آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

نظریۀ افشانش معنا الگویی است که زیرمجموعۀ ساخت­شکنی قرار می­ گیرد و براساس آن می ­توان زمینه ­ها و شیوه‌های تکثّر معنا را در یک متن بررسی کرد. در این پژوهشِ توصیفی-تحلیلی، حکایت طوطی و خواجۀ بازرگان از دفتر اول مثنوی معنوی براساس الگوی افشانشی دریدا واکاوی و تحلیل شده است. بنا بر نتایج پژوهش، حکایت طوطی و بازرگان در ده بخش سامان یافته است که چهار بخش آن جستار درون ه­ای است و رویکرد روایی، تفسیری و تمثیلی دارد و زیرمجموعۀ افشانش انتقالی قرار می­ گیرد، چرا­که حکایت دیگری را طرح می‌کند و ساحت معنا در این جستارها به کلی تغییر می ­یابد و از ساختار روایی حاکم بر حکایت جدا می­ شود. علاوه ­بر این، در شش بخشی که مولانا به بیان ماجرای طوطی و بازرگان می ­پردازد، تنها چند بیت نخست به بیان روایت اختصاص دارد و باقی ابیات شامل شرح و تفسیر و تأویل مولاناست و ساحت معنایی تغییر می­ یابد و دقیقاً باتوجه به همین تحوّل معنایی در حیطۀ افشانش وضعی قرار می­ گیرد.

ترجمه ماشینی : سخنرانی ژاک دریدا با عنوان «چگونه از صحبت کردن اجتناب کنیم: انکارها» که در اورشلیم در سال 1986 ایراد شد، هم به کسانی که پروژه او را در الاهیات منفی قرار می دهند و هم به کسانی که رابطه متقابل آنها را نادیده می گیرند پاسخ می دهد. اولی نمی بیند که در حالی که الهیات منفی به سوی اتحاد غیرقابل وصف با الهی است، ساختارشکنی به طور اساسی امکان این اتحاد را انکار می کند. با این حال، این دومی الهیات منفی را صرفاً در چارچوب این اتحاد وصف ناپذیر می خواند و امکان زبان آپوفاتیک دومی را نادیده می گیرد که خود نقد زبان آنقدر رادیکال است که درگیر خود انتقادی متناقضی می شود که اگر نگوییم خود اتحاد را نفی می کند. حداقل امکان صحبت در مورد اتحادیه. این زبان دوم و همزمان، شباهت خانوادگی مشخصی به پروژه ساختارشکن خود دریدا دارد، زیرا انکارهای اساسی منفی تفاوت را در بر می گیرد. این مطالعه ابتدا به نقد کسانی می پردازد که پاسخ مثبت یا منفی به این سؤال ارائه می دهند که «آیا ساختارشکنی نوعی الهیات منفی است؟» و در عوض استدلال می کند که دریدا همه پاسخ ها را رد می کند. گام آخر آن، شباهت‌های بین فرار الهیات منفی از سکوت انکار محض - دعا - و ابزار خود دریدا برای فرار از سکوتی را که وقتی می‌پرسد: "چگونه از صحبت کردن اجتناب کنیم؟" تحلیل می‌کند.

ترجمه ماشینی : مسئله شر نقطه شروع بسیار خوبی برای افشای رابطه ژاک دریدا و فلسفه دین است. تاکنون چنین رویکردی توسط هیچ تحقیقی در مورد اندیشه دریدا (1930-2004) انجام نشده است. این مطالعه نشان می‌دهد که چگونه مضامین محوری در آثار دریدا می‌توانند راه‌های جدیدی را در برخورد با این مشکل باز کنند. در سال 1987، دیوید اوکانر اذعان کرد که گفتمان مورد استفاده در فلسفه دین انگلیسی-آمریکایی در مورد مسئله شر به بن بست رسیده است و در سال 1998 آتش بس بین فلسفه و خداباوری را در این مورد پیشنهاد کرد. همه اینها قبلاً در سال 1978 توسط هنری دومری فیلسوف فرانسوی مشاهده و پیشنهاد شده بود. تحلیل کار دریدا ارائه شده در این مطالعه به هیچ وجه راه حل گمشده را ارائه نمی دهد. از سوی دیگر، چالش‌های دریدا با فلسفه غرب را نیز می‌توان چالش‌های اساسی ناشی از خود ساختار شر دانست که نتیجه آن این است که نه تنها خداباوری مورد نقد قرار می‌گیرد، بلکه استدلال‌هایی علیه آن نیز مورد نقد قرار می‌گیرد. مسئله شر و رد اعتبار خداباوری در فلسفه دین به ویژه از سوی رویکردهای «منطقی» (پیک 1963)، «بدیهی» (رو 1979)، و «احتمالی» (دریپر 1989)، فصل دوم تا ششم مفاهیم اساسی توسعه یافته توسط دریدا را ارائه می کند و توضیح می دهد که چگونه این مفاهیم دیدگاه های اصلی در مورد مسئله شر ارائه شده در فصل اول را به چالش می کشند. فصل هفتم و آخر نیز تمام اصالت اندیشه دریدا در مورد تئودیسه و مسئله شر را نشان می دهد. شر نقطه عزیمت بسیار خوبی برای بررسی رابطه بین آثار ژاک دریدا و فلسفه دین است. تا کنون هیچ مطالعه منتشر شده ای در مورد دریدا (1930-2004) به این موضوع توجه نشده است. این مطالعه توضیح می‌دهد که چگونه مضامین محوری در نوشته‌های دریدا می‌توانند رویکردهای جدیدی را به مسئله شر بگشایند. در سال 1987، دیوید اوکانر متوجه شد که گفتمان فلسفه دین انگلیسی-آمریکایی در مورد مسئله شر به بن بست رسیده است. در سال 1998، اوکانر در مورد این موضوع آرامش بین فلسفه و خداباوری را اعلام کرد. این را فیلسوف فرانسوی هنری دومری در سال 1968 قبلاً توضیح داده است. جذابیت در نوشته های دریدا کلید اصلی گمشده را برای این وضعیت فراهم نمی کند. با این حال، چالش‌هایی که دریدا برای فلسفه غرب مطرح می‌کند، ممکن است به عنوان چالش‌های اساسی در ساختار خود شر نیز تلقی شوند. نتیجه نه تنها خداباوری را به چالش می کشد. همچنین استدلال های ضد خداباوری را از بین می برد. فصل اول این مطالعه بحث در مورد شر را در فلسفه دین به عنوان چالش هایی برای اعتبار خداباوری بررسی می کند. اینها استدلال های منطقی (Pike 1963)، شواهدی (Rowe 1979) و احتمالاتی (Draper 1989) از شر هستند.

ترجمه ماشینی : مارسلا آلتهاوس رید الهی‌دانی بود که جرأت داشت به گونه‌ای متفاوت تصور کند، متفکری که سبک ابداعی او در نوشته‌هایش در مورد جنسیت و جنسیت، مردم و خدا اصالت چشمگیری به ارمغان آورد. آثار او به‌خاطر عبارت مفهومی‌اش «الهیات ناپسند» به‌طور قابل‌توجهی در دانشگاه‌های الهیات به یاد می‌آیند. در این پایان نامه درباره پرسش های خدا، عناصر ابتکاری مجموعه ادبی مارسلا با قرار دادن نظریه های آکادمیک او در کنار یک مطالعه پژوهشی عملی انجام شده در محیط جایگزین جماعات کلیسای اسکاتلند در ادینبورگ، به روش های جدیدی توسعه می یابد. این مطالب اولیه، که از طریق مصاحبه و رونوشت‌های گروه متمرکز، همراه با پاسخ‌های پرسشنامه، تحلیل شده است، بینش‌های آشکاری را به ارمغان می‌آورد تا تنش‌های در حال ظهور بین کلیساها و مارسلا را در ابعاد چهار فصل آن چارچوب‌بندی کند. در هر کدام، مضامین زیر توسعه می‌یابد: ابهامات پیرامون پرسش‌های مربوط به این که خدا کیست. ملاحظات مربوط به شناخت رابطه خدا با کتاب مقدس؛ کاوش در مورد میزان تأثیر جنسیت و جنسیت بر مفاهیم خدا. و شناخت نقشی که مردم در ارزیابی درک خود از خدا در مسیحیت دارند. هر فصل که در ساختاری موزون در سرتاسر مرتب شده است، ابتدا با گزارشی رسانه‌محور که مضامین مرتبط را در یک اصطلاح معاصر زمینه‌سازی می‌کند، پیش‌گفتار می‌شود و بعداً با یک پس‌نوشته ساختارشکنی که به روش‌های پراکنده، برخی از مفاهیم انتقادی را در کار ژاک استناد می‌کند، به پایان می‌رسد. دریدا به سؤالات خاص خدا که در هر یک از آنها تعقیب می شود، پاسخ می دهد.

کتاب موهبت مرگ یکی از پیگیرترین ملاحظات دریدا درباره دین است که پرسش‌هایی را پی می‌گیرد که اولین بار در کتاب او با نام زمان داده شده درباره حدود امر عقلانی مطرح می‌شود و مسئولیتی که آدمی می‌تواند در قالب پذیرش و قبول مرگ چه با قربانی شدن، چه قتل، چه اعدام یا خودکشی، بدان دست یابد. دریدا در این کتاب "جستارهایی بدعت آمیز در فلسفه تاریخ" یان پاتوچکا فیلسوف اهل چک را تحلیل می‌کند و اندیشه‌های او را با آثار هایدگر، لویناس و کیرکگارد مقایسه می‌کند و بسط می‌دهد.

ترجمه ماشینی: معجزه و ماشین نوعی "راهنمای خواننده" برای مقاله ژاک دریدا در سال 1994 "ایمان و دانش" است، که مهمترین اثر او در مورد ماهیت دین به طور کلی و در مورد اشکال بی سابقه ای است که امروزه از طریق علم و رسانه به خود می گیرد. این پیش زمینه اساسی برای درک مقاله دریدا، تفسیر سبک منحصر به فرد و شخصیت های اصلی آن (مانند کانت، هگل، برگسون و هایدگر) و ارزیابی ادعاهای فلسفی اصلی آن در مورد دوگانگی اساسی دین و رابطه خودایمنی غیرقابل اجتناب بین آن را فراهم می کند. دین، علم و رسانه. در طول مسیر، تحلیل عمیقی از رفتار دریدا با همه چیز از ماهیت وحی دینی، ایمان، دعا، فداکاری، شهادت، مسیحیت، بنیادگرایی و سکولاریسم تا شیوه‌ای که امروزه دین توسط جهانی‌سازی، علم فناوری و در سرتاسر جهان تغییر می‌کند، ارائه می‌کند. شبکه های مخابراتی اما معجزه و ماشین بسیار بیشتر از تفسیر یک متن دریدا است. از طریق ارجاعات به تعداد زیادی از آثار دریدا، چه در اوایل و چه در اواخر، مقدمه ای منحصر به فرد برای آثار دریدا به طور کلی ارائه می دهد. این نشان می‌دهد که یکی از بهترین راه‌ها برای درک اصطلاحات، مضامین، ادعاها، استراتژی‌ها و انگیزه‌های ساختارشکنی دریدی از اوایل دهه 1960 تا 2004، خواندن انتقادی و صبورانه، در روح و متن آن، متنی نمونه است. به عنوان «ایمان و معرفت». سرانجام، «معجزه و ماشین» تلاش می‌کند با خواندن «ایمان و دانش» در کنار «ایمان و دانش» یک اثر کلاسیک داستانی آمریکایی که کم و بیش با آن هم‌زمان است، ایده‌های دریدا درباره دین را به آزمون بگذارد، رمان «دنیای زیرین» 1997 دون دلیلو، رمانی که همین موضوع را بررسی می‌کند. رابطه ایمان و دانش، دین و علم، وحی دینی و شبکه جهانی وب، مسیحیت و سلاح های کشتار جمعی در یک کلام، در دو کلمه معجزه و ماشین