آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

پیدایش، تکوین و ساختار فنومنولوژی روح هگل قوام بخش و حافظ تمامی تفاسیر هگل بود . اما مقصود و هدف از نگارش این کتاب تازه (منطق و وجود) بسیار متفاوت است. مسئله ی هیپولیت در این کتاب قراردادن منطق، فنومنولوژی و دایره المعارف فلسفی (هگل) بر پایه ی ایده ها و تصورات معین و نقطه نظرات مشخص است. فلسفه تنها می تواند هستی شناسی باشد و قادر نیست چیز دیگری شود، اما این جا نه هستی شناسی مبتنی بر ماهیت یا ذات بلکه تنها هستی شناسی مبتنی بر معانی مد نظر قرار دارد. آن طور که در آنجا (در کتاب مذکور) دیده می شود، درون مایه ی این کتاب اصیل بر اساسی بسیار قدرتمند تشکیل یافته است. این که فلسفه همان هستی شناسی است، در ابتدا به معنای تمایز کلی آن با انسانشناسی است. انسانشناسی به دنبال طرح پرسش و مباحثه در باره ی انسان است . در این نوع تحلیل، نوعی گفتمان تجربی در باب انسان، انگاشته شده که گوینده در آن از متعلق گفت و گو منفک است. تفکر در سویی و هستی در سویی دیگر. در این مسیر آنچه از معرفت اخذ می گردد، نوعی جنبش (کنش) است، اما نه جنبشی (کنشی) به سوی موضوع که در آن صورت در خارج از آن باقی می ماند. معرفت در واقع قدرت انتزاع کردن است و بازنمودی از خارج و صوری است، بنابراین ، تجربه باوری به صورت گرایی راجع می گردد؛ و فرمالیسم نیز تنها به تجربه باوری ارجاع می دهد.

ژیل دلوز و برنو لاتور از یک هستی‌شناسی ساختارگریز دفاع می‌کنند که در آن ماشین‌های میل‌گر یا کنشگران سازندگان اصلی هستند. آن‌ها سیلان و صیرورت هستی را با اتصالات و پیوندهای ریزوماتیک و شبکه‌ای این ماشین‌ها یا کنشگران می­فهمند. در نتیجه، هستی‌شناسی آن‌ها یک هستی‌شناسی ذات‌گریزانه، پویشی و نسبت‌گرایانه، و هستومند‌های این هستی‌شناسی، چندرگه و چندگانه خواهند بود که نه می‌توان آن‌ها را در قلمروهای خالص و متقابل جای داد و نه می‌توان پیوند‌های متکثر، غنی، و پیچیدة آن‌ها را به یک سری اصول، مفهوم یا ایدة اصیل، اولیه یا متعالی فروکاست.

تأسس "المركز الثقافي العربي" كمكتبة بالدار البيضاء - المغرب منذ خمس وخمسين سنة (1958)، وكدار للنشر ببيروت – لبنان منذ خمس وثلاثين سنة (1978). واليوم يحظى المركز بكثير من التقدير والاحترام من طرف المثقفين والمبدعين والقراء العرب على اختلاف مستوياتهم الثقافية والفكرية،لأن نشر عمل إبداعي أو ثقافي حاملا لعلامة المركز، يكسبه وصاحبه حظوة الغلاف وقيمة المتن.. وفي كل دورة يخلق المركز الثقافي العربي الحدث داخل القاعة الكبرى من المعرض من خلال إصداراته الجديدة أو حفلات التوقيع التي يستدعي لها بعض رموز الثقافة العربية سواء من داخل المغرب أو من خارجه. نشر المركز أكثر من 600 عنوان جديد في مختلف مجالات العلوم الإنسانية و الادبية لاهم الكتاب العرب والعالميين مثل محمد الاشعري ، فاطمة المرنيسي ، هاروكي موراكامي ، غيوم ميسو ، كاميلا لاكبيرغ بدر الراشد ، أحمد المديني، سعد الدين العثماني، عبد الله بن عرفة ، عبد الله الغذامي ، تزفيتان تودوروف ، ميلان كونديرا ، ميشال مسلان ، طه عبد الرحمن ، الطاهر بنجلون ، ايميلي نوثونب ، ربيع حابر ، ستيغ لارسن ، ستيفاني ماير وغيرهم كثر ، ورهانه «الاهتمام بإطلاع القارئ في المشرق العربي على إنتاج مثقفي المغرب وأدبائه وفلاسفته والعكس وكذا خلق ثقافة جادة ومسؤولة في الوطن العربي»

در نظر ژیل دلوز، مجاز ((Virtual بعدمثالی (ideal) واقعیت است و تصویر مجازی بخش غیرقابل تجزیهی کریستال-زمان درمیان ذهنیت و عینیت که پیچیده ترین فرم و ساختار روایی-زمانی دلوز است. این پژوهش بر آن است تا به تبیین مفهوم "مجاز" و "تصویر مجازی" در فلسفه ی ژیل دلوز، فیلسوف فرانسوی بپردازد و از آنجایی که فرضیه ی اصلی این پژوهش تاثیر مفهوم تصیر مجازی بر نوع روایت و ساختار روایی در جنبش سینمای هنری اروپاست، ازین رو پژوهش پیش رو در جهت اثبات این فرضیه، پس از تبیین مفهوم تصویر مجازی و جایگاه آن در الگوی زمان کریستالی در فلسفه ی ژیل دلوز، به بررسی برخی از فیلم‌های جنبش سینمای هنری اروپا، یعنی فیلم‌های هیروشیما عشق من 1959- سال گذشته در مارین باد 1961- جاویدان 1963 خواهد پرداخت تا ازین طریق نشان دهد که فیلم های ذکر شده با تمرکز بر مفهوم تصویر مجازی چگونه به خلق کریستال زمانی در ساختار روایی خود شده اند. همچنین این مقاله در پی دستیابی به الگویی واحد برای خوانش و واکاوی این نوع روایات زمان محور است. روش کلی این تحقیق به شیوه توصیفی است و با استفاده از منابع کتابخانهای و بررسی موردی فیلمها، این آثار را مورد مطالعه قرار خواهد داد.

گفتمان هنرهای خلاق تعاملی، سبب تغییر رویکرد مفهوم مخاطب هنری از نظاره­گری بی­کنش و منفعل به آفریننده­ای تعامل­گر و پویا بوده است که از منظر فلسفۀ پست­مدرن نگاهی قابل تأمل به انسان، بشمار می­آید. افادات ژیل دلوز به فلسفه، از جسمانی­ترین رویکرد­ها به حیات انسان است که با نکته­پردازی­های خلاقانۀ وی می­تواند ابزار تحلیلی کارآمدی برای بررسی نقش و شناخت واکنش­های انسانی بشمار رود. اصطلاحاتی از قبیل صیرورت، ریزوم و بدن بدون اندام در شناخت رفتارهای انسانی که از سوی دلوز مطرح شده می­توانند در تحلیل رفتارهای مخاطب بکار روند. در این مقاله به این پرسش­ها پرداخته­ایم که آیا هنر تعاملی می­تواند ترجمان هنری صیرورت باشد و این­که انتخاب­های پیش­روی مخاطب چگونه با تعاریف بدن بدون اندام و ریزوم مرتبط می­شوند. در شیوۀ پژوهش، اطلاعات مورد نیاز از منابع کتابخانه­ای و دیجیتال استخراج و سپس با به کارگیری این مستندات، جایگاه مخاطب به روش تحلیلی- توصیفی با رویکرد دلوزی تشریح شده­اند. در نهایت به این نتیجه نزدیک شده­ایم که بنابر تعریف بدن بدون اندام، مخاطب هنر تعاملی با مجموعه­ای از بالقوگی­های منحصر به فرد روبه­رو است که انتخاب از میان آن­ها، روند شکل­گیری اثر هنری را به شیوه­ای بی­قاعده و ریزوم­گونه هدایت می­کند که این اثر در طی مسیر و در لحظه به ظهور می­رسد و همواره میان قوه و فعلیت قرار دارد و در نهایت این تعریف با عبارت فلسفی صیرورت از دیدگاه دلوز، همسان است.