جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مدتهاست «حقوق اسلامی» با زبان مسلمانان و ایرانیان همنشین شده. بسیاری از ایشان «حقوق اسلامی» را معادل فقه می‌دانند. لکن به نظر می‌رسد که بین این دو تفاوت‌های مهمی وجود دارد و این تفاوت پیش از آنکه حقوقی باشد، فلسفی است. «فقه»، «حقوق» و «حقوق اسلامی» علاوه بر اینکه به سه دانش متفاوت دلالت می‌کنند، به سه طرح مختلف از کیفیت سامان‌دهی نهادهای حقوقی و البته کیفیت حضور آدمی در جهان اشاره دارند. برای اشاره به طرح حقوقی موجود در ایران معاصر و برخی از کشورهای مسلمان می‌توان از «حقوق اسلامی» استفاده کرد. لکن این طرح در تمشیت و سامان‌دهی نظام اجتماعی با چالش‌هایی مواجه است. به نظر ریشه این چالش‌ها به بحران‌هایی در خود این طرح باز می‌گردد. «حقوق اسلامی» درگیر چه بحران‌هایی است؟ متن حاضر تلاش داشته تا با روشی کیفی، به این سوال بپردازد. طرح «حقوق اسلامی» را می‌توان در چند گفتمان پیگیری کرد. یکی از این‌ها، گفتمان مستشرقین است. به نظر می‌رسد دو نقطه بحرانی در این طرح وجود دارد؛ اولا از نظر دانشی که «حقوق اسلامی» در آن دانش متولد شده، فقه یک امر پیشاحقوقی است و تحقق مستقلی ندارد و نحوه حضورش بی‌تصمیمی است؛ ثانیا «حقوق اسلامی» دچار بحران معنا است. در اندیشه مستشرقی چون شاخت، فقه از کلام جدا شده و به عنوان حقیقتی صرفا تاریخی و جزئی محل توجه قرار می‌گیرد. حقوق اسلامی زمانی که ارتباط خود را با کلام از دست می‌دهد، در مورد پرسش‌های اساسی حیات انسان سخنی نمی‌گوید و امکان تولید معنا برای زندگی انسانی را از دست می‌دهد.

ترجمه ماشینی : پژوهش حاضر استدلال می‌کند که مفهوم مرکزی و عملکردی که آثار ادوارد سعید را متحد می‌کند، نقد «سکولار» است که او آن را به‌عنوان فعالیت و ابزار تعیین‌کننده روشنفکر انسان‌گرا تصور می‌کند. ما همچنین استدلال می‌کنیم که سعید رسالت اخلاقی روشنفکر در نقد «سکولار» را مبتنی بر درک سعید از «انسان‌گرایی» به‌عنوان تولید فکری با هدف تغییر واقعی در دنیای واقعی مبارزات انسانی برای عدالت جهانی و رهایی انسان از ظلم و ستم می‌داند. سعید در رابطه با حمایت خاص و همیشگی سعید از درک خاصی از اومانیسم، از لفاظی دینی-سکولار به عنوان سلاحی برای افشای و زیر سوال بردن واقعیت طعنه آمیز «مذهب بودن» آن افراد، جنبش ها و ایدئولوژی هایی استفاده می کند که اساس خود را به طور سرسختانه ادعا می کنند. "سکولار." در بدنه کلی تفسیر سعید، تلاش سعید برای بازیابی اومانیسم به عنوان یک عمل قابل استفاده برای رهایی انسان از سیستم های ظالمانه تا حد زیادی نادیده گرفته شده است. این امر عمدتاً به دلیل نادرست شناختن شرق‌شناسی به‌عنوان پروژه تعریف‌کننده سعید و در نتیجه فروکشیدن عناصر تعیین‌کننده به همان اندازه اگر نه مهم‌تر از شرق‌شناسی در آثار سعیدی است، به عنوان مثال. انتقاد «سکولار» این مطالعه نشان می‌دهد که ترفند دینی-سکولار، مفهوم سعید را از آنچه که نقد است و در یک اومانیسم بازسازی‌شده، «اومانیسم رهایی‌بخش» انجام می‌دهد، آن‌گونه که سریع مکدیسی به درستی آن را نامیده است، می‌رساند و نه آن‌طور که برخی از مفسران آن را دیده‌اند. بیان یک تحقیر متناقض از دین با یک موضع دفاعی همزمان در برابر اسلام. در این پایان نامه، لفاظی دینی-سکولار سعید به دلیل معنا، نقش آن در ایده انتقادی سعید، و اهمیت آن در تلاش سعید برای بازسازی اومانیسم به عنوان یک عمل رهایی بخش، تحلیل می شود. در نهایت، این مطالعه استدلال می‌کند که نوشته‌های سعید به جهان عرب-اسلام و به ویژه نوشته‌های او درباره فلسطین-اسرائیل، مصداق معنایی است که سعید از اصطلاح نقد «سکولار» دارد. از این نظر، کار سعید در مورد مسئله فلسطین-اسرائیل ترکیبی از کل پروژه انتقادی اوست. این تفسیر از این جهت منحصر به فرد است که این ایده را به چالش می کشد که کار سعید در مورد فلسطین-اسرائیل تلاشی خارج از حرفه حرفه ای او به عنوان یک انسان گرا است و صرفاً از دلبستگی پرشور سعید به سرزمین مادری اش ناشی می شود. هدف این پایان نامه نشان دادن این است که چگونه کار سعید در مورد مسئله فلسطین-اسرائیل، نه تنها الگویی از آنچه سعید از اصطلاح «نقد سکولار» می‌گوید، بلکه به همراه نوشته‌های سعید برای جهان عرب اسلام و در مورد آن، نشان می‌دهد. کار درباره فلسطین-اسرائیل نشان‌دهنده مهم‌ترین کار اومانیسم «غیر انسان‌گرا» یا «انسان‌گرایی رهایی‌بخش» او به‌عنوان یک رویه هنوز معتبر، و به‌عنوان چارچوبی فکری، اخلاقی و ابزاری برای پیشبرد عینی مبارزه برای جهانی شدن است. رهایی انسان - که سعید آن را کاملاً مطابق با کار او به عنوان یک اومانیست تعریف می کند. به عبارت دیگر، کار سعید در مورد مسئله فلسطین-اسرائیل یک حاشیه سیاسی جدای از کار او به عنوان یک مرد ادبی نیست، بلکه یک بدنه است…

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به دنبال بررسی نقاط ناهماهنگی و طنین در مورد درک و استقرار اصطلاح "دین" بین دیده بان حقوق بشر و دولت جمهوری خلق چین است. در انجام این کار، تأکید می شود که یک تفکیک اساسی در معنای و مرزهای کلمه «دین» بین این دو گروه وجود دارد. فضایی که این تفاوت ایجاد می‌کند، بحث‌های مربوط به مذهب و آزادی مذهبی را بین این دو گروه به شدت مشکل‌ساز می‌کند، در درجه اول به این دلیل که دیده‌بان حقوق بشر به دنبال حمایت از حق آزادی مذهبی گروه‌ها و افرادی است که دولت چین آنها را «مذهب» نمی‌داند، اما دیده بان حقوق بشر از آنها می خواهد که باید. این پایان نامه به نقش نسبی گرایی اجتماعی و فرهنگی در تعریف و نقش متعاقب آن در دفاع از اصطلاح و محتوای «دین» می پردازد.

ترجمه ماشینی: اسلام و علم به بررسی رابطه بین اندیشه علمی و نظریه و عمل اسلامی، هم از نظر تاریخی و هم در جهان اسلام معاصر می پردازد. بحث بحث برانگیز، اما مهم نویسنده این است که علم امروز در این کشورها در وضعیت هولناکی قرار دارد و ارتدکس دینی و ظهور بنیادگرایی مسئول آن است. بنابراین، کتاب او به یکی از عوامل حیاتی می پردازد که احتمالاً تعیین کننده موفقیت یا روش دیگری است که جهان اسلام با آن به چالش های شتابان پیشرفت علمی و فناوری پاسخ می دهد. علیرغم افراط و تفریط مضحک تاریک گرایی علمی (که در اینجا به طور هوشمندانه توضیح داده شده است) که به اصطلاح علم اسلامی اخیراً در کشورهایی مانند پاکستان و عربستان سعودی به وجود آمده است. دکتر هودبهوی پیشنهاد می کند که هیچ تعارضی ضروری بین اسلام و علم وجود ندارد. برعکس، در دوران طلایی حکومت مسلمانان. برای چندین قرن شکوفایی پایدار در اندیشه علمی وجود داشت که ادامه یافت تا اینکه یک ارتدکس دینی تهدیدآمیز حمله ای مستمر به تفکر عقلانی را آغاز کرد. این کتاب شجاعانه و اصیل در سراسر تاریخ مسلمانان و بحث های اسلامی در جستجوی پاسخ به سؤالات اساسی است که از جمله اینکه چرا در نهایت انقلاب علمی تحت اسلام رخ نداده است. این یک کمک اساسی به درک ما از چشم انداز توسعه آینده جوامع مسلمان، و همچنین نقد دقیق و مرتبط با سیاست از سیاست و عملکرد آموزشی فعلی است. "تحلیلی قانع کننده و تحریک آمیز از رابطه بین روح علمی و ارتدوکسی یکی از ادیان بزرگ توحیدی. هر خواننده مسلمان یا غیرمسلمان، مسلماً تحت تأثیر استدلال های روشن و قانع کننده دکتر هودبهویی قرار خواهد گرفت." ادوارد دبلیو سعید، استاد ادبیات دانشگاه کلمبیا، بنیانگذار رشته دانشگاهی مطالعات پسااستعماری، نویسنده شرق شناسی شاید مهمترین کتابی باشد که در سالهای اخیر در پاکستان نوشته و منتشر شده است». - عرفان حسین، ستون نویس و نویسنده، سپیده دم (کراچی) دکتر پرویز امیرعلی هودبهوی، فیزیکدان هسته ای، ریاضیدان و دانشگاهی پاکستانی است که به عنوان استاد برجسته فیزیک و ریاضیات در کالج مسیحی فورمن در لاهور خدمت می کند.

ترجمه ماشینی: این کتاب که ضمیمه‌ای اصلاحی به شرق‌شناسی ادوارد سعید است، بررسی می‌کند که چگونه بازنمایی‌های همدلانه از اسلام کمک قابل توجهی به هویت ملی و امپریالیستی بریتانیای پروتستان در قرن هجدهم داشته است. با نگاهی تاریخی، هامبرتو گارسیا بازخوانی ادبیات بریتانیای قرن هجدهم و دوران رمانتیک را با تحقیقات اصیل در مورد روابط انگلیسی-اسلامی ترکیب می کند. او دریافت که جمهوری‌خواهی اسلامی به دور از آن‌که توسط متفکران آن دوره بیگانه تلقی شود، نقش تعیین‌کننده‌ای در بحث‌های روشنگری رادیکال، به ویژه در دوران انقلاب شکوهمند، انقلاب فرانسه، و دیگر لحظات بحران حاد مشروطه، و همچنین در بحث‌های ملی و سیاسی ایفا کرد. در مورد انگلستان و امپراتوری ماوراء بحار. گارسیا نشان می دهد که نویسندگانی مانند ادموند برک، لیدی مری وورتلی مونتاگو، ساموئل تیلور کولریج، رابرت ساوتی و پرسی و مری شلی نه تنها تحت تأثیر رویدادهای بین المللی در جهان اسلام قرار گرفتند، بلکه در آن جهان و تاریخ آن مسیری مناسب برای رسیدن به آن را دیدند. بازجویی، رقابت، و تعریف مجدد مفاهیم بریتانیایی آزادی. این کاوش ماهرانه از لحظه فراموش شده در اوایل تاریخ مدرن، زمانی که تبادل بین فرهنگی بین جهان اسلام و غرب مسیحی رایج بود، تاریخ ادبی و فکری انگلیسی را در بافت وسیع‌تر قرن هجدهم جهانی بازگرداند. چالش مستقیمی که با ایده روشنگری یهودی-مسیحی انحصاری ایجاد می کند، به عنوان یک بازنگری مهم در روایت های پس از 11 سپتامبر در مورد برخورد تاریخی بین ارزش های دموکراتیک غربی و اسلام عمل می کند.

نویسنده در این کتاب متفکرانی را که بیشترین تأثیر را بر گرایشات چپ نو داشته‌اند، موضوع بررسی خویش قرار داده است. پرسش اصلی او در این کتاب این است که چپ امروز چه معنا و چه وضعی دارد، و از 1989 و فروپاشی شوروی تاکنون، چه مسیری را طی کرده تا به این وضع کنونی برسد. او در تلاش برای پاسخ دادن به این پرسش، و از طریق باز بررسی آراء متفکرانی چون ای.پی.تامپسن، پری اندرسون، اریک هابز بوم، رونالد دوورکین، ژان پل سارتر، میشل فوکو، لوئی آلتوسر، ژک لکان، ژک دریدا، آلن بدیو، تئودور آدورنو، یورگن هابرماس، آنتونیو گرامشی، گئورگ لوکاچ، ادوارد سعید، و اسلاوی ژیژک، شرح می‌دهد که چطور چپ نو آرمان طبقه کارگر را فروگذاشته و زنان، هم‌جنس خواهان و مهاجران را دغدغه خودش قرار داده است.