آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

این رساله با عنوان «سیمای حضرت ابراهیم(علیه السلام) در قرآن و عهدین» در ده فصل تنظیم شده است. قرآن و عهدین درباره حضرت ابراهیم(علیه السلام) در بعضی موارد مشترک هستند و در بعضی موارد اختلاف دارند. نام مبارک حضرت ابراهیم(علیه السلام) 69 بار در 25 سوره قرآن مجید ذکر شده و چهاردهمین سوره قرآن نیز به نام این پیامبر الهی است. نسب حضرت ابراهیم(علیه السلام) تا حضرت آدم(علیه السلام) در تورات آمده است. به عقیده اهل کتاب، حضرت ابراهیم(علیه السلام) حدود دو هزار سال قبل از میلاد در شهر اور به دنیا آمده است و به گفته تورات، او در آغاز «آبرام» (پدر بلندمرتبه) نامیده می شده و خدای متعال نام وی را در سن نود و نه سالگی به ابراهیم (پدر اقوام) برگرداند. علمای شیعه معتقدند همه پدران آن حضرت تا حضرت آدم(علیه السلام) یکتاپرست بوده اند. قرآن، دین حضرت ابراهیم(علیه السلام) را «حنیف» و کتاب وی را «صحف» معرفی کرده است. احتجاجات حضرت ابراهیم(علیه السلام) در قرآن عبارت اند از: احتجاج ابراهیم(علیه السلام) با بت پرستان، ستاره پرستان، ماه پرستان و خورشیدپرستان. در این رساله پس از زندگی نامة حضرت و مواردی که در مقدمه ذکر شد، دعاهای ایشان، جریان بت شکنی، بنای کعبه، مقامات و عناوین ایشان در قرآن و عهدین و ویژگی های حضرت، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

یکی از پرسش های مربوط به آیات 17: 18 و 17: 20 از سفر پیدایش تورات، این است که آیا این آیات را می توان اشارت و بشارتی به پیامبر اسلام و دوازده امام شیعیان دانست؟ با تأملی دقیق در دعای ابراهیم برای فرزندش اسماعیل علیهما السلام (پیدایش 18: 17) و نیز نحوۀ استجابت الهی (پیدایش 20: 17) می توان ادعا کرد که خداوند به ابراهیم علیه السلام بشارت داده که امامت را در پیامبر اسلام و دوازده امام از نسل اسماعیل علیهم السلام قرار دهد. از سویی با توجّه به قرائن درون متنی و برون متنی ای که نشان می دهد مقصود از «مئود مئود»، پیامبر اسلام است و از سوی دیگر، با ریشه شناسی واژه «ربّی» و هماهنگی آن با مفهوم «امام»، می توان نشان داد که دوازده ربّانی در آیه 17: 20، اشاره ای به دوازده امام شیعیان دارد. هم چنین، هماهنگی ریشه شناختی نام های برخی از دوازده امام با شماری از نام هایی که به عنوان اسامیِ فرزندان اسماعیل در آیات 25: 13_ 15 ذکر شده است، ادّعای پیش گفته را تقویت می کند.