مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

در این کتاب مباحث کلیـدی اعجـاز و تحدی دنبال می‌شـود و به مهم‌ترین شبهات این دو حوزه پاسخ می‌گوید. ساختار این نوشتار با غلبه مباحث مرتبط با اعجاز قرآن کریم سامـان یافته است. در این کتاب اصـل معجـزه بودن قرآن که بر اسـاس تحدی و عدم هماوردی شکل می‌گیرد، تعقیب شده و شبهات و معارضات قدیـم و جدید به بوتـه نقد گذاشته شـده است. بازخوانی و تکمیل آرای گذشتـگان در مباحث گوناگون نظـری اعجـاز، جامعیت نسبی شبهات و نقد و بررسی مهم‌ترین معارضات از عمده نوآوری‌های مطرح شده در این کتاب است.

ترجمه ماشینی: معجزه اصلی که توسط مسیحیان ادعا شده است، تجسم است. می گویند خدا انسان شد. هر معجزه دیگری راه را برای این امر آماده می کند یا از آن نتیجه می شود.» این بیانیه کلیدی معجزه است، که در آن سی.اس.لوئیس نشان می دهد که یک مسیحی نه تنها باید معجزات را بپذیرد، بلکه باید از آن به عنوان شاهدی بر دخالت شخصی منحصر به فرد خدا در خلقتش خوشحال شود. لوئیس با استفاده از شفافیت و شوخ طبعی خاص خود برای توسعه استدلال خود، عقل گرایان، ادم گرایان و دئیست ها را بر اساس دلایل خود به چالش می کشد و با این بیان که: «کسانی که تصور می کنند معجزه نمی تواند اتفاق بیفتد، صرفاً هدر می دهند. وقت خود را با نگاه کردن به متون: ما از قبل می دانیم که آنها چه نتایجی را خواهند یافت زیرا آنها با طرح این سؤال شروع کرده اند.» معجزات کتابی نوشته سی.اس.لوئیس است که در ابتدا در سال 1947 منتشر شد و در سال 1960 تجدید نظر شد. لوئیس استدلال می کند که قبل از اینکه بتوان از مطالعه تاریخ یاد گرفت که آیا معجزه ای رخ داده است یا خیر، ابتدا باید این سؤال فلسفی را حل کرد که آیا چنین است. منطقاً ممکن است که معجزه در اصل اتفاق بیفتد. او مورخان مدرن و متفکران علمی، به‌ویژه محققان سکولار کتاب مقدس را متهم می‌کند که در مقابل معجزات سؤال می‌کنند و اصرار می‌ورزند که بی‌اعتباری مدرن به معجزه یک سوگیری فرهنگی است که بر سوابق تاریخی تحمیل شده است و از آن قابل استخراج نیست. فیلسوفان و دانشمندانی از جمله ویکتور رپرت، ویلیام هاسکر و آلوین پلانتینگا «برهان عقل» را بسط داده‌اند و به لوئیس اعتبار می‌دهند که برای اولین بار این برهان را در معجزات فصل 3 آشکار کرده است. این استدلال معتقد است که اگر، همانطور که طبیعت گرایی کامل مستلزم آن است، همه افکار ما معلول یک علت فیزیکی هستند، پس دلیلی برای این فرض وجود ندارد که آنها نیز نتیجه یک دلیل معقول باشند. با این حال، دانش با استدلال از زمین تا نتیجه درک می شود. بنابراین، اگر طبیعت گرایی صادق بود، هیچ راهی برای شناخت آن وجود نداشت، یا چیز دیگری که نتیجه مستقیم یک علت فیزیکی نباشد. لوئیس ادعا می کند که بر اساس این منطق، گزاره "من دلیلی دارم که معتقدم طبیعت گرایی معتبر است" به طور خودارجاعی مانند جمله "یکی از کلمات این جمله معنایی را که به نظر می رسد ندارد" است. ، یا جمله «من هرگز حقیقت را نمی گویم». در هر مورد، فرض صحت نتیجه، امکان وجود دلایل معتبر برای رسیدن به آن را از بین می برد. برای خلاصه کردن استدلال در کتاب، لوئیس ازJ.B.S.Haldane نقل قول می‌کند که به یک خط استدلال مشابه متوسل می‌شود. هالدن می گوید: "اگر فرآیندهای ذهنی من به طور کامل توسط حرکات اتم ها در مغز من تعیین می شود، دلیلی ندارم که تصور کنم باورهای من درست است ... و از این رو هیچ دلیلی ندارم که تصور کنم مغزم از اتم ها تشکیل شده است."

عقايد و انديشهھاى بنیادى اسلام كه از آنھا به عنوان اصول عقايد ياد مىشدو پايه و اساس آيین حیاتبخش اسلام را تشكیل مىدھند و در شكل گیرى صفات و تحقّق رفتار مسلمانان اثر مىگذارند، زيرابه طور كلى رفتار انسانھا- خود آگاه يا ناخود آگاه- تحت تأثیر اصول عقايد (جھان بینى) آنان قرار دارد. از اين رو، براى استقرار و تثبیت نظام ارزشى و رفتارى اسلام، بايد مبانى عقیدتى آن مورد بررسى قرار گیرد. اگر دين را به درختى تناور و بارور، تشبیه كنیم، مبانى عقیدتى، به مثابه ريشهھاى آن ھستند. اين ريشهھا بايد در پرتو چراغ عقل، در اعماق قلب انسان پابرجا گردد تا میوهھاى شیرين و گوارا (اعمال صالح) به بار آيد و سعادت و خوشبختى انسان در دو جھان تأمین شود. از آنجا كه خداوند متعال، ما را به نیروى عقل و انديشه، مجھز ساخته، بايد در نظام آفرينش، تأمّل و تدبّر كنیم تا به حكمت خداوند پى ببريم. از اين رو، تحقیق و شناخت مبانى عقیدتى و دقت در محتواى دعوت پیامبران و توجه به معجزات آنان، بايد به كمك عقل انجام گیرد. تقلید از ديگران بدون سنجش عقلى، در مورد عقايد، محكوم است. دانشمندان اسلامى، از نخستین سالھاى ظھور اسلام، به تبیین عقايد اسلامى پرداخته و كتابھايى در علم كلام، در سطوح مختلف، به رشته تحرير در آورده و در اختیار ھمگان قرار دادهاند. به تناسب مسائلى كه در ھر عصر، مطرح بود، در میان اغلب فرقهھاى اسلامى، متكلمان نامدار و مشھور، ظھور كرده و به بحث و بررسى مسائل كلامى پرداختند؛ كتاب و آثار بر جاى مانده از آن بزرگان، با آنكه از نظر محتوا غنى و سودمند است، اما چون مطالب آنھا دسته بندى و كلاسیك و متناسب با نیازھاى فكرى عصر جديد و نسل جديد نیست، در امر آموزش كلاسیك بخوبى نمىتوان از آنھا بھره گرفت. از اين رو، تھیه و تدوين كتابھايى متناسب با پیشرفت علوم و نیازھاى فكرى نسل جوان، امرى ضرورى و اجتناب ناپذير است. كتاب حاضر، در راستاى ھمین ھدف، تھیه و تدوين گرديده و سعى شده تا مطالب آن متناسب با سطح افكار و نیازھاى فكرى و عقیدتى برادران عزيز پاسدار باشد. امید است اين اثر، در ارتقاى بینش اسلامى شما برادران عزيز و ارجمند سپاه پاسداران انقلاب اسلامى، سودمند و ثمر بخش باشد و عزم شما را در پاسدارى از اسلام ناب محمّدى (ص) و ارزشمندى والاى انقلاب اسلامى، بیش از پیش، جزم كند. انشاءاللَّه.

الإشارة في أصول الكلام للإمام فخرالدين محمد بن عمر بن الحسين الرازي، کتابی است به زبان عربی با موضوع کلام اسلامی. فخر رازی این کتاب را به‎عنوان مقدمه‎ای برای طالبان شناخت علوم کلام و اصول دین نگاشته است. این اثر مهم، کتابی است مفید در بیان عقاید اهل سنت و جماعت بر مذهب ابوالحسن اشعری.

جلد چهارم از مجموعه چهار جلدی معارف و عقاید راجع به پیامبران و شناخت آنان و مسائل پیرامون آن می باشد مثل: ضرورت نبوت، فوائد نبوت، عصمت نبی ، علم نبی ، نبوت عامه و خاصه و...

پدیده معجزه امری خارق عادت است که آن را انبیای الهی به منزله دلیلی بر صدق نبوت خود به مخاطبان نشان می دهند. یکی از پرسش های مهم در این باره، نوع دلالت معجزات و رابطه آن با صدق ادعای نبوت است. در میان اندیشمندان اسلامی دیدگاه ابن رشد و علامه طباطبائی در این زمینه کاملاً مخالف یکدیگر است. ابن رشد با تأکید بر عدم سنخیت میان معجزات فعلی و ادعای نبوت، رابطه منطقی میان معجزات و اثبات نبوت را رد می کند و دلالت آن را اقناعی می داند، درحالی که علّامه طباطبائی با استناد به قاعده حکم الامثال، این دلالت را از نوع دلالت های عقلی، و یقین حاصل از آن را یقین منطقی می داند. از نظر ابن رشد تنها راه اثبات صدق نبوت، تأمل در محتوای وحی الهی و درک تفاوت آن با دیگر معارف بشری است، درحالی که از منظر علّامه طباطبائی اثبات صدق نبوت انبیای الهی تنها در پرتو تحقق معجزات امکان پذیر است.