آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

نجات پيروان ساير اديان، از جمله پرسش هاي بسيار مهم فلسفه دين و كلام جديد است كه كارل رانر و استاد مطهري به‏طور‏جدي به آن پرداخته اند. مقاله حاضر با تطبيق آراي اين دو متفكر بزرگ به عنوان ابزار پژوهش، نشان داده است كه مشابه با الگوي كلي نظريه مسيحيان گمنام رانر مي توان از وجود نظريه مسلمانان گمنام نزد استاد مطهري سخن گفت. درحقيقت استاد مطهري با طرح اسلام فطري و واقعي در برابر اسلام منطقه اي و ظاهري، آن دسته از پيروان ساير اديان را كه به علت قصور و دست‏نيافتن به حقانيت شريعت محمدي، به صورت رسمي و اسمي مسلمان ناميده نمي شوند، اما داراي اسلام فطري و تسليم قلبي هستند، به صورت گمنام و غيررسمي مسلمان دانسته، آنها را به دليل بهره بردن از اسلام فطري، مشمول نجات محسوب كرده است و شمولي همچون شمول نظريه مسيحيان گمنام براي آنها قايل مي گردد.

کثرت گرایی دینی از جمله مباحث مهمی است که در دوران معاصر در محافل علمی مغرب زمین تکوین یافت و سپس در میان متفکران اسلامی نیز دامن گسترانید. بسیاری از اندیشمندان، فیلسوفان و متکلمان غربی و شرقی وارد این حوزه شدند و مباحث گوناگونی ارائه کردند. این پژوهش بر آن است تا موضوع یادشده را، با تأکید بر مسئله رستگاری، از منظر دو متأله مسیحی و مسلمان یعنی کارل رانر و مرتضی مطهری بررسی کند. این دو اندیشمند قائل به «شمول گرایی» در این زمینه هستند. شمول گرایی ضمن تأکید بر حقانیت تنها یک دین، دیگر ادیان را برخوردار از نجات می داند. رانر با نظریه «مسیحیان گمنام» و مطهری با نظریه «مسلمانان فطری» به تبیین امکان رستگاری غیرمسیحیان و غیرمسلمانان پرداخته اند. رانر بهره مندی از فیض مسیح از رهگذر اخلاق و کردار نیک و پرهیز از گناهان و نیز گواهی وجدان شخصی مبنی بر درست بودن دین غیرمسیحیان را شرط لازم نجات می داند. مطهری نیز غیرمسلمانان نیکوکار را در صورت نداشتن عناد و به شرط فقدان امکان تحقیق، لایق رستگاری دانسته، گناهان غیرمسلمانان را به شرط قصور و استضعاف فکری مستحق آمرزش معرفی می کند.

ترجمه ماشینی: این متن استدلال می‌کند که الهیات در درجه اول قصد اخلاقی دارد. رابطه بین الهیات و اخلاق در این کتاب با اشاره به کارل رهنر و امانوئل لویناس بررسی شده است.

نسبت فیض و طبیعت مساله ای است مهم در الهیات مسیحی که سرنوشت مسایل دیگری در این الهیات بدان بسته است. در میانه قرن گذشته این مساله مورد اختلاف الهیات نو در فرانسه و کلیسای کاتولیک بوده است. کارل رانر متاله وجودی - استعلایی کاتولیک آلمان با هر دو سوی نزاع موافقت ها و مخالفت هایی را داشت. او دیدگاه اش در مورد فیض را در این میانه ابراز نمود و با استفاده از مفاهیمی، چون اگزیستانسیال فراطبیعی، فیض نامخلوق و توان تعبدی کوشید تبیین عمیق تری از مساله بیان کند. اهمیت فیض در الهیات رانر تا آنجاست که الهیات او را الهیات فیض نیز گفته اند. نظریه او دارای نکات مهمی برای الهیات کاتولیک و الهیات خود اوست و نیز نقدهایی را به خود دیده که در اینجا بدان ها نیز پرداخته ایم.

ترجمه ماشینی : لارنس کانینگهام، متکلم کاتولیک، مطالعه قدیسان را به عنوان عنصری نادیده گرفته در سنت مسیحی ارزیابی می کند، حتی در سنت کاتولیک رومی که احترام به مقدسین یکی از ویژگی های متمایز آن است، و سیستم مفصلی برای قدیس کردن قدیسان وجود دارد. . کانینگهام نقد خود را در سال 1980 نوشت، اما اعتبار آن حتی امروز نیز صادق است. اگرچه مطالعه قدیسان هنوز در الهیات مسیحی حاشیه‌ای است، اما تلاش‌های قابل توجهی برای بازاندیشی در الهیات قدیسان وجود دارد. این پایان نامه، که با این تلاش ها مطابقت دارد، به یک سؤال می پردازد که از بافت چند دینی امروزی بیرون می آید: «آیا برای مسیحیان ممکن است افراد سنت های دینی غیر مسیحی را به عنوان قدیس بشناسند؟» برای دادن پاسخ مثبت به این سوال، این پروژه پایان نامه الهیات جامع قدیسان را پیشنهاد می کند که شامل شخصیت های مقدس غیر مسیحی است. با فرض موضعی اعترافی در روش الهیات تطبیقی، هدف اولیه این پروژه، غنی‌سازی گفتمان الهیات نظام‌مند مسیحی قدیسان و قداست از طریق آموختن از سنت‌های دیگر در این مورد اسلام است. مقدسین در اسلام «دوستان خدا» نامیده می شوند (اولیاء الله؛ بخوان ولی الله). این اصطلاح بر اساس آیه ای از قرآن است که می فرماید: «إِنَّ اللَّهُ لَیْتَهُ وَ لَهُ أَحْمَةً» (10:62). یکی دیگر از زمینه های متنی اولیا در اسلام، سخنان حضرت محمد (ص) است. در حديث معروف اولياي خدا آمده است: «هنگام ديده شدن، خداوند ياد مي‌شود». در این پایان نامه، مفهوم قداست و اولیاء را از دیدگاه مسیحیت با اسلام، به ویژه با مفهوم ولایت ابن عربی مقایسه می کنم. به عنوان یک کار الهیات تطبیقی، من قبل از انجام مقایسه واقعی، ابتدا گفتمان قدیس و قدیس را در هر سنت دینی، یعنی مسیحیت و اسلام، شرح خواهم داد. فصل 1 تا 4 در خدمت این تلاش است. فصل 1 و 2 گفتمان را از دیدگاه کاتولیک و پروتستان بررسی می کند. من روی چندین الهی‌دان کاتولیک تمرکز خواهم کرد که الهیات قدیسان خود را در طول و بعد از دومین شورای واتیکان توسعه دادند، یعنی کارل رهنر، ژان لوک ماریون و الیزابت جانسون. علاوه بر این، من همچنین بینش هایی را از دو الهیدان برجسته پروتستان، دیتریش بونهوفر و پل تیلیش، به دست خواهم آورد. فصل سوم به معرفی مبحث اولیاء و قداست در اسلام از منظر پدیدارشناسی، متنی و کلامی می پردازد. مفهوم ولایت ابن عربی کل فصل 4 را اشغال می کند. توجه به این نکته مهم است که این فصل به طور کامل اندیشه ابن عربی را توصیف نمی کند زیرا من قبلاً مطالب خاصی را برای مقایسه انتخاب کرده ام. این مقایسه سه ساختار الهیاتی را به‌عنوان ویژگی‌های الهیات جامع اولیای الهی به دست می‌دهد: قدیسان به‌عنوان مظاهر و آشکارکننده‌های ارتباط با خود خداوند، پنهان‌بودن قدیسان، و قدیسان به‌عنوان اصحاب. هر یک از این سازه‌های الهیاتی در فصل‌های 5 تا 7 مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

ترجمه ماشینی : سرمایه گذاری ها؟ که مک کواری، بولتمن، تیلیش و رهنر در الاهیات اگزیستانسیال اتخاذ می کنند، از رهگذرهای هایدگری به سمت ازلی بودن در راه پنهان ماندن پیروی می کند، یا ???????. از طریق هر سرمایه گذاری،؟ هر متکلم وجودی موضع الهیاتی خاصی را اتخاذ می کند؟ که از یک لنز وجودی استفاده می کند؟ در حالی که اولی مطمئناً آنها را اساساً پایه گذاری می کند، دومی از طریق تأثیرات هایدگری به آنها اجازه می دهد که سرمایه گذاری کنند؟ فراتر از چارچوب کلامی سنتی با استفاده از گزاره های فلسفی. در تلاش برای تبیین رابطه انسانیت و خدا، هر یک از متکلمان وجودی به بررسی معنای انسان بودن می پردازد، نه به لحاظ الهیات، بلکه به گونه ای که به طور جدایی ناپذیری با درکی از فلسفه هستی گره خورده است: مفهوم چیستی وجود. است

ترجمه ماشینی: دیوید آلبرت جونز دو سوال اساسی را در نظر می گیرد: چگونه می توانیم در مواجهه با مرگ خوب زندگی کنیم؟ و آیا پایان دادن عمدی به زندگی بشر مشروع است، اگر هرگز وجود داشته باشد؟ او بر رویکردهای متمایز الهیاتی نسبت به مرگ که توسط چهار متفکر برجسته مسیحی نشان داده شده است تمرکز می کند: آمبروز میلانی، آگوستین از هیپو، توماس آکویناس و کارل رهنر. هدف جونز اساساً مشارکت در تاریخ الهیات نیست، بلکه از طریق تعامل با اندیشه الهیات گذشته، تأمل در برخی از مسائل عملی و وجودی است که رویکرد مرگ برای همه ما ارائه می کند.