مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

اعتقاد به وجود عالم مثال مطلق به عنوان عالمی حقیقی و جوهری روحانی، که حدواسط میان عالم جبروت و عالم شهادت تلقی­می­شود، ازجمله باورهای عرفان محیی الدینی است .از آنجایی که تمام ممکنات عوالم خلقت در این عالم با صورتی مثالی ظهوردارند می­توان به نقش بی­بدیل این مرتبه از هستی در فرآیند معرفت انسان پی­برد. مقاله حاضر برآن است که نشان­دهد چگونه از طریق شناخت عالم مثال می­توان به شناخت همه مراتب خلقت نائل­گشت.ممکنات عالم عقول، با تجرد تام تنها درعالم مثال که محل ظهور صور است با یک نحو تعین مناسب کمالات خویش متمثل­می­شوند. مرتبه مثالی عالم دربردارنده حقایق نوری نیمه­مجرد وسیعی است که با صوری مثالی تعین یافته­اند، ممکنات عالم طبیعت نیز در سابقه وجودی خود ظهوری مثالی داشته­اند زیرا عالم مثال واسطه ظهورآن­ها است. بنابراین ارتباط معرفتی با عالم مثال امکان شناخت همه مراتب هستی را برای انسان فراهم می آورد و از آنجا که یکی از قوای ادراکی انسان قوه خیال اوست که خود از سنخ عالم مثال می­باشد لذا انسان می­تواند با مثال مقید خویش با عالم مثال مطلق ارتباط وجودی ومعرفتی حاصل نماید.

ترجمه ماشینی: ایده خلقت به صورت الهی سابقه طولانی و پیچیده ای دارد. در حالی که ریشه‌های آن ظاهراً در اسطوره‌های سلطنتی بین‌النهرین و مصر نهفته است، این کتاب استدلال می‌کند که این گزارش کتاب مقدس از آفرینش ارائه شده در فصل‌های اول پیدایش و تفسیر آن در ادبیات اولیه خاخام‌ها بود که پایه‌ای را برای تحقیق دائمی این مفهوم ایجاد کرد. در سنت یهودی ـ مسیحی یایر لوربرباوم ایده خلقت انسان را به شکل خدا (تسلم الوهیم) که در میدراش و تلمود نسبت داده شده است، بازسازی می کند. او معانی منسوب به تسلم الوهیم را در اندیشه خاخام اولیه، همانطور که در آگادا بیان شده است، تحلیل می کند و کاربرد آن را در قلمروهای هنجاری، قانونی و آیینی بررسی می کند.