جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده فارسی: امامت بر مردم، از وظایف امام است و این امری حیاتی است که باید کندوکاو کرد و به شبهات پیرامون آن پاسخ داد. نظر به اهمیت موضوع امامت که از سوی امام رضا (علیه السلام) با استناد به آیات وحی طرح گردیده رویکرد قرآنی امام رضا (علیه السلام) در تبیین این موضوع مهم راهگشا است. روایات تفسیری امام، ممکن است از باب تطبیق، تأویل، اشاره به باطن آیه و یا به مصداق اتم و اکمل آیه باشند که شناسایی نوع آن کمک شایانی به فهم دقیق آیه می‌کند. بنا بر این در این پژوهش برخی از روایات تفسیری امام رضا که در موضوع امامت نقل شده در کنار معناشناسی واژه‌های اصلی روایت بررسی شده و در نتیجه هماهنگی سخن امام و کلام وحی در تبیین بحث امامت به اثبات رسیده است. /

در نخستین تفاسیر قدیم اهل سنت، از میان سه روش نقل اسرائیلیات، استناد به عهدین در ادبیات دلائل النبوه و مراجعه مستقیم به متن کتاب مقدس، غلبه با نقل اسرائیلیات است. همزمان به برخی مطالب عهدین در محاجه با اهل کتاب نیز استناد می شود و به تدریج در قرون اخیر، اسرائیلیات جای خود را به مراجعه مستقیم و نقل مطالب عهدینی در مواضع مختلف تفاسیر شیعه و سنی می دهد. وزیر مغربی، تنها مفسری است که از هر سه روش فوق در تفسیر خود استفاده کرده، با این تفاوت که در قیاس با تفاسیر پیش از خود، روایات موسوم به اسرائیلیات را به حداقل رسانیده و در عوض با مراجعه به متن عهدین، برخی عبارات تورات یا انجیل را در تایید نظر خود یا به منظور نقد و نقض مطرح کرده است. مقاله حاضر ضمن مروری بر تاریخچه و سیر تحول سه گونه فوق، منقولات عهدینی در تفسیر وزیر مغربی را گردآوری و بررسی می کند.

این مقاله بر آن است که به معنا شناسی سیاحت و گردشگری در قرآن کریم بپردازد تا با کشف معارف جدید از قرآن اندیشه نظام دار بودن آن معارف روشن شود. زیرا واژگان مترادف با گردشگری گاهی در بافت زبانی آیات ذکر شده است و گاهی براساس سیاق آیات و تفاسیر مربوط به آن، روشن می شود. این مقاله به شرح و تبیین واژه سیاحت و سپس واژگان دیگری که به این مهم در ارتباط است در حوزه های لغت، تفسیر و سیاق آیات می پردازد. از آنچه در متن مقاله بیان شد می توان گفت، گردشگری نقل مکان از جایی به جای دیگر برای تأمین نیازهای مادی و معنوی است،که به طور مستقیم و غیر مستقیم بر زندگی انسان اثر می گذارد و آدمیان را به اهداف گردشگری که همان سیر الی الله است رهنمون می سازد.

تاکنون ترجمه های زیادی از قرآن کریم به زبان فارسی نگاشته شده است که هیچ یک بی اشکال نبوده اند. یکی از این ترجمه ها از آن دانشمندی معروف در شبه قاره هند به نام شاه ولی الله محدث دهلوی است که از حدود دو قرن و نیم قبل برجای مانده است. این ترجمه با همه زیبایی هایش دارای اشکالاتی اساسی بویژه از جنبه ادبی نیز می باشد. برخی از مهمترین این اشکالات که در این مقاله بعنوان لغزش از آنها یاد شده است عبارتند از: ناهمسانی در ترجمه واژه ها، ترجمه غلط و ناصواب برخی کلمات و آیات، مخالفت برخی ترجمه ها با قواعد صرفی و نحوی، دخالت دادن دیدگاه های خاص کلامی در ترجمه، عدم رعایت حدود ترجمه و خلط میان ترجمه و تفسیر و تاویل، استفاده از اسرائیلیات و افزودن برخی حواشی غیرضروری و ناصواب ، و در نهایت عدم رعایت قواعد املایی و چینش دستوری زبان فارسی. این لغزش ها در دو دسته ادبی و غیر ادبی جای گرفته اند و اگرچه برخی از آنها ناخواسته رخ نموده اند ، ولی قطعاً برخی دیگر لغزش هایی است که به عمد در این ترجمه راه یافته اند.

سورۀ کوثر، موجزترین و در عین حال، یکی از تأثیرگذارترین سوره های قرآن است که در عین ایجاز، می‌توان همه جنبه‌های کامل بلاغی یک کلام را در آن یافت؛ به‌طوری که پیام رسانی که وظیفه اصلی کلام است، در آن به حد نهایت رعایت شده است. این سوره که در شرایط خاص و متناسب با موقعیت ویژه‌ای نازل شده است، مضمون و محتوایی واحد دارد که وحدت و یکپارچگی خاصی بین آیات سه‌گانه آن برقرار کرده است. به طور کلی برای اثبات اعجاز لفظی قرآن، بررسی و تحلیل زبان قرآن و تحلیل ویژگی‌های ساختاری گفتارهای آن، نیز تبیین ویژگی‌ها و وجوه بلاغی این کلام ضروری است. در این راستا، همواره یکی از مهمترین دغدغه‌های دانشمندان، زبان‌شناسان و نحویون اسلامی، کوشش برای اثبات اعجاز لفظی قرآن بوده است. یکی از روش‌هادر این زمینه، بررسی وجوه بلاغی این کلام، تبیین بلیغ بودن متکلم و کلام آن و انطباق و تناسبش با ویژگی‌های مخاطبان و سیاق حالیه است. در کتاب‌های بلاغی، معیار سنجش ویژگی بلاغت در کلام و متکلم، مطابقت آنها با اقتضای حال تعریف شده است. با بررسی این معیار مشخص می‌شود که احوال گوناگونی شرایط شکل‌گیری یک کلام را متأثر می‌کند. عوامل چهارگانۀ متکلم، مخاطب، کلام و بافت موقعیتی در سطوح مختلف ساختار ظاهری و مفاهیم و معانی کلام را متأثر می‌کند. در این پژوهش با تمرکز بر موجزترین واحد کلام در قرآن، یعنی سورۀ کوثر و با بررسی احوال گوناگون این عوامل چهارگانه و مقتضیات متنوع آنها انطباق این کلام با اقسام احوال و مقتضیات، تبیین و تحلیل شده است.

مسئله توحيد ربوبي و تحليل نگاه قرآن به آن، محور نگاشتة حاضر است. از حوزههاي پيونديافته با توحيد ربوبي، عناوين هدايت، نصرت، امداد و همانند آن است كه در نظام فلسفي از آن با عنوان «عنايت» ياد ميشود. ترابط ميان اين عناوين و مسئله توحيد ربوبي از آن روست كه بيشترين عقايد شركآميز از مراحلي پس از پذيرش وجود خدا و باور به آفريننده بودن االله نسبت به جهان آغاز ميشود. آيات قرآن بيانگر آن است كه بدكيشان، به توحيد در خالقيت باورمند بوده و در مرتبة ربوبيت و متلازم با آن، يعني توحيد در عبادت دچار شرك شدهاند. آنچه پژوهة پيشرو به آن رهنمون شده است، پس از شناختيابي به ماهيت توحيد ربوبي، اثبات شكلگيري ربوبيت الهي از دو مؤلفه علم و قدرت مطلق خداوندي در كنار ارادة آزاد الهي است.

برخي از سوره هاي قرآن داراي سر آغاز مشترك اند، به گونه اي كه با همان نام شناخته مي شوند سور پنج گانه حامدات، از اين جمله است كه با تدبر در معارف و مواعظ قرآن كريم اين مسأله روشن مي شود كه با وجود تنوع و تعدد موضوعات، سوره هاي قرآن داراي غرض واحدي است .اين تحقيق به دنبال يافتن مشتركات لفظي و مفهومي پنج سور حامدات يعني حمد، انعام، كهف،سبأ، فاطر است كه همه ي آنها با حمد الهي(الحمد الله) آغاز شده اند. در اين پزوهش سعي شده است با خوشه چيني از خرمن فضل و انديشه ي مفسران و صاحب نظران علوم قرآني، برخي مضامين مشترك سور حامدات و تناسب و هماهنگي بين آنها و نيز وحدت موضوعي اين سورنمايان شود. از جمله مضامين مشترك اصلي در اين پنج سور اصول اعتقادي دين يعني توحيد، نبوت و معاد است. انسجام و يكپارچگي آيات و سوره هاي قرآن از شاخصه هاي تفسير نگاري مسلمانان در دوره معاصر است كه آن سوي اين وحدت و يكپارچگي كثرت و تنوع ظاهري نيز مورد اهميت است.ميان تمامي آيه هاي يك سوره و موضوعات به ظاهر پراكنده آن، اين وحدت و هماهنگي سوره ها ، از معجزات برتر و مقتضاي بلاغت و حكمت است كه با وحدت سوره ها ي قرآن انجام گرفته است.