آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

این تحقیق، قصه ی حضرت ابراهیم در قرآن و سنت می باشد. حضرت ابراهیم، پسر تارخ، دومین پیامبر اولوالعزم الهی است که 69 بار نام نیک او در قرآن مجید آمده است. وی در جامعه مشرک کنعان، در زمان نمرود که مدعی خدایی بود و در شرایط اختناق شدید به دنیا آمد، از کودکی گرایش فطری به توحید داشت و در طول زندگی به مبارزه با پرستش بت ها و اجرام آسمانی و هرچه غیر خدا بود، پرداخت. در این راه متحمل سختی های بسیاری شد و مورد عنایت و آزمایش های الهی قرار گرفت، تا پس از نبوت به مقام امامت رسید. به فرمان خداوند، خانه ی کعبه را به عنوان مرکز توحیدی بنا کرد، فرزندانش اسماعیل و اسحاق تداوم بخش نبوت شدند. ضرورت این رساله با توجه به اینکه پنج/ششم مردم جهان گرفتار کفر و شرک هستند رسالت مبلغان و عالمان دین نجات مردم از شرک و جهنم است، معرفی حضرت ابراهیم به عنوان الگویی توحیدی و مبارزه با شرک از اهمیت بسیار والایی برخوردار می باشد و هدف از ارائه ی این اثر ایفای سهم خود در تبلیغ توحید و تشویق برای مبلغان در نشر آن در جهان می باشد. ویژگی تحقیق خاص نسبت به سایر آثار تحریر شده در موضوع، رد شبهه های بی پاسخ مانند حسادت ساره، ترسیم الگویی متنوع، می باشد. مانند: مدیریت زنان سرپرست خانواده با نظر به زندگی هاجر. مطالب فوق در چهار بخش ولادت تا شکوفایی فطرت توحیدی، احتجاج های ابراهیم در مخالفت با بت پرستی، هجرت های ابراهیم، امامت تا رحلت می باشد که در مجموع از 13 فصل تشکیل شده که با این تحقیق فرضیه های زیر ثابت می شود. آزر عموی ابراهیم بود نه پدرش، حضرت هیچ گاه اجرام آسمانی را نپرستید و امامت والاترین مقام الهی ابراهیم بود. مهم ترین دستاورد پژوهش حاضر آن است که انسان باید مانند ابراهیم خلیل، به فطرت خداجوی خود پاسخ گوید و تسلیم امر خداوند باشد و در مشکلات از خداوند کمک بگیرد. در پایان پیشنهاد می کنیم بر جوانب الگویی حضرت ابراهیم تأکید بیشتری در این موضع شود و آثار کاربردی ارائه گردد.

در این پایان نامه آیین حضرت ابراهیم (ع) و کسانی که پیش از ظهور اسلام بر آن بودند، مورد تحقیق قرارگرفته و در چهار بخش ارائه شده است: در بخش اول کلیاتی درباره معنای لغوی و اصطلاحی حنیف و آرای علمای اسلامی و خاورشناسان در مورد آن آمده. دربخش دوم ادیان و عقاید عرب در عصر جاهلیت، آیین حنیف در آن عصر، کلمه حنیف در قرآن و روایت، ومناظره حنفا با صابئین مورد بحث قرار گرفته است.بخش سوم به حضرت ابراهیم (ع) پیشوای حنفااختصاص یافته و در آن از زندگی، مناظرات، مناقب وکتاب آسمانی او سخن رفته است. بخش چهارم درخصوص شرح احوال حنفاست.