آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی راه‌هایی می‌پردازد که ساختارشکنی به موضوع آینده می‌پردازد (آنچه ژاک دریدا آن را «آینده» می‌نامد [l'Ã -venir]). به منظور دستیابی به این هدف، بر سه عبارت فرانسوی، مکان، فراخوان و voir-venir تمرکز دارد که هر کدام از آثار ژاک دریدا، ژان لوک نانسی و کاترین مالابو گرفته شده‌اند. ایده پشت این تمرکز این است که از موضوع یک و تنها "آینده" فرار کنیم، گویی این یک موجودیت یا ساختار یکنواخت و منسجم از تجربه است، و به جای آن امکان وجود ساختارهای متعددی را مطرح کند، که هر کدام دارای لحن یا زیر و بمی متفاوت به طور کلی، این کتاب کمکی بدیع به روشی که ساختارشکنی به موضوع آینده در عمل نوشتن و ترجمه می‌پردازد، می‌کند.

ترجمه ماشینی : "دریدا و آینده هنرهای لیبرال بر این ادعای دریدی تأکید می کند که دانشگاه باید "بدون شرط" وجود داشته باشد - به عنوان سنگر آزادی فکری و فعالیت اپوزیسیون که وظیفه آن زیر سوال بردن جریان اصلی جامعه است. دریدا استدلال می کند که تنها در صورتی که زندگی ذهن از نفوذ بیش از حد شرکت ها و کنترل سیاسی دور نگه داشته می شود.

ترجمه ماشینی : نمونه و برگزیده مطالعه ترکیبی از فلسفه های ژاک دریدا (1930-2004) و فرانتس روزنزوایگ (1886-1929) است که این سؤال را بررسی می کند: چگونه می توانیم امکان فلسفه و جهان گرایی در تفکر را توضیح دهیم، بدون انکار این همه. تفکر نیز اصطلاحی و خاص است؟ این کتاب علاقه دریدا به این موضوع را دنبال می کند، به ویژه بر کار او در مورد "ملیت فلسفی" و بینش او تأکید می کند که فلسفه به گونه ای خاص توسط مصادیق "ملی" خاص خود به چالش کشیده می شود و برعکس، گفتارهایی که به یک ملیت استناد می کنند، یک جاه طلبی فلسفی را تشکیل می دهند. ادعای «نمونه بودن» این کتاب با در نظر گرفتن خوانش‌های دریدا از نویسندگان آلمانی-یهودی و علاقه مداوم او به مسائل یهودیت، فلسفه او را با فلسفه فرانتس روزنزوایگ که نظریه‌ای درباره یهودیت ایجاد کرد که انتخاب برای آن ضروری است و برگزیدگی را در یک «نمونه‌گرا» درک می‌کند، جفت می‌کند. این احساس به عنوان سازنده فردیت انسان و همچنین نقش یهودیان در تاریخ جهانی بشریت است.

ترجمه ماشینی : در این مطالعه راهگشا، کریستوفر نوریس درک دگرگون شده ای از تفاوت های بسیار اغراق آمیز بین فلسفه تحلیلی و فلسفه قاره ای را پیشنهاد می کند. ضمن حفظ تحلیل از نظر سنت، کتاب او بر کارهای ژاک دریدا و آلن بدیو، دو تن از اصیل ترین و شاخص ترین شخصیت های تاریخ اخیر اندیشه ها متمرکز است. نوریس استدلال می‌کند که این متفکران به‌طور قاطعانه‌ای قلمرو فلسفه معاصر را بازسازی کرده‌اند و در میان آنها، راهی فراتر از برخی از آن مسائل به ظاهر حل‌ناپذیری را نشان داده‌اند که بحث‌ها را در دو سوی شکاف تصوری بین سنت‌های تحلیلی و قاره‌ای دو قطبی کرده است. به‌ویژه کتاب او قصد دارد - برخلاف خرد تحلیلی دریافت شده - نشان دهد که فلسفه قاره‌ای منابع تحلیلی خاص خود را دارد و می‌تواند بینش تازه‌ای را که بسیار مورد نیاز است برای حل مسائل در فلسفه زبان، منطق و ریاضیات به ارمغان بیاورد. نوریس نه تنها گزارش مقایسه‌ای منحصربه‌فردی از کار دریدا و بدیو ارائه می‌کند، بلکه ارزیابی گسترده‌ای از سهم مشترک آنها در پتانسیل فعلی فلسفه برای تغییر خود - اگر به طور گسترده مقاومت شود - ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی : در دریدا، اسطوره و غیرممکن بودن فلسفه، آنائیس ان. اسپیتزر نشان می دهد که فلسفه نمی تواند خود را از اسطوره جدا کند، زیرا اسطوره شرط اجتناب ناپذیر امکان فلسفه است. با بمباران روایت‌هایی که باعث وحشت و سرکوب می‌شوند، ممکن است اسطوره را غالباً جزمی محدودکننده بدانیم یا در بهترین حالت، چیزی را که به آسانی به‌عنوان غیرفلسفی و نامربوط نادیده گرفته شود. با این حال، این گونه اخراج ها جنبه مهمی از اسطوره را از دست می دهند. دریدا، اسطوره و غیرممکن بودن فلسفه با بهره گیری از بینش ساختارشکنی ژاک دریدا و خوانش فلسفی مارک سی تیلور از نظریه پیچیدگی، رابطه محوری اسطوره با تفکر و فلسفه را به طرز تحریک آمیزی مجدداً چارچوب بندی می کند، و نشان می دهد که ابهت شکنی پذیری اسطوره و غیرقابل حرکت بودن اسطوره را غیرقابل ساخت است. . اسپیتزر با کاوش در حضور برهم زننده اسطوره نشان می دهد که فلسفه نمی تواند خود را از اسطوره جدا کند. در عوض، اسطوره شرط اجتناب ناپذیر امکان فلسفه است. این مطالعه شرح ظریفی از اسطوره در دوران پسامدرن ارائه می‌کند و نه تنها زیربنای ساختارشکن اسطوره را در فلسفه و دین ترسیم می‌کند، بلکه ضرورت اسطوره را در مطالعه ایده‌ها نیز تثبیت می‌کند.

ترجمه ماشینی : در دریدا، اسطوره و غیرممکن بودن فلسفه، آنائیس ان. اسپیتزر نشان می دهد که فلسفه نمی تواند خود را از اسطوره جدا کند، زیرا اسطوره شرط اجتناب ناپذیر امکان فلسفه است. با بمباران روایت‌هایی که باعث وحشت و سرکوب می‌شوند، ممکن است اسطوره را غالباً جزمی محدودکننده بدانیم یا در بهترین حالت، چیزی را که به آسانی به‌عنوان غیرفلسفی و نامربوط نادیده گرفته شود. با این حال، این گونه اخراج ها جنبه مهمی از اسطوره را از دست می دهند. دریدا، اسطوره و غیرممکن بودن فلسفه با بهره گیری از بینش ساختارشکنی ژاک دریدا و خوانش فلسفی مارک سی تیلور از نظریه پیچیدگی، رابطه محوری اسطوره با تفکر و فلسفه را به طرز تحریک آمیزی مجدداً چارچوب بندی می کند، و نشان می دهد که ابهت شکنی پذیری اسطوره و غیرقابل حرکت بودن اسطوره را غیرقابل ساخت است. . اسپیتزر با کاوش در حضور برهم زننده اسطوره نشان می دهد که فلسفه نمی تواند خود را از اسطوره جدا کند. در عوض، اسطوره شرط اجتناب ناپذیر امکان فلسفه است. این مطالعه شرح ظریفی از اسطوره در دوران پسامدرن ارائه می‌کند و نه تنها زیربنای ساختارشکن اسطوره را در فلسفه و دین ترسیم می‌کند، بلکه ضرورت اسطوره را در مطالعه ایده‌ها نیز تثبیت می‌کند. >