جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی : در نیمه آخر قرن بیستم، اجماع به وجود آمد که الاهیات مسیحی در سنت غربی نتوانسته است یک دکترین قابل دوام از روح القدس ایجاد کند، و اینکه الهیات تثلیثی آگوستین مقصر بسیاری از این شکست است. این کتاب بازخوانی جدیدی از الهیات تثلیث غربی برای درک بهتر منطق پنوماتولوژی آن ارائه می دهد. آبلز پنوماتولوژی آگوستین و کارل بارت را مطالعه می کند و استدلال می کند که دیدگاه آموزه روح در این متکلمان باید به عنوان راهی برای صحبت در مورد مشارکت در راز خدا به عنوان اجرای زندگی مسیح درک شود. او ادعا می کند که برای هر دو متکلم، آموزه تثلیثی دستور زبان خودبخشی الهی را در تاریخ در بر می گیرد. کارکرد پنوماتولوژی به طور خاص بیان کردن دریافت و اجرای انسان از خودبخشی خداوند به عنوان بخشی از فعل خداوند است. این منطق "خود درگیر" دستور زبان خاص آموزه روح القدس است.

چکیده ماشینی : الهیات مسیحی: مبانی مقدمه ای مختصر به ماهیت، وظایف و دغدغه های اصلی الهیات است - مطالعه خدا در سنت مسیحی. این کتاب با ارائه یک نمای کلی از داستانی که مسیحیت در مورد وضعیت انسانی ما در برابر خدا به ما می گوید، به دنبال تشویق و پایه محکمی برای کاوش های بیشتر خواننده در این موضوع است. با بحث‌هایی پیرامون رابطه بین ایمان و عقل در الهیات، کتاب با در نظر گرفتن اساس الهیات آغاز می‌شود و به بررسی موضوعات کلیدی می‌پردازد، از جمله: هویت عیسی و بحث‌ها در مسیحیت. نقش کتاب مقدس در شکل دادن به تحقیق الهیات؛ محوریت تثلیث برای همه اشکال تفکر مسیحی. وعده نجات و چگونگی تحقق آن. با پیشنهاداتی برای مطالعه بیشتر در پایان هر فصل به همراه واژه نامه الهیات مسیحی: مبانی، نقطه شروع ایده آل برای کسانی است که تازه به مطالعه الهیات می پردازند.

چکیده ماشینی: این کتاب به بررسی الهیات اولیه آگوستین در مورد imago dei، قبل از انتصاب او (386-391) می پردازد. این کتاب نشان می‌دهد که تفکر اولیه آگوستین یک انحراف قابل توجه از الهیات تصویری لاتین طرفدار نیقیه یک نسل قبل است. این کتاب استدلال می‌کند که اگرچه الهیات اولیه آگوستین در مورد تصویر مبتنی بر الهیات هیلاری پواتیه، ماریوس ویکتورینوس و آمبروز میلانی است، آگوستین توانست به گونه‌ای که پیشینیان او چنین نبوده‌اند، تصدیق کند که هم مسیح و هم شخص انسان تصویر هستند. از خدا پیشینیان لاتین طرفدار نیقیه آگوستین، imago dei را اساساً به عنوان یک اصطلاح مسیحی که یک وحدت جوهر الهی را مشخص می کند، درک می کردند. بر اساس این کتاب، الهیات اولیه تصویر آگوستین، انحراف اولیه خود را نه در مناقشه نیقیه، بلکه در تعامل فلسفی متافیزیک فلوطنی، که در آن تمام واقعیت متناهی تصویری از واقعیت غایی است، دارد. برای این سنت، یک تصویر نیازی به برابری ندارد. یک تصویر می تواند کم و بیش شبیه منبع آن باشد. این کتاب معتقد است که نوشته‌های اولیه آگوستین مسیح را به‌عنوان تصویری مشابه تشبیه می‌کند، در حالی که شخص انسانی تصویری از تشبیه نابرابر است. ارزیابی افلاطونی و مشارکتی ماهیت «تصویر»، الهیات اولیه آگوستین را از تصویر خدا قادر می‌سازد تا فراتر از پیشینیان لاتینی خود حرکت کند و imago dei را هم از مسیح و هم برای شخص انسانی تأیید کند. ادامه مطلب... چکیده: این کتاب به بررسی الهیات اولیه آگوستین در مورد imago dei، قبل از انتصاب او (386-391) می پردازد. این کتاب نشان می‌دهد که تفکر اولیه آگوستین یک انحراف قابل توجه از الهیات تصویری لاتین طرفدار نیقیه یک نسل قبل است. این کتاب استدلال می‌کند که اگرچه الهیات اولیه آگوستین در مورد تصویر مبتنی بر الهیات هیلاری پواتیه، ماریوس ویکتورینوس و آمبروز میلانی است، آگوستین توانست به گونه‌ای که پیشینیان او چنین نبوده‌اند، تصدیق کند که هم مسیح و هم شخص انسان تصویر هستند. از خدا پیشینیان لاتین طرفدار نیقیه آگوستین، imago dei را اساساً به عنوان یک اصطلاح مسیحی که یک وحدت جوهر الهی را مشخص می کند، درک می کردند. بر اساس این کتاب، الهیات اولیه تصویر آگوستین، انحراف اولیه خود را نه در مناقشه نیقیه، بلکه در تعامل فلسفی متافیزیک فلوطنی، که در آن تمام واقعیت متناهی تصویری از واقعیت غایی است، دارد. برای این سنت، یک تصویر نیازی به برابری ندارد. یک تصویر می تواند کم و بیش شبیه منبع آن باشد. این کتاب معتقد است که نوشته‌های اولیه آگوستین مسیح را به‌عنوان تصویری مشابه تشبیه می‌کند، در حالی که شخص انسانی تصویری از تشبیه نابرابر است. ارزیابی افلاطونی و مشارکتی ماهیت «تصویر» به الهیات اولیه آگوستین از تصویر خدا این امکان را می دهد که فراتر از اسلاف لاتینی خود حرکت کند و imago dei هم مسیح و هم شخص انسانی را تأیید کند.

ترجمه ماشینی: از نخستین روزهای کلیسا، الهی‌دانان برای درک چگونگی وجود انسانیت و الوهیت در شخص مسیح تلاش کرده‌اند. طرفداران بدعت آریان، که معتقد بودند عیسی نمی‌توانست کاملاً الهی باشد، شواهد قابل توجهی در کتاب مقدس برای موقعیت خود یافتند: عیسی تعجب کرد، سؤال کرد، ترسید، رنج کشید و دعا کرد. مدافعان ارتدکس، مانند هیلاری پواتیه، آمبروز میلان، ژروم، و آگوستین، نبوغ قابل توجهی در توضیح چگونگی سازگاری این عبارات کتاب مقدس با الوهیت مسیح نشان دادند. الاهیدانان قرون وسطایی مانند پیتر لومبارد، توماس آکویناس و بوناونتور نیز هنگام رویارویی با تهدید فزاینده بدعت آریان با این متون دست و پنجه نرم کردند. مانند اسلاف خود، آنها نیز با نیاز به حفظ انسانیت اصیل عیسی و توصیف شیوه ای از تجربه احساساتی که هیچ شکی در الوهیت کامل کلام مجسم نمی کند، مواجه بودند. همانطور که کوین مادیگان نشان می دهد، با این حال، آنها همچنین با یک مانع دیگر روبرو شدند. متکلمان قرون وسطی از پدران یونانی و لاتینی مجموعه ای از نظرات را در مورد عبارات مورد بحث به ارث برده بودند که در این زمان به جایگاه فرهنگی هنجاری در سنت مسیحی دست یافته بود. با این حال، پدران یونانی و لاتین در یک موقعیت جدلی نوشتند و به تهدیدی که آریایی ها برای ارتدکس ایجاد می کرد پاسخ دادند. در نتیجه، آنها گاهی خود را به اظهارات افراطی و گاهی متناقض می‌دیدند. این اظهارات از نظر جانشینان قرون وسطایی خود یا به نظر می رسید که الوهیت واقعی مسیح، انسانیت واقعی او را به خطر می اندازد، یا این احتمال را که خدا و انسان با یکدیگر در ارتباط هستند یا به طور متافیزیکی با یکدیگر مرتبط هستند. در نتیجه، متکلمان قرون وسطایی نیز نیاز داشتند تا نشان دهند که چگونه دو گزاره به یک اندازه معتبر اما ظاهراً متناقض را می توان با هم تطبیق داد - تا از اجداد پدری خود در برابر هر گونه تردیدی در مورد اتفاق نظر یا درستی ارتدوکس آنها محافظت کنند. مادیگان با بررسی استدلال‌های ناشی از این فشارهای دوگانه، در می‌یابد که تحت عنوان جذب و انتقال بی‌تغییر یک سنت متفق القول، در واقع شکاف‌ها و ناپیوستگی‌های زیادی بین دو بدنه فکری باستان و قرون وسطی وجود داشته است. او به جای تغییر یا توسعه ارگانیک، تغییرات بنیادی، آزمایش، تازگی و حتی هترودوکسی را می یابد.