آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: شکل و محتوای مطالعه الهیات در عصر کنونی و مدرن با تعداد و تنوع گسترده‌ای از متنوع‌ترین و تا حدی متفاوت‌ترین نقاط شروع مشخص می‌شود. وحدت کلاسیک و آشکار بودن جهان اندیشه الهیاتی، که در قرون پیشین بسیار معمول بود، با کثرت افق ها و مشکلات تفکر مدرن از بین رفته است. واقعیت جهان، علم و الهیات دیگر به عنوان یک مدار واحد ظاهر نمی شود، بلکه بیشتر به عنوان یک فضای باز و نامحدود ظاهر می شود. در واقع، دقیقاً برای مطالعه الهیات در دانشگاه‌های مدرن، به نظر می‌رسد که عبارت جذاب، وسعت جدید نیز صادق است. این کتاب به منظور دسترسی مسیحیان و متکلمان به کارل رهنر برای بازگشایی افکار او و امکان بازرسی الهیات از کار او است. از این نظر ضروری است که نقطه عزیمت الهیات کارل رهنر را در دغدغه‌ها و پرسش‌های انسان‌ها قرار دهیم و با سرنخی از مفهوم کلیدی نقطه عزیمت انسان‌شناختی، گرایش زیربنایی را قابل درک کنیم. از کارهای رهنر تسلط بر جستارهای علمی در پراکسیس روزمره مطالعات ضروری الهیات معاصر، اغلب شکل نامطلوب مجموعه ای از مقالات، مقالات و مشارکت های مختلف در کتاب های راهنما را به خود می گیرد. دقیقاً به همین دلیل، غوطه ور شدن در آثار یک نویسنده مهم دورانی، در جهان افکار او، و در نمایه الهیات او - همانطور که در مورد الهیات کارل رهنر در اینجا وجود دارد - نه تنها یک تمرین وظیفه‌آمیز است. ، اما یک تغییر لذت بخش از سرعت، شاید حتی یک علاقه: استودیوم به معنای واقعی کلمه.

سه نوع تلقی یا برداشت از وحی در مسیحیت وجود دارد. بر اساس وحیِ گزاره‌ای نجات بشریت تنها از مسیر عبارات روشن و معرفت‌بخش کتاب­مقدس به‌دست می‌آید، در وحیِ تجربی تاکید بر انکشاف الهی و ارتباط شخصی میان خدا و انسان است و رویکرد سوم، وحی را حادثه‌ای تاریخی عنوان می‌کند. اندیشمندان مسیحی له یا علیه هر کدام از رویکردهای ذکر شده نظراتی بیان کرده‌اند. در این میان کارل رانر، از متالهان معاصر مسیحی، با طرح مفاهیمی مشابه این سه رویکرد، آنها را مراتبی از رستگاری و در طول هم در نظرداشته که از وحی تجربی و نجات عام همه انسان‌ها تا وحی گزاره‌ای و رستگاری منحصر به مسیحیت را شامل می‌شود. در نگاه رانر وحی استعلایی شرط پیشینِ ادراک هستی است که در پرتو تجلی فیض و اگزیستانس فراطبیعی در دسترس است، وحی مقوله‌ای عام انکشاف خدا در تاریخ و وحی مقوله­ای خاص در شخص مسیح میسر است. کوتاه سخن وحی از دیدگاه رانر هر سه ماهیت تجربی، تاریخی و گزاره‌ای را در مراتب مختلف دربردارد. تلقی رانر از وحی و رستگاری تاحدودی به اندیشمندانی همچون هانس کونگ، جان هیک، کارل بارت و شلایرماخ نزدیک است و تفاوت آنها در میزان پایبندی ­به آموزه‌های کلیسایی است. نظریه «مسیحیان گمنام» رانر با بهره از تلقی او درباره وحی رستگاری پیروان ادیان غیرمسیحی را ممکن دانسته و از این­رو بابی به شمول‌گرایی دینی می‌گشاید، اما به باور او دست یازیدن به نجات تام تنها در پذیرش آگاهانه مسیحیت میسر است

کارل رانر، فیلسوف و الهیدان کاتولیک، با بیان روح در جهان، که ریشه در انسان شناسی استعلایی روح دارد، بحث جاودانگی روح پس از مرگ را مطرح می کند. وی با نقد دیدگاه افلاطون، قائل به بقای ارواح پس از مرگ در همین دنیا بوده و جهان را به سان پیکری برای ارواح دانسته، معتقد است: برزخ ارواح و پاک سازی آنها در همین دنیا صورت می گیرد. دیگر فیلسوف و الهیدان پروتستان، یورگن مولتمان، با ابزار الهیات امید، نظریه جاودانگی روح افلاطون را تکامل بخشیده و فرجام دنیا را امید به رستگاری همه انسان ها می داند. او گرچه امکان منطقی وجود جهنم را منکر نمی شود، اما خواست خدا بر سوزاندن و بقای در عذاب بندگان را منافی عشق خدا به بندگان می داند. این مقاله، درصدد است تا با بررسی و تحلیل نظرات این دو فیلسوف با دو رویکرد متفاوت، اما با یک الهیات و همچنین با تأمل در انتقاداتی که از سوی هم کیشان آنان وارد گردیده، ریشه اظهارت اخیر کلیسا مبنی بر نمادین بودن بهشت و جهنم را دریابد.

مسئله کثرت ادیان یکی از موضوعات اساسی است که فیلسوفان و متکلمان در زمان معاصر به آن پرداخته اند و ستون اساسی مطالعات موجود در زمینه فلسفه دین را تشکیل می دهد. بنابراین می بینیم که هر دین ادعای حقیقت خود را دارد و معتقد است که نجات و رستگاری انسانها با پیروی از آموزه های آن و پیروی از آن است. در این تحقیق ، من برای بررسی نظریه کارل رانر ، سخنران مسیحی و شهید مرتضی مطهری ، شهید اسلامی ، بر رویکرد توصیفی-تحلیلی تکیه کرده ام ، زیرا هر یک از این دو علم نظریه و رویکرد جدیدی در برخورد با این مشکل ارائه کرده اند. در مورد کارل رانر ، می بینیم که او حقیقت دین مسیحی را به رسمیت شناخته و خود را متعهد به انجام آن کرده است ، اما با ریشه یابی او به مبانی فلسفی جدید هماهنگ با آموزه ها و باورهای مسیحی ، او سعی کرد راهی را برای پیروان دیگر افراد غیر مسلمان باز کند. ادیان مسیحی تحت مراقبت مسیح قرار گیرند و در نتیجه سهم خود را از نجات و رستگاری بدست آورند. به همین ترتیب ، شهید مطهری به درستی دین اسلام اعتراف کرد و به آن پایبند بود و معتقد بود که همه ادیان الهی به یک روح و حقیقت اشاره دارند و اسلام کاملترین و بهترین دین در بین آنهاست. با این حال ، با رویکردی که با استناد به آیات قرآنی و تعدادی از روایات شریف به پایان رساند ، او به پذیرش کار غیرمسلمان تحت شرایطی پرداخت که به دلیل پذیرش توحید ، معاد و کار صالح است. . خدا و سهم نجات خود را نیز دریافت کنید. در این تحقیق ، من با ارائه پاسخ کافی به تکثرگرایی دینی از دو محقق که از دیدگاه جامع دفاع می کنند ، نتیجه گرفتم و انتقاداتی که بر نظریه هر یک از آنها وارد شد و دلایل متداول و متفاوت بین آنها ذکر شد. کثرت گرایی ، و نشان داد که دین اسلام در آموزه های خود مبانی و اصولی را دارا است که در تعامل مثبت با سایر ادیان از دین مسیحی است.

از جمله مباحثی که نقش مؤثّر و سازنده‌ای در تأثیر و کارآمدی گفتگوهای ادیان، خصوصاً اسلام و مسیحیّت و چگونگی ارتباط پیروان این‌دو دین می‌تواند داشته باشد، تبیین جایگاه نجات و رستگاری و سرنوشت پیروان این‌دو دین و به تعبیری بحث «شمول‌گرایی نجات» است که با بررسی و آسیب‌شناسی گفتگوها و ارتباطات صورت گرفته بین ادیان مختلف مخصوصاً اسلام و مسیحیّت، یکی از این آسیب‌ها، نگاه و رویکرد «حقّ و باطل» بودن طرفین گفتگو به یکدیگر است که در این مقاله با روش تحلیلی، تطبیقی به دنبال تبیین مبانی مشترک اعتقادی و دینی اسلام و مسیحیّت هستیم. با توجه به متون دینی و علل و شرایطی خاصّ، پیروان هر دو دین می‌توانند اهل نجات و رستگاری باشند در نتیجه، متفکّران هردو دین با رویکردی متفاوت، که مبنی بر پذیرش صادقانه یکدیگر و پرهیز از نگاه حقّ و باطل است، در گفتگوها شرکت کرده و می‌توانند از منافع مشترک گفتگوها -که تقویت صلح و ثبات و عدالت جهانی است- بهرمند شوند. استاد مطهّری از غیر مسلمانانی که به دین حقّ زمان (اسلام) دست نیافته و معرفت پیدا نکرده‌اند، چنان‌چه این عدم دستیابی و معرفت، به‌دلیل تقصیر و کوتاهی و عناد یا تعصّب آنها نبوده و فطرتاً در برابر حقّ تسلیم باشند، باتوجه به خداپرستی و صدق نیّت و اعمال نیک و اخلاقی خود می‌توانند اهل نجات باشند که از آنها به «مسلمانان فطری» تعبیر کرده‌اند. در دین مسیحیّت کارل رانر از متکلّمان معاصر مسیحیّت کاتولیک با طرح نظریة «شمول‌گرایی نجات» و بازخوانی و تعریف جدیدی از مفهوم «فیض جاودان الهی» در درون انسآنها، غیرمسیحیانی را که به این فیض الهی و ندای درونی و وجدانی خود پاسخ داده و به خدا ایمان داشته باشند و اعمال اخلاقی نیک انجام دهند «مسیحیان گم‌نام» نامیده است و می‌توانند نجات یابند.

ترجمه ماشینی : گرچه مطالعات میان رشته ای زیادی پیرامون تأثیر عقاید کاتولیک رمان نویسان مختلف بر آثار آنها وجود داشته است، بحث نسبتاً کمی در مورد ماهیت ایمان که در رمان های آنها ظاهر می شود، وجود داشته است. به عنوان مثال، آیا ایمان اساساً به عنوان تأیید گزاره های مفهومی اعتقاد به تصویر کشیده می شود؟ این پایان نامه استدلال خواهد کرد که ایمان، همانطور که توسط رمان نویسان کاتولیک مختلف به تصویر کشیده شده است، اساساً جهت گیری تخیلی فرد برای اعتماد و امید به حضور فیض خداوند در خلقت و زندگی انسان است. من به این موضوع از طریق مقوله عدم قطعیت، به‌ویژه رابطه عدم قطعیت با ایمان، برخورد خواهم کرد، زیرا این رابطه در رمان‌های فرانسوا موریاک، گراهام گرین، فلانری اوکانر، موریل اسپارک، مری گوردون و شوساکو اندو ظاهر می‌شود. من رمان های آنها را از دریچه دو پارادایم بررسی خواهم کرد: تجربه عدم قطعیت به عنوان یک کاتالیزور برای ایمان مسیحی و تجربه عدم قطعیت به عنوان چالش و نقد احتمالی یک ایمان مسیحی قبلی. بحث من بر اساس افکار مارتا نوسبام، دیوید تریسی، کارل رهنر و چارلز تیلور است تا نوع «تفکر» و تصور درباره ایمان را که از طریق ژانر رمان ارائه می‌شود، در نظر بگیرم. آنچه در این تحقیق آشکار خواهد شد، لزوم عدم قطعیت به عنوان وسیله ای برای ایجاد تغییر جهت، هم قبل و هم بعد از پذیرش آگاهانه باور دینی است. بعلاوه، این تجربه عدم قطعیت از طریق جذابیت عاطفی ادبیات که هم ابهام عواطف و هم ابهام خود ایمان را آشکار می کند، در رمان ها متجلی می شود. به این معنا که ایمان در رابطه ای پویا و وجودی با عدم قطعیت تلقی می شود، به گونه ای که ایمان را نه به عنوان موافقت اولیه گزاره ای و فکری، بلکه باید به عنوان تسلیم میل بیش از حد انسانی به یقین در مواجهه با کشمکش های زندگی درک کرد. ، تراژدی ها و بی ثباتی ها، تسلیم شدنی که مؤمن را به سوی دیدی تخیلی از واقعیت غایی سوق می دهد که با امید و اعتماد به راز الهی زندگی می کند.

هر بخش از الهیات کارل رانر ارتباطی ناگسستنی با خوانش او از وضعیت انسان دارد؛ او معتقد است که خداوند سهمی از وجود خودش را با آدمی به اشتراک نهاده است. این عطیه ی خداوند منتظر پاسخ مثبت از سوی انسان است. چنین مولفه ی وجودیی در حیات عینی و ملموس آدمی آثاری دارد و تحقق راستین و غایی خود را خواستار است. این نگرش به انسان، راه به مسیح شناسی استعلایی می برد. مسیح پاسخ قطعی به این پیشنهاد وجودی خداوند است. بدین سان، او منتهای امکانی است که همگی انسان ها از آن برخوردارند ـ بله گفتن به خداوند. رانر به واسطه ی سیر تکاملیی که در هستی می بیند، اهمیت کیهان شناختی مسیح را نشان می دهد و او را افزون بر انسان، برای کل عالم نیز دارای اهمیت می داند. این نگرش به مسیح دارای انطباق کامل با نگرش سنتی است که مسیح را تجسد کلمه ی خداوند می داند که در او اتحادی بین بشر و خداوند رخ داده است. این را نه تنها در بررسی مسیح شناسی استعلایی رانر و سیر تکاملیش، بلکه در اشاره ی او به اعتقادنامه ی کالسدون نیز مورد اشاره قرار داده ایم.

نجات پيروان ساير اديان، از جمله پرسش هاي بسيار مهم فلسفه دين و كلام جديد است كه كارل رانر و استاد مطهري به‏طور‏جدي به آن پرداخته اند. مقاله حاضر با تطبيق آراي اين دو متفكر بزرگ به عنوان ابزار پژوهش، نشان داده است كه مشابه با الگوي كلي نظريه مسيحيان گمنام رانر مي توان از وجود نظريه مسلمانان گمنام نزد استاد مطهري سخن گفت. درحقيقت استاد مطهري با طرح اسلام فطري و واقعي در برابر اسلام منطقه اي و ظاهري، آن دسته از پيروان ساير اديان را كه به علت قصور و دست‏نيافتن به حقانيت شريعت محمدي، به صورت رسمي و اسمي مسلمان ناميده نمي شوند، اما داراي اسلام فطري و تسليم قلبي هستند، به صورت گمنام و غيررسمي مسلمان دانسته، آنها را به دليل بهره بردن از اسلام فطري، مشمول نجات محسوب كرده است و شمولي همچون شمول نظريه مسيحيان گمنام براي آنها قايل مي گردد.

کثرت گرایی دینی از جمله مباحث مهمی است که در دوران معاصر در محافل علمی مغرب زمین تکوین یافت و سپس در میان متفکران اسلامی نیز دامن گسترانید. بسیاری از اندیشمندان، فیلسوفان و متکلمان غربی و شرقی وارد این حوزه شدند و مباحث گوناگونی ارائه کردند. این پژوهش بر آن است تا موضوع یادشده را، با تأکید بر مسئله رستگاری، از منظر دو متأله مسیحی و مسلمان یعنی کارل رانر و مرتضی مطهری بررسی کند. این دو اندیشمند قائل به «شمول گرایی» در این زمینه هستند. شمول گرایی ضمن تأکید بر حقانیت تنها یک دین، دیگر ادیان را برخوردار از نجات می داند. رانر با نظریه «مسیحیان گمنام» و مطهری با نظریه «مسلمانان فطری» به تبیین امکان رستگاری غیرمسیحیان و غیرمسلمانان پرداخته اند. رانر بهره مندی از فیض مسیح از رهگذر اخلاق و کردار نیک و پرهیز از گناهان و نیز گواهی وجدان شخصی مبنی بر درست بودن دین غیرمسیحیان را شرط لازم نجات می داند. مطهری نیز غیرمسلمانان نیکوکار را در صورت نداشتن عناد و به شرط فقدان امکان تحقیق، لایق رستگاری دانسته، گناهان غیرمسلمانان را به شرط قصور و استضعاف فکری مستحق آمرزش معرفی می کند.