آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : فیلسوف فرانسوی ژیل دلوز دو کتاب «منطقی» نوشت: فرانسیس بیکن: منطق حس و منطق حس. با این حال، دلوز در هیچ یک از این کتاب‌ها و در هیچ اثر دیگری ویژگی‌های منطقی را که به کار می‌برد به شیوه‌ای رسمی بیان نمی‌کند. او قطعا از منطق کلاسیک استفاده نمی کند. و بهترین گزینه‌ها برای منطق غیرکلاسیکی که او ممکن است پیاده‌سازی کند عبارتند از: فازی، شهودی و دارای ارزش‌های متعدد. اینها در مورد مفاهیم او از ترکیب و تبدیل ناهمگن، تفکیک ترکیبی تأییدی، و قوای کاذب قابل استفاده است. کوری شورز در کتاب «منطق ژیل دلوز: اصول اساسی» کاربرد سه منطق غیرکلاسیک را در فلسفه دلوز با استفاده از نوشته‌های فلسفی و منطقی گراهام پریست، مدافع برجسته دیالته گرایی در جهان، بررسی می‌کند. از طریق انجام این کار، شورز استدلال می کند که منطق دلوز به بهترین وجه به عنوان یک منطق دیالثیک، ناسازگار و دارای ارزش های متعدد درک می شود.

ترجمه ماشینی: علیرغم گسترش روزافزون پژوهش های دلوزی، مجلد واحد به بررسی ابعاد مذهبی نوشته دلوز پرداخته است. اکنون، مری برایدن تیمی از دانشمندان بین المللی را برای انجام این کار جمع آوری کرده است. مقاله‌های آنها روش‌هایی را نشان می‌دهد که تفکر دلوزی در آن با بحث‌های دینی مخالف است، و همچنین راه‌هایی را که در آن به آن بحث‌ها کمک می‌کند. این جلد برای محققان، معلمان و دانشجویان الهیات، فلسفه، نظریه انتقادی، مطالعات فرهنگی و نقد ادبی و همچنین به دانشجویان فرانسوی که آثار دلوز را به زبان اصلی آن می خوانند.

ترجمه ماشینی: یک الهی دان با دلوز چه می تواند بکند؟ در حالی که استفاده از فلسفه به عنوان منبعی برای الهیات چیز جدیدی نیست، ژیل دلوز (1925-1995) نوعی محدودیت برای چنین تخصیص الهیاتی از فلسفه ارائه می کند: فلسفه ای کاملاً «مدرن» که به نظر می رسد اساساً با الهیات مسیحی خصومت داشته باشد. --فلسفه ماندگاری الحادی با بینشی اساساً آشفته از جهان. با این وجود، فلسفه دلوز می‌تواند تلاقی‌های بالقوه زیادی را با الهیات ایجاد کند که به حوزه‌ای از پیکربندی‌ها باز می‌شود: میانه‌ای پراکنده بین الهیات رادیکال دلوزی که از طریق الهیات فکر می‌کنند و آن را از منظر نسخه‌ای از فلسفه دلوزی تفسیر می‌کنند و الهیات دیگری که در پی یادگیری هستند. از و از منظر الهیات اعترافی به دلوز پاسخ دهید - از رویارویی با دلوز فرصتی برای روشن ساختن و اصلاح یک خودفهمی مسیحی ارتدکس گرفته شود.

ترجمه ماشینی: این کتاب که غرق در سنت‌های نظریه پسااستعماری و فلسفه قاره‌ای است، به پرسش‌های اساسی درباره خدا و الهیات در جهان پسااستعماری می‌پردازد. یعنی Y.T.وینایاراج می‌پرسد آیا فلسفه‌های قاره‌ای خدا و «دیگری» می‌توانند به مبارزاتی که مستلزم درد و رنج بشر در زمینه پسااستعماری است، توجه کنند؟ این جلد پیشنهادی سازنده برای الهیات دالیت از خدای درونی یا خدای غیرقابل قبولی ارائه می دهد که از لوکایاتا، معرفت شناسی ماتریالیستی هندی بیرون می آید. وینایاراج با درگیر شدن با فیلسوفان ماندگار پسا قاره ای مانند ژیل دلوز، جورجیو آگامبن، کاترین مالابو و ژان لوک نانسی، ایده الهیات دالیت از خدا و بدن را در زمینه پسا قاره ای بررسی می کند. این کتاب به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه می‌توان الهیات دالیت خدا را بدون توشه فلسفی مسیحی استعلایی وجود داشت. این مطالعه با یک فراخوان روشن از الهیات مسیحی هندی به پایان می رسد تا به سمت درونیتی که از نظر محتوا سیاسی و چنددوکسیک است، چرخش کند.

در این مقاله سعی داریم مفهوم زمان یا دیرند یا استمرار دلوزی را عکاسی به سبک فتومونتاژ با استناد به نقاشی های فرانسیس بیکن تحلیل و بررسی نماییم. دلوز بحث زمان را با استفاده از فلسفه برگسون در رابطه با حرکت و دیرند یا استمرار مطرح می‌سازد. فلسفه یک اثر هنری در دیدگاه پست مدرنیستم ضدساختارگرایانه است و بر طبق همین مسئله نمی توان هنر را روایتگر محسوب کرد چرا که هنری که روایتگر بوده و مبتنی بر ساختار باشد، هنری مرده است. فلسفه دلوز نه ذهنی و نه عینی است؛ او از نفس حضور و زندگی در جهان حکایت و آغاز می کند. از این جهت و بر اساس آموزه های آغازین و اندیشه های کل باورانه هگلی خود جهان و اندیشه در جهان را به یک کلیت یک پارچه به نام طبیعت زندگی فرومی کاست و سعی کرده است این تفکر کل باورانه خود را با اندیشه تجربه طبیعت باورانه تدریجی – تکاملی به هم آمیزد. ژیل دلوز با دیدگاهی ضدساختارگراینه به مساله هنر می پردازد. او رابطه زمان در عکاسی به سبک فتومونتاژ را بررسی می کند فرض ما بر این است که مفاهیم در عکاسی، نقشی حرکت محور و خلاق با اصل صیرورت در فتومونتاژ دارند. مدعا و یافتة اصلی این نوشتار این است که می توان گفت دلوز با نقض روایتگری و بودن در هنر عکاسی، فتومونتاژ را یک حرکت خلاق در سیالیت می داند که زمان و فضا را در اختیار می گیرد. شاخص ترین نقاش فرمالیست انگلیسی، فرانسیس بیکن است. بیکن توانسته ادراک و ذهنیت نوگرای اروپایی را با زبان تصویری یا هنر فیگوراتیو در آثارش بیان کنند. روش ما در این تحقیق توصیفی و تحلیلی است. این پژوهش در پی یافتن پاسخ این سوال است که چگونه می توان صیرورت را در هنر عکاسی وارد کرده و از روایتمندی و ساختارمندی آن جلوگیری کرد.