه عطفی بین قدیم و جدید، رادیکالیزه کننده سنت قرون وسطایی و سفره آرایی برای مدرن می داند. او به عنوان یک نقطه عطف و مرجع دائمی در ساخت هویت مدرن یهودی عمل کرده است. این جلد گزیده هایی از آثار اصلی در پاسخ یهودیان به اسپینوزا را گرد هم می آورد. وفادار به تنوع استقبال یهودیان اسپینوزا، ترکیبی از ژانرها، از نقد فلسفی تا داستان تاریخی، از ادای احترام تا نوشته های روزانه را به نمایش می گذارد و به خواننده احساسی از تحول تاریخی کلی میراث پس از مرگ اسپینوزا می دهد.

ترجمه ماشینی : با توجه به اینکه کانت شواهد کلاسیک وجود خدا را به طور معروف «از بین برد»، شاید تعجب آور نباشد که فلسفه دین کریستین ولف، که اینها را در بر می گیرد، کمتر از مثلاً فلسفه اخلاقی او مورد توجه قرار گرفته است. در واقع، Theologia naturalis ولف اخیراً به عنوان نمونه‌ای برجسته از به اصطلاح «روشنگری معتدل» به تصویر کشیده شده است، زیرا ولف تلاش کرد تا فلسفه‌ای را توسعه دهد که نظامی از الهیات عقلانی و همچنین توجیهی برای وحی مسیحی ارائه کند. علاوه بر این، او به صراحت به طرفداران «روشنگری رادیکال» حمله کرد. از سوی دیگر، خود وولف توسط معاصرانش به عنوان دشمن دین مسیحی، پیرو متفکران بدنامی مانند اسپینوزا یا هابز مورد حمله قرار گرفت. همچنین، با توجه به درخواست نسبتاً شدید وولف برای روشنگری، به نظر می رسد تلاش برای توجیه کامل وحی در تضاد است. سؤالی که در این وضعیت مطرح می شود این است که آیا موضع مثبت وولف در مورد دین مسیحی با عقل گرایی خودمختار او سازگار است یا خیر. این جنبه کنجکاو و به ظاهر متناقض فلسفه ولف، که تفاسیر مختلف بر آن گواهی می دهد، مستلزم بررسی دقیق عناصر مربوط به فلسفه او است. بنابراین، این مطالعه بر مفاهیم ولف از الهیات طبیعی و دین طبیعی تمرکز می کند، بنابراین به این سوال پاسخ می دهد که چگونه ولف می خواست در به کارگیری روش فلسفی خود در الهیات مسیحی موفق شود و در عین حال استفاده نامحدود از عقل را تضمین کند و دین مسیحی را بی ضرر رها کند. با توجه به اینکه وولف متهم به نفی معجزات کتاب مقدس و الغای دین طبیعی و وحیانی شده است، این پژوهش در چهار فصل به اثبات معجزات وی، رابطه دین و اخلاق طبیعی، نقد اسپینوزیسم و ​​اثبات حقیقت وی می پردازد. از دین مبین کلید کارهای وولف، یا به نظر من، تلاش او برای توجیه دین مکشوف به عنوان وسیله ای برای هدایت مسیحیان به lex naturalis است. از یک سو، ادله او به نفع دین وحیانی، منافاتی با مطالبه روش فلسفی او ندارد، حتی اگر مخالفان او به درستی اینها را بزرگترین خطر برای مرجعیت دین وحی بدانند. از سوی دیگر نشان خواهم داد که ولف مسیحیت را به دلایل صرفاً عذرخواهی توجیه نکرد.