جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

منظومه اي است در يكصد و بيست و شش بیت در اصول دین پنجگانه . بنا به گفته ذريعه 1/1 اين منظومه از يكي از شاگردان شريعتمدار استر آبادي است كه «آب حيات» استاد خود را به نظم در اورده است (سيد احمد حسيني اشكوري) در فهرستواره منزوي 10/83 آب حيات منظوم نيز همان آب حيات منثور فرض شده و نسخه هاي معرفي شده نيز مخلوط از منثور و منظوم است؛ و از استرآبادي دانسته شده كه ظاهرا دو اثر است و منظوم آن از شاگرد او داعي است. گر چه در صفحه بعد از آب حيات داعي دزفولي نام مي برد و «داعي» را به معناي آن حمل كرده و از استرآبادي مي داند. «درايتي» منظومه اي است در بيان اصول دين و اصول مذهي جعفري كه تعداد ابيات آن متغير بين 116تا 126 بيت مي باشد. به گفته الذريعه 1/1 ابن منظومه توسط يكي از شاگردان محمد جعفر استرآبادي نوشته شده است كه خلاصه اي از كتاب آب حيات خود (محمد جعفر استرآبادي) را به رشته نظم در آورده و در اشعار پاياني به نام استاد اشاره نموده است با: «نسخه آب حيات اين است گر جوئي به كام رشحه اي از قلزم تاليف نولانا بود * از جلال و علم و فضل و رافت حق نام وي چار حرف آمد كه جيم و عين و فاء و راء بود »(حبيب الله عظيمي ) منظومه اي است در بيان اصول دين يا اصول خمسه (توحيد ، عدل ، نبوت، امامت ، معاد) و تعداد ابيات آن در نسخه هاي مختلف بين 116 تا 126 بيت متغير است. بنا به گفته مولف ذريعه اين منظومه را يكي از شاگردان محمد جعفر استرآبادي سروده و خلاصه اي از كتاب آب حيات استاد خود را به رشته نظم درآورده و در اشعار پاياني به نام استاد اشاره نموده است: نسخه آب حيواه اين است اگر جويي به كام ** رشحه اي از قلزم تاليف مولانا بود / از جلال و علم و فضل و رافت حق نام وي ** چار حرف آمد كه جيم و عين وفا را بود (كرم رضايي ، پريسا) آغاز كتاب: هر كه را در سر هواي لؤلؤ لالا بود بايد اين سلك گهر را طالب و جويا بود انجام كتاب: قاريا چون زين مراتب بهر ور گردي بگو جاي داعي در رياض جنة المأوي بود

کتاب « ثم شيعني الالباني» توسط شيخ «عبدالحميد الجاف» ، يکي از ره يافتگان به مکتب اهل بيت عليهم السلام، نگاشته شده است وي در 27 ماه مبارک رمضان سال 1969 ميلادي در خانواده اي شافعي مذهب به دنيا آمد. او اصالتا کرد زبان و شافعي مذهب بود اما تفکرات سلفي به خود گرفته و کاملا سلفي شده بود. تحصيلات خود را در رشته ي زيبا سازي و دکوراسيون در دانشکده هنر دانشگاه بغداد به پايان رساند. پس از بررسي و تحقيق پيرامون شيعه و مکتب اهل بيت عليهم السلام، در سن 24 سالگي يعني سال 1993 به مکتب اهل بيت عليهم السلام گرويد. بعد از گذشت سه سال در سال 1996 وارد حوزه علمیه نجف شد و از محضر بزرگان آن زمان استفاده های علمی برد. از علت های اصلی شيعه شدن وی؛ نوشته های «محمد ناصر الدین البانی»، از علمای معاصر وهابی می باشد. وی هدف از تالیف کتاب را اتمام حجت با کسانی ذکر می کند که بر غیر روش و مکتب اهل بیت علیهم السلام بوده و از جاماندگانِ کشتیِ نجاتِ معصومان علیهم السلام و در دریایِ مَوَّاجِ باطل در حال غرق شدن هستند. وی با تمسك به آیه يِ شریفه يِ: «اُدْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ» (النحل: 125)، به دنبال روشنگري براي دیگران است و با ذکر پیشینه ي خود يعني مذهب وهابیت، در صدد است راه حق را براي مخاطبانش آشكار نمايد. نويسنده در ادامه از اختلاف شديد وهابيان و فرقهاي اساسي آنها مي گويد و يكي از علل شيعه شدنش را دشمني آنها و ناجوانمردي شانْ در نقل مطالب علمي مي داند كه اين مساله وقتي برايش روشن مي گردد كه با دوستاني شيعه آشنا مي شود و به بحث هاي مذهبي با آنان مي پردازد و با اينكه يك وهابيِ مُتَعَصِّبْ است بعد از رجوع به عالمان وهابي و مطالعه ي برخي از كتابهايشان با نفاق وهابيان و تعصب و نيرنگ آنان در طرح مباحث علمي روبرو مي گردد و اين داستان زماني به اوج خود مي رسد كه براي فهم حقيقت كتابهاي حديثي الباني را مطالعه مي كند و با اين قضيه مواجه مي شود كه الباني به نفع مذهب خود قضاوت نموده و بر خلاف قاعده ي علمي كه خود به آن ملتزم بوده، برخي از احاديث ضعيف را صحيح مي شمرد از اين رو عبدالحميد الجاف وقتي در جواب شيعيان درمانده مي ماند و تعصب كوركورانه ي افرادي همچون الباني را مي بيند ، به حقانيت مكتب اهل بيت عليهم السلام پي مي برد و مكتب نوراني ايشان را بر مي گزيند.

کتاب حاضر یک کتابی ارزشمند در حوزه علم دین یعنی اجتهاد ، تقلید و مرجعیت می باشد. در این کتاب اول فضیلت علم بیان می شود، بعد انواع علوم که یادگیریشان یا واجب عینی است یا کفایی، بعد بحث اجتهاد در علم ، و انواع تقلید و... بخش آخر کتاب مطلبی است در رد تصوف.

این کتاب مختصر اما مفید درباره مساله معرفت الله بحث می کند و به این سوال پاسخ می دهد که آیا معرفت به خدا فطری است یا کسبی و تقلید در آن حکمش چیست ؟ آیا ممکن است یا نه؟ و همینطور این سوال را مطرح می کند که آیت تقلید در اصول دین جایز است یا نه؟

تحصيل عقايد دينی از چه راهي امكان پذير است؟ آيا مي شود برخی از مردم به نحو تقليدی به خدا، معاد و پيامبر باورهايی داشته باشند؟ آيا تقليد از بزرگان می تواند انسان را به مراتبی از شناخت مبدأ و معاد نايل كند؟ بعبارت ديگر، آيا تنها برخی از مردم موظفند درباره اصول و معارف دينی تحقيق نمايند و گروهی ديگر به نام عوام چنين تكليفی برعهده ندارند؟ از سوی ديگر، تعاليم دينی چگونه و در چه سطحی بايد بر مردم ارائه شود؟ آيا اساساً می توان دين را به نحو يكسانی برای همه اقشار جامعه آموزش داد؟ با توجه به ضرورت مخاطب شناسی، عالمان دين و تمامی صاحبان قلم، هنرمندان و فرهنگ سازان هنگام تبليغ دين و بيان آموزه های دينی فعاليت خود را با كدام يك از سطوح مخاطبان خود تنظيم نمايند؟ این مقاله در قالب بررسی مساله تحقیق و تقلید سعی می کند پاسخی درخور به پرسش های مطرح شده بدهد.

در این مقاله به نقش اساسی نظریه حسن و قبح عقلی در اثبات بسیاری از دعاوی الهیات و کلام از دیدگاه علامه شعرانی می‌پردازیم. پس از توضیح دلایل شعرانی در قبول نظریه حسن و قبح عقلی به موارد استفاده از آن در آثار ایشان اشاره شده است. چگونگی اثبات ضرورت دین، توضیح انواع نیازهای آدمی به دین و انتظار بشر از دین براساس نظریه حسن و قبح عقلی بیان شده است.